Morgunblaðið - 12.11.2018, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2018
✝ Arndís BirnaSigurðar-
dóttir fæddist í
Reykjavík 23. júlí
1932. Hún lést eft-
ir skammvinn
veikindi á Land-
spítalanum 30.
október 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Klara
Tryggvadóttir, f.
1. október 1906 í
Garpsdal í Húnavatnssýslu, d.
9. október 1997, og Jóhann
Sigurður Hjálmarsson, f. 17.
október 1900 á Fremri-Bakka
í Norður-Ísafjarðarsýslu.
Klara og Sigurður skildu.
Seinni maður Klöru var Hall-
grímur Júlíusson skipstjóri, f.
3. júlí 1906 í Bolungarvík.
Systkini Arndísar sam-
mæðra voru Tryggvi Sigurðs-
son, f. 16. febrúar 1931, Garð-
ar Sigurðsson, f. 20. nóvember
1933, d. 19. mars 2004, Óskar
Hallgrímsson, f. 13. apríl
1942, Hallgrímur Hall-
grímsson, f. 4. febrúar 1944.
Systkini Arndísar samfeðra
f. 1983, þeirra börn: Halla El-
ísabet og Arnar Páll. 2) Brynj-
ólfur Gunnar, f. 18. janúar
1959. 3) Arndís Lára, f. 7. nóv-
ember 1962, maki Ebenezer
Garðar Guðmundsson, f. 23.
maí 1959, þeirra börn: a)
Björn Steinar, f. 1982, maki
Guðrún Kristín Einarsdóttir,
f. 1980, þeirra börn: Einar
Snær og Sigrún Lára, b)
Kristján Örn, f. 1986, maki
Sigurborg Jóna Björnsdóttir,
f. 1986, þeirra barn: Björn
Ebenezer, c) Kolbrún Birna, f.
1988.
4) Hallgrímur Júlíus, f. 22.
júní 1966, maki Hólmfríður
Berglind Birgisdóttir, f. 5.
febrúar 1967, þeirra börn: a)
Smári Dan, f. 1990, maki Eva
María Pétursdóttir, f. 1990,
þeirra barn: Franz Logi, b)
Telma Rut Sigurðardóttir, f.
1992, maki Aron Matthíasson,
f. 1989, c) Elísa Rut, f. 1992,
maki Dagur Jónsson, f. 1989,
d) Arndís Birna, f. 2004.
Arndís var í Húsmæðraskól-
anum á Laugarvatni 1952-
1953. Hún vann lengst af við
verslunarstörf og sem mat-
ráðskona hjá verkfræðistof-
unni Hönnun og Sólningu.
Arndís verður jarðsungin
frá Lindakirkju í dag, 12. nóv-
ember 2018, klukkan 15.
voru Hannes, f.
31. desember
1943, Hjálmar, f.
3. maí 1945, Svav-
ar, f. 4. janúar
1948, Örn, f. 11.
maí 1951, Þor-
steinn Frímann, f.
22. júlí 1952, Ósk
Ólöf, f. 21. febr-
úar 1955.
Arndís giftist
Jóni Pálssyni, f.
18. júní 1934, d. 22. júní 2015,
hinn 3. júní 1956. Foreldrar
hans voru Páll Eyjólfsson, f.
22. september 1901, d. 4. apríl
1986, og Fanný Guðjónsdóttir,
f. 4. mars 1906, d. 26. nóv-
ember 1994. Arndís og Jón
skildu árið 1984. Börn þeirra
eru: 1) Halla Guðrún, f. 15.
nóvember 1955, maki Gísli
Arnar Gunnarsson, f. 28. jan-
úar 1954, þeirra börn: a)
Sonja Hlín, f. 1979, maki Grét-
ar Sigfinnur Sigurðsson, f.
1982, þeirra börn: Vilhelm
Bjarki Viðarsson, Íris, Rakel
og Unnur, b) Viktor Bjarki, f.
1983, maki Álfrún Pálsdóttir,
Þegar mamma kom til dyra
mætti gestum ætíð bros og
fölskvalaus gleði yfir að hitta
þá sem komnir voru í heim-
sókn. Börn fengu sérstaka at-
hygli og henni var lagið að tala
við þau. Gestrisnin einstök,
alltaf til kaffi á könnunni og
nýbökuð kaka eða skellt var í
pönnsur eða vöfflur. Kökurnar
sviku engan en kaffið misgott.
En þótt kaffið væri misjafnt
var alltaf gestkvæmt í Blöndu-
bakkanum, því það var gest-
gjafinn sem dró fólk að sér.
