Eiðakveðja - 01.09.1928, Qupperneq 21

-17-
|lega kunnug, en jeg hygg, að Það sje einhver and-
legiur skyldleiki með okkur öllum, sem bindur okk-
ur saman traustum töndum vináttu og samheldni, Að
minsta kosti erum við öll samherjar, sem sækjum að
sama marki, að eflingu sambandsins okkar. teiðirn-
ar að Þvi marki geta ef til vill verið margar, en
sú beinust og fljótförnust, að við hvert og ' eitt
kostum kapps um að gera skyldu okkar, Og i raun og
veru er alt takmark Eiðasambandsins innifalið í
Þessu eina orði: "Skýlda",
En stundum getum við verið i vafa um Það, hvaö
sje skylda okkar, og verðum við Þá að láta skyn-
semi okkar ásamt tilfinningum úrskurða Það, munu
Þser cftast nær verða bestu dómararnir i Þeim efnum,
Jeg vona einnig, að gleðin ljómi af hverri brá
hjer i dag, gleðin yfir Þvi að dvelja með vinum og
kunningjum á Þessum yndisfagra stað, Þar sem lif
og fjölbreytni náttúrunnar blasir við augum okkar,
hvert sem við rennum Þeim. Slíkar stundir sem Þess--
ar gleymast ekki. Þær munu ætið verða sem bjartior
sólskinsblettur á eylandi endurminninga okkar. Og
skoðun miner sú, að við hvert mót, sem við sækj-
um, munum við eignast fagran og traustan hlekk i
keðju endurminninga ökkar, og sje Þetta rjett, er
Þeim tima vissulega vel varið, sem gengur til Þess
að sækja mótin.
í>ar sem jeg get ekki klætt hugsanir minar eins
fögrum búningi og skáldin, lýk jeg máli minu með
Þessu gullfagra erindi:
Hreysti, ráðsnilli
og hugprýði
vina styðji von.
Sigri.sannindi
Og samheldni,
ást guðs öllum hlífi.
Kristján Guðnason.