Morgunblaðið - 18.10.2018, Síða 57

MINNINGAR 57
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2018
gott að vera sammála um að
vera ósammála og það gerðum
við í eina skiptið sem við tók-
umst á en það var um það
hvernig ætti að sjóða hrísgrjón,
báðar aðferðir virkuðu.
Þeir voru heppnir sem höfðu
hana Ingu mína í vinnu, svo
dugleg og samviskusöm sem
hún var í öllum þeim störfum
sem hún sinnti.
Inga lét þann draum rætast
að sækja um starf á Sólheimum
í Grímsnesi, þá komin á miðjan
sextugsaldur.
Á Sólheimum blómstruðu all-
ir hennar góðu eiginleikar;
krafturinn, dugnaðurinn, glað-
værðin og sá hæfileiki að koma
eins fram við alla. Það var unun
að fylgjast með Ingu á Sólheim-
um en þar eignaðist hún marga
góða vini.
Það var mikið áfall þegar
Inga greindist með krabbamein
fyrir þremur og hálfu ári og því
fylgdu áföll tengd veikindunum
sem hún reis upp úr jafnóðum.
Hún var dugleg að fara í Ljósið
og þar sem annars staðar
kynntist hún mörgum og fannst
gott að hitta fólk í sömu stöðu.
Byrjaði að mála og var gædd
hæfileikum þar eins og í öðru. Í
veikindunum leit hún alltaf vel
út og bar sig vel og því ól maður
þá von í brjósti að hún gæti
sigrast á þessum vágesti. Í upp-
hafi veikindanna sló samhent
fjölskylda Ingu um hana skjald-
borg og sinnti henni af einstakri
væntumþykju og hlýju.
Gáfu til baka til hennar, sem
alla ævi gaf svo mikið af sjálfri
sér.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir)
Við Guðjón og börnin okkar
vottum ástvinum Ingu innileg-
ustu samúð og vitum að hún
mun lifa í þeim sem elskuðu
hana.
Sigríður Marteinsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund
og langar mig að þakka þér,
elsku Inga mín, fyrir vináttuna
og samfylgdina í gegnum lífið,
þá hlýju, gleði og hjálpsemi sem
einkenndi þig.
Þú munt ávallt fylgja mér í
huga og hjarta hvar sem ég
verð og hvert sem ég fer.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Sigga, Stína, Gaui og
Kibbi, sendi ykkur og fjölskyld-
um ykkar samúðarkveðjur og
bið góðan Guð að styrkja ykkur.
Þórdís (Dísa).
Í dag kveðjum við hana Ingu
Guðjóns vinkonu okkar eftir
erfið og ströng veikindi, en Ingu
kynntumst við fyrir tæpum 50
árum í Tryggvaskála á Selfossi.
Hún hafði komið á Selfoss með
systur sinni sem hafði kynnst
strák þaðan og Inga fékk að
fara með. Það fór nú svo að
Inga féll svo vel inn í vinkon-
uhópinn að eftir það varð ekki
aftur snúið. Hún kom austur um
hverja helgi í tvö, þrjú ár og
voru sveitaböllin stunduð
grimmt, enda teljum við það
forréttindi að hafa verið í blóma
lífsins á þeim árum þegar Mán-
ar léku á balli um hverja helgi í
félagsheimilum þar allt í kring,
og þar voru líka allir jafnaldr-
arnir mættir. Hún gisti til skipt-
is heima hjá okkur vinkonunum
og áttum við svo sannarlega
saman áhyggjulaus og skemmti-
leg ár. Þegar fram liðu stundir
tóku svo við Klúbburinn og Sig-
tún og þá snerist dæmið við og
við fengum þá að gista í kjall-
aranum í Álftamýrinni og þar
var nú aldeilis oft glatt á hjalla.
