Stjarnan - 01.01.1932, Blaðsíða 9

STJARNAN
9
fram aÖ vera til alt fram á þennan dag.
“Setjum nú svo a<5 F.zekíel het’Öi sagt,
aÖ bæÖi Týrus og Sídon mundu verða
eyðilagðar og aldrei framar úr rústum
rísa, þá mundi hver einstaklingur meðal
hinna núverandi 20,000 innbyggjenda
hennar vera lifandi vitni um að spádóm-
urinn væri falskur.
“Eða ef spámaðurinn hefði sagt, að
Týrus mundi haldast við og líða miklar
hörmungar, en Sídon yrði algjörlega
eyðilögð og mundi aldrei endurreist verða,
þá hefðu vantrúarmennirnir fengið vind
í seglin, og haft ástæðu til að tala um
ónákvæmni spádómsins.
“Hvernig hittist svo á, að spámaðurinn
sagði sannleikann viðvíkjandi framtíð
beggja þessara borga? HVernig stendur á
því að borgin, sem aldrei hefir verið end-
urbygð, er einmitt sú sama, sem þetta var
spáð um, og borgin, sem liðið hefir alls
konar hörmungar, en er þó enn við lýði,
er sú hin sama, sem spámaðurinn sá að
mundi haldast við til hins síðasta?
“Hér er önnur spurning ennþá erfið-
ari viðfangs. Sídon eins og ýmsum öðr-
um borgum í fyrndinni hefði getað hnign-
að svo, að hún gæti enga mótstöðu veitt
gegn árásum óvinanna, og hún veriö í
slíkri niðurlægingu að enginn hefði haít
ágirnd á henni. Hvernig gat Ezekiel
vitað að Sídon, þrátt fyrir allar
hörmungar, mundi haldast við og vera
svo öflug, að menn mundu öld eftir öld
berjast um yfirráð hennar, og að hún,
blóði drifin, mundi ganga frá einum sig-
urvegaranum til annars ?
Hr. Einarsson svaraði: “Báðar þessar
borgir voru voldugar og vel kunnar, og á
þeim tíma sem spádómurinn var gefinn,
sáust likur, sem bentu á hver framtíð
þeirra mundi verða. Þessir spádómar eru
samt sem áður nokkurn veginn nákvæm-
ir, en þú getur varla bygt fullyrðingu þina
um áreiðanlegleika Bibliunnar á svo veik-
um grundvelli.”
“Vissulega ekki, þess er heldur ekki
þörf,” svaraði hr. Djarfur. “Það er
hægðarleikur að koma með spádóm, sem
stenzt hvaða reynslu sem óskað er eftir.
Þú segir að ástand Týrusar og Sídonar
hafi bent á, hver verða mundi framtíð
þeirra. Nú skulum vér nefna aðra borg,
sem þetta verður ekki um sagt.
“Vér skulum taka til dæmis tvær setn-
ingar um Askalon, borg, sem var varia
í minna áliti, heldur en hinar fyrnefndu.
‘Askalon mun verða að auðn.’ Zef. 2:4.
“Borg þessi var grundvölluð árið 1800
f. Kr. og stóð í blóma sínum á hérvistar-
dögum Krists, þar er ekki hægt að segja
að neitt hafi bent á slík forlög, þegar
spádómurinn var gefinn en hvernig er
það nú?
“Eg skal tilfæra nokkur orð frá “En-
cyclopedia Britannica” 2. bindi bls. 544:
“Nú er þáð auðn á sjávarströndinni 12
milur fyrir noröan Gaza .... Brotnar
súlur, og rústir af eyðilögðum bygging-
um, gnæfandi hér og þar upp úr sand-
auðninni, bera vott um forna dýrð . . . .
Landið umhverfis er frjósamt mjög. Vín-
viður, olíutré og alls konar ávaxtatré
blómgvast þar.”
“Takið eftir að hér er verið að lýsa
núverandi ástandi borgarinnar Askalon
með sömu orðum og Biblían notar. Spá-
maðurinn sá, fyrir 2500 árum síðan, það
sem söguritarinn sér nú. Vér skulum til-
færa hvað sama bók segir ennfremur um
þessa borg:
“Askalon var fæðingarstaður Heródes-
ar Mikla, hann skreytti borgina með fögr-
um byggingum. Á Rómverska timabil-
inu var Askalon miöpunktur grískra vís-
inda. Biskupsdæmi var einnig stofnað
þar. Frá 104 f. Kr. var Askalon í fjórar
og hálfa öld frjáls rómversk nýlenda.
“Samkvæmt þessu naut borgin álits og
upphefðar svo öldum skifti, eftir að spá-
dómurinn var gefinn. Árið 636 e. Kr.
féll hún í hendur Múhameðstrúarmanna.
Á krossferðunum var hún lykillinn að
suð-vestur hluta Palestínu. Baldvin
þriðji hertók hana eftir 6 mánaða um-