Morgunblaðið - 19.02.2018, Blaðsíða 18

18 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. FEBRÚAR 2018
Ég hef brunn-
ið í skinninu
undanfarna daga
um að tjá mig
um framboðið
gegn stjórn okk-
ar í Eflingu.
Ástæðurnar eru
margar. Fyrst
vil ég nefna þá
tímaskekkju sem
þetta framboð
er. Það er meira en lítið
ámælisvert að fólki skuli detta
það í hug að bjóða árið 2018
upp á forystu í stéttarfélagi
sem hluta af starfi stjórnmála-
flokks. Það eru ár og dagar
síðan verkalýðshreyfingin
komst út úr flokkadráttum og
flokkapólitík. Stjórnmála-
flokkar hafa aldrei ráðið neinu
í Eflingu. Í ASÍ-félögunum
höfum við á síðustu árum lagt
mesta áherslu á það sem skipt-
ir fjölskyldur mestu; að lyfta
kaupmætti fólks, sérstaklega
þeirra sem verra hafa það. Við
höfum lagt áherslu á að verja
félagsmennina í veikindum og
slysum með öflugum sjúkra-
sjóðum, orlofshúsum þar sem
fólk getur notið hvíldar og síð-
ast en ekki síst með öflugu
fræðslustarfi. Þetta eru veiga-
mestu verkefni Eflingar.
Sósíalistaflokkurinn undir
stjórn Gunnars Smára hefur
ekkert hlutverk í þessu efni.
Hann er samkvæmt heimasíðu
stofnaður til höfuðs stjórn-
málamönnum í sveitarstjórn-
um og fólki í stjórnum verka-
lýðsfélaga. Sósíalistaflokkur-
inn og Gunnar Smári Egilsson
blaðamaður eiga allt frum-
kvæði að þessu framboði.
Sjálfur er hann með slóð af
vondum málum á eftir sér
gagnvart launafólki. Það getur
ekki verið í lagi þegar slíkur
maður auglýsir síðan eftir fólki
mánuðum saman til að bjóða
sig fram í Eflingu gegn sitj-
andi stjórn. Mest áberandi
stefnumál framboðsins er síð-
an að boða til verkfalla. Ég hef
trú á því að félagsfólkið í Efl-
ingu hafni þessu framboði. Ég
hvet fólk til þess að fylkja sér
um sitjandi stjórn í félaginu og
styðja formannsefni stjórnar
og trúnaðarráðs, Ingvar Vigur
Halldórsson.
Af hverju gaf þetta fólk
sig ekki fram við
uppstillingarnefnd?
Það hefur enginn blaða- eða
fréttamaður spurt af hverju
þetta fólk leitaði ekki til
uppstillingarnefndar félagsins
þegar við í nefndinni vorum í
desember og fram í janúar að
leita að fólki til að gefa kost á
sér í stjórn. Ég hef aldrei orðið
vör við þetta fólk á fundum
okkar eða í þeirri miklu vinnu
sem fer fram í Eflingu, t.d. í
aðdraganda 1. maí eða í öðru
starfi félagsins. Það er þannig
í Eflingu eins og öðrum
stéttarfélögum að fólk gefur
kost á sér til trúnaðarstarfa,
sem trúnaðarmenn, í trún-
aðarráð og í nefndir og ráð fé-
lagsins eða í stjórn þess. Þetta
var ekki leiðin sem Sósíalista-
flokkurinn og Gunnar Smári
valdi. Hann valdi að ryðja
reyndum stjórnarmönnum út
með þeim orðum að þetta fólk
hefði brugðist félagsmönnum.
Róttækur sósíalismi er líka
eitthvað sem ég taldi að væri
best geymt á öskuhaugum
sögunnar.
Ég hef mikla
reynslu af því að
starfa bæði í
stéttarfélögum,
ungmennafélagi
og bæjarstjórn-
um. Reynslan af
þessum félags-
störfum kemur
ekki af sjálfu sér.
Í stéttarfélög-
unum sem ég hef
starfað með hef
ég jafnan verið
trúnaðarmaður
eða talsmaður launafólks á
vinnustaðnum. Maður sannar
sig fyrst með því að vera tals-
maður fólksins á vinnustaðn-
um eða trúnaðarmaður félags-
ins fyrir hönd launafólksins.
Mér sýnist á öllu að þetta
framboð sé þannig að fáir eða
engir hafi nokkra reynslu af
því að vera í forsvari fyrir
launafólk eða hafi reynslu af
vinnu í kjara- eða samninga-
málum.
