Morgunblaðið - 26.01.2018, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2018
✝ Ísak BrekiStefánsson
fæddist í Reykjavík
6. apríl 1998. Hann
lést á heimili sínu
13. janúar 2018.
Foreldrar Ísaks
Breka eru Elísa
Rós Jónsdóttir, f.
29. september
1977, og Stefán Þór
Gunnarsson, f. 29.
nóvember 1972.
Bróðir Ísaks Breka er Daníel
Máni Stefánsson, f. 14. mars
2001, nemandi í Borgarholts-
skóla. Móðuramma og afi eru
Guðrún Ásta Björnsdóttir, f. 11.
mars 1952, og Jón Sigurður Val-
týsson, f. 13. maí 1956. Föður-
nám í Borgarholtsskóla á al-
mennri braut og síðar á Frí-
stunda- og tómstundabraut. Frá
unga aldri hafði Ísak Breki mik-
inn áhuga á alls kyns jaðar-
sporti, voru snjóbretti og hjóla-
bretti í miklu uppáhaldi, hann
æfði íþróttir fram eftir aldri,
þ.m.t. parkour, fótbolta og
körfubolta. Ísak Breki vann
sumarstörf hjá Bónus í Holta-
görðum, Ölgerðinni og Bakk-
anum og um tíma í hlutastarfi
hjá Bílabón.is og Nicetravel ehf.
Síðustu mánuði starfaði Ísak
Breki hjá Múr- og málningar-
þjónustunni Höfn ehf.
Útför Ísaks Breka fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 26.
janúar 2018, klukkan 13.
amma er Jóhanna
Hafdís Magnús-
dóttir, f. 2. desem-
ber 1950. Föðurafi
er Gunnar Þórir
Þórmundsson, f. 28.
mars 1951, d. 1.
janúar 2017, kona
hans er Sólrún
Ragnarsdóttir, f.
20. júlí 1951.
Ísak Breki flutt-
ist í Grafarvoginn
tveggja ára að aldri og ólst þar
upp. Eftir leikskóla árin á
Brekkuborg lá leiðin í Húsa-
skóla þar sem hann var nemandi
í 1. til 7. bekk. Færðist svo yfir í
unglingadeild Foldaskóla. Eftir
grunnskólann hóf Ísak Breki
Elsku Ísak Breki minn.
Það kom vondur stormur yfir
landið 13. janúar síðastliðinn.
Stormur sem skilur eftir sig stórt
sár sem aldrei mun að fullu gróa.
Það eru engin orð til eða gjörðir
sem geta fengið þig til okkar
aftur. Það eina sem huggar er að
hugsa til yndislegu stundanna
sem við höfum átt saman.
Þegar þú fæddist, vorið 1998,
var ég bara peyi. Ég gleymi því
aldrei þegar ég kom stoltur að
sjá þig í fyrsta skipti. Mamma
þín og pabbi áttu heima í Foss-
voginum. Ég fékk að halda á þér
og strax fann ég fyrir tengingu.
Skrítna við þetta allt er að ég var
19 ára, eins og þú ert í dag. Á
þessum tíma var ég svoldið týnd-
ur í leit að sjálfum mér, sennilega
er tenging okkar þess vegna
svona sterk.
Stuttu eftir að þú fæddist
fluttuð þið fjölskyldan í Grafar-
voginn. Við eigum margar góðar
minningar þaðan. Sesar minn var
mikið inni á heimilinu ykkar að
leika við Daníel Mána, litla bróð-
ur þinn, á þeim tíma. Ég er þér
þakklátur fyrir að hugsa alltaf
vel um Sesar. Ég veit það hefur
örugglega ekki alltaf verið auð-
velt, en hann og Daníel litu upp
til þín.
Mest þykir mér þó vænt um
tímana okkar saman í Skorradal.
Þú með síða hárið þitt að leika
listir þínar á hjólabrettinu á pall-
inum uppí bústað. Gott ef þau
hljóð, takturinn þegar brettið sló
trépallinn, hafa ekki verið fyrstu
hljóðin sem ég vaknaði oft við í
Skorradal sumrin 2008 og 2009.
