Verslunartíðindi - 01.09.1923, Blaðsíða 9

VERSLUNAKTlÐINDÍ
101
hvers eins eða fleiri firma, þá verða hin-
ir innflytjendurnir enn ragarí við að festa
kaup, því auk þeirrar hættu, að þeir þurfi
að liggja með fiskinn í langan tima, kem-
ur þá líka hin, að umboðsmennirnir, sem
ekkert, eða lítið sem ekkert eiga í húfi,
lækki svo mjög verðið á umboðssölufisk
inum, að hinum sje gert ókleyft að selja
sinn fisk, nema þá með stórtapi. Afleið-
ingin af þessu verður þá eðlilega sú, að
annaðhvort býður innflytjandinn á hinum
erlenda markaði mun lægra verð fyrir fisk-
inn, en það, sem svarar markaðsverðinu
á þeim tíma, eða þá, að ómögulegt verður
að selja fiskinn í fasta sölu, og hinn hjer-
lendi fiskikaupmaður neyðist til að senda
hann í umboðssölu, svo glæsilegt sem það
er, undir slíkum kringumstæðum. En í
báðum tilfellunum hlýtur fiskverðið hér
heima fyrir að stórlækka, eins og geta má
nærri. —
Með þessu móti getur því, eins og sjá
má, einn maður gerspilt markaðnum, og
orðið þess valdandi, að fiskverð lækkar í
landinu, með því einu, að senda farma
sína í umboðssölu, eftirlits- og athugalaust
eða lítið.
Nokkuð mætti að vísu draga úr ann-
mörkunum við þetta fyrirkomulag, ef hver
sá farmeigandi, er íisk sendir í umbo?s-
sölu, gætti þess jafnan, að heimta, að um-
boðssalínn hafi ekki fisk til sölu frá sjálf-
um sjer, jafnhliða umboðsfiskinum, og að
hafa ábyggilegan trúnaðarmann á mark-
aðsstaðnum, er jafnan geti gætt hagsmuna
hans, »kontrollerað« söluverðið, og jafnvel
sagt til hvort og hvað mikið selja skuli á
hverjum tíma, eftir því hvernig horfur
kunna að vera á markaðnum, o. s. frv.
En þetta er máske aldrei einhlítt, og síst
nema samtök sjeu um það, svo að allir
geri þetta, sem tæplega mun treystandi.
En að öðrum kosti kemur það ekki að
notum.

GÆRUR
kaupir
Heilöverslun
GARÐARS GÍSLASONAR.
Móttaka í Skjaldborg
við Skúlagötu.
m
m
4
Þegar á alt er litið, virðist mjer ann-
markarnir við umboðssölufyrirkomulagið
vera svo auðsæir, og kostirnir svo vafa-
samir, að að því beri að vinna með oddi
og eggju, að brjóta það á bak aftur, hvern-
ig sem það kann að takast, og hver með-
öl sem til þess kunna að verða valin. Með
samtökum næst það varla, því ekki þarf
nema einn til að skerast úr leik, svo að
samtök hinna verði gagnslaus. Að banna
þetta með lagaboði gæti tæplega komið til
greina, enda mætti auðveldlega fara í
kringum það. Hjer þarf því að finna aðr-
ar leiðir, hvernig sem það kann að takast.
Niðurlag. Einasta leiðin, sem mjer virð-
ist fær til að lagfæra þetta og annað, sem
aflaga fer í fiskverslun vorri, er sú, að
breyta um fyrirkomulag fiskflutningsins,
eins og eg hef áður leitast við að sýna