Að mínu mati er mjög gott
starf unnið í Eflingu. Ég þekki
vel til í menntamálum félags-
ins og þar tel ég að hafi verið
unnið þrekvirki. Efling hefur
unnið hér mikið brautryðj-
andastarf í mótun mennta-
brautar fyrir félagsliða, leik-
skólaliða og fleiri hópa. Oft er
þetta stökkpallur fyrir fólk til
frekari mennta og ég er stolt-
ust af þessu starfi sem ég hef
fengið að kynnast í Eflingu. Að
ryðja út reyndu fólki sem hef-
ur byggt upp félagsstarfið á
undanförnum árum er ekki
góðs viti um framhaldið.
Ég hefði viljað sjá fólkið í
þessu framboði gefa kost á sér
í okkar starf og leggja eitthvað
af mörkum. Við erum sífellt að
leita að fólki til trúnaðarstarfa.
Það er erfitt að finna fólk sem
vill fórna frítíma sínum og
þreki í félagsstörf fyrir verka-
lýðshreyfinguna. Ég hef
áhyggjur af því ef fólk ætlar að
taka upp gamaldags aðferðir í
verkalýðsbaráttu sem engu
munu skila. Við verðum að
vera marktæk í umræðunni,
föst fyrir í okkar stefnumálum
en raunsæ bæði gagnvart at-
vinnurekendum og stjórnvöld-
um. Þannig er best að tryggja
virðingu fyrir okkar sjónar-
miðum. Efling hefur byggt
upp traust á síðustu áratugum
sem grundvallast á virðingu
fyrir sjónarmiðum félags-
manna. Við ávinnum okkur
ekki traust með innantómum
upphrópunum eða gaspri sem
engu skilar.
Ég hvet félagsfólkið í Efl-
ingu til að fylgja þeirri stefnu
sem hefur reynst okkur vel.
Kjósum A-lista stjórnar og
trúnaðarráðs og höldum áfram
því góða starfi sem stjórn Efl-
ingar hefur unnið.
Eftir
Elínbjörgu
Magnúsdóttur
Elínbjörg
Magnúsdóttir
ȃg hef aldrei
orðið vör við
þetta fólk á fundum
okkar eða í þeirri
miklu vinnu sem fer
fram í Eflingu, t.d. í
aðdraganda 1. maí
eða í öðru starfi
félagsins.
Höfundur á langan feril innan
verkalýðshreyfingarinnar og
var jafnan trúnaðarmaður eða
talsmaður launafólks á sínum
vinnustöðum. Hún situr í upp-
stillingarnefnd Eflingar og
trúnaðarráði félagsins.
Hvet fólk
til að hafna
þessu framboði ✝ Guðrún Bene-dikta Helga-dóttir fæddist á
Geirólfsstöðum í
Skriðdal 22.
desember 1932.
Hún lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 1. febrúar
2018.
Hún var dóttir
hjónanna Helga
Finnssonar, f. 25.
apríl 1887, d. 6. janúar 1979,
frá Geirólfsstöðum og Jónínu
Benediktsdóttur, f. 10. febrúar
1890, d. 15. júní 1964, frá Þor-
valdsstöðum í Skriðdal. Guð-
rún var yngst þriggja systkina
en þau eru Valborg Helgadótt-
ir, f. 21. nóvember 1924, d. 26.
janúar 2015, og Þórir Finnur
Helgason, f. 26. júní 1926,
kvæntur Vigdísi Björnsdóttur,
f. 1933. Hinn 6. júlí 1957 gift-
ist Guðrún Hreini Kristinssyni
frá Bakkagerði í Jökulsárhlíð,
Norður-Múlasýslu, f. 1. októ-
ber 1932, d. 8. nóvember 2005.
Foreldrar hans voru Guðrún
eiga þau þrjú börn og Þóru
sem er gift Birni Inga Björns-
syni, eiga þau þrjú börn. 4)
Baldur Hreinsson, f. 26. mars
1963, kvæntur Hildi Þorvalds-
dóttur, f. 1963. Börn þeirra
eru Dagný gift Sævari Má
Sveinssyni, eiga þau tvö börn,
og Aðalsteinn. 5) Þór Hreins-
son, f. 2. janúar 1968, kvæntur
Fanný Björk Ástráðsdóttur, f.
1973. Börn þeirra eru Aþena
Íris og Ástráður Hreinn. Fyrir
átti Þór Kristinn Ágúst. 6)
Jónína, f. 2. janúar 1968, gift
Alberti Jóni Sveinssyni, f.
1970. Þeirra börn eru Rakel
Lillý í sambúð með Brede Ål-
ien og Elvar Smári.
