Morgunblaðið - 07.12.2018, Side 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2018
✝ Árni Jóhannes-son fæddist á
Hóli í Grýtubakka-
hreppi í Eyjafirði 2.
september 1929.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 28. nóvember
2018.
Foreldrar hans
voru Sigrún Guð-
jónsdóttir, hús-
freyja, f. 1905, d.
1989, og Jóhannes Jónsson,
bóndi, f. 1904, d. 1999. Systkini
Árna eru Sigríður, f. 1932, d.
2014, Jón, f. 1933, Sveinn, f.
1937, Halldór, f. 1939, d. 2002,
Þórsteinn, f. 1941, Anna, f. 1944,
og Tómas, f. 1953. Árni giftist
Sigríði Stefánsdóttur, f. 1917, d.
2008, þann 22. október 1993 en
þau hófu sambúð árið 1973. Sig-
ríður átti níu börn. Þau eru:
Svava, Lovísa, Guðlaug Jónína,
Vernharður, Aðalbjörg, Hall-
dóra, Kristín og Þorleif. Flest
þeirra voru upp-
komin en tvær
yngstu dætur henn-
ar voru enn í for-
eldrahúsum og var
hann þeim góður
fóstri. Árni ólst upp
í stórum og sam-
heldnum systkina-
hóp, gekk í barna-
skólann á Grenivík
og fór tvo vetur í
Héraðsskólann á
Laugarvatni. Hann var til sjós í
mörg ár á Akureyrartogur-
unum og síldarbátum, einnig
var hann á vertíðum í Vest-
mannaeyjum. Eftir að hann kom
í land stundaði hann ýmis störf
svo sem við fiskvinnslu, starfaði
í Steypustöðinni um tíma en
vann svo síðustu 25 starfsárin í
álverinu í Straumsvík.
Útför Árna fer fram frá
Lindakirkju í dag, 7. desember
2018, og hefst athöfnin klukkan
15.
Fallinn er nú frá mikill sóma-
maður hann Árni Jóhannesson.
Árni kom inn í fjölskylduna árið
1973 þegar hann og móðir mín
hún Sigga hófu búskap.
Leiðir Árna hafa legið víða í at-
vinnulegu tilliti, framan af sinnti
hann sjómennsku en síðustu 25
árin af starfsævinni vann hann í
álverinu hjá ÍSAL. Árni og
mamma áttu sér afdrep norður í
landi undir Höfðanum við Greni-
vík á bænum Sundi sem var kom-
inn í eyði. Þar dvöldu þau lang-
dvölum og helst allt sumarið yrði
því viðkomið en þegar aldurinn
færðist yfir fékk Árni að taka sér
frí frá vinnu allt sumarið. Þarna
var Árni í essinu sínu, stundaði
veiðar í Hólsánni og lagði net í sjó
auk þess að róa á bátnum sínum
til fiskjar.
Við fjölskyldan fengum að
njóta sveitasælunnar með þeim
sómahjónum og voru iðulega
haldin fjölskyldumót á túninu við
Sund og þar oft samankomin 50-
60 manns fullorðnir og börn, þá
var iðulega slegið upp grill-
veislum og hlöðuballi til skemmt-
unar og glatt á hjalla. Það var
gott að heimsækja og njóta sam-
veru þeirra.
Þau Árni og mamma nutu þess
einnig að ferðast á meðan heilsan
leyfði og var m.a. farið til Kanarí
þar sem þeim leið vel og var þá
oft margt skemmtilegt með í för í
stútfullum ferðatöskunum og má
þar m.a. nefna að vatn, kartöflur
og fiskur var tekið með að heiman
því ekki var treyst á að það væri
nothæft sem fengist á staðnum.
Árni var mikill bókamaður og
las sér til skemmtunar og fróð-
leiks, hann sóttist einkum eftir
mannlífs- og ævisögum auk al-
menns fróðleiks og sagði oft
skemmtilega frá því sem hann
hafði lesið, hann sá iðulega
spaugilegu hliðarnar og hló að
enda hafði hann góðan húmor.
Árni var mjög minnugur og
hvert skipti sem hann var heim-
sóttur spurði hann út í alla fjöl-
skyldumeðlimi, afa og langafa-
börn og mundi hann oft eftir
hinum smæstu atriðum og afmæl-
isdögum hvers og eins, sem verð-
ur að teljast gott kominn á þenn-
an aldur.