Mamma gaf mikið af sér og
oft meira en hún átti. Hún
stóð með sínu fólki í gegnum
þykkt og þunnt. Hún fylgdi
okkur milli fótboltaleikja,
handboltaleikja og dansmóta
innan lands sem utan, ekki af
skyldurækni heldur af því að
hún naut þess að fylgjast með
sínu fólki. Hún var stolt af
sínu fólki og sagði það hverj-
um sem heyra vildi. Ef fólk
stóð í framkvæmdum fylgdist
hún náið með gangi mála og
ýtti gjarnan á eftir. Hún elsk-
aði að ferðast og var dugleg að
heimsækja þá sem bjuggu er-
lendis. Hún tileinkaði sér
tæknina eftir áttrætt og var
ekki í vandræðum með að nota
Fésbókina til að fylgjast vel
með öllu sem í gangi var í fjöl-
skyldunni. Hún skellti gjarnan
inn einu og einu „kommenti“
þegar hún sá ástæðu til að
hrósa.
Mamma var hagsýn, nýtti
allt og henti engu sem gæti
komið að gagni. Líklega er
ekki til það húsdýr sem ekki
var úrbeinað á eldhúsborðinu
og seint mun gleymast svíns-
haus í eldhúsvaskinum í Birki-
grundinni. Síldar- og saltkjöts-
tunnur voru á svölunum og
slátur, kæfa og rúllupylsa í
frystinum. Ekki veitti af, því
oft voru margir í heimili og
engum vísað á dyr sem óskaði
eftir gistingu. Ófáar veislur
gerði hún fyrir ættingja og
vini og hikaði ekki við að vinna
fram á rauða nótt til að veislan
yrði til sóma fyrir gestgjafann.
Aldrei féll henni verk úr hendi
og hún virtist geta gert allt.
Þeir sem réðu mömmu til
vinnu voru ekki sviknir. Hún
var snjöll í eldhúsinu og það
var eftir því tekið hvað hún
var hagsýn og lagin við að
reka mötuneyti. Hún gerði
kjarngóðan heimilismat og allt
var gert á staðnum. Ekki kom
til greina að sóa peningum í
bakkelsi þegar hægt var að
baka heima á kvöldin og taka
með í vinnuna daginn eftir.
Hún hafði ríka réttlætis-
kennd, var strangheiðarleg og
mátti ekki vamm sitt vita.
Aldrei fór reikningur yfir
gjalddaga og hún skuldaði
engum neitt. Hún var tryggur
vinur en ef þú tapaðir því
trausti var erfitt að vinna það
til baka.
Mamma var tónelsk og
söngvin. Með fallega rödd sem
hún var ófeimin að nota en
hefði gjarnan mátt nota meira.
Í lífsins önn var líklega erfitt
að finna tíma til að sinna tón-
list sem hún tók ung ástfóstri
við en var á efri árum dugleg
að sækja tónleika.
Hún var þó umfram allt
skemmtileg og orðheppin. Við
eigum ótalmargar sögur og
minningar, misjafnlega prent-
hæfar, sem munu lifa með okk-
ur, ylja hjartanu og kalla fram
bros og hlátur um ókomin ár.
Við erum öll svo miklu fá-
tækari að hafa þig ekki lengur
hér hjá okkur. En við erum
líka svo miklu ríkari fyrir að
hafa þekkt þig, lært af þér og
notið samvista við þig. Hafðu
þökk fyrir allt og allt. Við
munum alltaf sakna þín.
Hallgrímur og Berglind.
„Veistu ekki að vatnsdropi á
stærð við títuprjónshaus getur
eyðilagt alla eldhúsinnrétt-
inguna?“
Þegar ég var 16 ára gamall
bjó ég meira og minna einn
með ömmu á meðan foreldrar
mínir eyddu öllum stundum í
að byggja hús. Það var lær-
dómsrík dvöl sem útskýrir
ofangreinda setningu. Ég,
óharðnaður unglingurinn,
hafði svo sannarlega gott af
húsráðum ömmu. Hún kunni
alveg að láta mig heyra það,
með munninn svo sannarlega
fyrir neðan nefið þar sem gull-
kornin runnu út. Við gerðum
oft grín að þessari sambúð
okkar, og amma hló yfirleitt
sínum dillandi hlátri og hristi
hausinn yfir vitleysunni í mér.
Seinna þegar ég byrjaði að
búa var amma aldrei langt
undan með réttu svörin við öll-
um spurningum einmana ung-
mennis sem var að stíga sín
fyrstu skref í heimilishaldi.
