Morgunblaðið - 03.01.2019, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JANÚAR 2019
✝ HalldóraSnorradóttir
var fædd á Akur-
eyri 10. apríl 1929.
Hún lést á Dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Hlíð 20. desem-
ber 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Þór-
laug Þorfinnsdóttir,
1894-1946, og
Snorri Þórðarson,
1885-1972, er bjuggu á Syðri-
Bægisá í Öxnadal. Hún var yngst
af börnum þeirra. Elst var Guð-
laug, 1914-2009, þá Finnlaugur
Pétur, 1916-2002, Hulda, 1920-
2010, Steinn Dalmar, 1925-1999,
drengur fæddur andvana 1927.
Halldóra ólst upp á Syðri-
Bægisá. Þrettán ára fór hún í
Gagnfræðaskóla Akureyrar og
dórsson, f. 6. maí 1949. 2) Sigrún,
f. 26. júní 1952, maki Jóhannes
Axelsson, f. 30. ágúst 1951. 3)
Árni, f. 15. maí 1954, maki Borg-
hildur Freysdóttir, f. 24. maí
1962. 4) Drengur, f. 3. apríl 1957,
d. 4. apríl 1957. 5) Hulda Stein-
unn, f. 17. júlí 1959. 6) Guðlaug
Ingibjörg, f. 14. desember 1960,
maki Þórður Ragnar Þórðarson,
f. 22. nóvember 1959. 7) Unnur, f.
13. febrúar 1964, maki Friðrik
Sæmundur Sigfússon, f. 13. maí
1965. 8) Heiðrún, f. 3. júní 1969,
maki Friðjón Ásgeir Daníelsson,
f. 1. ágúst 1967. Barnabörnin eru
25 talsins og barnabarnabörnin
48.
Halldóra og Arnsteinn áttu
mannmargt heimili og sá Hall-
dóra um heimilið.. Halldóra var
alla tíð virk í félagsstörfum og
ber þar starf með Kvenfélagi
Hörgdæla hæst. Ferðalög voru
Halldóru hugleikin og naut hún
þess að ferðast innanlands og
utan.
Útför Halldóru fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 4. janúar
2019, og hefst athöfnin kl. 10.30.
var þar í þrjá vetur.
Einn vetur var hún í
Húsmæðraskóla
Reykjavíkur, annan
heima á Bægisá og
vann þar að búinu.
30. október 1949
giftist hún Arnsteini
Stefánssyni frá
Stóra-Dunhaga, f. 7.
desember 1923, d. 6.
september 2013, og
flutti þangað. Þar
bjuggu þau í rúmlega hálfa öld
en fluttu þá á Holtateig 46 á
Akureyri. Eftir andlát Arnsteins
flutti Halldóra í Víðilund 20 og
bjó þar um tíma þar til hún flutti
á Dvalar- og hjúkrunarheimilið
Hlíð.
Börn Halldóru og Arnsteins
eru 1) Þórlaug, f. 2. október
1950, maki Jóhann Þór Hall-
„Mamma, ertu að kalla mig
barn og ég er 35 ára?“ Þú leist á
mig, sagðir brosandi: „Já, þú
verður nú alltaf litla barnið
mitt.“ Og þannig var það, elsku
mamma mín, ég fékk að vera
litla barnið þitt, sama hvort ég
var 7, 35 eða 49 ára.
Þú kenndir mér margt í líf-
inu, vandvirkni, þakklæti og að
bera virðingu fyrir sjálfri mér
og öðrum. Þú varst mjög ljúf og
það var hlýleiki í kringum þig
en þú vildir ekki láta á þér bera.
Þú varst alin upp við að halda
gott heimili, það var þér mik-
ilvægt. Þú kenndir mér að
sauma, varst í essinu þínu þeg-
ar þéttsetið var í kringum eld-
húsborðið og þú gafst fólkinu
þínu og gestum nóg af mat og
tertum að ógleymdum ísnum
sem var alltaf nóg til af. Þú vild-
ir líka hafa heimilið fallegt og
ég lærði það af þér að betra er
að kaupa vandað þó að það sé
dýrara.