Það varð mikil breyting á hög-
um Árna þegar hún mamma féll
frá í september 2008, þau höfðu
nánast gert og farið allt saman
frá því þau byrjuðu að búa. Nú
eru þau sameinuð á ný og vonandi
taka við ferðalög og góðir tímar
hjá þeim í Sumarlandinu.
Við munum sakna Árna en
minnumst hans með mikilli hlýju
en nóg er af góðum stundum til
að minnast.
Halldóra (Dóra)
og Valþór (Valli).
Elsku afi, nú er komið að
kveðjustund. Það er sárt að þú
sért farinn.
Hugur og hjarta fyllast af
hlýjum minningum. Þú varst
með yndislega nærveru, alltaf
svo gaman að koma til ykkar
ömmu.
Það er svo margs að minnast,
allar góðu stundirnar í Sundi,
sveitinni ykkar ömmu.
Ófáir dagarnir sem við sem
ungir krakkar eyddum í búinu
okkar úti við hól, já og í berjamó.
Sérstaklega er minnisstætt
þegar stórfjölskyldan kom sam-
an hjá ykkur og slegið var upp
hlöðuballi í sveitinni og dansað
fram á nótt.
Á Kópavogsbrautina var líka
alltaf gott að koma.
Við varðveitum minninguna
um þig í hjörtum okkar og vitum
að nú eruð þið amma sameinuð á
ný. Takk fyrir allt og allt elsku
afi.
Við kveðjum þig með ljóðinu
sem við kvöddum ömmu með:
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Lilja, Jóna Karen, Íris Ósk
og Lúther Söring.
Það var um 1972 að við hitt-
umst fyrst hjá tengdamóður
minni á Laugateignum. Hann
var þá í landlegu frá sjómennsk-
unni sem hann hafði stundað frá
unga aldri. Árni hafði ekki langa
skólagöngu að baki en hann var
mjög fróður og afskaplega minn-
ugur. Það var nánast sama hvar
borið var niður í veraldarsög-
unni, hann hafði alltaf eitthvað
að segja um atburðinn sem
fjallað var um.
Þegar ég bjó með fjölskyld-
unni í Stokkhólmi komu Árni og
Sigga í heimsókn og að sjálf-
sögðu var farið á hin ýmsu söfn.
Fyrir mig var það mikill lær-
dómur að hafa hann með og
hlusta á hans frásagnir um þá at-
burði sem bar fyrir augu. Við
fórum saman og skoðuðum Vasa-
skipið sem var enn verið að vinna
við að varðveita. Við vorum þar í
hópi fólks sem fylgdi leiðsögu-
manni og vildi Árni að ég túlkaði
orð leiðsögumannsins. Oftar en
ekki heyrði ég Árna tauta fyrir
munni sér að þetta væri ekki al-
veg rétt hjá leiðsögumanninum.
Að sjálfsögðu var það hárrétt hjá
Árna enda vissi hann mun meira
um skipið en þessi ágæti leið-
sögumaður.
Árni vissi fátt betra en að hafa
bók í hendi og þegar honum
gafst tækifæri á að minnka við
sig vinnuna og dvelja sumarlangt
á hjáleigunni Sundi við óðalið
Hól í Grýtubakka og stunda
veiðar í ánni og fjörunni, auk
þess að lesa góða bók. Það var
yndislegt að heimsækja Árna og
Siggu í Sundi og njóta samver-
unnar í kyrrð og ró í fallegu um-
hverfi.
Það var stutt í veiðimennsk-
una hjá Árna, hann hafði mjög
gaman af fiskveiðum og stundaði
einnig áður fyrr skotveiði. Við
fórum stundum saman á sjóinn á
lítilli kænu sem hann átti, dróg-
um fisk úti á Eyjafirði oftast í
dásamlegu veðri og logni áður en
hafgolan gerði vart við sig. Við
nutum kyrrðarinnar og ræddum
ekki mikið saman en stundum
fræddi hann mig um ýmsa at-
burði úr sögunni og um sveitina
sem bar fyrir augu okkar. Þetta
voru dýrmætir tímar og bundu
okkur sérstökum böndum. Ég
bið Guð að varðveita hann og veit
að það verður vel tekið á móti
honum.