Ég kunni alltaf að meta hvað þú
þorðir að vera þú sjálfur. Sjálf-
sagt er það eitt af því sem tengdi
okkur. Við erum báðir þannig að
ef við fáum hugdettu eða dellu,
þá framkvæmum við hana. Ég
man að foreldrar þínir voru alltaf
að kaupa nýjar brettaplötur
handa þér. Eins minnir mig eitt-
hvað að loftið í herberginu þínu
uppí Grundarhúsum hafi verið
veggfóðrað með brotnum bretta-
plötum frá þér.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að fylgjast með þér vaxa
úr grasi og fullorðnast. Mér þyk-
ir ekki síður vænt um þær stund-
ir sem við áttum núna undir rest.
Mér þykir ótrúlega vænt um
hvað þú sýndir frændsystkinum
þínum mikinn áhuga. Veit ekki
hvort við höfum fundið að við
ættum lítinn tíma eftir saman,
þar sem um jólin höfum við átt
góðan tíma saman, sem ég er svo
þakklátur fyrir. Ég kom með
krakkana á aðfangadag að hitta
ykkur. Þú, eins og alltaf þegar ég
kom, gafst þér tíma til að koma
niður og tala við okkur. Ísold
Svana eins og hún er, hlaupandi
út um allt og þú brosandi. Svo er
það skírnin hjá Úlfi Árna. Ég
veit ekki hvað orsakaði það en ég
setti hann í fangið á þér. Ég var
svo stoltur af þér, mér fannst ég
sjá mig halda á þér fyrir tæpum
20 árum.
Elsku Ísak Breki minn, það
veitir mér ákveðna huggun að
amma og afi eru þarna hinum
megin, ég veit þau tóku vel á
móti þér. Ég veit líka að þú pass-
ar hana Kleópötru mína þangað
til kemur að mér.
Elsku frændi minn, þangað til
næst.
Atli.
Elsku Ísak Breki, fallegi
frændi okkar.
Það er svo sárt til þess að
hugsa að þú hafir verið tekinn frá
okkur svo fljótt. Þú varst svo
ljúfur og góður, með fallega
brosið þitt og hlýtt knúsið. Það
er erfitt að sætta sig við að fá
aldrei að sjá þig aftur, fá ekki að
kynnast þér sem fullorðnum
manni.
Fráfall þitt setur stórt skarð í
líf okkar sem elskuðum þig og
munum við sakna þín sárt og
mikið. Við trúum því að nú sértu
kominn á betri stað þar sem
Gunni afi tekur á móti þér með
hlýjum faðmi. Vertu sæll, kæri
frændi, og megi guð geyma þig.
Minning þín lifir áfram í hjört-
um okkar.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr,
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða,
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár,
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Elsku Stebbi, Elísa og Danni,
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Hugur okkar og hjörtu eru
hjá ykkur á þessum erfiðu tím-
um. Megi guð veita ykkur styrk
og leiðsögn í komandi framtíð.
Þórmundur Ingi Gunnarsson,
Lilja Björg Gunnarsdóttir,
Sigurbjörg Tinna
Gunnarsdóttir.
Ísak Breki Stefánsson
✝ Svava Daníels-dóttir frá Gutt-
ormshaga í Holtum
í Rangárvallasýslu,
fæddist 31. desem-
ber 1927. Hún lést
13. janúar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Daníel
Daníelsson, f. í
Kaldárholti í Holt-
um 8. nóvember
1880, d. 10. apríl
1932, og Guðrún Sigríður Guð-
mundsdóttir, f. í Miðkrika í
Hvolhreppi, Rangárvallasýslu,
12. september 1885, d. 2. sept-
ember 1977.
Svava var yngst átta systkina
sem upp komust. Fyrst fæddist
andvana drengur árið 1909, þá
Guðmundur, f. 1910, d. 1990,
Valgerður, f. 1912, d. 1999, Þor-
steinn, f. 1913, d. 2003, Gunnar,
f. 1916, d. 1997, Dagur, f. 1918,
d. 2001, Elín, f.
1920, d. 2011, og
Steindór, f. 1923, d.
2002.
Svava giftist 12.
maí 1951 Steini
Guðmundssyni frá
Mykjunesi í Holtum
í Rangárvallasýslu,
f. 19. júní 1921.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Tómasson, f. í Mið-
krika í Hvolhreppi, Rangár-
vallasýslu, 11. maí 1884, d. 2.
desember 1963, og Gróa Einars-
dóttir, f. í Reykjavík 22. septem-
ber 1890, d. 24. mars 1988.
