Félagabréfið - 11.09.1971, Blaðsíða 15

Við tilkomu borga, vélvæðingu framleiðslutækjanna og samþjöppun ör-
eiganna í kringum vélar og í verksmiðjum kemur skýrlega í ljós eðli
auðvaldsskipulagsins: arðránið og margvísleg kúgun borgarastéttar-
innar á öreigastéttinni.
"Öreigalýðurinn vex ekki aðeins að höfðatölu samfara iðjuþróuninni.
Hann flyzt saman í þéttbýlið, máttur hans eykst, og hann verður sér
afls síns vís. Hagsmunir og lífskjör öreigastéttarinnar samlíkjast
því meir, sem véltæknin afmáir mismun í vinnubrögðum og þrýstir
launum niður á sömu, lágu jafnhæð. Vaxandi samkeppni borgaranna og
viðskiptakreppur þær, sem af henni leiðir, valda æ meiri sveiflum í
vinnulaunum. Látlausar og æ stórstígari umbætur véltækninnar gera
öll lífskjör verkalýðsins stopulli, Árekstrarnir milli einstakra
verkamanna og einstakra borgara verða sem óðast að árekstrum milli
tveggja stétta. Verkamenn taka að mynda samtök með sér gegn borgara-
stéttinni. Þeir stofna félagsskap til að verja vinnulaun sín."
"1 sama mæli og borgarastéttin, þ.e. auðmagnið, þróast, í sama mæli
vex öreigalýðurinn, verkalýðsstétt nútímans, sem fær því aðeins lif-
að, að hún fái vinnu og fær því aðeins vinnu, að hún ávaxti auðmagn-
ið."
"Öreigalýðurinn lifir margvísleg þroskaskeið. Barátta hans við borg-
arastéttina hefst á þeirri stundu, er hann verður til."
Það má slá því föstu, að með rannsóknum og skilgreiningum Marx og
Engels á auðvaldsskipulaginu og sögu og eðli stéttabaráttunar hefjist
algerlega nýtt stig í sögu stéttabaráttunnar. Þar berst öreigastétt-
inni í hendur frábært, egghvasst vopn, sem lyftir baráttu hennar á
hærra stig. Stéttarmeðvitund öreigastéttarinnar vex samfara auknum
skilningi hennar á eðli og samhengi auðvaldsskipulagsins.
Þróunarsaga öreigastéttarinnar hingað til einkennist af harðri bar-
áttu, sigrum sem ósigrum. Ekki einasta hefur verkalýðsstéttin þurft
að berjast gegn stéttaróvini sinum, borgarastéttinni, heldur og gegn
ýmiss konar stéttájsvikurum úr eigin röðum, svo sem sósíaldemókrötum
og endurskoðunarsinnum. Þessir stéttajsvikarar reyna að villa um fyrir
öreigastéttinni og afvegaleiða hana, reyna stanzlaust að breiða yfir
móthverfurnar í þjóðfélaginu. . Þeir eru í reynd meðhjálp-
arar borgarastéttarinnar og á hraðri leið inn í hringiðu borgara-
legrar hugmyndafræði. Með tilstyrk ríkisvaldsins nýtir borgarastéttin
aðstöðu sína enn betur til þess að útbreiða og festa sinn viðbjóðs-
lega áróður, í öllum helztu fjölmiðlum, félagsstarfi, uppeldis- og
fræðslukerfinu og raunar á öllum sviðiim. Öreigastéttin verður að
standa vel á verði gegn öllum þessum óþverra, mola endurskoðunar-
stefnuna og kratismann, skipuleggja sig í byltingarhreyfingum og
halda fast um og þróa sín vísindi: marxismann-lenínismann-hugsun
Maós Tsetungs.
Staða verkalýðsstéttarinnar í auðvaldsþjóðfélögum er í grundvallar-
atriðum sú sama í dag og hún var 1848.
Grundvallarbreyting á stöðu verkalýðsstéttarinnar verður ekki fyrr
en hún gegnir sögulegu hlutverki sínu; steypir borgarastéttinni með
sósíalískri byltingu og kemur á alræði öreiganna - sem skrefi í átt
til stéttlauss þjóðfélags: kommúnismans'.
13