Morgunblaðið - 03.01.2019, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JANÚAR 2019
✝ Valtýr ElíasValtýsson fædd-
ist í Reykjavík 30.
maí 1963. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 27.
desember 2018.
Foreldrar hans
voru Valtýr Jóns-
son, f. 19.1. 1933, d.
24.7. 1983, og Krist-
laug Gunnlaugs-
dóttir, f. 4.7. 1936, d.
12.12. 1994.
Bræður Valtýs eru: Gunn-
laugur, f. 22.3. 1955; Guð-
mundur Helgi, f. 1.3. 1960; Jón
Sigurður, f. 13.5. 1956, maki
Guðrún Ásta Björnsdóttir, f.
11.3. 1952; Róbert, f. 6.6. 1968,
maki Bryndís Sævarsdóttir, f.
21.4. 1967.
inn Gabríel Mána, f. 5.12. 2004.
Helena Björk er gift Guðna Þór
Björgvinssyni, f. 11.8. 1987.
Valtýr lauk stúdentsprófi frá
Fjölbrautaskólanum við Ármúla
1984 og rekstri og umsjón tölvu-
kerfa frá Rafiðnaðarskólanum
árið 2000. Hann sótti auk þess
fjölmörg námskeið í tengslum
við störf sín.
Árin 1984-1988 starfaði Val-
týr hjá Háskólabíói sem sölu-
stjóri myndbanda, þar sem hann
skipulagði og sá um útgáfu og
sölu.
Valtýr var kerfisstjóri um
margra ára skeið, starfaði
lengst af hjá Skífunni, Stöð 2 og
Senu, meðal annars sem yfir-
maður tölvudeildar eða frá
árinu 1990-2013, þegar hann hóf
störf hjá Sensa, dótturfélagi
Símans, og starfaði þar sem ör-
yggisstjóri þar til hann veiktist í
október síðastliðnum.
Útför Valtýs fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
4. janúar 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Valtýr kvæntist
7. júní 1986 Björk
Einisdóttur, f. 7.2.
1963. Foreldrar
hennar: Marsibil
Katrín Guðmunds-
dóttir, f. 5.3. 1939,
og Guðmundur
Einir Guðmunds-
son, f. 22.7. 1939,
d. 4.11. 1994.
Fósturfaðir Bjark-
ar var Jónas Guð-
berg Ragnarsson, f. 24.9. 1946,
d. 9.4. 2011. Börn Valtýs og
Bjarkar eru Jónas, f. 29.11.
1982, og Helena Björk, f. 27.7.
1989. Jónas er kvæntur Erlu
Maríu Árnadóttur, f. 9.5. 1984.
Dætur þeirra eru Saga Dimmey,
f. 19.2. 2013, og Ylfa Máney, f.
29.9. 2016, fyrir átti Jónas son-
Orð mín til þín núna eru eins
og einn dropi í hin miklu höf. Við
kynntumst 15 ára og eftir það
lágu leiðir okkar saman. Mér er
minnisstætt þegar við fórum
austur með vinum okkar, þá 17
ára gömul, og lentum í óhappi á
leiðinni. Pabbi þinn kom að
sækja okkur og var svo ákveðinn
blessaður að mig skyldi hann fá
fyrir tengdadóttur, hringdi í
mömmu þína og sagði að það
kæmi óvæntur gestur í kvöld-
mat. Eftir það varð ekki aftur
snúið og við höfum verið sam-
ferða og samtaka í 40 ár, eigum
tvö vel gerð börn, jafnmörg
tengdabörn og þrjú yndisleg
barnabörn.
Ég veit að Gabríel, Sögu og
Ylfu þótti þú skemmtilegasti og
besti afi í heimi. Ég bauð börn-
unum heim á nýársdag og Ylfa
okkar, tveggja ára, sagði upp úr
þegjanda hljóði, „Hvar er afi,
vinkona mín?“
Þér fannst fátt skemmtilegra
en að bjóða krökkunum í mat
eða kaffi og alltaf skyldi bjóða
mömmu með en þú reyndist
henni eins og besti sonur og þér
þótti mjög vænt um hana.