Guðrún og Hreinn hófu bú-
skap sinn í Bakkagerði í Jök-
ulsárhlíð en fluttu til Reykja-
víkur árið 1957. Þau voru
meðal frumbyggja Árbæjar-
hverfis og byggðu sér hús í
Ystabæ 7. Eftir að Hreinn lést
flutti hún í Þangbakka 8. Guð-
rún lauk prófi frá Samvinnu-
skólanum í Reykjavík. Að námi
loknu vann hún ýmis skrif-
stofustörf, m.a. sem gjaldkeri
hjá Innkaupastofnun Reykja-
víkur en lengst af vann hún
sem bókari hjá Ríkisbókhaldi.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Breiðholtskirkju í dag, 19.
febrúar 2018, klukkan 15.
Jónína Gunnars-
dóttir og Kristinn
Arngrímsson.
Börn Guðrúnar
eru: 1) Kolbrún
Helga Hauks-
dóttir, f. 12. febr-
úar 1952. Sonur
hennar er Haukur
Gylfason, kvæntur
Margréti Mar-
íudóttur Olsen og
eiga þau þrjú
börn. 2) Eva Kristín Hreins-
dóttir, f. 21. júní 1958, gift
Jakobi Jóhannssyni, f. 1962.
Börn þeirra eru Hlynur Örn, í
fjarbúð með Lilju Kristins-
dóttur, Daníel og Sólveig í
sambúð með Alexander
Björnssyni.3) Örn Elvar
Hreinsson, f. 22. júlí 1961,
kvæntur Margréti Markús-
dóttur, f. 1957. Börn þeirra
eru Sunna Dögg gift Gísla
Halldórssyni og eiga þau eitt
barn og Atli Már í sambúð
með Lenu Rós Baldvinsdóttur.
Fyrir átti Margrét Berglindi
gifta Jónasi Ríkharði Jónssyni,
Nú er komið að kveðjustund.
Afkomendur sjá á eftir móður,
ömmu og langömmu með mikl-
um söknuði en hjartað fullt af
fallegum minningum. Hún gaf
öllum svo mikið og var til staðar
allt fram á síðasta dag. Hún var
óvenjusjálfstæð og sterkur per-
sónuleiki sem fór sínar eigin
leiðir í lífinu en um leið var hún
hlý og lét sér annt um aðra.
Foreldrar mínir voru frum-
byggjar í Árbæjarhverfinu.
Fjölskyldan flutti í hálfklárað
hús árið 1966. Við börnin áttum
góða æsku umlukin náttúru El-
liðaánna og óbyggðu svæðanna
allt í kring. Foreldrar okkar
studdu við bakið á okkur og
gáfu okkur bæði frelsi og að-
hald og voru alltaf tilbúin til að
leiðbeina og hjálpa. Móðir mín
var húsmóðir fram í fingur-
góma, hún gat allt. Kökurnar og
maturinn hennar mömmu var
alltaf bestur. Hún var dugleg að
miðla og kenna og ósjaldan var
hringt í mömmu til að fá ráð-
leggingar jafnvel á milli landa.
Hún var sérlega gestrisin og
naut þess að fá gesti heim og
við heyrum hana öll segja í
minningunni „má ekki bjóða þér
meira?“. Hún var dugleg að
safna saman fjölskyldunni. Síð-
asta stóra boðið var 22. desem-
ber á 85 ára afmælisdegi henn-
ar og bauð hún til hangi-
kjötsveislu eins og oft áður.
Þegar ég og fjölskylda mín
heimsóttum Ísland á Danmerk-
urárum okkar gistum við hjá
foreldrum mínum sem tóku allt-
af mjög vel á móti okkur eins
og um stórhöfðingja væri að
ræða. Börnin mín nutu í botn
umhyggju og athygli foreldra
minna.
Hún var fljót að tileinka sér
nýja tækni, varð tölvuvædd
löngu á undan okkur hinum.
Hún naut þess að fylgjast með
afkomendum sínum erlendis í
gegnum fésbókina, snemma
komin með heimabanka og
stýrði sínum fjármálum fram að
andláti.
Ferðirnar austur á Hérað
voru ófáar ekki síst á Hjaltastað
í Hjaltastaðaþinghá þar sem
foreldrar mínir ásamt Valborgu
móðursystur minni áttu margar
góðar stundir. Ég og fjölskyld-
an mín nutum svo góðs af því
með heimsóknum þangað til
þeirra og síðustu árin dvöldum
við með þeim systrum áður en
Valborg lést. Í síðustu ferðinni
með þeim sýndi Austurland sín-
ar fegurstu hliðar. Við heim-
sóttum m.a. Geirólfsstaði og
Jökulsárhlíð í sól og yfir 20
stiga hita. Alls staðar fengum
við frábærar móttökur. Þetta
var síðasta ferð þeirra systra
austur, ógleymanleg og dýrmæt
í minningunni.