Í þau skipti sem ég flutti til
útlanda var amma yfirleitt
mætt í heimsókn nánast sam-
stundis og búin að kortleggja
bestu matvörubúðirnar, kaffi-
húsin og blómabúðirnar í
hverfinu. Svo ekki sé minnst á
magnið af fiskibollum sem hún
sendi okkur yfir hafið. Það
voru ómissandi sendingar
enda fiskibollurnar einn af
fjölmörgum réttum sem amma
gerði best í heimi.
Elsku amma mín, þú varst
alltaf aðdáandi þíns fólks núm-
er 1. Alltaf í klappliðinu, til
fyrirmyndar í einu og öllu. Ég
er ótrúlega þakklátur fyrir all-
ar minningarnar og fyrir það
að börnin mín fengu tækifæri
til að kynnast þér svona vel.
Veröldin er svo sannarlega
einum snillingi fátækari, elsku
amma mín. Ég mun alltaf
sakna þín og engar áhyggjur,
ég mun aldrei skilja eftir svo
mikið sem einn vatnsdropa á
eldhúsbekknum, geyma ryk-
sugu í fataskápnum eða setja
of mikið í þvottavélina. Fyrir
þig.
Þinn
Viktor Bjarki.
Arndís Birna
Sigurðardóttir
 Fleiri minningargreinar
um Arndísi Birnu Sigurðar-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ Ingólfur Ara-son fæddist á
Patreksfirði 6.
desember 1921.
Hann lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 1. nóvember
2018. Foreldrar
hans voru Ari
Jónsson frá Vatt-
arnesi, f. 9.11.
1883, d. 24.8. 1964,
og Helga Jóns-
dóttir frá Djúpadal, f. 10.3.
1893, d. 9.5. 1962. Ingólfur var
elstur sjö barna þeirra hjóna,
en systkini hans eru: Þórhall-
ur, f. 28.7. 1923, Steingrímur
Einar, f. 28.3. 1925, d. 13.3.
2012, Una Guðbjörg, f. 14.5.
1927, Jón Þorsteinn, f. 9.10.
1930, Júlíana Sigríður, f. 24.6.
1932, og Erna, f. 13.12. 1934,
1957. Börn Arnars með fyrr-
verandi sambýliskonu sinni,
Ingibjörgu Stefánsdóttur, f.
20.12. 1957, eru Ýmir Már, f.
5.11. 1986, og Natan Leó, f.
26.5. 1988. Eygló, f. 11.6. 1963.
Sonur Eyglóar með fyrrver-
andi sambýlismanni sínum, Ei-
ríki Benedikz, f. 26.12. 1962,
er Andri Benedikz, f. 5.8.
1993.
Kristín Elfa, f. 2.7. 1965,
maður hennar er Guðlaugur V.
Þórarinsson, f. 5.6. 1965. Börn
þeirra eru Sjöfn, f. 14.10. 1989,
Albert, f. 10.9. 1993, Agnes, f.
22.5. 1997, og Berglind Una, f.
23.11. 2001. Langafabörnin
eru orðin ellefu.
Ingólfur var fæddur og upp-
alinn á Patreksfirði og bjó þar
til ársins 1992 er hann flutti
ásamt eiginkonu sinni til
Reykjavíkur. Hann lauk prófi
frá Héraðsskólanum á Núpi í
Dýrafirði árið 1940 og frá
Samvinnuskólanum í Reykja-
d. 23.11. 2000.
Árið 1954
kvæntist Ingólfur
eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Sjöfn
Ásgeirsdóttur frá
Bíldudal, f. 31.3.
1936. Foreldrar
hennar voru Krist-
ín Jónsdóttir, f.
21.5. 1896, d. 11.5.
1994, og Ásgeir
Jónasson, f. 18.9.
1896, d. 5.11. 1984. Börn Ing-
ólfs og Sjafnar eru: Fjóla, f.
31.1. 1955, maður hennar er
Björn Garðarsson, f. 23.5.
1955. Synir þeirra eru Ing-
ólfur, f. 5.7. 1975, og Garðar
Elliði, f. 28.9. 1983. Arnar
Már, f. 14.7. 1957. Sambýlis-
kona hans er Rannveig Svan-
hvít Þorvarðardóttir, f. 9.4.
Ingólfur Arason tengdafaðir
minn var farsæll maður í lífi og
starfi. Traustur, hógvær, léttur í
lund, víðlesinn og greindur.
Hann var einn af þessum mönn-
um sem kallast sannur heiðurs-
maður. Ingólfur var gæfumaður í
einkalífinu, kom úr stórum og
samheldnum systkina hópi, gift-
ist góðri konu og eignast fjögur
mannvænleg börn. Mín gæfa í
lífinu var að giftast yngstu dóttur
Ingólfs og um leið eignast góðan
tengdaföður og vin. Við Ingólfur
áttum alltaf góða og ánægjulega
samleið.
