Morgunblaðið - 08.09.2018, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 2018
✝ Ólöf Ísleiks-dóttir, eða
Lóa, fæddist í
Reykjavík 2. júlí
1930. Hún lést í
Brákarhlíð 26.
ágúst 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Fanný Þórarins-
dóttir frá Herdís-
arvík, f. 7. maí
1891, d. í Reykja-
vík 23. ágúst 1973,
og seinni maður hennar, Ísleik-
ur Þorsteinsson söðlasmiður, f.
Ásthildi, f. 1918, d. 2010 og
Hauk, f. 1921, d. 2002 Þor-
steinsbörn. Síðan voru þau þrjú
alsystkynin, Sigurþór, f. 1927,
d. 2009, Sesselja, f. 1928, d.
2011, og Ólöf, f. 1931, d. 2018.
Ólöf giftist 17. apríl 1954
Daníel Þóri Oddssyni, f. 3. júlí
1930, d. 12 mars 2018. Dóttir
Ólafar og Daníels er Guðrún
Emilía Daníelsdóttir sem gift
er Jóni Kristni Jakobssyni.
Börn þeirra eru a) Ólöf Kristín
Jónsdóttir, í sambúð með Guð-
mundi Birki Kristbjörnssyni og
saman eiga þau soninn Jón
Anton. b) Daníel Andri Jóns-
son.
Útförin fór fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
á Ártúnum á Rang-
árvöllum 18. júní
1878, d. í Reykja-
vík 28. nóvember
1967.
Lóa átti átta
hálfsystkyni sam-
mæðra, þau Torf-
hildi Hólm, f. 1911,
d. 1917, Berghildi,
f. 1912, d. 1981,
Gunnhildi, f. 1913,
d. 1974, Aðalsteinn
Hólm, f. 1914, d.
1961, Matthildi, f. 1915, d.
1935, Þorleif, f. 1917, d. 1919,
Ég sé í anda svipinn þinn.
Hann síast inn í huga minn.
Ég kom til þín, þú kættir mig.
Með kærri þökk nú kveð ég þig.
(ÓÍ)
Að ætla sér að skrifa um sína
elskulegu móðir, fyrirmynd, mátt-
arstólpa og bestu vinkonu í nokkr-
um orðum er bara ekki hægt, ég
gæti skrifað heila bók um þig,
elskulega mamma mín, en í örfá-
um orðum og nokkrum ljóðum
sem þú ortir sjálf við hin ýmsu
tækifæri langar mig að minnast
þín.
Litir haustsins laða að,
létt er stígið sporið.
Eitt er víst og það er það
að aftur kemur vorið.
(ÓÍ)
Þar sem ég sit hér og horfi á
vegginn hjá mér fullan af myndum
af hinum ýmsu tilefnum hrannast
minningarnar upp, þú kenndir
mér svo margt, þakklæti, hæv-
ersku, þolinmæði, kurteisi, það að
koma fram við alla eins, og af virð-
ingu. Þú varst mikill og sannur
mannvinur og dýravinur hinn
mesti, enda hændust dýrin að
ykkur pabba hvert sem þið fóruð.
Vært í sinni vöggu sefur
vinurinn ungi mömmu hjá.
Örmum sínum um hann vefur,
efnilegur er drengur sá.
(ÓÍ)
Elsku mamma, við brölluðum
margt saman, fórum í sund,
göngutúra, bíltúra, spiluðum,
sungum og nutum stundarinnar.
Mikil var gleðin þegar Ólöf
Kristín fæddist, þið voruð alla tíð
miklir mátar og góðar vinkonur og
ekki var gleðin síðri þegar Daníel
Andri fæddist.
Ykkur pabba var svo annt um
þessa tvo gullmola ykkar. Þegar
ég var að alast upp varst þú alltaf
til staðar.
Þú ert gull sem af mun glóa,
gestum öðrum betri hér.
Leggur létt í afa lóa
litlu hendina á þér.
(ÓÍ)
Þú vannst í sláturhúsinu mörg
haust og þar var nú stuð og
stemmari, þó svo að vinnudagur-
inn væri langur. Þú vannst einnig
hjá Prjónastofu Borgarness og í
árabil vannstu hjá Kaupfélagi
Borgfirðinga, starfsævina endaðir
þú svo hjá Leikskólanum Kletta-
borg þar sem þú elskaðir börnin
og þau þig.
