Mosfellingur - 08.06.2017, Blaðsíða 18

Herdís Sigurjónsdóttir hefur frá unga aldri haft áhuga fyrir nær-umhverfi sínu. Hún er menntuð í
lífeinda-, umhverfis- og auðlindafræðum
og er reynslumikill ráðgjafi á sviði neyð-
arstjórnunar vottað af Alþjóðasamtökum
hamfarasérfræðinga IAEM.
Herdís hefur einnig látið stjórnmál sig
varða og sat í bæjarstjórn Mosfellsbæjar í
tæp 15 ár en baðst lausnar árið 2013.
Herdís Sigurjónsdóttir fæddist í heima-
húsi á Siglufirði 8. desember 1965. Foreldr-
ar hennar eru þau Ásdís Magnea Gunn-
laugsdóttir húsmóðir og alþýðulistakona
og Sigurjón Jóhannsson skipstjóri. Sigurjón
lést árið 2010.
Herdís á þrjú systkini, þau Kristínu, Jó-
hann og Sigurjón, en hann lést árið 1973.
Léku sér á ruslahaugunum
„Ég ólst upp á Siglufirði sem var í þá tíð
ævintýri líkast fyrir krakka. Síldin var farin
og eftir stóðu ónýtar bryggjur, verksmiðj-
ur og braggar sem var gaman að leika sér
í. Okkur þótti líka gaman að leika okkur á
ruslahaugunum og segi ég nú oft í gríni að
það sé þess vegna sem ég hef svona mikinn
áhuga á úrgangsmálum í dag.
Ég elskaði að vera í bústaðnum okkar við
Miklavatn. Mamma var með okkur systkin-
in þar öll sumur á meðan pabbi var á sjón-
um, þarna lærði maður að lifa í núinu.
Við fjölskyldan fluttum yfir á Raufarhöfn
og þar bjuggum við í eitt ár. Pabbi starfaði
sem skipstjóri á Rauðanúpi.“
Er enn smá pönkari í mér
„Ég gekk í Barnaskóla Siglufjarðar og fór
svo í gagnfræðaskólann. Það var gaman í
skólanum, skemmtilegast þótti mér í raun-
greinum og listum.
Haustið 1981 fór ég í Héraðsskólann á
Reykjum í Hrútafirði. Í skólanum var ná-
inn hópur 100 nemanda og við vorum eins
og fjölskylda, deildum sorg og gleði. Þarna
eignaðist ég nokkra af mínum
bestu og tryggustu vinum.
Á þessum tíma var ég svart-
hærð og burstaklippt og ég verð
að játa að ég er enn smá pönkari
í mér,“ segir Herdís og glottir.
Vann á togara í Alaska
Herdís flutti suður og fór í Kvennaskólann
í Reykjavík og útskrifast þaðan vorið 1985.
„Eftir stúdenspróf fór ég til Ameríku til að
vera bróður mínum og mágkonu til halds
og traust þar sem þau áttu von á frumburði
sínum. Mér var síðan boðin vinna á togara
og ég sló til og var á sjó í Alaska einn vetur
en þar voru einnig nokkrir aðrir Íslending-
ar við störf.
Ég sótti um inngöngu í Tækniskólann
áður en ég fór heim því mér hafði borist til
eyrna að heima vantaði meinatækna svo
mér fannst það tryggur kostur. Í skólanum
kynntist ég Ella mínum, Erlendi Fjeldsted,
sem er héðan úr Mosfellsbænum. Hann
byrjaði á sama tíma og ég og fór í bygginga-
tæknifræði.
Á sumrin starfaði ég á sjúkra-
húsinu á Siglufirði og sem bar-
þjónn á ferjunni Norrænu. Það
var frábær skemmtun, ekki síst
þegar það þurfti að æfa björgunaræfingar
á færeysku.”
Vann við fisksjúkdómarannsóknir
„Eftir útskrift 1989 fór ég að vinna við
fisksjúkdómarannsóknir á Keldum. Við Elli
fluttum í Mosó árið 1990 og giftum okkur
með pompi og prakt sama ár. Frumburð-
urinn, Ásdís Magnea, leit dagsins ljós árið
1992, Sturla Sær árið 1995 og svo fæddist
Sædís Erla árið 2003 og er sómi okkar og
ljómi eins og eldri systkini hennar.
Um aldamótin byggðum við fjölskyldan
okkur hús í Rituhöfðanum.“
Besti skóli sem ég hef farið í
Herdís hefur látið stjórnmál sig varða
og sat í bæjarstjórn Mosfellsbæjar í tæp 15
ár. „Mér bauðst 3. sæti á lista Sjálfstæðis-
manna í Mosfellsbæ í bæjarstjórnarkosn-
ingum árið 1998 og tók þá fyrst sæti í bæj-
arstjórn. Ég hef gaman af því að umgangast
fólk og gefa af mér og fyrir slíkt fólk eru
bæjarmál, þátttaka í pólitík og félagsstörf
yfir höfuð skemmtileg.
Það er náttúrulega dásamlegt að búa í
Mosfellsbæ og ala hér upp börn. Það eru
forréttindi að hafa fengið að taka þátt í
uppbyggingu samfélagsins. Ég segi oft
að þáttaka mín í sveitarstjórnarmálun-
um sé sá besti skóli sem ég hef farið í.“
Veiktist af svínaflensu
Herdís varð að hætta störfum á Keld-
um vegna ofnæmis. Hún byrjaði að vinna
hjá Rauða krossi Íslands árið 1998 og starf-
aði þar til ársins 2007 við hin ýmsu störf.
