Eiðakveðja - 01.09.1928, Síða 25

-21-
völlura árið 1841, skrifaði hann Bjarna Thoraren-
sen,að sjer fyndist,að hann gæti skrifáð eitthvað
gott, ef hann mætti vera nokkra daga um kyrt á
Bingvöllm. Nottina eftir lá hann úti 5 hrauninu
suður af Skjaldbreið, og Þá varð til kvæðið:Pjall-
ið Skjaldbreiður. Svo góð áhrif hafði Þessi fagri
staður, sveipaður helgi sögunnar, á skáldið. pótt
Þingvellir standi framarlega að náttúrúfegurð, Þá
Þarf ekki svo langt að leita hinna góðu áhrifa
hennar, og fleiri en skáld geta orðið Þeirra að-
rgótandi. Pjallahringurinn, sem umlykur okkur
hjer, er undrafagur, Þegar vorið leggur um hann
ljóshjúp sinn.
Fegurðin birtist ekki aðeins í fjalladýrð og
viðsýni, hún birtist einnig í Því smáa. Smáblómin,
jafnvel hin allra lítilmótlegustu, birta undrafeg-
urð, ef Þau eru skoðuð nógu nakvæmlega. Sá, sem
farinn er að skoða sig verulega um í ríki blómanna.
fær ást á Þeim, og hann eignast Þar vi'ni, sem aldr-
ei kasta skugga á sál hans. Slíkmr vinir eru tor-
fundnir meðal mannanna.
Littu i kringum Þig, er Þú gengur til verka á
fögrum vormorgni og athugaðu fögnuð og fegurð lifs-
ins. Þú verður ánægðari með tilveruna og Þjer veit-
ist Ijettar að.vinna verk Þitt. Og að loknu verk-
inu skaltu sem oftast gefa Þjer tima til að horfa
á sólina síga að fjalla- eða öldubaki, og roðann
deyja út á tindunum o]g hlusta eftir, hvernig radd-
ir náttúrunnar hljóðna. Friður mun fylla sál- Þína
og hugurinn laðast til höfundar náttúrunnar. Sjera
Haraldur Nielsson segir um sólarlagið í Reykjavik:
"Ef vjer kynnum fyllilega að meta Þá fégurð, sem
Þar er á boðstóium, mundum vjer taka upp Þann sið,
að láta hringja kirkjuklukkunum hvert slikt kvöld,
til Þess að boða öllum borgarlýð, að nú vseri Þess
kostur, að sjá litadýrðina dásamlegu,'Þar sem sól-
in og skýin, fjöllin, hafið og himinhvolfið leggjs
saman i Þögula lofgjörð um guð. Hversu undixrsamleg
er sú sjgú'