Morgunblaðið - 12.07.2018, Blaðsíða 24

HINSTA KVEÐJA
Og allt var skini skartað
og skjól við móðurhjartað,
hér leið mín bernskan bjarta
við bjargfuglaklið.
Er vorið lagði að landi,
var líf í fjörusandi,
þá ríkti unaðsandi
í ætt við bárunið.
Þegar í fjarskann mig báturinn
ber
og boðinn úr djúpi rís.
Eyjan mín kæra, ég óska hjá þér
að eigi ég faðmlögin vís.
(Ási í Bæ)
Arna Margrét Jónsdóttir.
✝ Jón Mar Þór-arinsson fædd-
ist 3. júní 1950 á
Borgareyri við
Mjóafjörð. Hann
lést í kjölfar heila-
blóðfalls á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans í
Fossvogi 29. júní
2018.
Jón var sonur
hjónanna Mar-
grétar Sveinsdóttur fiskmats-
manns, f. 27. apríl 1914 á
Borgareyri, og Þórarins Á.
Sigbjörnssonar fiskmatsmanns,
f. 18. janúar 1914 í Vest-
mannaeyjum. Systkini hans
eru Sveinn og Ólöf Steinunn.
Eiginkona Jóns er Jóna
Guðrún Oddsdóttir, f. 8. des-
ember 1951. Dætur þeirra eru:
1) Erna Heiðrún, f. 18. júlí
1984, gift Guðmundi Frey Óm-
arssyni, þeirra börn eru: Pétur
Ómar Guðmundsson, f. 2009,
Frá fimm ára aldri ólst
Jonni upp að Lundi í Vest-
mannaeyjum. Hann lauk lands-
prófi frá Gagnfræðaskóla
Vestmannaeyja árið 1966 og
kennaraprófi frá Kennaraskóla
Íslands vorið 1970. Jón kenndi
tvo vetur við Barnaskólann í
Grindavík, haustið 1973 réð
hann sig sem kennara við
Fellaskóla og starfaði þar um
45 ára skeið. Á sumrin keyrði
Jón lengst af áætlunarbíla til
Þingvalla og Grindavíkur fyrir
Þingvallaleið. Jón lauk eins árs
viðbótarnámi í smíðum frá
Iðnskólanum í Hafnarfirði.
Jón var alla tíð söngelskur,
spilaði á gítar, söng í kirkju-
kór og stofnaði band með
vinnufélögum í Fellaskóla.
Hann stundaði golf í mörg ár
og var félagi í GKG. Jón og
Jóna ferðuðust víða, sér í lagi í
tengslum við golfið. Seinni ár
fylgdi hann syni sínum gjarnan
í flug til Ameríku þar sem þeir
feðgar áttu góðar stundir. Jón
var afar stoltur af börnum sín-
um fjórum og afabörnunum
tíu.
Útför Jóns verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 12. júlí 2018, klukkan 15.
Eydís Jóna Guð-
mundsdóttir, f.
2012, og Jón Darri
Guðmundsson, f.
2017. 2) Arna Mar-
grét, f. 31. júlí
1990, unnusti
hennar er Sindri
Már Hjartarson.
Fyrri kona Jóns
var Sigríður Ingv-
arsdóttir, f. 18. júlí
1949. Þeirra börn
eru: 1) Þóranna Jónsdóttir,
gift Júlíusi Guðmundssyni,
börn þeirra eru: Tindur Hrafn
Júlíusson, f. 1990, Skorri Júl-
íusson, f. 1992, Viðja Karen
Júlíusdóttir, f. 1993. 2) Ingvar
Mar, kvæntur Sigríði Nönnu
Jónsdóttur. Þeirra börn eru:
Nína Björg Ottósdóttir, f.
1992, Ingibjörg Sigríður Ingv-
arsdóttir, f. 1999, Sigríður
Marta Ingvarsdóttir, f. 2001,
og Jón Ingvar Ingvarsson, f.
2005.
Ég held að ein af heitustu ósk-
um pabba hafi verið að vera allt-
af ungur, flottur og hress. Örlög-
in höguðu því þannig að hann
kvaddi á toppnum, nýorðinn 68
ára, í fullu fjöri, ekki eitt einasta
grátt hár á höfði, ... eða jú,
kannski eitt og hálft, en fleiri
urðu þau ekki. Það átti ekki fyrir
honum að liggja að verða ellilíf-
eyrisþegi, það var ekki í hans
karakter. Þriðjudaginn 26. júní
skilaði hann lyklunum að Fella-
skóla eftir 45 ára farsælt starf, á
miðvikudegi fær hann stóran
blóðtappa í heila sem slær hann
út.