Börn þeirra eru Trausti, f. 2.
júlí 1950, og börn hans eru
Adam Freyr, f. 20. janúar 2000,
og Salka María, f. 11. september
2001, móðir þeirra: Maria Anna
Maríudóttir, f. 26. júlí 1966; Kol-
brún, f. 23. júlí 1956, sem gift er
Jóni Elvari Björgvinssyni, f. 11.
júní 1948, og eru börn þeirra
Trausti Elvar, f. 13. maí 1977,
Davíð Arnar, f. 18. desember
1984, og Arnfríður Ósk, f. 8.
mars 1993; Guðmundur, f. 10.
júlí 1961, stjúpsonur hans er
Daníel Freyr Gunnlaugsson, f.
16. febrúar 1979, og dætur
Svava Dögg, f. 7. maí 1988, og
Sóley, f. 23. desember 1994,
móðir þeirra er Ásta Einars-
dóttir, f. 7. október 1957; og
Berglind, f. 29. október 1965.
Barnabarnabörn Svövu og
Steins eru fjögur.
Svava stundaði nám við Hér-
aðsskólann á Laugarvatni en út-
skrifaðist sem kennari frá
Kennaraskóla Íslands 1949. Hún
kenndi aðeins skamma hríð
vegna barneigna en eftir að
börnin komust á legg vann hún
lengst af við afgreiðslu í bóka-
verslunum, sem móttökuritari
lækna og gjaldkeri á bifreiða-
verkstæði. Hún var lengst af bú-
sett í Goðheimum 19 í Reykja-
vík.
Útför Svövu fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 26. jan-
úar 2018, klukkan 13.
Þegar ég fæddist var mamma
nógu gömul til að vera amma
mín. Framan af kunni ég ekki
alltaf að meta það en mér lærð-
ist það. Mamma hafði lifað heila
heimsstyrjöld, lýðveldisstofnun,
kreppur, angur og klungur
ásamt því að kljást við þrjú
eldri systkini mín, en var inni-
lega tilbúin að lifa í nútímanum
og var alltaf pollróleg þegar
mest lá við. Og hún gat haldið
uppi samræðum um samfélags-
miðlana þótt hún væri ekki
tilbúin að stíga það skref að
skrá sig.
Það sem mér þykir vænst um
í fari mömmu til áratuga er gal-
skapurinn í henni og heilbrigð
forvitni.
Hún var ekkert tiltakanlega
viðkvæm fyrir því að vera
óhefðbundin. Okkur varð stund-
um sundurorða, aðallega út af
pólitík, en við jöfnuðum ágrein-
inginn yfirleitt fljótt og vel og
urðum þá ásáttar um að vera
ósammála.
Síðustu árin kallaði hún mig
gluggann sinn út í umheiminn
og hlustaði gaumgæfilega á það
sem ég taldi forvitnilegt. Og
brást auðvitað við!
Sem yngsta barn varð ég síð-
ust til að fara að heiman. Ég
var frekar heimakær en
mamma hvatti mig til að fara út
í óvissuna af því að það er
hverjum manni hollt þannig að
ég fór til lengri og skemmri
dvalar í útlöndum fyrir tíma far-
síma og internets, á þeim tíma
sem kostaði hálfan handlegg að
hringja milli landa. Henni þótti
það erfitt enda var ég langyngst
þótt bróðir minn sé bara fjórum
árum eldri en ég.
Það er erfiðara að skrifa
minningargrein um mömmu
sína en ég reiknaði með þótt
minningarnar spanni áratugi, en
ég vona að bakarar landsins
virði mér til vorkunnar þegar ég
fullyrði að héðan í frá verði
aldrei hægt að fá nógu þunnar
og bragðgóðar pönnukökur.
Enginn bakar eins góðar pönnu-
kökur og mamma mín.
Þín
Berglind.
Svava
Daníelsdóttir
✝ HólmfríðurJóhannes-
dóttir fæddist að
Hofstöðum í
Skagafirði 18. des-
ember 1919. Hún
andaðist á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 12. janúar
2018.
Hólmfríður var
dóttir Jóhannesar
Björnssonar, f.
1887, d. 1967, og Kristrúnar
Jósefsdóttur, f. 1887, d. 1978.
Systkini hennar voru Una,
húsmóðir, f. 1913, d. 2000,
Björn verkfræðingur, f. 1914,
d. 1990, Margrét húsmóðir f.