En árin liðu og brátt tók við
búskapur og barneignir, hús-
byggingar og brauðstrit hjá
okkur stelpunum og alvara lífs-
ins tók við. Samskiptin urðu að
sjálfsögðu eitthvað minni, en
Inga kom nú alltaf á Selfoss við
og við og vinskapurinn sem
hafði myndast á unglingsárun-
um hvarf aldrei. Eins var gjarn-
an kíkt í heimsókn eða í bank-
ann til Ingu þegar leiðin lá í
höfuðborgina. Þegar Inga varð
fertug kom hún austur á Selfoss
og ætlaði að eyða afmælisdeg-
inum í ró og næði en við vinkon-
urnar vorum auðvitað búnar að
undirbúa kvöldið og bjóða flest-
um gömlu og góðu vinunum í af-
mæli án hennar vitundar og var
þá kátt í kotinu og margt
skemmtilegt rifjað upp og mikið
hlegið. Þegar Inga svo flutti að
Sólheimum til starfa varð hún
aftur reglulegur gestur á Sel-
fossi og gisti þá hjá Eygló vin-
konu sinni og Viðari, en þar var
hún mikill aufúsugestur. Inga
hafði þá keypt sér bústað í
Grímsnesinu, en þar áttu þegar
fyrir bústaði vinkonur hennar
Sibba og Sessa og í þeirri para-
dís sem Vaðnesið er hittumst
við oft og skemmtum okkur í
góðum félagsskap og nutum
samverunnar. Í tilefni sextugs-
afmælis hennar fórum við svo
vinkonur hennar með hana í
óvissuferð um æskuslóðir henn-
ar í Rangárþingi og áttum sam-
an yndislegan dag.
Við flökkuðum víða og heim-
sóttum ættingja hennar sem
tóku vel á móti okkur og var
þetta einstaklega skemmtilegur
og vel heppnaður dagur. Inga
kom svo síðast á Selfoss í apríl
sl. og dvaldi í nokkra daga en þá
leyndi sér ekki að krabbinn var
farinn að taka sinn toll. Okkur
tókst samt að koma henni enn á
óvart á veitingastaðnum
Menam, en þar vorum við
búnar að hóa saman Selfoss-
vinkonum hennar og því átti
hún nú síst von á.
Þar áttum við saman ánægju-
lega kvöldstund en jafnframt
vissum við allar þá að þetta yrði
trúlega síðasti endurfundur
okkar allra saman.
Við þökkum Ingu áralangan
vinskap og tryggð og vitum að
vel hefur verið tekið á móti
henni í sumarlandinu. Minning
hennar mun lifa í hjörtum
okkar.
Eygló, Sigurbjörg
og Sesselja.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldu og vina.
Takk fyrir samfylgdina og
guð geymi þig, elsku vinkona.
Katrín Theódórsdóttir.
Sólin er sest, geislinn þinn
skín ekki lengur hérna megin
heims. Hann mun skína skært
hinum megin. Inga á miklar
innistæður í himnabankanum,
svo mikið hefur hún lagt inn þar
með góðvild sinni og velvilja.
Það held ég verði aldeilis stuð
og stemning á himnum þegar
hún mætir.
Ég kynntist Ingu fyrir tíu ár-
um þegar hún hóf störf á Sól-
heimum í Grímsnesi. Það skein
af henni gleði og birta hvar sem
hún fór. Heimilisfólkið skynjaði
fljótt hvern mann hún hafði að
geyma og laðaðist að henni og
öll áttu þau stóran sess í hjarta
hennar. Hún var svo glöð yfir að
hafa vent sínu kvæði í kross og
hafið störf þarna. Hún hafði svo
mikið að gefa. Hún hafði líka
endalausar hugmyndir um
hvernig mætti bæta og breyta,
heimilisfólkinu til hagsbóta, og
var óþreytandi í starfi sínu og
hláturinn og gleðin alltaf
skammt undan. Svo tók hún við
rekstri verslunarinnar og kaffi-
hússins á staðnum og rak það af
miklum skörungsskap, endur-
skipulagði og bætti og dró
hvergi af sér. Vinnan var enda-
laus og alltaf nýjar hugmyndir.
Enda lagði hún svo hart að sér
að heilsa hennar bilaði og hún
varð að hætta störfum.
Eftir að Inga veiktist tók hún
virkan þátt í starfsemi Ljóssins
og þar dældi hún úr kærleiks-
brunni sínum og fyllti umhverf-
ið ljósi og gleði. Þar vaknaði
líka sköpunargleði hennar og
hún málaði og hannaði hvert
listaverkið á fætur öðru. Inga
var næm á fólk og fals og óheil-
indi voru henni ekki að skapi.
Þegar ég flutti búferlum og var
í húsnæðisleit lánaði hún mér
sumarbústaðinn sinn. Henni
tókst einhvern veginn að láta
manni finnast maður vera að
gera henni sérstakan greiða
með því að þiggja af henni. All-
ur greiði var inntur af hendi af
svo einstöku vinarþeli.