Þér fannst gaman að vera vel
klædd og oft fórum við saman í
búðir þegar þú komst hingað til
okkar. Það var gaman þegar þú
komst til okkar eða við komum
norður, þá áttum við meiri tíma
saman. Þó að við byggjum ekki
á sama svæðinu þá voru tengsl-
in á milli okkar alltaf sterk.
Í raun vil ég trúa að það hafi
styrkt tengslin okkar og gert
okkur nánari þegar ég var lítil
og þú mikið á sjúkrahúsinu. Við
skrifuðumst á og geymdir þú öll
sendibréfin sem ég sendi þér.
Einhvern daginn manna ég
mig upp í að lesa þau en í dag
get ég ímyndað mér að ekki hafi
verið létt að fá bréf frá lítilli
dóttur sem bað mömmu sína að
koma heim.
Þér þótti sérlega vænt um
fólkið þitt. Þegar við töluðum
saman var þér ofarlega í huga
hvað stelpurnar okkar væru að
gera og hvernig þeim gengi í
leik og starfi. Þú fylgdist með
þeim fram á síðasta dag, varst
mjög stolt af þeim, sagðir mér
oft að við mættum aldrei
gleyma hvað við ættum vel
gerðar og fallegar stelpur. Þú
varst alltaf boðin og búin að
koma og passa þær þegar þær
voru litlar eða að þær kæmu til
ykkar pabba.
Ég er líka einstaklega þakk-
lát fyrir það hvað þér þótti vænt
um Friðjón og hvað ykkar sam-
band var fallegt. Þér fannst fal-
legt að Valdís var skírð á af-
mælisdegi litla drengsins ykkar
sem dó og glöð varstu en ekki
hissa þegar Magnea fæddist
sama mánaðardag þremur ár-
um seinna. Þú varst viss um að
þar hefði hann ráðið för.
Það var gott að sjá og finna
hvað þú naust þess að búa á
Holtateignum, þér þótti gaman
að vera þar og þar eignuðust
þið pabbi góða vini. Ykkar sam-
band varð nánara og var fallegt
fyrir okkur að sjá ykkur eldast
svona vel saman. Síðan varstu
líka svo þakklát þegar þú fluttir
á Hlíð, þú fannst að þú þarfn-
aðist meiri aðstoðar og vildir
ekki vera upp á börnin þín kom-
in með alla skapaða hluti.
Að eiga mömmu sem sýnir
barni sínu skilyrðislausa ást allt
lífið er ómetanlegt. Þú baðst
mig, elsku mamma, um að vera
ekki sorgmædd þegar þú færir
af því að þú værir búin að eiga
þitt líf og værir orðin södd líf-
daga.
Ég reyni, mamma, en sökn-
uðurinn er sár, hins vegar veit
ég að þér líður betur núna og
við það og allar góðu minning-
arnar hugga ég mig. Ég kveð
þig með sömu orðum og þú
kvaddir mig alltaf á kvöldin:
Guð gefi þér alltaf góða nótt.
Þín
Heiðrún (Heiða).
Elsku mamma mín.
Núna ertu farin og þótt ég
sakni þín sárt þá er ég samt svo
ánægð með að þú fékkst hvíld,
því þú varst orðin lúin, þreytt
og tilbúin til að fara. Við mun-
um, allur hópurinn þinn, halda
áfram að passa hvert annað eins
og ég sagði við þig í vor og sum-
ar þegar þú varst að undirbúa
okkur börnin þín undir það að
þú færir að fara frá okkur.
Þannig varstu alltaf, hugsað-
ir fyrst um okkur öll og síðast
um þig. Þú fylgdist alltaf vel
með öllum hópnum þínum sem
telur núna rúmlega 100 manns,
vildir vita hvað hver væri að
gera og hvernig allt gengi.