1916, d. 2006, Jón Jósef cand.
eru Ólafur listfræðingur, f.
1943, giftur Unu Sigurðar-
dóttur kennara, Jóhannes
doktor í heilbrigðisvísindum, f.
1950, giftur Elínu Maríu Ólafs-
dóttur meinatækni og Gunn-
hildur efnafræðingur, f. 1956,
gift Birni Rúnari Guðmunds-
syni hagfræðingi. Barnabörn
Hólmfríðar eru átta talsins og
barnabarnabörn sex. Hólm-
fríður var lengst af heimavinn-
andi og aðstoðaði Gísla við rit-
og útgáfustörf, meðal annars
við útgáfu tímaritsins Úrvals
og Krossgátublaðsins. Árið
1968 stofnaði hún Bókabúð
Fossvogs í samvinnu við Mar-
gréti systur sína og Þorbjörgu
Ólafsdóttur mágkonu sína og
ráku þær verslunina í níu ár.
Eftir það starfaði Hólmfríður í
nokkur ár hjá Húsnæðis-
stofnun ríkisins.
Útförin fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 26.
janúar 2018, klukkan 13.
mag., f. 1921, d.
1981, Sigurður
deildarstjóri í
Seðlabankanum, f.
1925, d. 2016, og
Einar yfirlæknir,
f. 1927, d. 1996.
Fjölskyldan flutt-
ist til Reykjavíkur
1932 þar sem
Hólmfríður lauk
framhaldsskóla-
prófi frá Versl-
unarskóla Íslands. Hólmfríður
starfaði við tímaritið Vikuna
og síðan hjá Skipaútgerð rík-
isins. Árið 1942 giftist hún
Gísla Ólafssyni, f. 1912, d.
1995, ritstjóra, þýðanda og
bókaútgefanda. Börn þeirra
Látin er í Reykjavík heiðurs-
konan Hólmfríður móðursystir
mín en hún var kölluð Lilla af vin-
um og fjölskyldu. Hún var ein sjö
systkina, sem fædd voru á fyrsta
þriðjungi síðustu aldar á Hofstöð-
um í Viðvíkursveit, yngst þriggja
systra. Foreldrar þeirra brugðu
búi og fluttust til Reykjavíkur til
að geta aðstoðað börnin við skóla-
göngu og heimili þeirra í Þing-
holtsstrætinu varð samastaður
fyrir fjölskyldur og vini barnanna
um áratuga skeið.
Því varð hið opna heimili afa og
ömmu til þess að góð kynni og vin-
átta tókst með hinni stóru fjöl-
skyldu. Á móti endurguldu börnin
sjö foreldrum sínum hið kærleiks-
ríka uppeldi með mikilli ást og
alúð.
Í þessu umhverfi man ég svo
vel eftir Lillu, sem var umhyggju-
söm, skipulögð og góð við okkur
krakkana í fjölskyldunni. Á fyrstu
árunum eftir stríð var víða lítið
um efni en við þessar aðstæður
bjó Lilla eiginmanni sínum, Gísla
Ólafssyni ritstjóra, og börnum
þeirra hlýlegt og fallegt heimili.
Lilla var skarpgreind kona,
hafði gott skopskyn, sagði
skemmtilega frá og fékk að halda
góðu minni og skýru allt þar til yf-
ir lauk. Menn gengu glaðir og
fróðari en áður af hennar fundi.
Ég kveð góða frænku og merki-
lega konu með söknuði og virð-
ingu. Við Rakel sendum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur. Fari
hún í friði.
Sigurður Björnsson.
Með fáeinum orðum vil ég
minnast Hólmfríðar vinkonu
minnar. Kynni okkar hófust er við
vorum að koma þaki yfir höfuð
okkar, standandi í húsgrunni við
að nagldraga timbur. Hólmfríður
sá um dráttinn á tíu og ég á tólf.
Það fór vel á með okkar Hólmfríði
og ýmislegt brölluðum við saman.
Einn daginn þegar ég kom í
eldhúsið hjá henni stóð hún á gólf-
inu á öðrum fæti og hinn var á
skemli. Mér varð starsýnt á þetta
fyrirbæri og spurði. Jú, hún var
að hvíla fæturna með því að
standa á hægri fæti og vinstri til
skiptis samkvæmt ráði. Þetta
fyrirkomulag endaði í leikfimi á
nr. 12 sem byrjaði kl. 9 á morgn-
ana með því að við drógum fyrir
stofugluggann og hófum leik-
fimina.