Móðir mín ræktaði garðinn
sinn hvort heldur sem var garð-
urinn fallegi í Ystabæ eða
tengslin við fjölskyldu og vini.
Eftir langa vinnuviku var ekki
óalgengt að hópur barnabarna á
öllum aldri væri í pössun um
helgar. Alltaf var pláss og hjá
afa og ömmu máttu þau allt.
Hún var vel lesin, var alæta á
bækur en norrænu spennuhöf-
undar í uppáhaldi.
Foreldrar mínir ferðuðust
mikið og síðustu árin til sólar-
landa. En í þeirra síðustu ferð
saman fyrir 12 árum lést faðir
minn. Sorgin fylgdi henni lengi
og kannski komst hún aldrei al-
veg yfir hana. Hún átti samt
góð ár í Þangbakka umvafin
vinum og fjölskyldu. Vinkvenna-
samfélagið í Þangbakka var
henni mjög dýrmætt. Alúðar
þakkir til allra þeirra sem
gerðu henni kleift að búa heima
til loka.
Eva Kristín Hreinsdóttir.
Mín elskulega tengdamóðir er
látin, 85 ára að aldri. Ótal minn-
ingar þjóta um hugann. Mögnuð
kona á ferð, eldklár, gjafmild og
gestrisin. Hún var mikið fyrir að
gefa og gleðja aðra, en ekki
mikið fyrir að þiggja sjálf. Það
var gaman að heimsækja hana
því hún gaf sér alltaf tíma til að
setjast niður og spjalla. Hún
hafði yndi af að ræða um þjóð-
málin og hafði þar sterkar skoð-
anir. Við áttum margar góðar
stundir saman og minnist ég
spilakvöldanna sem gátu dregist
á langinn, hún var sko ekki eft-
irbátur okkar hinna sem yngri
vorum. Minningar um hana eru
mér dýrmætar.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Margrét Markúsdóttir.
Sentímetrarnir og kílóin voru
kannski ekki mörg í lokin en
amma bætti það upp með
stórum persónuleika sem ein-
kenndist af mikilli ákveðni en
jafnframt djúpri hlýju.
Amma var hörkutól með eld-
fimar skoðanir og var hvergi
Guðrún Benedikta
Helgadóttir
✝ Guðrún Sig-urðardóttir
fæddist 23. ágúst
1926 á Nýlendu-
götu 18 í Reykja-
vík. Hún lést 9.
febrúar 2018 á
hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ.
Foreldrar Guð-
rúnar voru Sig-
urður Jónsson sjó-
maður, f. 28.9.
1892 á Núpi undir Eyjafjöllum,
og Hallfríður Einarsdóttir, f.
4.5. 1895 í Holtahólum, Mýrum
í Austur-Skaftafellssýslu. Guð-
rún (Nóra) var þriðja í röð
systkina sinna. Systkini hennar
eru Steinunn (Bíbí), f. 1922, d.
2005, Sigfríður (Sísí), f. 1925, d.
2014, Sigríður Ben (Didda), f.
1928, d. 2002, og Lúðvík (Lúlli),
f. 1938.
Guðrún stundaði nám við
Austurbæjarskólann og útskrif-
aðist þaðan 10. maí 1940, dag-
inn sem Bretar stigu á land.
Fyrst eftir barnaskólapróf var
Guðrún í vist á Vesturgötu í
Reykjavík. Á árunum 1942-
voru gjarnan kölluð, bjuggu
framan af í Reykjavík en áttu
heimili í Melási 12 í Garðabæ
frá árinu 1966. Börn Guðrúnar
og Magnúsar eru: 1) Sjöfn
kennari, f. 18.3. 1950, búsett í
Kaupmannahöfn, dóttir Lár-
usar Ágústssonar, fyrri eigin-
manns Nóru. 2) Hólmfríður
bókasafnsfræðingur, f. 4.2.
1955, búsett í Hanstholm í Dan-
mörku. 3) Þorlákur vélaverk-
fræðingur, f. 19.3. 1956, búsett-
ur í Mosfellsbæ. 4) Þórhildur
leikskólakennari, f. 21.1. 1958,
d. 2.12. 2002. 5) Guðrún Þóra
jarðfræðingur, f. 17.3. 1961, bú-
sett í Grafarvogi. Synir Sjafnar
eru Jóhann Sebastian, f. 1976,
og Stefán Magnús, f. 1977.
