Stjarnan - 01.01.1932, Qupperneq 14

14
STJARNA N
inn var, og bað þær aÖ hindra útbreiðslu
hans.
Gorelic og eg flýttum okkur þangað og
gjörðum alt, sem í okkar valdi stóð til
að frelsa heimili þau, er höfðu loka'Ö
dyrum sínum fyrir okkur; aðrir útlagar
hjálpuðu einnig.
Skepnuhús voru áföst við íbúðarhúsin,
og uppi á þakinu var alt sem til var af
heyi. Við skipuðum fólkinu upp á þessa
heystakka og á þök stráþöktu húsanna
og létum vatnsföturnar ganga á milli
þeirra, þær voru fyltar í læk, sem ran.n
skamt frá, og réttar upp til þeirra, sem
á þökunum voru, svo hægt væri að
slökkva strax ef neisti hrykki á þetta eld-
fima efni.
Mikilvægasta íþróttin
Samkeppnin er almenn á vorum dög-
um. Sá, sem er fljótastur að hlaupa, get-
ur stokkið hæst, eða kastaS boltanum
best, fær hrós fjöldans fyrir íþróttirnar.
Slíkar íþróttir bera vott um þroskaða lík-
amskrafta, og þjóðin stærir sig af þeim,
sem skara fram úr öðrum í þessu tilliti.
En svo þegar leikurinn er úti, lófaklapp-
inu linnir og fólkið hefir látið í ljósi aS-
dáun sína yfir hreystiverkunum, þá snúa
menn aftur til framleiðslustarfsins, sem
er grundvöllur hreysti og velmegunar, þá
skyldu menn ætla að allir keptu eftir
hæstu verðlaununum. Þá er ekki um at$
gjöra að framleiða sem mest, heldur
vinna svo vel og mikið, sem hægt er, án
þess að ofætla heilsu sinni og kröftum.
Á íþróttavellinum er það álitið fyrirlitn-
ingar vert að hindra aðra viljandi frá því
að komast áfram. Á atvinnu sviðinu virð-
ist sem menn séu ekki eins samvizkusamir.
Mikil framför yrði í heiminum, ef
menn fylgdu meginreglu kristindómsins í
framkomu sinni við aðra menn, það er:
“Hvað sem þér viljið að mennirnir gjöri
yður það skuluð þér og þeim gjöra.”
D. T.
Gleðilegt nýár 1 932
(Framh. frá bls. 2)
Þetta er einmitt það, sem vér þurfum
með, að öðlast guðlegt eðli, og lifa í stöð-
ugu samfélagi við Jesúm, þetta fæst með
þekkingunni á Guði vorum og frelsara,
og þekkinguna getum vér fengið með því
að lesa heyra og hlýða Guðs lifandi æ-
varandi orði. Orðið er þaö sem endur-
getur oss til lifandi vonar og gefur oss
hluttekning í þeirri arfleifð, sem ófor-
gengileg er, flekklaus og aldrei fölnar.
“Þér, sem eruð endurfæddir ekki af for-
gengilegu sæði heldur óforgengilegu, fyrir
orð Guðs, hans, sem lifir og varir.” 1.
Pét. 1:2 3.
Jesús segir oss sjálfur hvernig vér get-
um notið návistar hans og félagskapar.
“Sá, sem hefir mín boðorð og heldur þau,
hann er sá, sem elskar mig, en sá, sem
elskar mig mun verða elskaður af föður
mínum, og eg mun elska hann og sjálfur
birtast honum. . . . Hver, sem elskar mig,
mun varðveita mitt orð, og faðir minn
mun elska hann, og til hans munum við
koma og gjöra oss bústað hjá honum.”
Jóh. 14:21,23.
Hvað höfum vér þá aö óttast, þegar
vér höfum vitnisburð Guðs anda að vér
séum Guðs börn? Hann, sem hefir alt
vald á himni og jörðu elskar oss og dvelur
hjá oss. Ó, hvílíkur fagnaðarboðskapur.
Þess vegna, vinir mínir, látum oss lesa
Guðs orð og hlýða því.
“Látið orð Krists búa ríkulega hjá yður
með allri speki, fræðið og áminnið hver
annan, meS sálmum, lofsöngvum og and-
legurn ljóðum, og syngið Guði sætlega lof
í hjörtum yðar.” Kol. 3:16.
Með þessu móti getur hið nýbyrjaða ár
orðið hið gleðilegasta og blessunarríkasta
sem vér höfum ennþá lifað. Að þetta
megi svo verða er bæn mín og ósk til
allra lesenda Stjörnunnar.
S. Johnson.