Mundir alla afmælisdaga, heim-
sóttir og síðar hringdir til að
óska okkur til hamingju með af-
mælin. Ömmubörnin og lang-
ömmubörnin heimsóttir þú líka
eins lengi og heilsan leyfði og
laumaðir þá gjarna peningi í
litla lófa. Þú varst ekki mikið
fyrir það að trana þér fram,
hélst þig frekar til hlés en við
sem þekktum þig vitum hvað þú
varst stórbrotin, hlý og æðru-
laus kona. Sagðir ekki alltaf
margt en hafðir samt þínar
skoðanir og ef þér fannst þurfa
komst þú þeim á framfæri á fal-
legan og nærgætinn hátt.
Ég hef alltaf verið mikil
mömmustelpa og þú verið klett-
urinn minn sem ég hef alltaf
getað leitað til með allt. Börnin
mín eru heppin að hafa átt þig
sem ömmu sem hafði alltaf nóg-
an tíma fyrir þau, alltaf tíma til
að spila og ömmu sem alltaf átti
ís.
Ég gæti skrifað svo margt og
mikið um þig en það hefðir þú
ekki viljað mamma mín og því
mun ég geyma allar minning-
arnar okkar með sjálfri mér.
Ég vil trúa því að pabbi hafi
beðið eftir þér með litla dreng-
inn ykkar sem þið misstuð og
þú saknaðir alltaf svo sárt. Ég
hugsa um ykkur pabba glöð og
frísk að spila marías, kýta smá
af og til, pabba að halda bók-
haldið svo það sé nú örugglega
rétt gert og svo fyrir háttinn fá-
ið þið ykkur ísblóm.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að vera dóttir þín og
fengið að eiga 58 ár með þér.
Ég er stolt af því að geta kallað
þig móður mína. Takk fyrir alla
ástina, hlýjuna og hjálpina sem
þú alltaf gafst mér og síðar allri
fjölskyldunni minni.
Elska þig alltaf.
Ingibjörg (Inga).
Halldóra
Snorradóttir
✝ Björn Pálssonfæddist á
Hauksstöðum í
Vopnafirði 24. maí
1931. Hann lést á
hjúkrunarheimil-
inu Sundabúð 23.
desember 2018.
Foreldrar hans
voru Svava Víg-
lundsdóttir, f. 25.
september 1906, d.
13. janúar 1935, og
Páll Methúsalemsson, f. 24.
ágúst 1899, d. 11. júní 1975.
Seinni eiginkona Páls var Sig-
ríður Þórðardóttir frá Ljósa-
landi, f. 19. apríl 1908, d. 8. maí
1997.
Systkini Björns eru: Víg-
lundur, f. 25. maí 1930, d. 29.
f. 3. maí 1965, eiginkona hans er
Steinunn Birna Aðalsteins-
dóttir, þau eiga tvö börn. 3)
Þröstur, f. 6. desember 1976,
eiginkona hans er Brynhildur
Reykjalín Vilhjálmsdóttir, þau
eiga þrjú börn.
Björn ólst upp á Vindfelli og
Refstað í sömu sveit. Hann lauk
búfræðinámi frá Hólum í Hjalta-
dal og starfaði lengst af sem
járnsmiður, fyrst í Bílasmiðj-
unni í Reykjavík og síðar hjá
Vélaverkstæði Tanga hf. á
Vopnafirði og Bílum og vélum.
Síðari árin vann hann við ýmsar
járnsmíðar í Reykjavík. Á efri
árum flutti hann aftur til Vopna-
fjarðar og dvaldi á Sundabúð,
þar sem hann lést að morgni
Þorláksmessu.
Útför Björns fer fram frá
Vopnafjarðarkirkju í dag, 4.
janúar 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
maí 2018. Guðlaug,
f. 27. apríl 1932, d.
11. júlí 2012. Er-
lingur, f. 3. júlí
1933, d. 13. desem-
ber 2018. Svava
Svanborg, f. 25.
mars 1941. Þórður
Albert, f. 14. janúar
1943. Ásgerður, f.