Margt brölluðuð þið leikskóla-
gellurnar saman sem þú minntist
oft á með bros á vör.
Ekki á margur meiri auð
mitt í glaumi glöðum.
Þú ert eins og rósin rauð
sem réttir úr grænum blöðum.
(ÓÍ)
Ævikvöldinu eydduð þið pabbi
á Brákarhlíð og vil ég fyrir hönd
okkar fjölskyldunnar, þakka
starfsfólki þar alla hugulsemina
og elskuleg heitin í okkar garð.
Í birtu vorsins batnar hagur.
Bestu óskir færum við.
Að allur ykkur ævidagur
eigi skylt við sólskinið.
(ÓÍ)
Elska þig, mamma mín.
Þín dóttir,
Guðrún.
Elskulega tengdamóðir mín til
rúmra 30 ára, þig hitti ég fyrst
þegar ég fór að gera hosur mínar
grænar fyrir dóttur þinni. Margar
yndislegar stundir höfum við átt
saman og minningarnar hrannast
upp. Þeim ætla ég að halda fyrir
mig, en eitt get ég sagt af heilum
hug, að þar bar aldrei skugga á.
Að eiga vin er vandmeðfarið,
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin, sem hlustar, huggar, styður,
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar,
brosandi þér gefur ráð.
Eflir þig í hversdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allar góðu samveru-
stundirnar á liðnum árum og bið
ég góðan guð að geyma þig.
Blessuð sé minning þín.
Þinn tengdasonur,
Jón Kristinn Jakobsson.
Elsku amma mín
Það er ótrúlegt hvað við erum
búin að bralla saman í gegnum tíð-
ina, þú hefur alltaf staðið þétt við
bakið á mér í öllu sem ég hef tekið
mér fyrir hendur.
Það var gott að koma í pössun
til þín, alltaf nóg af umhyggju,
vídjóglápi og pönnsum. Frábær
amma, mikill dýravinur og góður
vinur sem fékk mann alltaf til að
hlæja.
Eitt ljóð í restina sem þú samd-
ir til mín á skírnardaginn minn.
Daníel Andri heitir hann.
Heill skal honum senda.
Megi sá sem öllu ann
elska hann og vernda.
(ÓÍ)
Elska þig amma mín.
Daníel Andri Jónsson.
Elsku besta amma mín.
Þakklæti og traust eru mér efst
í huga þegar ég hugsa til tímanna
sem við áttum saman. Alveg frá
því ég var lítil stelpuhnáta í pöss-
un hjá þér. Þú kenndir mér margt
og fyrir það verð ég þér ævinlega
þakklát.
Á heimili ykkar afa stóðu dyrn-
ar alltaf opnar fyrir okkur brósa
og alltaf var tekið á móti okkur
opnum örmum með góðvild og
hlýju í hjarta. Það var leikið, sung-
ið, spilaður olsen-olsen og rabbað
um daginn og veginn, ásamt sög-
um af gömlum tímum þegar þú
varst ung, sem ég hafði unun af að
hlusta á.
Ferðirnar voru ófáar um okkar
einstaka land, sumarbústaðaferð-
ir, Reykjavíkurferðir ásamt fleir-
um. Það var alltaf gaman þar sem
þú varst, alltaf brosandi og svo
hláturmild að það var erfitt að
stoppa.
Yndislegast fannst þér þó þeg-
ar Jón Anton langömmustrákur
mætti í heiminn, þar brostir þú
hringinn og samgladdist mér svo
innilega og ég þakka svo mikið vel
fyrir að hann hafi fengið að njóta
nokkurra ára með þér líka.
Ég lofa þér því að ég skal vera
dugleg að segja honum allar sög-
urnar.
Ég gæti skrifað svo miklu
meira, elsku amma, en ég ætla
láta staðar numið hér, geyma og
varðveita minningarnar okkar vel
og vandlega.
Ég læt hér eina vísu fljóta með
eftir þig sem þú samdir til mín á
fimm ára afmæli mínu.
Afmælið þitt er í dag,
elsku vinan kæra.
Þér syngja vil ég lítið lag
og litla gjöf þér færa.
Fimm ára með fallegt bros,
fjörug er að vanda.
Ekki kemur á það los
sem er á milli handa.