Þú gladdist svo mikið með
öðrum og varst alltaf boðinn og
búinn til að aðstoða þar sem að-
stoðar var þörf, vildir allt fyrir
aðra gera og þurftir alltaf að
hafa eitthvað fyrir stafni, smíða,
gera við, dytta að fjölskyldu-
bústaðnum eða heimili okkar.
Við þurftum sjaldan að kalla til
iðnaðarmenn, það lék flest í
höndunum á þér.
Þú hafðir orð á þér fyrir að
vera heiðarlegur, nákvæmur og
traustur. Þú varst minn allra
besti vinur, sálufélagi og eigin-
maður og studdir mig í öllu sem
ég tók mér fyrir hendur hvort
sem það var nám, nýtt starf eða
félagsstörf. Þér fannst ekki gam-
an að fara til sólarlanda en
hvattir mig stundum til að fara
og slaka á í sólinni, sagðir gjarn-
an, „Björk, þú hefur gott af því
að fara og hvíla þig eftir erfiðan
vetur.“ Það ríkti gagnkvæmt
traust, skilningur og mikil vænt-
umþykja á milli okkar alla tíð.
Ég veit að þú saknaðir
mömmu þinnar og pabba og ég
er viss um að það voru góðir
endurfundir.
Börnin okkar munu styðja
mig og styrkja eins og ég mun
umvefja þau, tengdabörnin og
barnabörnin okkar. Ástarþakkir
fyrir allar góðu minningarnar
sem við sköpuðum saman. Elsk-
an mín, hvíl þú í friði og friður
Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Björk Einisdóttir.
Pabbi er fæddur 31. maí árið
1963 í Reykjavík. Hann fæðist
með hjartagalla og foreldrum
hans var sagt að hann yrði ekki
gamall. Ég held að þessi vitn-
eskja hafi haft áhrif á hvernig
hann leit á lífið og lifði því, það
sýndi sig t.d. í því að hann var
fljótur að stofna til fjölskyldu og
eignast mig 19 ára gamall.
Þegar hann var á mínum aldri
þá er það lán í óláni að hann fær
kransæðastíflu, því þá kom í ljós
að ósæðin hans væri við það að
springa. Hann hefði í raun ekki
lifað meira en í nokkra daga eða
vikur hefði það ekki uppgötvast.
Hann fer í opna hjartaaðgerð og
fær stálhjartalokur í stað þeirra
sem hann fæddist með. Það var
ástæðan fyrir því að það heyrðist
alltaf smellur þegar hjartað hans
sló.
Eftir þessa hjartaaðgerð þá
fór ég að kunna að meta tíma
minn með honum öðruvísi, ég
tók hann ekki sem sjálfsagðan
hlut eins og maður gerir oft með
fólkið í kringum sig. Núna í sept-
ember fór ég og systir mín með
pabba í göngutúr á Glym, ég og
pabbi höfðum reynt að fara
þessa leið tvisvar áður um árið
og alltaf villst af leið. Þannig að
við fengum Helenu með til að
lóðsa okkur í þetta skiptið. Mér
þykir mjög vænt um þessa ferð
því þarna vorum við þrjú að
njóta áhugamála okkar og hvert
annars. Ég man eftir að hafa lit-
ið nokkrum sinnum á pabba í
þessari ferð eins og ég hef gert
svo oft í gegnum tíðina. Bara
horft á hann og notið þess að
hafa hann hjá mér, en í þetta
skiptið hugsaði ég að þetta yrði
ekki alltaf svona.