Pabba verður ekki hvað síst
minnst fyrir glaðværð og létt-
leika. „Mér er alveg sama hvað
öðrum finnst, ég ætla bara að
hafa gaman af þessu,“ sagði hann
gjarnan í seinni tíð. Hann var lit-
ríkur og litirnir voru sterkir.
Hrókur alls fagnaðar, mættur
með gítarinn og hélt uppi fjörinu.
Hann skipti ekki oft skapi, en
þegar það gerðist gat hvinið í
honum svo um munaði. Hann var
langt í frá eintóna.
Pabbi var hetja. Það eru jú
flestir pabbar, en ég get ekki
annað en tekið ofan fyrir tæplega
50 ára starfi hans sem grunn-
skólakennari. Kennarastarfið er
gjöfult en krefjandi. Pabbi átti
við málhelti að glíma sem gerði
honum starfið ekki auðvelt, á
hann sótti gjarnan kvíði sem enn
jók á áskorunina, en striki sínu
hélt hann ávallt. Þegar hann hóf
störf við Fellaskóla var skólinn
einn stærsti skóli landsins, í nýju
og vaxandi hverfi. Þar voru verk-
efnin ærin. Pabbi fékk gjarnan
það hlutverk að styðja þá nem-
endur sem mest þurftu. Hann
hélt sambandi við marga nem-
endur áratugum saman og þeir
eru ófáir sem hafa sent honum
kveðjur og þakkir. Fyrir marga
breytti hann mörgu og fyrir
suma öllu.
Gjafirnar hans pabba voru
margar og dýrmætar. Sú síðasta
var ein sú stærsta, hann hélt sér
hraustum og stæltum, fyrir vikið
voru líffærin í góðu standi og
nýtast nú fjórum einstaklingum
sem á þurftu að halda. Okkar
missir var öðrum von, við eigum
svo margt að þakka.
Undanfarna mánuði talaði
pabbi oft um að hann ætlaði að fá
sér bát. „Sigla bara eitthvað
hérna út,“ sagði hann. Þetta voru
kannski ekki raunhæfir
draumar, hann var aldrei til sjós,
en ef til vill voru þetta teikn um
að sálin væri á leið á önnur mið.
Siglingin ber hann nú á nýjar
strendur sem minna á æskuslóð-
irnar í Vestmannaeyjum þar sem
„hugurinn var heima“.
Far í ást og friði elsku pabbi,
megi allar góðar vættir gefa þér
góðan byr.
Við lífsins fögnuð fundum
á fyrstu bernskustundum,
er sólin hló á sundum
og sigldu himinfley.
(Ási í Bæ)
Þóranna.
Elsku afi.
Það er óraunverulegt að
hugsa til þess að þú sért ekki
lengur með okkur. Þú sem varst
alltaf svo hraustur og kátur.
Þú varst alltaf hressasti mað-
urinn í partíinu og okkur er það
minnisstætt hve mikið var hlegið
í matarboðunum með ykkur úr
Krókamýrinni.
Stundum var kannski mest
hlegið að þér og þínum óförum
en þú lést það aldrei á þig fá og
hlóst bara með. Það eru ófáar
sögurnar sem þú skilur eftir og
við getum hlegið að um ókomna
tíð. Til dæmis sagan um hamst-
urinn hennar Örnu, þegar þú
fórst heim úr skötuboðinu sitt í
hvorum skónum og nú síðast
sagan af flugvellinum í Marokkó.
Það var alltaf tilhlökkun fyrir
okkur að koma í heimsókn til
ykkar Jónu og fá að heyra fleiri
sögur og boðið annan í jólum hef-
ur verið ómissandi hluti af jóla-
haldinu síðan við munum eftir
okkur.
Þegar við hugsum til þín
stendur upp úr hversu stoltur þú
varst af öllum þínum afkomend-
um.
Börnum, tengdabörnum, afa-
börnum og jafnvel tengdaafa-
börnum. Allir sköruðu framúr á
sínu sviði, allir snillingar í þínum
augum.
Þú varst líka alltaf duglegur
að láta okkur vita af því, kvaddir
okkur gjarnan með því að segja
hversu dugleg við værum og
hversu stoltur þú varst af okkur.
Elsku afi, þín og gleði þinnar
er sárt saknað. En hvar sem þú
ert í veröldinni ertu á sólríkum
stað og líklegast að njóta þín í
golfi.
Þín afabörn,
Tindur og Viðja.
Við systkinin gistum stundum
hjá afa og Jónu í Krókamýri sem
börn. Þar var alltaf gott að vera.
