Félagabréfið - 11.09.1971, Blaðsíða 16

Sp. 5. Hvers vegna er verkalýðsstéttin hin eina byltingarsinnaða
stétt?
"Af öllum peim stéttum, sem standa andspænis borgarastéttinni, er
öreigalýðurinn einn byltingarsinnuð stétt í raun og sannleika."
(lommúnistaávarpið bls. 35).
Hvaða hlutlægar aðstæður liggja til grundvallar byltingarsinnuðum
eiginleikum verkalýðsstéttarinnar?
"I fyrsta lagi er verkalýðsstéttin eignalaus stétt, þ.e.a.s. hún á
engin framleiðslutæki. Lifsviðurværi sitt fær hún eingöngu af sinni
eigin vinnu. I öðru lagi er hlutverk verkalýðsstéttarinnar eingöngu,
vegna stöðu sinnar í framleiðsluháttum auðvaldsskipulagsins, að fram-
leiða gildisaukann, verða arðrænd af borgurunum, sem eiga framleiðslu-
tækin. Af þeim gildum, sem verkamaðurinn skapar, fær hann aðeins það,
sem nauðsynlegt er til að hann sjálfur og afkomendur hans geti dregið
fram lífið, þ.e.a.s. til þess að hann geti haldið áfram að framleiða
gildisauka fyrir borgarann. Að öðru leyti liggur arðránshlutfallið
til grundvallar lífsafkomu verkalýðsstéttarinnar i auðvaldsskipulag-
inu.
Staða verkalýðsstéttarinnar í framleiðsluháttum auðvaldsskipulagsins
gerir hana ekki aðeins að andstæðingi hinnar borgaralegu eignar og
hins borgaralega arðráns, heldur einnig að andstæðingi einkaeignar
og arðráns í sérhverri mynd. Markmið hennar, afnám arðráns með afnámi
einkaeignarinnar, er í samræmi við hin hlutlægu skilyrði fyrir áfram-
haldandi þróun þjóðfélagsframleiðslunnar yfirleitt. Verkalýðsstéttin
er því hin framsækna stétt.
En er hún megnug þess að steypa kapítalistunum og taka völdin í sínar
hendur?
Hvar liggur styrkur hennar?
I fyrsta lagi er það öreigastéttin, sem vegna stöðu sinnar í fram-
leiðslunni, ber uppi allt samfélagið. Hún skapar öll gildi.
I öðru lagi eykur auðvaldið, með sinni eigin þróun, stöðugt styrk
verkalýðsstéttarinnar og kemur það aðallega fram í fjölda hennar og
skipulagningu.
Vöxtur auðvaldsins eykur stöðugt fjölda öreiganna jafnframt sem það
með sinni eigin samþjöppiAn og miðmögnun (centraliseringu) þjappar
saman og skipuleggur öreigana í framleiðslunni.
Þeir þættir, sem hafa hagstæð áhrif á einingu verkalýðsstéttarinnar -
sífjölgandi sameinkennum vinnu- og lífsskilyrða - styrkjast með degi
hverjum.
Jafnframt versna lífsskilyrði hennar - atvinnuleysi og vaxandi við-
bjóðs- og firringareðli vinnunnar - , þættir, sem auka stöðugt hatur
öreiganna á arðránskerfinu." (Klasskampen Nr. 2-3 1971, bls. 4-5).
"Hið sögulega forystuhlutverk er nú verkalýðsins, þeirrar stéttar,
sem vegna þjóðfélagslegrar stöðu sinnar á aðeins eina leið til frelsis-
ins: afnám alls stéttavalds, þrældóms og arðráns í hvaða myn.d sem er."
(Engels: "Karl Marx", Úrvalsrit I, bls. 15).
14