Breiðfirðingur - 01.04.1977, Blaðsíða 51
BREIÐFIRÐINGUR
49
Jónas flutti mér sjálfur fregnina um lát stjúpa míns, og
síðan ræddi hann hann um Iþað við mig að fyrra bragði,
hvað nú skyldi til bragðs taka. Honum voru allar aðstæður
fullkomnlega ljósar, og mér var ómetanlegur stuðningur að
skilningi hans. Um vorið kom ég svo aftur hingað til Reykja-
v'íkur og var hér í hálfan mánuð, aðallega við bókfærslu.
Þá ferð fór ég alveg í samráði við Jónas Jónsson.
Þess má geta, að vorið 1927, þegar kosningabarátta stóð
sem hæst, var Jónas Jónsson á fundum með Jóni Þorláks-
syni úti á Snæfellsnesi. Þá gerði hann mér orð að Glerár-
skógum, þar sem ég átti þá heima, að koma með sér og
lána sér hesta norður í Hrútafjörð, en hann var að fara
norður á Hvammstanga, og kom þangað flestum að óvör-
um á framboðsfund, þar sem hann mætti Magnúsi Guð-
mundssyni. Jónas var þarna á ferðinni dag og nótt, og tel
ég mig hafa kynnzt honum betur á þessum tveim vornótt-
um, heldur en í annan tíma fyrr eða síðar á ævinni.
Torfi í Olafsdal og Magnús á Staðarfelli.
— Voru ekki búskaparhættir og verktækni með gömlu,
hefbundnu sniði, þegar þú gerðist bóndi í Dölum
vestur?
— Jú, og lengi síðan. Fyrstu árin, sem ég annaðist hú
móður minnar, máttu íheita sæmileg til búskapar, en svo kom
viðskiptakreppan fræga, og þá stanzaði margur bóndinn á
framkvæmdabraut sinni.
— Þið hafið auðvitað búið eingöngu við sauðfé?
— Já, kýr voru aðeins til heimilisnota. Segja mátti, að
móðir mín byggi stórbúi, eftir því sem þá gerðist. En hey-
skapurinn var ákaflega erfiður, engjar voru lítt samfelld-