Morgunblaðið - 12.07.2018, Síða 29

HINSTA KVEÐJA
Elsku mamma mín,
Ég sendi þér kæra kveðju,
Nú komin er lífsins nótt,
Þig umvefji blessun og bænir,
Ég bið um að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
Þá sælt er að vita af því,
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
Þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
Þá auðnu að hafa þig hér,
Og það er svo margt að minnast,
Svo margt sem um huga minn
fer,
Þó þú sért horfin úr heimi,
Ég hitti þig ekki um hríð,
Þín minning er ljós sem lifir
Og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dóttir,
Sigrún.
✝ Anna MargrétStefánsdóttir
fæddist 24. ágúst
1945 á Húsavík.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands 18. júní
2018.
Hún var dóttir
hjónanna Halldóru
Hallgrímsdóttur frá
Húsavík, f. 29.7.
1914, d. 9.2. 1987,
og Stefáns Þorleifssonar frá
Reyðarfirði, f. 27.9. 1911, d.
9.2. 2001. Systur Önnu eru:
Svanhildur Sigrún, f. 31.7.
1939, Jónína Guðrún, f. 8.4.
1951, og Halla Harpa, f. 16.9.
1955.
Anna giftist 25.12. 1964 Ax-
eli Ragnari Ström, f. 16.9.
1942. Þau eignuðust þrjú
börn, elst er:
I) Sigrún Linda, f. 22.9.
1965, gift Lúðvík Magnúsi
Ólasyni, börn þeirra eru 1)
Axel Ragnar, f. 30.6. 1987,
giftur Valdísi Vigfúsdóttur,
börn þeirra eru a) Íris Helga,
f. 22.3. 2013, og
b) Mikael Lúð-
vík, f. 9.6. 2017.
2) Guðrún Anna,
f. 8.6. 1989, gift
Guðmundi Stein-
þórssyni, börn
þeirra eru a)
Aron Leo, f.
27.5. 2009, og b)
Alex Leví, f.
20.9. 2010. 3)
Aron Óli, f. 7.3.
1998.
Næst er II) Halldóra Björg,
f. 16.10. 1970, sambýlismaður
hennar er Hilmar Þór Hann-
esson. Börn Halldóru eru
Viktor Örn, f. 11.1. 1991, og
Stefán Ásgeir, f. 7.5. 1997.
Yngstur er III) Stefán Ás-
geir, f. 10.4. 1976, giftur
Helgu Bjarnadóttur börn
þeirra eru 1) Alex Baldvin, f.
28.11. 1994, barn hans er a)
Henry, f. 27.9. 2016, 2) Fjölnir
Freyr, f. 5.6. 1998, og 3) Anna
Margrét, f. 24.11. 2008.
Útför Önnu Margrétar hef-
ur farið fram í kyrrþey.
Mín hinsta kveðja til þín,
elsku mamma.
Elsku besta mamma mín, ég
trúi því vart að ég geti ekki
tekið upp símann og hringt í
þig aftur, við töluðum saman á
hverjum degi og jafnvel oft á
dag. Þær eru ófáar matar-
uppskriftirnar sem við skipt-
umst á og stundum þegar við
höfðum svo sem ekkert sérstakt
að segja vorum við jafnvel bún-
ar að tala saman í klukkutíma
um allt og ekkert.
Strax á barnsaldri var ég
óstýrilát og uppátækjasöm og
gerði ýmis bernskubrek ekki
mér til sóma og ekki tók neitt
betra við á mínum unglings-
árum, en síðan liðu árin og ég
eignaðist mína eigin fjölskyldu
og áttum við þá oft mjög góðar
og skemmtilegar stundir sam-
an, hvort heldur sem var í
heimahúsi, útilegum eða sum-
arbústöðum, þær gleymast
aldrei! Reyndar líka margar
yndislegar minningar þegar ég
var barn en einhvern veginn
finnast mér þær oft falla í
skuggann á öllum þeim uppá-
tækjum sem ég tók upp á þér
til armæðu.