Einar Jón Ólafsson.
Árni Jóhannessonkom í hennar hlut að þróastarfið og móta upplýsinga- og
þjónustustefnu Garðabæjar.
Nýir tímar voru fram undan
þar sem kallað var eftir opnari
stjórnsýslu og aðgengilegri
upplýsingum um starfsemi
bæjarins fyrir bæjarbúa.
Guðfinna sýndi fljótt ein-
staka hæfileika í greiningu og
framsetningu á texta þegar
kom að því að birta fréttir og
aðrar upplýsingar á vef bæj-
arins.
Afburðaíslenskukunnátta
nýttist henni vel í starfi við
greinaskrif um menn og mál-
efni.
Eitt viðamesta verkefni sem
Guðfinna kom að var að starfa
með ritnefnd um Sögu Garða-
bæjar en verkið tók nokkur ár
og árið 2015 komu út fjögur
bindi af Sögu Garðabæjar.
Við Guðfinna hófum störf
hjá Garðabæ um svipað leyti
og höfum átt einstaklega gott
og faglegt samstarf í gegnum
árin og með okkur myndaðist
mikil og góð vinátta sem náði
út fyrir vinnuna.
Guðfinna var alltaf mjög
heiðarleg í störfum sínum, hélt
vel utan um sitt fólk, lét ávallt
skoðanir sínar í ljós og fylgdi
þeim eftir með góðum rökum
og málefnalegum sjónarmiðum.
Guðfinna var hæversk og geð-
góð, hafði djúpa réttlætis-
kennd og vildi ávallt láta gott
af sér leiða.
Þó að við vissum að baráttan
væri tvísýn var okkur brugðið
við fréttir af fráfalli Guðfinnu
og það er með mikilli sorg í
hjarta sem við kveðjum góðan
félaga og vin sem skilur eftir
sig stórt skarð og við eigum
svo sannarlega eftir að sakna.
Við vottum Sigurjóni, Krist-
jáni Andra, Stefáni og öðrum
ástvinum dýpstu samúð.
Fyrir hönd samstarfsmanna
á Bæjarskrifstofum Garða-
bæjar,
Hulda Hauksdóttir.
Okkar ástkæra Guðfinna
Björk Kristjánsdóttir hefur
kvatt allt of snemma. Frá
árinu 2004 var hún félagi í So-
roptimistaklúbbi Hafnarfjarðar
og Garðabæjar. Soroptimistar
eru alþjóðasamtök fyrir vinn-
andi konur í öllum störfum
sem hafa það að markmiði að
vinna að bættri stöðu kvenna,
mannréttindum, jafnrétti,
framförum og friði. Þessi
markmið voru Guðfinnu að
skapi. Hún var góður félagi og
virk í starfi klúbbsins. Guð-
finna tók að sér ábyrgðarmikil
störf fyrir klúbbinn. Hún
gegndi um tíma formennsku af
miklum sóma, auk þess að hafa
verið ritari, verkefnastjóri og
fulltrúi okkar hjá Landssam-
bandi soroptimista. Hún var
hugmyndarík og drífandi og
vann verk sín af dugnaði og
trúmennsku. Guðfinna var gáf-
uð, skemmtileg og með ríka
kímnigáfu.
Allt fram til hinsta dags
hugaði hún að nýjum verkefn-
um fyrir klúbbinn okkar, öðr-
um til góðs.
Guðfinna mætti á fundi síð-
ustu mánuði eins og heilsan
leyfði. Við vorum bjartsýnar
fyrir hennar hönd og vonuðum
svo innilega að hún myndi ná
sér á ný.
Því miður fór það á annan
veg og við erum harmi slegnar
að missa þessa góðu, kröftugu
soroptimistasystur.
Við þökkum Guðfinnu Björk
fyrir góðar samverustundir.
Við eigum eftir að sakna henn-
ar úr starfinu.
Við sendum Sigurjóni, eig-
inmanni hennar, Stefáni og
Kristjáni, sonum hennar, og
öðrum aðstandendum hjartan-
legar samúðarkveðjur.
F.h. Soroptimistaklúbbs
Hafnarfjarðar og Garðabæjar,
Sigríður Inga Sigurð-
ardóttir, formaður.