Ingólfur fæddist á Patreks-
firði og rak þar verslun í tæpa
hálfa öld. Ingólfur var vinnusam-
ur og vinnudagarnir voru oft
langir og oftar en ekki unnið sex
daga vikunnar. Fyrir utan rekst-
urinn á búðinni sat Ingólfur í
hreppsnefndum, stjórn Eyrasp-
Ingólfur Arason
✝ Egill Daði Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 1. október
1984. Hann andaðist
á heimili sínu í Bruss-
el 26. október 2018.
Foreldrar hans
eru Ólafur Vigfús-
son, f. 24. ágúst 1959,
og María Anna Clau-
sen, f. 13. september
1962, kaupmenn í
Veiðihorninu.
Foreldrar Ólafs eru Vigfús
Ólafsson, f. 11. júní 1938, og Sig-
rún Guðnadóttir, f. 15. júlí 1935,
d. 22. janúar 2012.
Foreldrar Maríu eru Jens Pét-
ur Clausen, f. 13. mars 1939, d.
14. nóvember 2011, og Marsibil
Tómasdóttir, f. 30. október 1942.
Bræður Egils Daða eru Andri
Ólafsson, sérfræðingur hjá
Mannvit, f. 7. febrúar 1987. Sam-
býliskona hans er Sigurlaug
Jónsdóttir, ráðgjafi hjá Capa-
cent, f. 15. september 1986. Dótt-
ir Andra er Þórey Lilja, fimm
ára og sonur Sigurlaugar Haf-
steinn Darri, þriggja ára.
Yngri bróðir Egils er Vigfús
Ólafsson, háskólanemi, f. 11. júlí
1996.
með B.Sc. gráðu í viðskiptalög-
fræði frá Bifröst árið 2011 og
tók meistaragráðu í lögum með
áherslu á alþjóðaviðskipti við
Háskólann í Reykjavík árið
2013.
Árið 2014 útskrifaðist Egill
Daði með meistaragráðu í lögum
og tækni frá háskólanum í Til-
burg í Hollandi. Samhliða vinnu
stundaði Egill Daði rannsóknir
og vann að doktorsritgerð sinni
um Reglur ríkisaðstoðar í EES
og ESB-rétti við háskólann í Ma-
astrict.
Egill Daði starfaði sem lær-
lingur hjá Eftirlitsstofnun EFTA
2014 til 2015 og flutti sig síðar til
lögfræðistofunnar Clayton &
Segura State Aid Lawyers í
Brussel þar til ESA kallaði hann
til starfa á ný.
Hjá Clayton & Segura vann
Egill Daði að fjölda stórra mála,
meðal annars tengdra orku-
málum á Íslandi. Egill Daði
skrifaði fjölda ritrýndra greina
sem gefnar voru út í sérfræði-
tímaritum og fór með mál fyrir
Evrópudómstólinn með koll-
egum sínum.
Egill Daði hóf störf á ný hjá
Eftirlitsstofnun EFTA í byrjun
september 2018.
Útför Egils Daða fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 12. nóv-
ember 2018, klukkan 13.
Egill Daði og
Sif Sigþórsdóttur,
f. 28. febrúar
1988, lögfræð-
ingur í Brussel,
bjuggu saman frá
2011 þar til 2018.
Sif og Egill héldu
áfram góðu sam-
bandi og voru
bestu vinir alla
tíð.
Egill Daði
fæddist á Landspítalanum í
Reykjavík og ólst fyrstu árin upp
með ungu foreldrunum á Haga-
mel 45. Litla fjölskyldan flutti
þaðan í Breiðholtið, fyrst í Álfta-
hóla og síðar í Vesturberg þar
sem unglingsárin tóku við. Síðar
flutti fjölskyldan í Kópavog.
Eftir skyldunám nam Egill
Daði tölvunarfræði í Iðnskól-
anum. Tölvurnar áttu hug hans
allan og aðeins 15 ára setti hann
upp vefsíðu og eina fyrstu net-
verslun hér á landi fyrir fjöl-
skyldufyrirtækið. Eftir iðnnám-
ið hóf Egill störf hjá BT og vann
sig upp í stöðu verslunarstjóra
einungis rétt um tvítugt.
Námið kallaði og lögfræðin
heillaði. Egill Daði útskrifaðist
Elsku hjartans fallegi dreng-
urinn okkar.
Það er svo stutt síðan ungu
foreldrarnir vestur í bæ rifnuðu
úr stolti með þig, fallegasta barn
sem fæðst hafði, í fanginu. Það er
svo stutt síðan fallega brosið þitt,
mjallhvíta hárið og stóru bláu
augun lýstu upp veröld ungu for-
eldranna.