Það var margt sem þú
kenndir mér sem ég hef til-
einkað mér alla tíð síðan, t.d. að
vera stundvís, kurteis, gjafmild,
koma vel fram við allt fólk og
síðast en ekki síst þegar allt
virðist svart, að bíta á jaxlinn
og gefast aldrei upp heldur
halda ótrauð áfram. Með þetta
veganesti hefur mér tekist ým-
islegt, hvort heldur sem er í
vinnu, skóla eða í gegnum lífið
sjálft.
Ég villtist af réttri braut og
fór að þróa með mér krónískan
sjúkdóm sem átti eftir að valda
ykkur pabba miklu hugarangri
og áhyggjum í mörg ár, því mér
tókst illa upp með að halda hon-
um í skefjum. Og þau voru ekki
fá fyrirgefningarbréfin sem ég
skrifaði ykkur með lof og fögur
fyrirheit að í það og það skipti
væri ég búin að ná þessu! Oft
gekk það mjög vel í þó nokkurn
tíma, en einnig hef ég átt við
annan sjúkdóm að stríða sem
oftar en ekki setti mig í svart-
nætti og fóru þessir sjúkdómar
ekki vel saman.
Ég man það eins og hefði
verið í gær, þegar ég spurði
ykkur pabba af hverju þið
skylduð ekki vera löngu búin að
gefast upp á mér og svarið sem
ég fékk var: „Við höfum ekkert
leyfi til þess, þú ert barnið okk-
ar og munt alltaf vera það.“
Endalaust mun ég vera þakklát
ykkur fyrir það.
Af öllu mínu hjarta langar
mig að segja: fyrirgefðu mér,
elsku mamma mín, allt það hug-
arangur, allar þær áhyggjur og
kvíðann sem ég olli þér.
Óhh! Mamma mín, hvað mig
langar til að hringja í þig núna
til að fá álit á þessum skrifum,
já frekar kaldhæðnislegt!
Tárin streyma í stríðum straumum
hvað geri ég án þín, elsku mamma
mín?
hvernig get ég lifað út daginn?
allt er svo tómlegt hér án þín!
Stóllinn sem þú sast svo oft í
ég horfi á hann oft á dag
bara ég gæti fengið þig til baka
þá myndi allt komast aftur í lag
En sú draumastund mun aldrei
koma
raunveruleikinn blasir mér við
að kveðjustund okkar er komið
og þú gengur í gegnum hið gullna
hlið
Þitt bros og þín gleði
aldrei sé ég það á ný
ég vil bara ekki trúa
að þitt líf sé fyrir bí
Ég vildi að við hefðum haft
meiri tíma, þú og ég
við áttum svo mikið eftir að segja
ó hvað veröldin getur verið
óútreiknanleg
Ég þarf nú að taka stóra skrefið
treysta á minn innri styrk
takast á við lífið
svo framtíðin verði ei myrk
Ég veit að þú munt yfir mér vaka
verða mér alltaf nær
þú varst og ert alltaf mér best
elsku móðir mín kær
(Katrín Ruth)
Þangað til við hittumst á ný
bið ég algóðan Guð að geyma
þig og varðveita og alla alheims
engla að vaka yfir þér og baða
þig í bleikum rósum.
Þín dóttir,
Halldóra Björg.
Mín elskulega tengdamamma
og vinkona er látin. Hennar
verður lengi minnst af mér, og
barnabörnunum Alex, Fjölni og
alnöfnu sem fallegri og góðri
konu. Elsku tengdó var að
mörgu leyti einstök kona, hún
var sérlega greind, gjafmild og
hlý. Hún gaf sér tíma til að
setjast niður til að ræða málin
og við gáttum rætt allt sem
skipti okkur máli. Við höfðum
oft sömu skoðanir og vorum
sjaldan ósammála. Tengda-
mamma mín hafði mikið yndi af
að gefa og að gleðja aðra, hún
valdi hluti af mikilli kostgæfni
og vildi hafa þá fallega og vand-
aða og var einstaklega smekk-
leg. Mér fannst allt sem hún
gerði svo vel gert.