Minna en mánuði seinna þá
veikist pabbi, fær háan hita og
flensueinkenni, við héldum að
þetta væri bara enn ein flensan
hjá kallinum. En svo reyndist
ekki vera, hann greindist með
mjög sjaldgæft eitlakrabbamein
í byrjun nóvember. Eftir stutta
en harða baráttu við sjúkdóminn
þá hætti smellurinn að heyrast í
hjarta hans og hann kveður okk-
ur 27. desember. Á endanum var
það veika hjartað hans sem felldi
hann, það bara réð ekki við
þennan sjúkdóm.
Við rákumst á lagalista sem
hann hafði sett saman. Listinn
hét TGIF, mér finnst þetta svo
lýsandi fyrir hann. Ég sé hann
fyrir mér í bílnum sínum á leið-
inni heim eftir langa vinnuviku. Í
stuði að hlusta á þennan lista
með lögum frá Queen, Led Zep-
pelin, AC/DC og fleirum, með til-
hlökkun um að komast heim til
að borða góða steik, fá sér einn
bjór, slaka á og eiga alla helgina
fram undan heima eða uppi í bú-
stað með fólkinu sem hann elsk-
aði mest. Þannig naut hann sín
best og það var það sem hann
lifði fyrir, fólkið sitt. Mér finnst
viðeigandi að jarðarförin verði á
föstudegi og að við getum hjálp-
að honum að komast heim, eftir
hina lengstu vinnuviku og leyft
honum að slaka á.
Pabbi, ég elska þig meira en
orð fá lýst. En eins og ég las ein-
hvers staðar er sorgin gjaldið
sem maður borgar fyrir að elska,
og ég greiði það gjald með glöðu
geði fyrir allt sem þú gafst mér
og mínum. Þó svo að þú hafir
kvatt okkur allt of snemma er ég
ævinlega þakklátur fyrir allan
þann tíma sem ég fékk með þér.
Minning þín lifir áfram í hjörtum
okkar sem þekktu þig.
Þinn sonur
Jónas.
Það er skrítin tilfinning að
sitja hér og skrifa minningar-
grein um tengdaföður minn, þeg-
ar það er svo stutt síðan við virt-
umst hafa nógan tíma eftir
saman. Volli var í alla staði hinn
fullkomni tengdafaðir og bauð
mig strax velkomna í fjölskyld-
una. Hann var þessi týpa sem
gat tekið gríni og strítt manni
vinalega á móti, það kom því
fljótt í ljós að við tvö áttum góða
samleið. En hann var ekki bara
fyndinn og opinn heldur líka
traustur og var alltaf til staðar
fyrir börnin sín, tengdabörn og
barnabörn. Það skipti engu
hvaða aðstoð við þurftum, Volli
mætti alltaf. Þegar við áttum
ekki bíl var hann einkabílstjóri.
Þegar við keyptum okkar fyrstu
íbúð, mætti tengdapabbi daglega
til að brjóta upp flísar, leggja
parket og laga rafmagnsleiðslur.
Þegar okkur vantaði pössun fyr-
ir börnin tók hann alltaf við þeim
brosandi og með sinn risastóra
faðm galopinn. Það var einmitt
þar sem hann blómstraði, í afa-
hlutverkinu. Það lýsir Volla vel
að barnabörnin hans þrjú, Gabrí-
el Máni, Saga Dimmey og Ylfa
Máney, tala öll um Volla afa sem
einn sinn besta vin. Hann gaf
þeim öllum strax frá fyrsta degi
skilyrðislausa hlýju og öllum at-
höfnum þeirra sýndi hann
áhuga.
Á mínu heimili misstu allir
miklu meira en ættingja; við
misstum líka besta vin. Ég hef
því fengið það hlutverk allt of
snemma að viðhalda minningum
barnanna um afa sinn. Stuðla að
því að afabörnin muni eftir hlýj-
um faðminum, hlátrinum og öll-
um dýrmætu stundunum sem
þau fengu með afa sínum. Hver
stund með Volla var okkur öllum
gjöf og mín gjöf til hans verður
að hjálpa til við að halda minn-
ingu hans lifandi í hugum
barnanna.