Inga var mikil smekkmann-
eskja og þoldi illa ósamræmi og
smekkleysi. Allt sem hún átti
bar vott um smekkvísi hennar
og ekki lét hún hanka sig á að
vera púkaleg!
Hún var úrræðagóð og snögg
að gera allt fallegt og snyrtilegt
í kringum sig. Við vorum báðar í
húsnæðisleit fyrir rúmu ári, þá
bauð hún mér að leigja með sér
íbúð. Ég þáði það með þökkum
og þar með hófst yndislegur
tími þar sem við deildum saman
íbúð. Sambúðin við Ingu var
einstaklega ljúf og áreynslu-
laus. Hún var alltaf hress, já-
kvæð og full bjartsýni þrátt fyr-
ir að veikindi settu mark sitt á
líf hennar. Ég minnist með
hlýju og gleði allra stundanna
þar sem við ræddum málin yfir
hinum rómuðu heilsuhádegis-
verðum okkar og allra göngu-
ferðanna okkar og notalegu
samverustundanna.
Inga var vinmörg enda rækt-
aði hún vel vini sína og fjöl-
skyldu, sem var henni einkar
náin og kær.
Hún var afar náin systkinum
sínum og lét sig börn og barna-
börn þeirra varða sem væru þau
hennar eigin. Þau eiga öll sem
eitt góðar minningar um sam-
veru með henni sem ylja þeim
og hugga. Síðustu mánuðina
umvöfðu systur hennar hana
með elskusemi og umhyggju,
það var fallegt að fylgjast með
þeim kærleika sem þær sýndu
henni.
Stóru fjölskyldunni hennar,
sem horfir nú á eftir Ingu með
sorg og trega, sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Maður er ríkari að hafa kynnst
svona eðalmanneskju.
Hólmfríður Árnadóttir.
Elsku Inga mín,
í dag kveðjum við
þig. Það er allt of
ótímabært og erfitt
er að skilja tilganginn með líf-
inu stundum, hrifsuð burtu allt-
of ung og engin grið gefin. Ör-
lögin eru ekki í okkar höndum
nú og þau láta til sín taka
óvægið.
En minningin um þig mun
lifa, elsku frænka. Frá því þú
komst í heiminn hefurðu gefið
okkur hinum litríkara líf með
gleði þinni, óendanlegri góðvild
og sannri elsku sem mun verða
efst í hjarta okkar. Þú varst svo
gott barn, endalaust léttleik-
andi og ánægð. Að flytja í sveit-
ina um það bil fimm ára með
Halla bróður þínum sem var þá
tíu ára og mömmu þinni og
pabba var mikil gæfa, þú áttir
góða og skemmtilega æsku og
mikil kærleikur umvafði þig.
Og svo varstu svo mikill bóndi í
þér alla tíð, stígvélin aldrei
langt undan, jafnvíg á fjárhús
og fjós, sauðburð, mjaltir, hey-
skap og annað sem tilheyrði
enda dýravinur mikill og litlu
hundarnir þínir sem sakna þín
líka sárt núna nutu þess heldur
betur, sérstaklega hann Frosti
þinn sem þú tókst að þér fyrir
nokkru og gafst honum annað
líf sem hann endurgalt með
ólýsanlegri væntumþykju.
Það hafa skipst á skin og
skúrir hjá þér eins og hjá flest-
um og þú tókst á við erfiða
reynslu oft í lífinu með miklum
dugnaði sem maður á ekki orð
yfir en gleðin var líka ómæld.
Áttir fjögur yndisleg börn og
fjögur barnabörn, hvílíkur auð-
ur. Og þau áttu þá bestu
mömmu og ömmu sem hugsast
gat og þau sýna það vel öll sem
eitt.
Ég er svo þakklát Inga mín
hvað þú varst alltaf hlý og góð
börnunum mínum og okkur,
varst eins og stóra systir Óla,
hann naut þess að hafa þig hjá
okkur þegar hann var lítill,
Lilja sá ekki sólina fyrir fallegu
frænku sinni og takk fyrir að
vera dagmamma þegar mig
vantaði pössun fyrir Hákon
lítinn.