Heldur fast við stokk og reim,
stefndu bara að einu.
Það er gott í þessum heim
að hafa allt á hreinu.
Með kveðju og hjartans þakk-
læti fyrir allt og allt.
Þín
Ólöf Kristín Jónsdóttir.
Nú er orðið áliðið sumars og til-
veran að breyta um lit. Gróður fer
að falla og líf móðursystur minnar,
Ólafar Ísleiksdóttur, slokknar.
Hún var horfin á vit gleymskunn-
ar fyrir allnokkru og naut því ekki
lífsins sem skyldi.
Minningarnar hrannast upp, að
koma til hennar og manns hennar,
Daníels Oddsonar, var alltaf ljúft
og skemmtilegt.
Á árum áður lá leið mín oft í
Borgarnes og alltaf var maður vel-
kominn til þeirra hjóna í mat og
kaffi. Yndislegt var fyrir mig sem
verðandi móður að fylgjast með
henni annast dóttur þeirra hjóna,
Guðrúnu Emilíu, þvílík natni, ást-
úð og væntumþykja það var unun
á að horfa.
Guðrún varð þeirra eina barn
og uppskáru þau frábæra mann-
eskju sem varð þeim til sóma í hví-
vetna. Glæsileiki þessarar fjöl-
skyldu og mannkostir voru
eftirtektarverðir. Þau voru ekki
með neitt yfirlæti eða hroka, undu
vel við sitt.
Stutt varð á milli fráfalls þeirra
hjóna, aðeins fimm mánuðir, var
það dæmigert fyrir þau bæði. Ég
minnist þess sem barn hvað var
alltaf gaman þegar þau komu í
heimsókn á mitt æskuheimili, þá
var öllu tjaldað sem til var og haft
gaman af, því margs er að minn-
ast.
Elsku frænka mín, hafðu þakk-
ir fyrir mig og mitt fólk. Við fjöl-
skylda mín sendum samúðar-
kveðjur til dóttur, tengdasonar,
barnabarna og barnabarnabarns.
Fanný Bjarnadóttir,
Jón Brynjólfsson
og fjölskylda.
Lóa frænka í Borgarnesi, eða
Ólöf Ísleiksdóttir móðursystir
mín, er fallin frá aðeins örfáum
mánuðum eftir að hún fylgdi
manni sínum, Daníel Oddssyni, til
grafar.
Lóa var einstaklega ljúf kona,
hún var húsmóðir af heilum hug,
annaðist allt sitt af alúð og lagði
sig alla fram við að ala upp og
hugsa vel um Guðrúnu einkadótt-
urina, Jón manninn hennar og
börnin þeirra. Um miðjan aldur
fór Lóa að vinna utan heimilis,
m.a. á leikskólanum. Sú vinna átti
einstaklega vel við hana enda var
Lóa mikil barnagæla. Síðustu árin
voru Lóu nokkuð strembin, sér-
staklega síðasti spretturinn. Syst-
urnar Lóa og mamma voru mjög
samrýndar og það liðu ekki marg-
ir dagar án þess að þær heyrðust,
þó svo að ekki væru þær alltaf
sammála. Sem unglingar unnu
þær saman á nokkrum vinnustöð-
um, voru duglegar og vel vinn-
andi. Þær víluðu ekki fyrir sér að
fara ungar að árum upp að Bifröst
í Borgarfirði og vinna þar í eldhúsi
á meðan á byggingu hússins stóð.
Það var mikil vinna en að þeirra
mati skemmtileg. Líf og fjör var í
sveitinni og þar hitti Lóa einmitt
hann Dadda sinn, framtíðin ráðin
og leiðin lá upp í nes. Þegar þær
systur voru yngri fóru þær nokk-
ur sumur í sveit til föðurbróður
síns og konu hans, Kristins og Jó-
hönnu í Káragerði í Vestur-Land-
eyjum. Þar undu þær sér vel,
hvergi var fallegri fjallasýn og lífið
í sveitinni meðal frændfólks þeim
mjög kært. Ekki var verra að vera
innan um öll dýrin enda var Lóa
einstakur dýravinur.
Hún laðaði til sín öll dýr, átti
bæði hund og kött, gaf hestum og
hröfnum. Þær systur gátu enda-
laust talað um þessa gömlu daga í
Káragerði, hundana, kettina,
kýrnar og hestana og fátt yljaði
betur en þessar góðu minningar.