Vin sínum
skal maður vinur vera
og gjalda gjöf við gjöf.
..............................................................
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Hávamál)
Erla María Árnadóttir.
Elskulegur bróðir minn og
vinur er látinn eftir snarpa bar-
áttu við krabbamein. Volli, eins
og hann var ávallt kallaður, var
einungis 55 ára að aldri þegar
hann lést. Hann var næstyngst-
ur okkar fimm bræðra.
Það var oft líf og fjör á æsku-
heimili okkar eins og gefur að
skilja með fimm fjöruga stráka.
Það eru fimm ár á milli okkar
Volla í aldri, sá aldursmunur
minnkaði eðlilega eftir því sem
árin liðu og áttum við mjög gott
bræðrasamband síðustu ár.
Við töluðum reglulega saman
og stundum oft á dag, yfirleitt
var umræðuefnið heimsmálin
sem þurfti að kryfja, nýjasta bíó-
myndin eða einhver ný græja
sem þurfti að fjárfesta í. Stóran
hluta síðasta sumars áttum við
til dæmis allmörg símtöl út af
Ring – Apple dyrabjöllu. Við
vorum eðlilega ekki sammála um
alla hluti, en vorum þá bara sam-
mála um að vera ósammála. Við
deildum áhuga á kvikmyndum
og hefur það verið einstakt fyrir
mig núna að fletta í gegnum bréf
sem Volli sendi mér í sveitina
fyrir 35 árum, umræðan var yf-
irleitt alltaf um einhverjar bíó-
myndir, eins og til dæmis Star
Trek, Rocky eða Star Wars. Bíó-
ferðirnar okkar voru ófáar, þar
sem við byrjuðum oft á því að fá
okkur sveittan hamborgara á
einhverri búllu. Þetta voru okkar
gæðastundir sem ylja mér nú.
Volli var mikill fjölskyldu-
maður, hugsaði vel um Björk
sína og börnin sín Jónas og Hel-
enu, hann var alltaf til staðar
fyrir þau. Hann sá ekki sólina
fyrir afabörnunum sínum þrem-
ur. Tengdamóður sinni var hann
einstaklega góður. Hann átti
margar af sínum bestu stundum
í Vinaminni, sumarbústað fjöl-
skyldunnar við Meðalfellsvatn.
Volli var mikill dýravinur og á
sínum yngri árum átti hann það
til að koma með alls kyns dýr
heim sem þurfti að hlúa að, með-
al annars önd sem fékk afnot af
baðkari heimilisins í nokkurn
tíma og þegar öndin var útskrif-
uð var henni sleppt niður á tjörn.
Móður okkar var þó nokkuð mis-
boðið þegar drengurinn kom
heim með pokarottu. Ekki er
mér kunnugt um afdrif rottunn-
ar.
Í vinnu var Volli afar ósérhlíf-
inn og vinsæll meðal samstarfs-
manna. Hann lagði ávallt allt sitt
á vogarskálarnar til að hjálpa til
við tæknimál og annað er sneri
að rekstri. Hann var vinmargur
og ræktaði vini sína. Fallegt
heimili hans og Bjarkar stóð
okkur bræðrum alltaf opið og
það var gott að koma til þeirra.
Hjartans elsku besti bróðir,
brosandi með þelið hlýja,
oft þú fórst um fjallaslóðir,
finna vildir staði nýja.
Nú í skjólin flest er fokið,
flæða úr augum heitu tárin,
fyrst að þinni leið er lokið,
lengi brenna hjartasárin.
Minning þín er mikils virði,
mun um síðir þrautir lina,
alltaf vildir bæta byrði,
bæði skyldmenna og vina.
Nú er ferð í hærri heima,
heldur burt úr jarðvist þinni,
þig við biðjum guð að geyma,
gæta þín í eilífðinni.