Laufabrauðs- og sláturgerð
verður með öðrum brag þegar
þú ert ekki til að leggja blessun
þína yfir verkið með skemmti-
legum athugasemdum og lætur
okkur systur heyra það, hvort
þetta sé ekki að hafast eða
hvort þetta sé ekkert að ganga
hjá okkur Jónínu og mömmu
þinni. Svo bíð ég eftir að þú
sendir snapp þegar þú verður
búin að fá hópinn sem mun um-
vefja þig hinum megin ásamt
Mikael þínum sem þú misstir
langt komin á meðgöngu og
væri 20 ára núna.
Þetta eru fátækleg orð og
óbærileg sorg í hjarta en minn-
ingarnar gera okkur ríkari.
Veit að lífið heldur einhvern
veginn áfram og þú skilur eftir
einstaklega vel gerðan og stór-
an fjölskylduhóp, yndislega for-
eldra, bróður og fjölskyldu sem
öll munu hlúa hvert að öðru og
styrkja.
Elsku systir og mágur,
dótturmissirinn er óbærilegur
og þið hafið fengið enn á ný
dýrmætt hlutverk sem ég veit
að þið munuð takast á við eins
og ykkur er einum lagið, og
elsku Halli Ævar, Telma, Heið-
björt, Óli Haukur og fjöls-
kyldur, guð gefi ykkur öllum
Ingibjörg
Ævarsdóttir
✝ IngibjörgÆvarsdóttir
fæddist 27. október
1972. Hún lést 1.
október 2018.
Ingibjörg var
jarðsungin 15.
október 2018.
styrk í ykkar miklu
sorg og söknuði.
Kristín.
Elsku Inga
frænka, þú fórst of
snemma, allt of
snemma. Börnin
þín, barnabörn,
bróðir og foreldrar
þjást mest en
minning um frá-
bæra mömmu, ömmu, systur og
dóttur mun lifa áfram með
þeim að eilífu. Þín verður hins
vegar líka afar sárt saknað sem
frænku. Fallega Inga frænka,
jafnt að innan sem utan.
Hjartahlýrri konu hef ég
vart kynnst um ævina. Sama á
hverju gekk hjá þér hafðir þú
alltaf tíma til að sýna öðrum
hlýju og athygli. Síðasta verk
þitt og síðasta gjöf þín sýndi
svo vel hversu stórt og fallegt
hjarta þú hafðir en það var líf-
færagjöf þín. Í allri þeirri sorg
sem umvefur okkur öll sem
vorum svo heppin að fá að
kynnast þér er einhvers staðar
úti í heimi ekki minni gleði yfir
þeirri gjöf sem þú gafst þeirri
fjölskyldu. Sá einstaklingur
sem fékk hjartað þitt er sér-
staklega heppinn þar sem þetta
er svo fallegt hjarta. Það ætti
líka þegar frá líður að ylja öll-
um sem þig þekktu og þá sér-
staklega þínum nánustu að þú
hafir fært öðrum lífgjöf.
Stærstu gjöf sem hægt er að
gefa.
Þú hafðir ekki langt að sækja
þessa hjartahlýju þína enda
amma okkar, mamma þín og
pabbi öll einstök og munu nú
hjálpa börnum þínum og barna-
börnum að takast á við sorgina
rétt eins og börnin munu hjálpa
þeim.
Þú varst afar rík, glæsilegu
börnin þín fjögur ásamt barna-
börnunum öllum og það þrátt
fyrir ungan aldur voru þitt ríki-
dæmi. Þau eru heppin og lán-
söm að geta kallað þig mömmu
og ömmu. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð á þessum ólýsan-
lega erfiða tíma. Vonandi líður
ykkur samt vel í sorginni.
Allar þær stundir sem ég
hafði með þér er ég svo þakk-
látur fyrir. Sveitin sameinaði
okkur á svo skemmtilegan hátt
og tengdi okkur svo sterkum
böndum. Fyrir það er ég enda-
laust þakklátur. Það var margt
brallað þar og samverustund-
irnar margar, ólíkar en oftast
nær mjög skemmtilegar. Við
eyddum líka oft áramótunum
saman og ein áramótin þegar
ég var í kringum tvítugt eru
sérstaklega minnisstæð. Þú
varst aldrei spör á hrósin og
þú, fallega frænka mín, sagðir
við mig þessi áramótin af svo
mikilli einlægni hversu fallegur
ég væri. Á þessum tíma fannst
mér það ekki og líklega var ég
það ekki. Myndir geta ef til vill
staðfest það! Þú sást þó miklu
meira og hrósið þitt var svo vel
þegið á þessum tíma. Það var
ekki bara vel þegið heldur líka
svo sannfærandi og kom beint
frá hjarta þínu. Þetta var mér
ekki að ástæðulausu svona
minnisstætt, það hjálpaði mér
meira en þig nokkurn tíma
grunaði.