Elsku hjartans fallegi grall-
araspóinn okkar.
Það er svo stutt síðan öll
prakkarastrikin voru framin.
Það er svo stutt síðan þú fórst
niður í lyftunni heima með fót-
bolta og eldhúskoll. Eldhúskoll-
inn til að komast aftur heim því
án hans náðir þú ekki upp á efstu
hæðirnar í lyftunni. Það er svo
stutt síðan þú hljópst á eftir fót-
boltanum þínum með báðar
hendur í buxnastrengnum fyrir
aftan bak til til að halda uppi
buxunum.
Það er svo stutt síðan þú sagð-
ir brosandi „bakaðu bara bollur,
mamma mín“ þegar þú smakk-
aðir fyrstu heimagerðu kleinurn-
ar.
Elsku hjartans fallegi töffar-
inn okkar.
Unglingsárin þín og ævintýr-
in. Skipulagið og samviskusemin
þegar kom að líkamsræktinni.
Hvergi mátti slaka á í mataræði
og æfingum. Allar myndirnar
eru svo ljóslifandi fyrir okkur.
Þarna vaknaði tölvuáhuginn. 15
ára settirðu upp vefsíðu og net-
verslun fyrir pabba og mömmu.
Kominn með mannaforráð og í
stjórnunarstöðu hjá stóru fyrir-
tæki rétt um tvítugt.
Elsku hjartans fallegi dugnað-
arforkurinn okkar.
Hve stolt við vorum þegar þú
ákvaðst að drífa þig aftur í nám.
Lögfræðin heillaði. Fyrst Bif-
röst, síðar Háskólinn í Reykjavík
og að lokum Háskólinn í Tilburg
í Hollandi.
Þú hófst störf hjá ESA í
Brussel sem nemi. Fórst þaðan á
litla lögfræðistofu í sömu borg
þar til ESA kallaði á þig á ný.
Sérfræðiþekking sú sem þú hafð-
ir aflað þér var orðin verðmæt.
Elsku hjartans fallegi, metn-
aðarfulli ungi maðurinn okkar.
Það var ekki nóg fyrir þig að
vera kominn í góða stöðu og á
góðan stað. Þú vildir bæta við þig
þekkingu og samhliða krefjandi
vinnu vannstu nú að doktorsrit-
gerð í þinni sérgrein og áttir ekki
mikið eftir.
Hve stolt við vorum þegar þú
lést okkur vita að prófessorinn,
leiðbeinandi þinn, sagði að efni
ritgerðar þinnar þyrfti að koma
út á bók.
Elsku hjartans fallega barnið
okkar.
Óendanlega erum við stolt af
þér. Hve allt var farið að ganga
vel. Hve lífið virtist bjart fram-
undan.
Óendanlega þakklát erum við
fyrir tímann sem algóður Guð
gaf okkur með þér.
Elsku hjartans fallegi engill-
inn okkar.
Sofðu rótt. Við sjáumst og
knúsumst síðar.
Mamma og pabbi.
Fyrir rúmu ári fór ég í helg-
arferð til Belgíu til að heimsækja
Egil og Sif, í þessari ferð fór ég
loksins til Brugge, borgar sem
ég hafði lengi viljað koma til. Á
sunnudeginum vorum við Egill
heima hjá þeim, Egill sitjandi við
borðstofuborðið og ég uppi í sófa.
Egill spyr mig: Viltu fara í fall-
hlífarstökk í dag? og ég spyr: hví
ekki? Við Egill bókum svo tíma
samdægurs og brunum í tæpa
tvo tíma til Spa til að stökkva úr
flugvél í 4.000 metra hæð. Í þess-
ari ferð styrktist samband okkar
talsvert.
Egill prufaði fallhlífarstökk í
fyrsta sinn í byrjun sumars í
fyrra og smitaðist algjörlega af
þessu sporti. Svo kom hann
Egill Daði Ólafsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
SVEINDÍS HELGADÓTTIR
(Neðri-Brekku í Saurbæ í Dalasýslu)
Jökulgrunni 9, Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut 7.
nóvember 2018.
Útför hennar fer fram í Fossvogskirkju fimmtudaginn 15.
nóvember kl. 15.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild 12 E fyrir góða
umönnun, hlýhug og virðingu.
Gunnar Viðar Hafsteinsson Ester Helgadóttir
Rúnar Á. Harðarson Sylvía Bragadóttir
Helena Björg Harðardóttir Jón Gísli Ragnarsson
og barnabörn