Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.04.2018, Síða 14

MANNLÍF
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1.4. 2018
sóknir í skóla, enda vilja þau að öll börn eigi
kost á að hlýða á hvað þau hafa fram að færa,
hvort sem skóli hafi mikil fjárráð eða lítil.
Þau semja hins vegar ætíð við skólastjórn-
endur um að nemendur aðstoði fjölskylduna
við að tína rusl. Þannig gefi þau af sér í staðinn,
sem sé mikilvægt. Af nógu er að taka í þeim
efnum hvar sem stungið er niður fæti og börn
hvarvetna verið fús til að taka þátt í slíkum
hreinsunarverkefnum. Til þessa hafa hóparnir
tínt alls 55 tonn!
Ekki kom annað til greina en ferðast á sem
umhverfisvænstan hátt strax frá byrjun.
Fyrsti hluti leiðangursins fólst í því að ganga
á hæsta fjall í hverri einustu hinna 26 kantóna
heima í Sviss og þau gengu raunar ekki bara á
fjöllin heldur um landið. Voru sem sagt fót-
gangandi allan tímann! „Við fórum frá hæsta
toppi einnar kantónu til hæsta fjalls þeirrar
næstu og þannig kom nafn leiðangursins til;
Top to Top.“
Í leiðinni komu þau við í 54 skólum og ræddu
við börn um loftslagsmál, og í hverri kantónu
leituðu hjónin til fyrirtækja eða háskóla í von
um að komast yfir einhvers konar umhverf-
isvæna tækni sem kæmi þeim til góða í ferða-
laginu. Dæmi um slíkt eru sólarsellur.
„Í framhaldi þess ákváðum við að ganga á
hæsta fjall hverrar heimsálfu og hefur tekist
það, nema hvað við komumst ekki alla leið til
Suðurskautslandsins vegna mikils íss. Við eig-
um þar af leiðandi eftir að ganga á Vinson en
stefnum enn að því.“
Að göngutúrnum um Sviss loknum voru
reiðhjólin dregin fram og haldið niður til Kró-
atíu þar sem skútan beið þeirra við Adríahafs-
ströndina og haldið til hafs. Siglt af stað segl-
um þöndum.
Frá ströndu á hæsta tind
Ævintýrið kostar að sjálfsögðu sitt. Margir
kunna að velta því fyrir sér hvernig í ósköp-
unum þau dragi fram lífið. Stutta svarið er að
nokkur fyrirtæki styðja við bakið á þeim og al-
menningur einnig, með framlögum í gegnum
heimasíðu leiðangursins - www.toptotop.org.
Þá hafa þau getað starfað tímabundið hér og
þar, við hjúkrun og leiðsögn, en hafa að auki
tekið að sér ýmiskonar störf önnur.
Margt smátt gerir eitt stórt og þau segjast
þakklát öllum sem aðstoða þau.
Bátinn fengu þau strípaðan ef svo má segja;
skrokkinn, mastur og þrjú segl. Skútan var svo
búin undir ferðina eftir að vinveittur maður
veitti þeim vaxtalaust lán sem greitt er niður á
löngum tíma.
Dario og Sabine hafa þegar farið á hæsta
tind hverrar heimsálfu, nema hvað fyrsta til-
raun mistókst á Suðurskautslandinu sem fyrr
segir. Síðast gengu þau á Denali, hæsta fjall
Norður-Ameríku. Það er í Alaska og gekk
lengi undir nafninu Mount McKinley.
Fjölskyldan var þá vetrarlangt í Ameríku.
Skútan fór í viðgerð og í sex mánuði hjólaði
hópurinn um og gisti í tjöldum. „Við fórum á
hæsta topp álfunnar og einnig að lægsta punkti
hennar, í Dauðadalinn í eyðimörkinni í austur-
hluta Kaliforníu,“ segir Sabine.
Fjölskyldan hefur fyrir sið, þegar gengið er
á fjall, að fara alltaf fyrir eigin afli alla leið frá
sjávarmáli. „Okkur var alls staðar sagt að það
hefði ekki verið gert áður. Margir keyra alveg
að fjallsrótum eða jafnvel töluvert lengra en
það gerum við aldrei. Upplifunin er allt önnur
og tengingin miklu meiri við náttúruna þegar
gengið er eða hjólað alla leið; maður skynjar
náttúruna ólíkt betur,“ segir Dario.