Alla mína fullorðinsdaga hef
ég verið í hennar skjóli, þiggj-
andi í stóru og smáu og hún
mikill áhrifavaldur í tilveru
minni. Frá því að okkar unga
fjölskylda hreiðraði um sig í
gamla húsinu á bakkanum og
allt til hinsta dags naut ég vel-
vildar og væntumþykju tengda-
mömmu minnar. Aldrei bar þar
skugga á. Aðdragandinn að
andláti hennar var skammur og
sár. Skyndilega var einfaldlega
nóg komið og hún kvaddi. En
efst er mér í huga hlýja hennar,
væntumþykja og húmorinn fyr-
ir sjálfri sér. Jafnvel síðustu
vikurnar þegar hún var þjáð
átti hún inni léttleika og húmor
sem braust fram í brosi og
gríni. Ég er afar þakklát fyrir
að fá að kynnast henni og vera
samferða síðustu 22 ár. Takk,
elskan mín, fyrir ómetanlegar
stundir og samveru sem gleym-
ist aldrei. Þín vinkona og
tengdadóttir,
Helga.
Hinsta kveðja til þín, elsku
amma mín.
Amma var mjög skemmtileg
og alltaf eitthvað grínast, hún
var mjög hreinskilin og sagði
bara nákvæmlega það sem
henni fannst, alveg sama hvað
það var. Það var líka stutt í
húmorinn hjá henni. Þegar ég
kom til ömmu var hún alltaf
með eitthvert gotterí handa
manni, annaðhvort nýbakað eða
þá annað góðgæti.
Alveg frá því ég man eftir
mér kallaði hún mig augastein-
inn sinn og mér þótti alltaf jafn
vænt um það og þykir enn.
Með þessum orðum kveð ég
þig í bili, elsku amma mín.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Augasteinninn þinn,
Stefán Ásgeir.
Komið er að leiðarlokun hjá
kærri vinkonu sem hefur barist
við illvígan sjúkdóm sem að lok-
um hafði yfirhöndina. Allan
þann tíma barðist hún hetjulega
og var ótrúlegt að fylgjast með
dugnaði hennar í þeirri baráttu.
Anna hafði góða nærveru,
var með sterka réttlætiskennd
og alltaf stutt í húmorin hjá
henni.
Hún hafði yndi af prjónaskap
og vitum við að stórfjöskyldan
og vinir eiga allir eitthvað sem
Anna prjónaði.
Aggi og Anna voru mjög
samtaka í öllu því sem þau tóku
sér fyrir hendur og fjölskyldan
öll mjög samrýnd .
Ekki var í kot vísað í heim-
sóknum til þeirra, það má með
sanni segja.
Anna var afar stolt af börn-
um sínum, barnabörnum og
langömmu börnum.
Margs er að minnast hjá
okkur í „Glasgow-genginu“ en
það kölluðum við okkur nokkrir
vinir eftir ferð sem þangað var
farin. Í minningunni var alltaf
gaman og mikið hlegið hjá okk-
ur, sumt ógleymanlegt.
Með þessum fátæklegu
kveðjuorðum viljum við þakka
Önnu okkar samfylgdina.
Elsku Aggi, börn, tengda-
börn og fjölskyldur, innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Sif, Fríða, Sigurður
(Siggi), Svavar og Valborg
(Valla).
Elsku Anna mín,
þá ertu farin á aðrar slóða
þar sem sólin og blómin leika
við þig, eins og þér fannst svo
gott.
Við kynntumst fyrir rúmum
22 árum þegar börnin okkar
Stefán og Helga fóru að draga
sig saman, hún mín elsta og
hann þitt yngsta barn.
Þið Axel tókuð henni og Alex
Baldvin þá þriggja ára eins og
þau hefðu alltaf verið í fjöl-
skyldunni og urðuð þið bestu
vinkonur.
Ekki skemmdi nú fyrir þegar
þau eignuðust Fjölni Frey öm-
mulinginn okkar og Önnu Mar-
gréti alnöfnu þína sem þú varst
ákaflega montin af. Fjölskyldan
skipti þig alltaf miklu máli og
var mikill samgangur á milli
ykkar. Þar hittumst við oftast í
afmælum, jólaboðum, matar-
veislum og kaffi. Þá var mikið
spjallað og hlegið, oftar en ekki,
var fjölskyldan sem þú varst
svo stolt af, systur þínar,
saumaklúbburinn og vinkonur
aðalumræðuefnið og greinilegt
hversu náin þið öll voruð og
mér fannst ég vera farin að
þekkja alla meira og minna.
