Þróttur - 17.06.1919, Blaðsíða 5

ÞROTTUR
ÚTGEFANDI: ÍÞRÓTTAFÉLAG^REjYKJAV í KUR
Reykjavík, 17. júní 1919.
4-5. tbl.
Sund.
Mörg er sagt, aö sigling glæst
sjást frá Drangey mundi —
þó ber Grettis höfuð hæst
úr hafi á Reykjasundi.
Stephan G. Stephansson.
Mennirnir íinna æ fleiri og betri tæki
bl að komast leiðar sinnar um láð og
lö8 °g um loftið. Nú virðast þeim bráð-
Um ulbr vegir færir:
Vegur er undir
og vegur yfir
og vegur á alla vega
~~ þegar tækin eru til. Öll eru þessi
^argögn merkilegir hlutir. Ein kynslóðin
eftir aðra hefir lagt í þau hugvit sitt
°g reynslu og gert þau æ hagkvæmari:
nýjustu bifreiðar, njjustu skipin — ofan-
sJavar og neðansjávar — nýjustu flug-
úrnar eru tákn þess og stórmerki. En
a't eru þetta umbúðir mannsins og
ekki sjálfur hann, ytri framför fremur
en innri þroski, tæki fremur en íþrótt.
Veit eg að vísu, að tækin glæða löngum
hvert sína íþrótt og að flestar iþróttir
styðjast við einhver tæki: knattleikari
Þarf knött, skautamaður skauta, skot-
maður skotvopn, flugmaður flugu o. s.
^rv. En þar sem tæki þarf, þar er mað-
urinn ekki sjálfum.sér nógur, þar veltur
ekki á því einu, hvað hann er, heldur
°g hvað hann hefir. Bogflmi Gunnars
kom honum að engu haldi þegar boga-
strengurinn var brostinn. Algjör er sú
iþrótt ein, sem engra tækja þarf. Þar
er eign og vera eitt og hið sama.
Svo er um sundlistina. Hún hefir
stundum verið talin æðst íþrótta, og
vandfundin mun göfgari íþrótt eða
merkilegri. Með sundlistinni lagði mað-
urinn undir sig nýtt svið, er náttúran
virtist ekki hafa búið hann undir. Það
er eftirtektarvert, að öll landdýr neyta
sömu hreyfinga til gangs og sunds,
nema maðurinn einn. Hann verður að
hreyfa sig í vatninu með þeim hætti
er hann gæti ekki hreyft sig á þurru
landi tilfæringalaust, þótt hann vildi.
Hann er og eðlisþyngri en vatnið. Með
sundlistinni færði hann út leiksvið lífs
síns, rýmkaði um eðlishöftin, yfirvann
eðlisþungann, jók frjálsræði og þar með
tign mannsins. Það gerði hann véla-
laust, allslaus, eins og hann kom í
þennan heim. Aldrei er viðureign manns-
ins við náttúruna hreinlyndari og drengi-
legri en þegar hann fleygir sér í fang
öldunum., Hann á þá alt undir orku
og fiinleik sjáifs sín, engar vélar til
varnar, engin tæki. Þar snúa náttúran
og maðurinn berum brjóstuni saman og
reyna mátt sinn. Úr þeim faðmlögum
kemur hann aftur tneiri maður en áður,
andardrátturinn dýpri, blóðið hreinna
og blóðrásin örari, vöðvarnir mýkri og
þolnari, húðin skjólbetri, hvernig sem
viðrar, og hugurinn djarfari. Brjóstið
hvelfist og höfuðið rís tígulegar en áður.
Grettir sótti ejdinn forðum á sundi. Það
hafa sundmenn gert á öllum öldum, þó
í annari veru sé, sótt þann eldinn sem
dýrastur er, þann sem í sjálfum
brennur, eld atorku og karlmensku.
Aumur er ósyndur maður. Hann er
ekki sjálfbjarga lengur en hann hefir