Mikið óskaplega á ég erfitt
með að átta mig á að ég fái ekki
faðmlag eða kossa frá þér
aftur. Fái ekki hlýju þína beint
í æð. Sem betur fer fékk ég nóg
af því frá þér þegar þú varst
hér með okkur í lifanda lífi.
Alltaf vill maður þó meira.
Fallegar, góðar og skemmti-
legar minningar geta þó hjálp-
að til við þá sorg sem við öll
upplifum. Takk fyrir kveðju-
stundina, elsku frænka, og takk
fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig.
Þinn frændi og vinur,
Ólafur Már Þórisson.
Elsku hjartans fallega vin-
kona mín, þegar mér barst
þessi ótímabæra frétt um að þú
værir farin frá okkur heyrði ég
bara suð og allt varð snögglega
svart eins þegar slokknar á
sjónvarpinu í miðri mynd.
Næstu dagar fóru í að reyna
að meðtaka þetta, þetta gat
bara ekki verið satt.
Elsku Inga mín, við erum
búnar að vera í lífi hvor ann-
arrar í 30 ár, mismikið eins og
gengur og gerist, þú upptekin
af þínu enda fjögur börn sem
þú áttir og áttu þau hug þinn
allan. Þú varst yndisleg
mamma og gafst þeim alla þína
ást og umhyggju og talaðir allt-
af fallega til allra. Þú varst
endalaust stolt af þeim öllum
fjórum og svo varstu orðin fjór-
föld amma, það verkefni átti vel
við þitt hlýja og stóra hjarta
því þú áttir endalausa ást að
gefa þeim sem stóðu þér nærri,
enda samheldin fjölskylda sem
þú áttir.
Þú áttir alveg einstaka for-
eldra og bróðir þinn einstak-
lega góður við þig og þína. Að-
eins nokkrum dögum áður en
þú kvaddir varstu hjá mér og
áttum við svo gott og notalegt
spjall. Þegar þú fórst knúsuð-
um við hvor aðra eins og alltaf
og svo léttur koss á kinn, þú
labbaðir niður stigann, stopp-
aðir, leist upp til mín kímin og
sagðir: Já elskan mín, við
sjáumst.
Leiðir okkar lágu saman
þegar þú varst fimmtán ára og
ég sextán ára, ýmislegt var
gert, misgáfulegt auðvitað, en
alltaf gaman. Það var rúntað
heilu vikurnar, hlustað á tónlist
og við sungum með rammfalsk-
ar auðvitað, en okkur fannst við
æði.
Á köldum vetrarkvöldum
spiluðum við á spil, þá var það
kani sem varð fyrir valinu, farið
var í tjaldútilegur og veiði á
sumrin og ýmislegt sem ekki
verður rifjað upp hér en ég
geymi minningarnar í hjarta
mínu, alltaf.
Elsku Inga mín, síðustu ár
hittumst við oft á kaffihúsi, átt-
um gott spjall um lífið og til-
veruna. Brekkurnar voru
stundum brattar sem fyrir okk-
ur voru lagðar og gátum við
rætt hlutina á hreinskilinn hátt
og spurt hvor aðra um það sem
okkur lá á hjarta í það og það
skiptið – hvort sem það var í
gleði eða sorg eða bara um allt
og ekkert.
Þessi vinátta, sem entist í öll
þessi ár, var sönn vinátta og
væntumþykja, svo mikið er víst.
Elsku fallega Ingan mín með
þitt einlæga hlýja og fallega
bros, stóra hjarta og einstak-
lega góðu nærveru, það er mér
þungbært og óskiljanlegt
hvernig það má vera að ég sitji
hér og skrifi þessi fátæklegu
orð um þig sem komast ekki
nálægt því að lýsa þér, en þú
hefur annað verkefni annars
staðar, það er ég viss um.
Með sorg í hjarta kveð ég
þig að sinni, þar til við hittumst
á ný.
Elsku Óli, Heiðbjört, Telma,
Halli Ævar, Heddý, Ævar,
Halli og fjölskyldur, ég sendi
ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Guð gefi ykkur
styrk á þessum erfiða tíma.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar,
þakklæti og trú.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Þín vinkona,
Erla Hall.