3. febrúar 1946. og
Gunnar, f. 7. júní
1948, d. 9. júní
2016.
Björn kvæntist Katrínu Maríu
Valsdóttur árið 1965, þau skildu
árið 1983. Synir þeirra eru: 1)
Páll Valur, f. 9. júlí 1962, eigin-
kona hans er Hulda Jóhanns-
dóttir, þau eiga tvö börn og tvö
barnabörn. 2) Þórður Sigurður,
Veröld sem var. Ég sit og
hugsa til baka um sextíu ár til
æskuheimilis míns. Við vorum
þar átta systkinin, fjögur af fyrra
hjónabandi pabba og fjögur af
því seinna.
Nú eru þau öll látin eldri
systkinin og einnig yngsti bróð-
irinn Gunnar sem lést langt um
aldur fram árið 2016. Björn sem
lést á Þorláksmessu var sá síðasti
af eldri systkinahópnum. Guð-
laug lést 2012 og þeir Víglundur
og Erlingur einnig á árinu 2018.
Nú eru kaflaskil og við erum þrjú
systkinin eftir sem deilum minn-
ingunum um veröldina sem var,
góðar stundir æskuáranna þar
sem ýmislegt var brallað og
húmorinn var í fyrsta sæti.
Æskuheimilið okkar Refstað-
ur var eitt af þessum gömlu,
stóru sveitaheimilum, þar sem
heimilið var heilt samfélag.
Þegar ég var barn voru eldri
systkinin enn heima. Eftir að þau
fóru burt til vinnu voru þau oft
heima á sumrin. Minningarnar
frá þessum góða og glaða tíma
eru margar og dýrmætar, það
var alltaf eitthvað um að vera,
fullt af fólki, kaupafólk, vinnu-
menn, krakkar í sveit og það var
talað og hlegið. Við yngstu
krakkarnir vorum einkum sólgin
í að hlusta á þegar „stóru“ syst-
kinin voru að segja sögur úr
Reykjavík þegar þau komu heim
á sumrin. Við földum okkur undir
borðum og bekkjum svo að við
fyndumst ekki og yrðum rekin í
rúmið, þegar þau fóru að segja
frá.
Sögurnar hans Bjössa með
hans litríku og ótrúlegu orð-
kynngi voru engu líkar en öll
voru þau systkini mín miklir
sögumenn og húmoristar. En
Bjössi var alveg sér á parti. Hann
var einn af þeim mönnum sem
gátu sagt einföldustu hluti þann-
ig að viðstaddir grétu af hlátri og
sá spaugilegar hliðar á flestu.
Hann hafði ótrúlega mikla og
frjóa kímnigáfu og glaða lund og
hélt þeim eiginleika alla ævi.
Hann var sá eini þeirra bræðra
minna sem reyndi ekki fyrir sér
við búskapinn, þótt hann færi í
Hólaskóla með Erlingi þegar
þeir voru ungir menn. Hafði eng-
an áhuga á búskap þótt hann
kynni vel til allra starfa þar og
væri heljarmenni til allra átaka.
Hann var mjög flinkur við vélar
og járnsmíði og vann alla ævi
störf sem tengdust þeim atvinnu-
greinum, og var eftirsóttur í
vinnu. Hann var framúrskarandi
verkmaður og hann var líka fá-
dæma vinsæll af sínum vinnu-
félögum með sína léttu lund og
hrókur alls fagnaðar hvar sem
hann var. Hann og Katý bjuggu á
Vopnafirði og byggðu sér þar hús
og þar fæddust synirnir Páll Val-
ur, Þórður Sigurður og Þröstur.
Þau Katý slitu samvistum og
nokkru síðar flutti hann til
Reykjavíkur og bjó þar í nokkur
ár en flutti svo aftur til Vopna-
fjarðar og bjó mörg síðustu árin í
Sundabúð.
Björn bróðir minn safnaði ekki
sjóðum um ævina og var einhver
sá minnsti efnishyggjumaður
sem ég hef þekkt. Hans auðæfi
voru synir hans og barnabörn, en
af þeim var hann mjög stoltur.