✝ Hafliði Krist-björnsson
fæddist á Birnu-
stöðum 28. janúar
1930. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Sel-
fossi 29. nóvember
2018.
Hafliði var son-
ur Kristbjörns Haf-
liðasonar, bónda á
Birnustöðum, f. 17.
október 1881, d. 8. nóvember
1968, og Valgerðar Jónsdóttur,
húsmóður á Birnustöðum, f. 2.
febrúar 1892, d. 15. júní 1957.
Systkini Hafliða voru Jón
Bjarnason, f. 1914, d. 2001, Sig-
hvatur, f. 1915, d. 2004, Sigríð-
ur, f. 1916, d. 1916, Sigríður, f.
1917, d. 2008, Ólafur, f. 1918, d.
1999, Margrét, f. 1919, d. 1998,
Guðlaug, f. 1919, d. 2016, Sig-
urjón, f. 1921, d. 2003, Guðrún,
f. 1922, d. 1936, Vilborg, f.
1923, d. 1994, Bjarni Helgi, f.
1924, Emilía, f. 1926, Sigrún, f.
1928, Guðrún Birna, f. 1936, d.
1936. Auk þeirra átti hann upp-
eldissysturina Sigurbjörgu
Gísladóttur, f. 1913, d. 2011.
Systkinin Bjarni, Emilía og
Sigrún lifa Hafliða.
Hafliði kvæntist Hafdísi
Steingrímsdóttur, f. 7. janúar
1945, 21. desember 1968, en
þau skildu síðar. Þau áttu sjö
börn saman, en þau eru Krist-
björn Hafliðason, f. 16. maí
1969, Guðmundur Hafliðason, f.
11. nóvember 1971, Valgerður
Hafliðadóttir, f. 3. júlí 1973,
Ólafur Hafliðason, f. 10. maí
1975, Steinn Hafliðason, f. 4.
september 1977,
Finnur Hafliðason,
f. 10. desember
1979, og Friðjón
Elli Hafliðason, f.
16. september
1981. Fyrir átti
Hafdís börnin
Helgu Guðlaugs-
dóttur, f. 4. júlí
1965, og Steingrím
K. Reynisson, f. 7.
júlí 1967, og ólust
þau upp samhliða systkinum
sínum á Birnustöðum. Hafliði
lætur sömuleiðis eftir sig 14
barnabörn og þrjú stjúpbarna-
börn.
Hafliði var fæddur og uppal-
inn á Birnustöðum og ól allan
sinn aldur þar utan örfárra ára
er hann stundaði nám og vinnu
útífrá. Hann tók við búi af föð-
ur sínum 1959 og stundaði bú-
skapinn í tæp 50 ár. Raunar má
segja að hann hafi verið bóndi
alla sína ævi því hann hafði
brennandi áhuga á búskap alla
tíð síðan hann tók við búi föður
síns.
Skólaganga Hafliða hófst um
10 ára aldur er hann gekk í
barnaskólann í Brautarholti í
fjögur ár. Að því loknu sótti
hann skóla á vegum ungmenna-
félagsins í einn vetur og var
svo einn vetur í Héraðsskól-
anum á Laugarvatni. Hafliði
fór að lokum í Bændaskólann á
Hólum ásamt fjórum öðrum
strákum af Skeiðunum veturinn
eftir og lauk námi þaðan.
Útför Hafliða fer fram frá
Skálholtskirkju í dag, 7. desem-
ber 2018, klukkan 14.
Elsku pabbi minn, hér skrifa
ég nokkur minningabrot um
samverustundir sem við áttum
og eru mér svo kærar.
Ég klæddi mig í útifötin,
setti á mig trefilinn og við
skunduðum út í hríðarbylinn.
Við óðum snjóinn sem náði mér
nánast upp í mitti. Ég pírði
augun og nánast lokaði þeim á
meðan þú hálfdróst mig á eftir
þér vestur í fjárhús.
Í lok göngunnar tipluðum við
yfir klakabundið beljandi gilið.
Þú kenndir mér á hætturnar,
kenndir mér hvar ég ætti að
fara yfir, þegar gilið var vatns-
mikið eða í klakabrynju, ef ég
færi ein í fjárhúsin að gefa. All-
an tímann hélstu í höndina
mína, mér fannst ég örugg, það
gat ekkert komið fyrir mig
þegar þú varst nálægt. Þú
hafðir endalausa þolinmæði
gagnvart því að taka okkur
með þó að við yrðum ekki að
miklu liði við bústörfin þegar
við vorum lítil.