Hún fór í meistaranám í umhverfis- og auð-
lindafræðum í HÍ og útskrifaðist vorið 2009
og byrjaði síðan í doktorsnámi. Um haust-
ið veikist hún og fjölskylda hennar öll af
svínaflensu. Herdís var þá nýbyrjuð í starfi
hjá VSÓ ráðgjöf.
„Ég hef aldrei náð mér eftir að ég veikt-
ist. Fyrst á eftir hélt ég að breytingaskeiðið
væri að kikka svona rosalega inn en svo var
nú ekki. Ég fékk svo endalausar sýkingar og
leið alltaf eins og ég væri með flensu. Mér
fannst ég einhvern veginn vera bara skugg-
inn af sjálfri mér.“
Átti mörg samtöl við Guð
„Pabbi minn lést árið 2010 og fékk það
mikið á mig. Annað áfall reið yfir í fjölskyld-
unni þegar litli frændi minn lést 2012, eins
og hálfs árs. Þetta var óskaplega erfiður
tími og maður átti mörg samtöl við Guð á
þessum tíma.
Árið 2013 fékk ég veirusýkingu í mið-
taugakerfið sem ég hef ekki enn náð mér
af. Ég varð viðkvæm fyrir hávaða og gekk
með sólgleraugu jafnt inni sem úti. Ég sat í
bæjarstjórn á þessum tíma en baðst lausn-
ar vegna orkuleysis.“
Jákvæð og bjartsýn að eðlisfari
„Það var ekki fyrr en sumarið 2015 að ég
var greind með taugasjúkdóminn ME eða
síþreytu eins og hann er kallaður á íslensku.
Ég kom mér strax í samband við forsvars-
menn ME félagsins en félagið var stofnað
árið 2011. Ég gekk í vísindahóp og fór að
afla mér upplýsinga um sjúkdóminn. Í dag
er ég virk í félaginu sem er mjög gefandi.
Nú er verið að undirbúa ráðstefnu sem
haldin verður á Grand Hótel 28. september
n.k. Þar munu erlendir sérfræðingar fræða
íslenskt heilbrigðisfólk og sjúklinga um ME
sjúkdóminn. Þar verður einnig rætt um
Akureyrarveikina sem gekk yfir árið 1950
og er skráð sem faraldur í ME sögunni.
Staða mín í dag er sú að ég er óvinnufær
en nýti nú tímann minn í að vinna í dokt-
orsritgerðinni minni sem ég hef ekki snert
á í tvö ár.
Þessi ganga mín undanfarin ár hefur
vissulega verið erfið og er mikil kúvending
en ég reyni að nýta reynsluna mér til góðs
og hjálpar því ég er jákvæð og bjartsýn að
eðlisfari.“
- Mosfellingurinn Herdís Sigurjónsdóttir18
Fjölskyldan í Rituhöfðanum, Ásdís Magnea,
Sturla Sær, Sædís Erla, Erlendur og Herdís.
MOSFELLINGURINN
Eftir Ruth Örnólfsdóttur
ruth@mosfellingur.is
Myndir: Ruth Örnólfsdóttir, Heida HB, Rut og úr einkasafni.
Þessi ganga mín undanfarin
ár hefur vissulega verið
erfið og er mikil kúvending en ég
reyni að nýta reynsluna mér til
góðs og hjálpar því ég er jákvæð
og bjartsýn að eðlisfari.
Herdís Sigurjónsdóttir smitaðist af svínaflensu árið 2009 og hefur glímt við erfið veikindi síðan
HIN HLIÐIN
Bestu kaup sem þú hefur gert?
Klárlega rafmagnsbíllinn minn, litla laufið
sem ég er búin að eiga í rúm 3 ár og er
enn alsæl með. Sakna þess ekkert að
kaupa bensín.
Hvað finnst þér að betur megi fara
í landinu? Opinber stjórnsýsla og ég
hugsa mér að stuðla að úrbótum með
doktorsrannsókn minni.
Hver er besta setning sem þú hefur
heyrt? Að lifa lífinu lifandi, hefur verið
mitt mottó ansi lengi.
Fallegasti staður í Mosfellsbæ?
Leirurnar eru minn staður, sumar, vetur
vor og haust, sérstaklega kvöldsólin og
fuglalífið.
Hvað heillar þig í fari fólks?
Persónuleikinn.
Hver kom þér síðast á óvart og hvern-
ig? Sturla Sær sonur minn, þegar hann
vakti mig með gulum rósum á mæðra-
daginn.
Besta bíómyndin? Klárlega Schindler’s
List. Hún rifjaðist upp í fyrra þegar ég var
á tökuslóðum í Kraká í Póllandi og skoð-
aði Auschwitz útrýmingarbúðirnar.
Hvað er fegurð? Eitthvað sem hrífur
mig, ég er mjög tilfinninga- og hrifnæm
og því getur fallegur söngur auðveldlega
framkallað tár og gæsahúð.
Var skugginn af sjálfri sér
á miklavatni með pabba
og jóhanni bróður
á rannsóknar
stofunnibrúðhjónin 1990