Börn Hólmfríðar eru Magnús
Þór, f. 1978, Ari, f. 1982, Eva, f.
1987, Elsa, f. 1988, Albert, f.
1992, og Erna, f. 1993. Kona
Þorláks er Þórhildur Péturs-
dóttir, f. 1960, og þeirra börn
eru Hjalti, f. 1982, Sólrún Una,
f. 1990, Guttormur, f. 1993, og
Björg, f. 1996. Maður Guðrúnar
Þóru er Óskar Knudsen, f.
1959, og þeirra börn eru Þóra,
f. 1985, Sturla, f. 1987, Harpa,
f. 1992, og Edda, f. 1993. Lang-
ömmubörn Nóru eru nú 15 tals-
ins.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 19. febr-
úar 2018, klukkan 13.
1949 og 1952-54
stundaði hún svo
verslunarstörf;
meðal annars í
versluninni Hofi á
Laugavegi 4, í
vefnaðarvöru-
verslun í Vest-
mannaeyjum og
svo í vefnaðar-
vöruversluninni
Victor á Laugavegi
33 hjá Mekkinó
Björnssyni sem síðar varð
tengdafaðir hennar. Frá 1972
starfaði Guðrún sem bókavörð-
ur, allt til 1997. Fyrst á bóka-
safni Garðahrepps og Garða-
skóla, síðan á bókasafni
Menntaskólans við Sund og síð-
ast á bókasafni Gagnfræðaskól-
ans í Mosfellsbæ. Guðrún var
varamaður í stjórn Bókavarða-
félags Íslands frá 1979-1980.
Árið 1954 giftist Guðrún
Magnúsi Mekkinóssyni kaup-
manni, f. 16.6. 1928, d. 15.2.
1990. Magnús rak verslun á
Baldursgötu 11 í Reykjavík
með dyggri aðstoð konu sinnar.
Nóra og Maggi, eins og þau
Elsku amma mín. Mér finnst
afskaplega erfitt að kveðja þig,
en ég veit að þér líður betur
núna og ert hjá afa Magnúsi,
Þórhildi og öllum hinum sem við
höfum kvatt í gegnum árin. Ég
held líka að Súsí og Mollý séu
hjá þér.
Þú varst besta amma sem
hægt var að óska sér. Þú varst
svo skemmtileg, svo hlý og góð.
Þegar við fluttum til Danmerkur
var ég fimm ára og ég ákvað að
ég ætlaði að muna símanúmerið
þitt. Ég man það ennþá. Þó að
ég færi aldrei í skóla á Íslandi
og tali ekki alveg fullkomna ís-
lensku, þá skildir þú mig alltaf
og sagðir aldrei neitt við því
þótt ég segði eitthvað vitlaust.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig. Öll skiptin sem þú
sóttir okkur í leikskóla og skóla
og við keyptum snúð og fengum
okkur kók í gleri. Öll jólaboðin
hjá þér. Öll skiptin sem ég hef
heimsótt þig og við höfum feng-
ið okkur Dominos-pítsur og
horft á sjónvarpið. Samt bara
ríkissjónvarpið, því enginn mátti
skipta um stöð. Reyndar fékk
mamma að skipta um stöð. Þú
varst líka svo dugleg að koma til
Danmerkur og heimsækja okk-
ur, en þú sagðir samt í hvert
einasta skipti að þú myndir al-
veg örugglega ekki koma aftur.
En þú hélst samt áfram að
koma alveg þangað til Albert
varð stúdent árið 2011.
Ég er fegin að ég kom til Ís-
lands árin 2012 og 2013 til að
vinna og hitti þig svona oft.
Maður gat alltaf reiknað með að
fá að gista hjá þér og þú varst
alltaf búin að kaupa Cheerios.
Þú eldaðir mjög góðan mat, þótt
þú segðir að þú myndir ekki
gera neitt sérstakt.
Það var alltaf svo skemmti-
legt að tala við þig. Ég man að
við Harpa vorum hjá þér einn
daginn og við töluðum um að ég
ætti kærasta og við ætluðum að
fara að búa saman og þú sagðir:
„Já, þá eruð þið bara gift!“ Ég
man líka þegar við Albert, Elsa,
Eva og mamma vorum hjá þér
árið 2015 og borðuðum pítsu, þá
töluðum við um hvað við hefðum
búið lengi í Danmörku og þér
fannst það bara vera nokkur ár.
Þegar við sögðum þér að það
Guðrún
Sigurðardóttir