Stjarnan - 01.01.1932, Blaðsíða 5

STJARNAN
5
hugsa. Vér gáfum yÖur trúarbrögöin
yÖar og hinar fáu hugsjónir yðar. Vér
höfum gjört meira fyrir yÖur en þér
getiÖ nokkurn tíma gjört fyrir oss . . . .
Hjættið að vera lygarar og hræsnarar, og
þér munuð hætta að vera það, sem þér
eruð í dag: Hinir mest hötuðu og fyrir-
litnu menn um þvera og endilanga Aust-
urálfuna og Norður-Afríku .... Eg hefði
getað bent á heila tylft af dæmum, til að
sanna að þér eruð að neyða upp á heim-
inn hið komandi stríð milli Austurálfunn-
ar, allrar Austurálfunnar og Norðurálf-
unnar og Ameríku, með öðrum orðum
stríð á móti kristindómnum. Þér eruð að
hrúga saman efni í Jehad, heilagt alls-
herjar MúhameSstrúar-, allsherjar Aust-
urálfu stríð, risavaxinn reikningsskapar-
dag og hildarleik hins nýja Attila og
Tamarlanes .... sem munu nota rifla og
kúlur í staðinn fyrir spjót og sverð. Þér
eruð daufheyrðir gagnvart rödd skyn-
seminnar, hreinskilninnar, svo þér verðið
að fá tilsögn með hinu hvínandi, sveifl-
andi sverði, þegar það er rautt.”—Forum
52. bindi, bls. 483-497.
Þetta eru ekki tóm orð. Þjóðirnar taka
þau meS í reikninginn og gjöra allan
undirbúning, til að taka á móti þessum
voldugu Austurálfu-þjóðum, þegar þeir
ætla að koma. Það er ein ástæðan fyrir
því að svo margar friðsamar þjóðir eru
alt í einu orðnar svo herskáar, að þær
leyfa engum sannkristuum útlendingum
að verða borgarar landsins, þegar þeir
upp á trú og æru neita að bera vopn til
að myrða óvinina, eins og vér höfum
verið vottar að í hinu mikla Maclntosh
máli í Bandaríkjunum. Alt þetta bendir
á að vér hröðum skrefum nálgumst
Harmagedón, þegar þessi mjög svo alvar-
legi spádómur um komu Austurálfuþjóð-
anna mun rætast:
“Og hinn sétti helti úr sinni skál yfir
fljótið mikla, Eufrat; og vatnið í því
þornaði upp, svo að vegur yrði búinn
fyrir konungana, þá er koma úr sólar-
uppkomu-stað. Og eg sá koma út af
munni drekans og út af munni dýrsins
og út af munni falsspámannsins þrjá ó-
hreina anda, sem froskar væru, því að
þeir eru djöfla-andar, sem gjöra tákn og
ganga út til konunga allrar heimsbygðar-
innar, til að safna þeim 'saman til stríðs-
ins á hinurn mikla degi Guðs hins alvalda.
—Sjá, eg kem eins og þjófur; sæll er sá
sem vakir og varðveitir klæði sín, til þess
að hann gangi ekki nakinn um kring og
menn sjái blygðun hans. — Og þeir
söfnuðu þeim saman á þann stað, sem á
hebresku kallast Harmagedón.” Opinb.
16:12-16.
Páfavaldið og stjórnarvöldin
Vegna þess að menn upp á síðkastið
hafa verið vottar að fáeinum nábúakryt-
um á milli páfans og Mussolini, og að því,
að hin nýja stjórn Spánverja hefir komið
til vegar algjörðum skilnaði ríkis og
kirkju í því landi, þar sem trúfrelsi um
margar aldir, hefir verið sjaklgæf vara,
og þrjátíu og fimm þúsund kaþólskir
prestar eru hættir að fá styrk úr ríkis-
sjóði, þá halda þeir, að páfakirkjan sé í
þann veginn að hnigna, en það er öðru
nær. Hjún er alla tíð að skara eld að
sinni köku. Það, sem hún tapar í einu
landi vinnur hún margfaldlega aftur í
öðru. Það verður vafalaust að lokum svo
að páfavaldið uni stuttan tíma mun fá
töglin og hagldirnar í Norðurálfunni, því
að vér lesum: “Og hornin tíu, sem þú sást,
eru tíu konungar, sem enn hafa eigi tek-
ið konungdóm, heldur fá vald sem kon-
ungar eina stund ásamt dýrinu. Þessir
munu heyja stríð við lambið, og lamið
mun sigra þá,—af því að það er Drott-
inn drotnanna og Konungur konunganna
—og þeir, sem með því eru, hinir kölluðu
og útvöldu og trúu.” Opinb. 17:12-14.
Af þessu er það mjög svo auðséð að
páfavaldið mun á einhvern hátt komast
inn í stjórnmál Norðurálfunnar og um
stuttan tíma verða valdhafinn, sem einu
sinni enn mun reyna a8 ofsækja fólk
Guðs, en í þetta sinn mun Guð ekki leyfa
því að sigrast á lýð hans.