Þú varst ótrúlega mikill fag-
urkeri, og heimili ykkar Axels
bar þess glöggt vitni sem og þú
sjálf, alltaf svo falleg og dásam-
leg.
Mér er svo minnisstætt þeg-
ar þú kíktir yfir til Helgu og
Stebba varst alltaf með litla
gjöf, sem Anna Margrét yngri
fór strax að leita að í veskinu
þínu og þá kom alltaf þetta
glettna blik í augun á þér og
fallega brosið.
Þegar heilsan fór að bila,
fækkaði stundunum sem við
hittumst, en við bætum nú úr
því seinna eins og þú sagðir svo
oft.
Um leið og ég þakka ynd-
isleg kynni og samveruna í
gegnum árin, þakka ég þér fyr-
ir elskuna og hlýjuna sem
streymdi frá þér til Helgu
minnar, Stebba og fjölskyldu
alla tíð og veit ég að þín verður
sárt saknað á þeim bænum.
Elsku Axel, Sigrún, Dóra,
Stebbi minn og fjölskyldur,
hjartanlegustu samúðarkveðjur
sendi ég ykkur.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Sam-amman,
Sigrún Kjartans.
Anna Margrét
Stefánsdóttir
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2018
Hinn 19. júní
féll frá hálfbróð-
ir minn Árni
Björn Ómarsson 52 ára að aldri.
Hann var frjálslyndur fé-
lagshyggjumaður og FH-ingur
með rautt Samfylkingarhjarta
sem tók allt í einu upp á því
snemma morguns að hætta að
slá. Kallið var komið og hann
hvarf á braut 12 dögum síðar,
ótímabært fannst þeim sem yfir
honum vöktu, en engum vörn-
um varð við komið. Eftir hlýja
og vandaða jarðarför með ein-
stökum söng Flensborgarkórs-
ins og vel völdum orðum frá
Sigríði Fríkirkjupresti og hálf-
systrum mínum, þeim Stínu og
Yrsu, langar mig að segja nokk-
ur orð til viðbótar í þakklæti
Árni Björn
Ómarsson
✝ Árni BjörnÓmarsson
fæddist 19. sept-
ember 1965.
Hann andaðist
19. júní 2018.
Útför Árna
Bjarnar fór fram
2. júlí 2018.
fyrir að hafa verið
boðið að taka þátt.
Ég á því láni að
fagna að hafa feng-
ið að umgangast
Árna Björn og hálf-
systkini mín í meira
mæli síðustu árin,
en við vorum ekki
alin upp saman. Ég
kynntist þannig
hlýrri og góðri
nærveru hans og
einlægum áhuga hans á fólki, en
hann var jafnaðarmaður í húð og
hár. Hann var ötull í sínum
störfum og hafði mörg járn í eld-
inum, setti sig vel inn í mál og
var lausnamiðaður. Gaf sér jafn-
framt ómældan tíma í að halda
sambandi við vini og kunningja.
Ég kynntist fjölskyldumannin-
um og naut gjöfulla samskipta
við hann, ættrækni og vináttu.
Þrátt fyrir hlédrægni á yfir-
borðinu var hann ófeiminn og fé-
lagslyndur, töfraði fram rausn-
arleg matarboð með Borghildi
og fjölskyldunni sem elduðu
dásamlegan mat. Hin ýmsu mál-
efni voru viðruð í þeim boðum,
en enginn móðgaður þó að menn
væru ekki sammála, allra síst
hann sjálfur. Ég er þakklát fyrir
þær samverustundir sem við
áttum saman. Guð gefi öllum
sem að honum standa styrk að
komast yfir sorgina.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Hulda Sigríður Jeppesen.
