Stjarnan - 01.04.1927, Blaðsíða 1

STJARNAN

Auðmýkt.
Að veröa settur til hliðar og yfirgefinn án þess að
verða hryggur eða beiskur er reynsla, sem prófár guð-
rækni manns, hvort hún sé sönn eða ekki. En að geta
borið þetta og fagnaS yfir því, hver er fær um það ?
Jóhannes skírari stóbst þá reynslu. Hann, sem
menn svo tugum þúsunda skifti úr öllum fylkjum'
landsins höfðu farið út til aS hlusta á, var aö lokum!
einmana og yfirgefinn, en samt gat hann sagt: “Þessi
gleði mín er nú orðin fulkomin? Þessa eldraun stóðst
hann af því að hann leitaði aldrei síns eigins. Hbnum
var guSsríki alt. Hann hafði 'boriS vitni um það lamb,
sem ber synd heimsins', þangaS til að allir festu augu
á Tesúm, Drottin sjálfan. Hvað gjörði það til, þó að
fólkið gleymdi þiónunum? Það bar aS lokum vott
um þaS að starf hans hafSi hepnast.
hann kemur í ljós — drepur lífið og eySileggur ávöxt
Þessi auðmýkt mannshjartans er aSalskilvrðið
fyrir lífi andans. Ormur hrokans — á hvaða hátt sem
verkanna. Vér verðum að halda dýpra ofan í dal auS-
mýktarinnar. Vér verðum aS öðlast betri sjálfsþekk-
insr og dæma vora eigin bresti afsökunarlaust. Iðrun
,vor og afturhvarf verSa að vera alvarlegri. f þessari
deip'lu auðmvktarinnar mun þaS koma í ljós hvort vér
erum sannir þjónar Guðs eSa ekki.
i APRÍL, 1927. WINNIPEG, MAN. Verð:15c