(Björn Þorsteinsson)
Minningin um þig lifir, elsku
Volli minn.
Þinn bróðir,
Róbert.
Volli mágur minn var einn af
þeim sem flest leikur í hendi.
Meðal annars var hann smiður
góður og stundum var hann
hugsi yfir því að hafa ekki lært
trésmíði. Það má segja að hann
hafi notið sín best við Meðalfells-
vatn þar sem móðir mín á bú-
stað. Alveg frá því að bústað-
urinn var reistur vann hann með
tengdaföður sínum við allt sem
viðkom tréverki og öðrum tilfall-
andi verkefnum. Þeim var vel til
vina og áttu margar góðar
stundir við vatnið meðan tengda-
faðir hans lifði. Síðustu árin var
hann oft í bústaðnum þar sem
hann elskaði að vera. Hann gat
ekki setið auðum höndum og var
oft að dytta að einu og öðru sem
viðkom viðhaldi á bústaðnum.
Ég fór oft með honum sem hand-
langari og ég kom að góðum not-
um þegar unnin var erfiðisvinna,
því ekki hef ég smiðsgenið í mér.
Volli elskaði að vera úti í
náttúrunni og vorum við dugleg-
ir að fara saman á veiðar á okkar
yngri árum, bæði í skotveiði og
að renna fyrir fisk. Ekki má
gleyma hundinum hans henni
Maxie, sem fór með okkur í flest-
ar veiðiferðir og yndislegri hundi
hef ég ekki kynnst um ævina.
Hún var elskuð af allri fjölskyld-
unni og það var mikil sorg þegar
hún féll frá. Ég gleymi ekki
þeirri stundu þegar við Volli fór-
um eitt sinn sem oftar saman að
veiða og Maxie var orðin gömul
og gigtveik. Hún fann alltaf á sér
þegar mikið stóð til og í þetta
sinn klöngraðist hún í skottið á
bílnum og beið. Það var sorg í
augum hennar þegar Volli sagði
við hana að hún mætti ekki koma
með.
Við töluðum oft saman í síma
og ræddum um lífið og okkar
innstu leyndarmál. Ef eitthvað
bjátaði á hjá mér kom stundum
fyrir að ég hafði samband við
hann og var þess þá ekki langt
að bíða að hann kæmi til mín eða
hjálpaði mér á annan hátt.
Hann sagði stundum við mig
að hann ætlaði ekki að falla frá
fyrr en hann væri búinn að gifta
börnin sín og koma þeim í
örugga höfn. Það má með sanni
segja að sú ósk hafi ræst því
yndislegri og betri tengdabörn
er vart hægt að hugsa sér. Hann
var góður fjölskyldufaðir og leið
oft best að vera heima og dunda
sér í húsbóndaherberginu, meðal
annars þegar hann var með fal-
lega sjávarfiskabúrið sitt sem
hann annaðist af stakri natni.
Það var gott að koma í Mos-
fellsbæinn og heimsækja Volla
og Björk systur mína.
Ég þekkti Volla í fjörutíu ár
og get með sanni sagt að Björk
systir mín hefði ekki getað eign-
ast betri lífsförunaut og börnin
þeirra betri föður.
Lífið er hverfult og það er
sárt að kveðja góðan vin sem fór
allt of fljótt frá okkur.
Hann er einn af þeim sem
eiga sinn stað í hjarta mínu og
ég get yljað mér við minningar
um góðan dreng.
Elsku Björk og fjölskylda.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar og megi minningin lifa um
góðan dreng.
Í bænum mínum Drottin bið,
að blessa þig á nýjum stað.
Að Guð þér gangi æ við hlið
og geislar sólar þér fylgi í hlað
Með ljúfri hendi leiði þá
og ljósið sýni bjarta.
Sem ástvin fær ei meir að sjá
og sorgin býr í hjarta.