„Komin heim? Viltu ekki bara
vera á kosningakvöldi á Hótel
Hlíð?“ Er þetta eitt af fáum
smáskilaboðum sem fóru á milli
mín og míns ástkæra vinar Árna
Björns Ómarssonar. Hann var
nefnilega vinur minn af því tagi
að hann hringdi fremur en að
rækta vináttu okkar í gegnum
skilaboð. Ég kynntist Árna
Birni fyrir tvítugt í gegnum póli-
tíska baráttu og urðum við strax
vinir og höfum verið allar götur
síðan.
Það er erfitt að rita þessi orð
um manneskju sem hefur átt svo
stóran hlut í lífi annarra með
skilyrðislausri elsku, vináttu og
stuðningi. Árni Björn átti stóran
þátt í því að ég fór út í stjórnmál
28 ára gömul. Hann hvatti mig
áfram og sagði mér að ég hefði
rétta andann, bakgrunninn og
hugsjónina í þetta. Hann sagði
mér að ég væri nóg, eins og ég
væri. Að eiga slíkan vin er ómet-
anlegt. Hann velti aldrei fyrir
sér aldri, kyni, stöðu. Bara fólki.
Eins og það er.
Árni Björn var þannig vinur
að mér leið alltaf eins og allir
væru að bíða eftir því að ég yrði
í stöðu til að breyta heiminum.
Aldrei efi. Alltaf stuðningur.
Þannig fékk hann ungu konuna
og harðkjarna Kópavogsbúann,
til að vera aðalræðumann á
uppskeruhátið handboltans hjá
FH og veislustjóra á árshátíð
knattspyrnudeildar FH við hlið-
ina á Bo Hall, hinum eina sanna.
Ég var nú dáldið stressuð yfir
þessu en honum fannst ekkert
eðlilegra í veröldinni og sagði
mér að hann væri nú ekki biðja
hvern sem er um þetta mikil-
væga verkefni og þá var ekkert
eftir en að láta bara vaða. Svona
hefur hann kennt vinum sínum
að sækja kjarkinn sinn til að
gera áður óhugsandi hluti.
Árni Björn var stór mann-
eskja og einstaklega örlátur,
þannig var hann allt í öllu fyrir
fjölskyldu sína og vini. Á hverju
einasta ári síðasta áratug hitt-
umst við vinhópurinn heima hjá
honum, Borghildi, Þóri, Þórunni
og Oddnýju í humarsúpu að
kveldi 30. desember. Þegar okk-
ur fannst við þyrftum að gera
meira og oftar sló hann upp ár-
legu sumarboði í Hafnarfirðin-
um. Og þá var litaþema og
gleymi ég aldrei bláa partíinu
þar sem hann grillaði blálöngu,
bauð uppá bláskel og öll
drykkjarföng í bláum lit. Við
héldum Kubbmót hjá Björgvini
G. í Skarði og hann mætti með
heilt lamb sem hann grillaði yfir
opnum eldi fyrir fyrir mann-
skapinn.
Ég gerði aldrei ráð fyrir lífi
þar sem Árni Björn væri ekki á
listanum yfir fólk sem hringt
væri í þegar stórar ákvarðanir
eru framundan. Hann hvatti mig
áfram í pólitíkinni. Hann vissi
fyrstur af því að ég væri skotin í
Bjarna mínum, hann bauð
pabba mínum á fótboltaleiki,
hann var fyrstur á spítalann
þegar ég veiktist alvarlega,
hann var fyrstur mættur heim
eftir að við Bjarni áttum tví-
burana, hann var bara alltaf ná-
lægur á mikilvægum stundum.
Hann gaf sig allan. Þetta kenndi
hann okkur. Fólkinu sínu.
Símtölin verða ekki fleiri að
sinni en innihald samtala síð-
ustu áratuga munu aldrei fara
neitt og halda áfram að gefa
okkur kjark og birtu inn í fram-
tíðina.
Elsku Borghildur, Þórir, Þór-
unn og Oddný, þið eruð yndisleg
eins og hann og Árni lifir í ykk-
ur. Samúðarkveðjur,
Katrín Júlíusdóttir.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt kæri vinur.
Fyrir hönd Samfylkingarinn-
ar í Hafnarfirði,
Adda María Jóhannsdóttir,
Jón Grétar Þórsson.