„Mikið er talað um hve erfitt sé að ganga á
hæstu tinda veraldar en okkar reynsla er sú að
fjallgangan sjálf sé auðveldasti hluti leið-
arinnar. Leiðin að fjalli er miklu meiri áskorun
að okkar mati.“
Sögulegasti hluti leiðangursins var þegar
fjölskyldan sigldi frá Kyrrahafi austur að Atl-
antshafi árið 2016; Norðvestur-leiðina sem svo
er kölluð og mjög hefur verið í umræðunni síð-
ustu ár, en vegna hlýnunar jarðar gæti það
orðið helsta siglingaleið á milli Evrópu og Kína
í framtíðinni enda mun styttri en hefðbundin
siglingaleið.
„Við fórum leið sem enginn hafði áður siglt
austur um; komumst í gegnum sund kennt við
Fury og Hecla, skip landkönnuðarins Parrys,
yfir í Hudson sund og út í Atlantshaf, þaðan til
Nýfundnalands, Nova Scotia og niður til New
York,“ segir Dario. „Þetta var mjög erfitt en
við höfðum í raun engan annan kost. Vorum
heldur seint á ferð, von var á sterkum austlæg-
um vindum og í stað þess að bíða hugsanlega
við akkeri í nokkrar vikur, vitandi að báturinn
frysi jafnvel inni og við yrðum að vera allan
veturinn, töldum við okkur verða að reyna við
þessa leið. Í versta falli hefðum við snúið við,“
segir Dario.
Engar upplýsingar var að hafa. „Við vorum í
hlutverki könnuðarins, leiðin er víða mjög mjó
og mikið um ís þannig að við þurftum að vera
vel á verði enda vakti ferðin mikla athygli
fjölda siglingaklúbba og flutningafyrirtækja.
Allir voru mjög spenntir að við segðum frá leið-
inni. Flutningafyrirtækjunum er til dæmis
mjög í mun að hægt verði að stytta sigl-
ingaleiðina til Kína en menn verða að bera
gæfu til að vara farlega. Gríðarlegur lífmassi
er þarna norður frá og svæðið mjög mikilvægt
fyrir líf á jörðinni. Mér finnst afar áhugavert
að hér á Akureyri skuli vera kenndur heim-
skautaréttur og geri mér vonir um að í framtíð-
inni komst á ámóta samkomulag um norð-
urslóðir og eru í gildi um Suðurskautið. Það
þarf að gæta að svæðinu eins vel og kostur er.“
Ekki er ofmælt að æska barnanna sex sé
óhefðbundin. Öll hafa í raun átt lögheimili á
skútunni frá fæðingu. „Okkur finnst það eðli-
legasti hlutur í heimi enda þekkjum við ekki
annað,“ segir elsta barnið, Salina Dija sem
verður þrettán ára eftir nokkra daga, við
blaðamann. Ótrúlega skýr, lífsreynd og
ábyrgðarfull stúlka.
„Það er hins vegar mjög mismunandi hvað
öðrum finnst um að við skulum búa í bátnum,“
heldur Salina áfram. „Sumum finnst það fárán-
legt og telja okkur algjörlega galin en aðrir líta
á ferðalag okkur sem ómetanlega reynslu, sem
það að sjálfsögðu er. Mér finnst við heppin að
fá þetta tækifæri.“
Börnin læra hvaðeina af reynslunni en hefð-
Göngutúr ofan Akureyrar stuttu áður en Vital fæddist 23. ágúst í fyrra. Noé, Salina og Andri á toppi Hvannadalshnjúks. Þau fóru með föður sínum á efst tind Íslands fljótlega eftir komuna til landsins.
Fjölskyldan stækkaði enn 2011. Þessi mynd er tekin á Indlandshafi það ár, fljótlega eftir brottför frá Singapúr þar sem Alegra fæddist um miðjan maí.