Hólmfríður stundaði leikfimi
síðan meðan hún gat. Hólmfríður
var sérstaklega natin við strákana
mína.
Það gerðist oft að Hólmfríður
og Gísli gættu drengjanna fyrir
mig. Gísli spilaði á píanó og á
kvöldin barst til okkar hljóðfæra-
leikur Gísla. Það var sérstaklega
notalegt.
Þá var kominn háttatími á nr.
12. Ég kom til Hólmfríðar stuttu
fyrir andlát hennar. Við rifjuðum
upp minningar og hlógum. Við
áttum góða stund saman.
Með þakklæti og virðingu kveð
ég mína elsku vinkonu og þakka
fyrir allt. Hún var einstök mann-
eskja.
Elsa L. Hermannsdóttir.
Hólmfríður
Jóhannesdóttir
Móðursystir okk-
ar, Guðlaug L.
Gísladóttir, hefur
nú kvatt þennan
heim að lokinni langri ævi og vilj-
um við hér minnast hennar með
nokkrum orðum. Móðir okkar,
sem fallin er frá fyrir nokkrum
árum, og Lauga (en það kölluðum
við Guðlaugu frænku alltaf) voru
tvær systur meðal fimm bræðra,
en bróðir og systir til viðbótar
létust á barnsaldri. Tengsl þeirra
systranna og samskipti innan
systkinahópsins höfðu þess
vegna ákveðna sérstöðu og voru
þær alla tíð mjög nánar og sam-
rýndar.
Lauga og Sigurður, eigin-
maður hennar, sem lést fyrir um
20 árum, áttu heima í Skeiðarvogi
Guðlaug Lilja
Gísladóttir
✝ Guðlaug L.Gísladóttir
fæddist 6. janúar
1922. Hún lést 3
janúar 2018.
Útför Guðlaugar
fór fram 16. janúar
2018.
og þar komum við
oft sem börn í af-
mæli til Jóns og
Guðrúnar, barna
þeirra Laugu og
Sigurðar. Heimilið
var fallegt og þar
var gestrisni og góð-
mennska í fyrir-
rúmi. Lauga var
ákaflega glaðlynd
og hvellur og smit-
andi hlátur hennar
hljómaði oft um allt húsið.
Í stofunni var m.a. uppstopp-
aður fálki sem okkur krökkunum
þótti hinn mesti undragripur.
Þegar Lauga fluttist fyrir nokkr-
um árum á hjúkrunarheimili gaf
hún undirrituðum frænda sínum
þennan merkisfugl sem hann nú
varðveitir á sínu heimili.
Lauga fór sem ung kona á
húsmæðraskóla og sýndi sú
kunnátta er hún þar öðlaðist sig í
margvíslegum störfum heima við
eins og t.d. matreiðslu, bakstri og
handavinnu. Þess nutum við m.a.
þegar við fermdust því þá bakaði
Lauga listilega og færði okkur
marglaga súkkulaðiköku sem
gekk undir nafninu „konungsætt"
og við töldum þá bestu sem við
höfðum bragðað.
Lauga var fædd á þrettándan-
um og nánast alla ævi hélt hún
upp á afmæli sitt þann dag með
stórri veislu fyrir skyldfólk sitt og
vini.
Þessi afmælisboð Laugu voru í
gegnum tíðina einn helsti vett-
vangur samskipta innan ættar-
innar og áttu stóran þátt í að
halda hópnum saman.
Síðasti hluti ævikvölds Laugu
var því miður ekki eins sólríkur
og ævi hennar hafði verið. Fyrir
nokkrum árum flutti hún á
Hrafnistu og kom sér þar vel fyr-
ir í fallegri einstaklingsíbúð. Þar
heimsóttum við hana í upphafi
nokkrum sinnum glaða og
ánægða en er á leið sótti á hana
hrörnunarsjúkdómur sem alltof
fljótt náði tökum á henni. Það
hefur valdið okkur sorg í hjarta
að frétta af þessari góðu og glað-
væru frænku fjarlægjast þennan
heim og að lokum þekkja varla
nánustu fjölskyldu og vini. Lík-
legast hefur hún verið kallinu
fegin þegar það að endingu kom.
Að lokum sendum við Jóni og
Guðrúnu og þeirra fjölskyldum
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ólafur, Anna og Ásta.