Ég vaknaði snemma. Ég
dreif mig í fötin og hljóp út í
fjós.
Það var hlýtt í fjósinu, ég
fann koll og settist í námunda
við þig þar sem þú varst að
mjólka. Það var sunnudagur og
þá fengum við að hlusta á æv-
intýri ef við vorum dugleg að
vakna snemma. Ævintýri sem
þú sagðir okkur á meðan þú
mjólkaðir í rólegheitum. Þú
kunnir svo sannarlega að segja
frá, ævintýrið lifnaði við í huga
mér.
Frásögnin var svo tilkomu-
mikil að það var eins og ég
væri sjálf stödd í miðju æv-
intýri og ég naut stundarinnar
með þér og öðrum á meðan við
unnum verkin í fjósinu. Þetta
voru miklar gæðastundir sem
ég hugsa oft til með mikilli
hlýju.
Ég skellti mér í gúmmískóna
og hljóp út á eftir þér. Það var
liðið langt fram á kvöld og við
fórum að kíkja á ærnar og
lömbin í girðingu á Skriðunni
fyrir nóttina.
Dalalæðan lá yfir jörðinni
eins og mjúk sykurfroða, veðrið
var alveg stillt. Við heyrðum
fugla syngja, kindur og lömb
jarma.
Við sinntum ánum, mörkuð-
um nýfædd lömb og gáfum án-
um hey og mjöl í garða úti sem
þú hafðir smíðað. Á meðan við
gengum og sinntum verkunum
sagðir þú mér sögur. Sögur af
fjölskyldunni, jörðinni, upp-
vaxtarárum þínum, skólunum
sem þú gekkst í, vinum þínum
og ævintýrum ykkar, sorgum
og sigrum í lífinu.
Þetta voru dýrmætar stund-
ir; að njóta þess að vera úti í
náttúrunni, upplifa frelsið og fá
að upplifa upprunann sem á
undan var genginn.
Það eru margar minningar
sem lifa. Natni þín við dýrin,
þolinmæðin við okkur börnin
þín, frásagnir þínar af upprun-
anum, spilastundirnar, einstakt
lag þitt við að segja sögur og
ævintýri, söngurinn í traktorn-
um og glettnin sem sást svo vel
í augum þínum. Þú varst alveg
einstakur. Allra mikilvægasta
minningin mín er þó þegar þú
hélst í höndina mína og mér
fannst ég vera algjörlega
örugg.
Þín dóttir,
Valgerður.
Elsku afi minn. Við áttum
góðar stundir saman. Fyrir
nokkrum dögum grínaðist þú í
mér eins og alltaf þegar við
hittumst.
Við töluðum um dýrin, skól-
ann og það sem ég var að sýsla
hverju sinni.
Ég mun halda áfram að spila
eins og við gerðum ævinlega á
afmælisdeginum sem við áttum
saman.
Ég gleymi ekki þessum dýr-
mætu spilastundum þar sem
við grínuðumst og hlógum
ásamt fjölskyldunni.
Ég mun aldrei gleyma þér
og held áfram að halda upp á
afmælið þitt.
Þín
Arndís Ósk.
Hafliði
Kristbjörnsson
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
BÁRU HELGADÓTTUR,
Njarðarvöllum 6, Njarðvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks d-deildar
Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja fyrir góða umönnun og hlýtt
viðmót.
Jóhanna G. Egilsdóttir Skúli H. Hermannsson
Helgi G. Steinarsson Aneta Grabowska
Árni Einarsson
Áslaugur S. Einarsson Guðrún Jóna O'Connor
Arnar Einarsson Guðfinna Eðvarðsdóttir
Guðlaug Einarsdóttir Hafsteinn Ingibergsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
móður, tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
ELLENAR LÍSBETAR PÁLSSON,
Mosateigi 7, Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Grenihlíðar á Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, fyrir frábæra
umönnun.
Sigríður Sverrisdóttir Brandur Búi Hermannsson
Lárus Sverrisson
Inga Björg Sverrisdóttir Torfi Ólafur Sverrisson
Páll Sverrisson Guðbjörg Ingimundardóttir
og fjölskyldur