Hann kvartaði aldrei yfir kjörum
sínum eftir að hann varð gamall
og heilsubilaður, en hélt glað-
værð sinni og húmor allt til enda.
Hann hallar sér nú til hvílu rótt í
Hofskirkjugarði við hlið Svan-
borgar ömmu sinnar og Möggu
móðursystur sinnar sem voru
honum svo kærar.
Ásgerður Pálsdóttir.
Björn Pálsson
✝ Sunneva Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 2. febr-
úar 1930 og ólst upp
í Skerjafirði og
Laugarnesi. Hún
lést á heimili sínu,
Melalind 12, 15. des-
ember 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jón
Sigurfinnur Ólafs-
son, f. 11. október
1893 á Hvítárvöllum í Andakíl í
Borgarfirði, d. 1969, og Fríða
María Soffía Danielsen Ólafsson,
f. 8. mars 1908 í Færeyjum, d.
1983.
Sunneva var ein fimm syst-
kina, hin eru: Turid Fredrika, f.
9. júlí 1927, maki Ástvaldur
Gunnlaugsson, f. 1924, d. 2007;
Sesselja, f. 5. október 1934, d.
2012; Ólafur, f. 7. febrúar 1938,
d. 2009; Bryndís, f. 24. ágúst
1939, maki Raymond Bjelf, og
Johan D., f. 17. desember 1945,
maki Magnea Þorsteinsdóttir, f.
1956.
Sunneva var gift Guðmundi
Ragnari Lauritzson, f. 23. nóv-
ember 1925 á Eyrarbakka, d.
2010. Móðir hans var Guðný Guð-
björg Bergþórsdóttir, f. 24. sept-
ember 1902, d. 1976. En Guð-
mund fóstruðu afi hans og
amma, Bergþór Jónsson og Sig-
ríður Guðmundsdóttir. Guð-
mundur starfaði hjá Pósti og
síma sem línumaður, bílstjóri og
loks innkaupastjóri í Reykjavík.
Hann var kunnur afreksmaður í
frjálsum íþróttum og heiðraður
fyrir framlag sitt á því sviði.
Sunneva og Guðmundur
gengu í hjónaband 1948 og hófu
búskap í Reykjavík, bjuggu um
tíma í Sigtúni 20 við íþróttavöll
Ármanns, fluttu að Tunguvegi 66
tvö; a) Sunneva Guðrún, f. 1974,
maki Eyjólfur Andrés Björnsson,
þau eiga tvö börn, b) Gísli Ferd-
inand, f. 1975. 5) Lárus Þór, f.
1961, maki Ásgerður Baldurs-
dóttir, f. 1963. Börn þeirra eru
tvö; a) Linda Björk, f. 1986, maki
Daði Kristjánsson, þau eiga tvö
börn, b) Guðmundur Ragnar, f.
1989, í sambúð með Völu Karen
Gunnarsdóttur.
Framan af sinnti Sunneva,
ætíð nefnd Sunna, heimili og
uppeldi barna sinna en í kringum
1960 fór hún að vinna við fram-
reiðslustörf á matsölustað í mið-
borg Reykjavíkur og síðan ýmis
tilfallandi störf með heimilinu
þar til hún hóf störf á Kleppsspít-
ala. Eftir að hafa starfað þar um
nokkurt skeið ákvað hún að fara
í sjúkraliðanám meðfram starfi
við spítalann og starfaði síðan á
heilbrigðissviði bæði á Klepps-
spítala og Borgarspítala fram til
1973. Um þetta leyti fékk hún
mikinn áhuga á svæðanuddi/
acupuncture, sótti námskeið og
viðaði að sér miklu efni og þekk-
ingu varðandi þessi fræði. Þetta
leiddi af sér að svæðanudd og
meðferð fólks með ýmsa kvilla
varð verkefni hennar til æviloka.