Lóa átti auðvelt með að setja sam-
an vísur og eru þær ófáar vísurnar
hennar um dýrin.
Það voru forréttindi að eiga
Lóu sem frænku, fá að vera hjá
þeim hjónum í Borgarnesi og lifa
með henni í rúm 60 ár. Þegar ég
var lítil á Borgarbrautinni var
ekkert of gott fyrir mig, Lóa vildi
allt fyrir mig gera og það var auð-
velt að fá hana á sitt band. Hún
fylgdist alltaf vel með því sem ég
og fjölskylda mín tókum okkur
fyrir hendur.
Eftir að mamma dó og á meðan
Lóa hafði góða heilsu hringdi ég
reglulega til hennar, spjallaði um
daginn og veginn, rifjaði upp
gamla tíma og alltaf kom hún inn á
það hvað það væri skrítið að Silla
systir væri dáin. Með henni, og
systkinum hennar, Sigurþóri og
Sesselju Júlíönu, hvarf Ísleikur
sem föðurnafn og enginn ber held-
ur það nafn í dag.
Að leiðarlokum er okkur ljúft
að þakka fyrir óteljandi góðar
stundir og umhyggju. Með Ólöfu
Ísleiksdóttur er gengin góð kona
en ótal góðar minningar lifa.
Innilegar samúðarkveðjur til
Guðrúnar, Jóns og fjölskyldu.
Fanný Gunnarsdóttir
og fjölskylda.
Ólöf Ísleiksdóttir
Áskær faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
ÓLI SVEINN BERNHARÐSSON
vélstjóri,
Birkihlíð 21, áður Hátúni 10,
Vestmannaeyjum,
lést fimmtudaginn 23. ágúst á sjúkrahúsi á Tenerife. Útför hans
fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn
15. september klukkan 14.
Bernharð Ólason Soffía Eiríksdóttir
Hafþór Ólason Bryndís Hauksdóttir
Hrafnhildur Hlöðversdóttir Brynjólfur Sigurðsson
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR INGI JÓNSSON,
Heiðarbrún 6
Keflavík
lést þriðjudaginn 28. ágúst.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju,
föstudaginn 14. september klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á björgunarsveitirnar.
Helga Jakobsdóttir
Jón Gunnar Ólafsson
Hjördís Ólafsdóttir Brynjar Freyr Níelsson
Eiríkur Ingi Ólafsson Sæunn Reynisdóttir
Ólafur Frosti Brynjarsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
UNNSTEINN ÞORSTEINSSON,
Miðleiti 3,
lést föstudaginn 31. ágúst á
Landspítalanum í Fossvogi.
Útför hans fer fram frá Bústaðarkirkju
fimtudaginn 13. september klukkan 15.
Rut Árnadóttir
Þorsteinn Unnsteinsson
Árni S. Unnsteinsson Anna Guðmundsdóttir
Sigurlaug K. Unnsteinsdóttir Þorsteinn J.J. Brynjólfsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts föður
okkar, sonar og bróður,
HEIÐARS SIGMARS EIRÍKSSONAR
framkvæmdastjóra.
Takk fyrir allt, pabbi.
Ólína Jóhanna Heiðarsdóttir
Hjaltalín Theresa Heiðarsdóttir
Eiríkur Hjaltason Jóhanna S. Sigmundsdóttir
Helgi Eiríksson og fjölskylda
Við þökkum auðsýnda samúð við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
EDDU ÖNFJÖRÐ MAGNÚSDÓTTUR,
Hólavangi 24, Hellu,
sem lést á Heilbrigðisstofun Suðurlands
8. ágúst. Útförin var frá Grafarvogskirku 22. ágúst.
Hjalti Oddsson
Anna Sigríður Hjaltadóttir
Helga Oddný Hjaltadóttir Ingvi Reynir Berndsen
Oddur Smári, Davíð Steinn, Bríet, Hulda og Eiríkur
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
THEODÓR JÓHANNESSON,
lést á Hjúkrunarheimilinu Mörk mánudaginn
3. september.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Björn Theodórsson Valgerður Kristjónsdóttir
Helga Theodórsdóttir Örn Friðrik Clausen
barnabörn og langafabörn