Enn þann dag í dag, þegar ég fæ
nýtt ristað brauð, þá minnir það
mig á morgunmatinn í Króka-
mýri. Það var svo gullinstökkt að
utan og mjúkt að innan. Ég var
vanur því að ristað brauð væri
brauð sem hefði legið á botninum
í frystinum í nokkra mánuði. En
brauðið var alltaf nýtt hjá afa og
Jónu. Maður hlakkaði líka alltaf
mikið til að koma í matarboð, það
var spennandi að sjá hvað Jóna
hefði galdrað fram og maður beið
spenntur eftir því að smakka
sósuna sem afi gerði. Svo
skellihló maður oft yfir ruglinu
og gríninu í afa.
Tvítugum hlotnaðist mér sá
heiður að vinna með afa í Fella-
skóla, í einn vetur sem stuðn-
ingsfulltrúi. Afi kenndi í Fella-
skóla í hartnær hálfa öld og þar
var hann vægast sagt lifandi goð-
sögn. Börnin báru mikla virðingu
fyrir honum og hann kom mér
oft til bjargar á göngunum þegar
ég var við það að missa stjórn á
börnunum, á leiðinni niður í
íþróttahús eða matsal. Það var
líka mikill léttir þegar ég fékk
hann til að grípa gítarinn með og
syngja fyrir börnin í nestistíma.
Allir krakkar og Gamli Nói voru
þá sungin hástöfum, og allir
sungu með, óþekkir sem þægir.
Á kennarastofunni var afi líka
langlangskemmtilegastur og
þar, eins og annars staðar, var
hann hrókur alls fagnaðar.
Nú er afi farinn, ég á eftir að
sakna þess að fá faðmlag og koss
á kinn frá afa. En mun heim-
sækja Jónu, fá gott að borða og
minnast unga og hressa afa um
ókomna tíð.
Skorri Júlíusson.
Æskuvinur minn Jón Mar
Þórarinsson eða Jonni á Lundi
er látinn. Við kynntumst þegar
hann flutti úr sveitinni til Eyja.
Lundur var á yfirráðasvæði
Lautarinnar, sem var miðsvæð-
is í bænum og þeir sem þar
bjuggu voru kallaðir Lautapeyj-
ar.
Jonni gerði sig strax gildandi.
Það kostaði árekstra. Móðir mín
rifjaði stundum upp að eftir
fyrsta slíkan hafi ég komið heim
og sagt að maður léti nú ekki ein-
hvern sveitapeyja vaða yfir sig.
En á eftir varð Jonni fullgildur
Lautapeyi.
Hann ólst upp í góðu yfirlæti á
Lundi. Mamma hans og pabbi
voru yndisleg. Hann var svolítið
dekraður af Margréti móður
sinni. Jonna fannst það gott.
Eitt skipti er ég kom í heim-
sókn var Margrét að bursta
skóna og pressa buxurnar hans.
Við vorum líklega 11-12 ára. Ég
sagði við Margréti að þetta gerði
ég nú sjálfur, en við litla hrifn-
ingu Jonna. Tóti pabbi hans var
verkstjóri í Ísfélaginu og vegna
Jonna fékk ég alltaf „klíkudjobb“
þar á sumrin. Tóti ræktaði í byrj-
un alls kyns tegundir af græn-
meti, en hætti því fljótlega vegna
þess að Lautapeyjarnir átu þetta
jafnharðan. Margt var brallað og
af nógu af taka sem kemst ekki
fyrir hér. En einn af hápunktum
leikja okkar var cowboy-leikur,
eftir að hafa séð Roy Rogers eða
Lone Ranger í Bíó. Menn voru í
ýmsum hlutverkum þar. Jonni
var alltaf Tonto sem var indíáni
og besti vinur Lone Ranger.
Dúfubyrgið á Lundi hafði mikið
aðdráttarafl, mikið starf í kring-
um það. Síðast en ekki síst.
Svenni eldri bróðir Jonna átti
Buick-bíl. Ég gleymi ekki þeirri
stundu er við Jonni fengum að
setjast inn í hann í fyrsta skipti.
En um 13 ára aldurinn skildi svo-
lítið leiðir er ég fluttist austur í
bæ og svo enn meira er hann fór í
KÍ og ég í MA. Þó kom hann
stundum í heimsókn er við eftir
þetta nám, bjuggum í Reykjavík.
Jonni var mikill 1950 árgangs-
maður og mikill gleðigjafi á
fermingarmótum okkar.
En eftir lifir æskuminning
sem aldrei mun gleymast.
Innilegar samúðarkveðjur.
Einar Friðþjófsson.
Jón Mar vinur okkar var stór
maður í tvennum skilningi. Hann
var ekki aðeins hávaxinn og lík-
amlega vel á sig kominn, heldur
líka sterkur persónuleiki. Ótíma-
bært andlát hans kom öllum að
óvörum og við erum mörg sem
syrgjum í dag. Og þá er gott að
geta leitað í sjóð minninganna.