Sunna var mjög virk í félags-
starfi, sat í stjórn blakdeildar
Víkings um árabil sem og í aðal-
stjórn félagsins. Hún var einn af
frumkvöðlum öldungablaks á Ís-
landi og stundaði sjálf íþróttina
langt fram eftir aldri, einnig
skíði, sund og tennis. Hún var
virkur golfari og fór með Gísla,
barnbarni sínu, að spila hvenær
sem viðraði til síðasta dags, sótti
starf eldri borgara í Kópavogi af
mikilli elju og aðra þá viðburði
sem henni buðust.
Sunneva var jarðsungin frá
Bústaðakirkju í gær, 3. janúar
2019.
Niðjatal Sunnevu féll niður í
æviágripi hennar í gær. Morgun-
blaðið biður alla hlutaðeigandi
innilega afsökunar á mistök-
unum.
og bjuggu þar
lengst af og síðan í
Melalind 12 í Kópa-
vogi.
Börn Sunnevu og
Guðmundar eru
fimm: 1) Ragnar, f.
1947, d. 2017, maki
Elín B. Björgvins-
dóttir, f. 1948. Börn
þeirra eru þrjú; a)
Björgvin, f. 1966, í
sambúð með Gerði
Gestsdóttur, samtals eiga þau
fimm börn, b) Steinunn Björk, f.
1973, maki Árni Sigurðsson, þau
eiga tvö börn, c) Hrafnhildur, f.
1979, maki Valur Heiðar Sævars-
son, þau eiga tvö börn. 2) Sigþór,
f. 1949, maki Lilja Hafsteins-
dóttir, f. 1950. Börn þeirra eru
þrjú; a) Eva Lilja, f. 1970 og á
hún þrjú börn, b) Ragnar Steinn,
f. 1972, maki Edda Björg Þórð-
ardóttir, þau eiga samtals fjögur
börn, c) Ívar Þór, f. 1973, maki
Kristjana Guðný Rúnarsdóttir,
þau eiga þrjú börn. 3) Hannes
Freyr, f. 1951, maki Hanna Sig-
ríður, f. 1951 Börn þeirra eru sjö;
a) Ólöf Þóranna, f. 1972, maki
Njáll Ingvason, samtals eiga þau
fjórar dætur og fjögur barna-
börn, b) Guðmundur Ragnar, f.
1974, í sambúð með Sóleyju
Björk Gunnlaugsdóttur, samtals
eiga þau átta börn og tvö barna-
börn, c) Sigurbjörg Guðdís, f.
1976, maki Sigurður Villi Stef-
ánsson. Þau eignuðust fjögur
börn en eitt er látið, d) Pétur, f.
1978, hann á tvö börn, e) Þórey, f.
1979, í sambúð með Hrannari Má
Sigrúnarsyni, samtals eiga þau
fjögur börn, f) Sigríður Ósk, f.
1987, í sambúð með Jóni Hjalta
Brynjólfssyni, þau eiga eitt barn,
g) Sunneva Ósk f. 1987. 4) Sigur-
borg, f. 1953. Börn hennar eru
Hún elsku mamma mín er látin
88 ára að aldri. Mikil er sorgin við
að missa hana, hún var lífið og
sálin alls staðar og ef henni var
boðið út með stuttum fyrirvara
þá var hún tilbúin aftir 10 mín-
útur, en ég hefði komið daginn
eftir. Sama var með pönnukökur
og annan mat, alltaf tilbúinn með
engum fyrirvara. Hún elskaði að
fá börn og ömmubörn og lang-
ömmubörn til sín. Spilaði á spil
með eldri borgurum, fór í bingó á
föstudögum, í matarboð á laug-
ardögum og svo önnur boð sem
upp komu um helgar. Hún eldaði
mat alla daga vikunnar og nú er
erfitt að fá ekki lengur besta
mömmumat í heimi.
Elsku mamma mín, þín er sárt
saknað og sorgin er mikil yfir
missinum.
Þín elskandi dóttir,
Sigurborg.
Sunneva
Jónsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar