Stjarnan - 01.01.1932, Blaðsíða 4

4
stjarnan
og borganna hverfur og fólksfjöldinn
verSur of mikill í borgunum og vinnu-
krafturinn óf lítill til sveita, þá er þjóÖ-
inni hætta búin, vegna þess að framleiÖsla
iSnaÖarins verður of mikil og atvinnu-
leysið fer í vöxt. VerkalýÖurinn hefir þá
ekkert kaupmagn og þar af leiSandi verö-
ur salan fyrir bændavöru minni og hún
fellur í verði og því verður tjóniS tvöfalt.
Á þetta sér stað í mörgum löndum er
heiminum öllum hætta búin. AuÖur þjóS-
anna er þá í öllum föllum kominn á hend-
ur fárra manna eSa félaga, sem ráSa lög-
um og lofum og kæra sig ekkert um
hvort verkalýðurinn haldi lífinu eSa svelti
í hel. Mannkynssagan sýnir oss aS þess
háttar fyrirkomulag er uppkveðinn
dauðadómur yfir þjóðunum. Fáein dæmi
munu fljótlega sannfæra oss um þaÖ:
“PersarikiS leiS undir lok, þegar eitt
prócent af öllum íbúum landsins átti alt
landið. Egyptaland fór um koll, þegar
tvö .prócent af fólksfjöldanum áttu níu-
tíu og sjö af hundraði af öllum auðnum
í landinu. Babýlon dó, þegar tvö prócent
af íbúunum áttu allan auSinn og Róma-
ríkiS andaðist, þegar átján liundruö menn
áttu allan hinn þáþekta heim.”—“Philo-
sophy of Mutualism” eftir Parson.
Þetta er einmitt ástandiS, sem nú er
ríkjandi í heiminum í dag og eins vist og
sólin mun renna á morgun er það, að öll-
um heimi stafar hætta af þessu fyrir-
komulagi. Þegar hinn hungraði fjöldi
stórborganna lætur til sín heyra, þá er
engin veraldleg stjórn, sem, getur ráðiö
viS hann, og munum vér þá sjá eftirfar-
andi spádóm rætast:
“HeyriS nú, þér auSmenn, grátið og
kveiniS yfir þeim eymdum, sem yfir yÖur
munu oma. Auður yðar er orÖinn fúinn
og klæði yðar eru oröin mölétin, gull yÖar
og silfur er orSiS rySbrunniÖ, og ryðið
á því mun verða ySur til vitnis og éta
hold yðar eins og eldur; þér hafið fjár-
sjóðum safnað á síðustu dögunum. Sjá,
laun verkamannanna, sem hafa slegið
lönd ySar, þau er þér hafiS haft af þeirn,
hrópa, og köll kornskurðarmannanna eru
komin til eyrna Drottms hersveitanna.
Þér hafiö lifað í sællifi á jörðinni og í
óhófi; þér hafiÖ alið hjörtu yðar á slátr-
unardegi. Þér hafið sakfelt, þér haíið
drepiS hinn réttláta; hann stendur ekki
í gegn yÖur. Þreyið því, bræður, þangað
til Drottinn kemur. Sjá, akuryrkjumað-
urinn bíður eftir hinum dýrmæta ávexti
jarSarinnar og þreyir eftir honum, þang-
aS til hann hefir fengið haustregn og
vorregn. ÞreyiS og þér, styrkið hjörtu
yðar, því aS koma Drottins er í nánd.”
Jak. 5:1-8.
Priðarhreyfingin og stríðsútbúnaffurinn.
Margir friSarpostular hafa látiS til sín
heyra síðastliSinn mannsaldur. Yér dá-
umst að þessum mönnum og tilraunum
þeirra, en samt sem áður getur enginn
lokað augum sínum fyrir veruleikanum
og hann er sá, að allar þjóðir eru óðum
að búa sig í annað stríð. Glögt stendur
þetta stjórnmálamönnum fyrir sjónum
og þess vegna reyna þeir með friðarráð-
stefnum, aÖ sefa ótta lýSsins. Framsókn-
armenn, sem einskis svífast, til að geta
haft sínu fram, sitja aS völdum í sumum
löndum. Þeir vilja ekki frið heldur stríS,
til þess aS geta náð yfirráðum yfir viss-
um þjóðum, sem þeir þykjast hafa rétt til
að drotna yfir. Á Indlandi sýður í öllu.
í Kína leikur alt á reiðiskjálfi. Austur-
álfan öll er vöknuð og hinir herskáu leið-
togar gulu þjóðanna, foringjar Múham-
eðstrúarmanna ásamt Mahatma Gandhi,
hinum nafnfræga leiÖtoga Hindúa, bíSa
einungis eftir tækifæri til að losa sig
undan valdi hvítu þjóSanna og ráðast á
NorÖurálfuna og Norður-Ameríku.
Austurlöndin eins vel og vestrænu
þjóSirnar hafa sína ofsamenn og þar eins
vel og hér reyna þeir að æsa menn upp.
Hugsunarháttur þess konar manna gagn-
vart hvítu þjóðunum kemur í ljós í orð-
um Achmed Abdullah, sem er ættingi
Múhameds mikla:
“Vér kendum yður að lesa, skrifa og