Tuttugu og þriggja ára hóf hann
störf við Fellaskóla sem þá var
einn stærsti skóli landsins og
Breiðholtið að byggjast upp. Þar
lagði samtaka hópur ungra kenn-
ara grunn að góðum skólabrag
og á engan er hallað þótt við
segjum að þar átti Jón Mar stór-
an þátt. Hann var afburðakenn-
ari. Hann var ákveðinn við nem-
endur sína, kröfuharður en sýndi
þeim jafnframt hlýju og virð-
ingu. Um það vitna þau fjöl-
mörgu ummæli sem nemendur
fyrri ára hafa síðustu daga sent
frá sér.
Jón var smekkmaður þegar
kom að klæðnaði, hafði m.a. þann
fallega sið að mæta í jakkafötum
á prófdögum. Það gerði hann í
virðingarskyni við nemendur. Á
kennarastofunni var hann hrók-
ur alls fagnaðar. Hann var ein-
staklega bóngóður, lipur í sam-
skiptum og vildi allra götu
greiða. Við minnumst allra ferða-
laganna, með eða án nemenda,
þar sem Jón fór fremstur í flokki.
Hann var ekki einungis liðtækur
á gítar heldur kunni hann slík
ógrynni af söngtextum að eftir
var tekið. Við minnumst ótal
árshátíða, samverustunda og
skólaheimsókna. Og límið í þeim
öllum var hinn síungi Jón.
Lengi vel stundaði Jón ásamt
nokkrum samstarfsfélögum og
gestum þeirra fótbolta á laugar-
dögum. Þar var keppnisskapið í
fyrirrúmi og oft hart tekist á.
Seinna fór hann í golf og synti
reglulega mörg hundruð metra.
Hann var hvatamaður að árlegu
golfmóti starfsmanna Fella-
skóla, fremstur meðal jafningja.
Við sem best þekktum hann
fengum að kynnast griðastaðn-
um í húsinu í Krókamýri sem
hann kallaði Dyngjuna. Þangað
komu útvaldir og þar átti hann
sínar stundir. Í Dyngjunni var að
finna ýmsa skemmtilega muni
sem tengdust starfsferlinum og
þar héngu á veggjum m.a. mynd-
ir af umsjónarbekkjum til
margra ára. Jón Mar var stoltur
af starfi sínu og ekki var hann
Jón Mar
Þórarinsson
24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2018
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns, föður, afa og langafa,
ÁRNA FALS ÓLAFSSONAR,
flugstjóra,
Háulind 7, Kópavogi.
Gréta Hulda Hjartardóttir og fjölskylda
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
vegna andláts og útfarar
BRYNLEIFS SIGURJÓNSSONAR,
Skúlagötu 40.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á 5. hæð,
Skjóli, fyrir góða umönnun.
Guðríður Guðbjartsdóttir Tómas Tómasson
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
HELGA S. ÞORKELSDÓTTIR,
lést á hjartadeild Landspítalans
sunnudaginn 8. júlí.
Andrés Þórðarson
Þorkell Andrésson Nanna Þóra Andrésdóttir
Laufey Ámundadóttir Fanney Hrafnsdóttir
Andrés Þorkelsson Guðberg Hrafnsson
Guðrún Lilja Þorkelsdóttir
Við sendum hjartans þakkir fyrir auðsýnda
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
okkar yndislegu móður,
KRISTÍNAR SIGURJÓNU
HARALDSDÓTTUR,
Gaukshólum 2, Reykjavík.
Stella K. Stefánsdóttir
Sigrún M. Stefánsdóttir
Erla D. Stefánsdóttir
Helga Stefánsdóttir
Halla B. Stefánsdóttir
og fjölskyldur
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN ÁRNI ÓLAFSSON,
Dalsbakka 6, Hvolsvelli,
lést á Dvalarheimilinu Lundi 7. júlí.
Útförin fer fram frá Stórólfshvolskirkju
þriðjudaginn 17. júlí klukkan 11.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vildu minnast
hans er bent á Starfsmannafélag Lundar. Reikningsnúmer:
0308-13-110374, kennitala: 490712-0460.
Við þökkum starfsfólki Lundar einstaka umönnun.
Dætur hins látna, tengdasonur,
barnabarn og barnabarnabörn
Elsku eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, dóttir mín og
tengdadóttir,
SOFFÍA MAGNÚSDÓTTIR
íslenskukennari,
Heiðargerði 28, Reykjavík,
sem lést 30. júní, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 16. júlí klukkan 13.
Kristinn Guðjónsson
Ragnheiður Kristinsdóttir Þórir Jónsson Hraundal
Kristinn Kristinsson Kolbrún Vala Jónsdóttir
Alexander, Óðinn, Lilja, Helena Soffía
Magnús Kristinsson Greta Bachmann
Bryndís Guðmundsdóttir