Óðinn Einisson.
Hinsta kveðja.
Öll við færum, elsku vinur,
ástarþökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta,
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín, elsku
Volli.
Þín mágkona,
Bryndís.
Það er komið að kveðjustund.
Okkar kæri vinur, Valtýr Elías
Valtýsson, verður jarðsunginn í
dag. Kveðjustundin er erfið, sér-
staklega þegar fólk fer á besta
aldri, með stuttum fyrirvara, en
hann varð bara 55 ára.
Við vorum miklir vinir í yfir 40
ár og áttum fjölda góðra stunda
saman. Fórum í margar ferðir,
bæði í bústaði og einhverjar
veiðiferðir. Það var líka
skemmtilegur tími sem við átt-
um saman á Spáni þegar við
bjuggum þar og hann og Björk
komu í heimsókn til okkar.
Volli var ávallt hress og
skemmtilegur og stutt í hlátur-
inn. Hann hafði gaman af að
horfa á góðar bíómyndir og
hlusta á góða músík. Hann var
einstaklega handlaginn og bjó
þeim Björk fallegt heimili í
Grenibyggðinni. En hann var
líka mjög tryggur vinur sem
ræktaði vinarsamböndin. Ef
honum fannst líða of langur tími
án þess að hitta vinina, þá hóaði
hann þeim saman. Oft var það
hann sem hélt vinahópnum sam-
an og sá til þess að við tvístr-
uðumst ekki í allar áttir og
misstum sambandið.
Á seinni árum hittumst við
vinahjónin reglulega, borðuðum
saman og spiluðum bridge. Það
voru dýrmætar stundir og minn-
ing um þær stundir ylja í sorg-
inni.
Við viljum kveðja þig með
þessu fallega ljóði, sem segir svo
mikið:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Blessuð sé minning þín, kæri
vinur.
Missir okkar er mikill en
mestur er missir Bjarkar, Hel-
enu, Jónasar og barnabarnanna.
Guð styrki þau á þessum erf-
iða tíma.
Björn Þór (Böddi) og Sigrún.
Gamall og góður vinur minn
kvaddi þennan heim um jólin.
Erfið veikindi drógu hratt úr
honum máttinn og að lokum
hafði dauðinn betur.
Hann naut mikils stuðnings
frá fjölskyldu sinni sem stóð eins
og klettur með honum á þessum
erfiða tíma.
Ég kynntist honum fyrst í
gagnfræðaskóla og eftir það höf-
um við ávallt hist reglulega, eða
talað saman í síma.
Við áttum margar skemmti-
legar stundir saman, fórum í úti-
legur, fjallaklifur, ferðuðumst
saman til útlanda svo lítið eitt sé
nefnt.
Hann var alltaf fyrstur af okk-
ur félögunum til að gera hlutina,
hvort sem það var að eignast bíl
eða giftast og stofna fjölskyldu,
enda mikill framkvæmdamaður
og dugnaðarforkur í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Alltaf
þegar við hittumst, eða töluðum
saman var hann með eitthvert
verkefni í gangi eða var að byrja
á nýju.
Það var gott að leita ráða hjá
honum um allt milli himins og
jarðar, enda var hann yfirleitt
búinn að gera hlutina fyrir löngu
sjálfur og vissi hvernig ætti að
bera sig að.
Mjög mun ég sakna þeirra
stunda sem við áttum saman þar
sem gleði og húmor var allsráð-
andi. Hann var einlægur og
hjartahlýr maður í eðli sínu en
stóð fast við skoðanir sínar, enda
voru þær byggðar á þeirri skyn-
semi og yfirvegun sem einkenndi
allt hans fas.
Síðasti draumur hans, sem
hann fékk því miður ekki tæki-
færi til að ljúka sökum veikind-
anna, var að endurbæta sum-
arbústaðinn sem fjölskyldan átti
saman. Þar leið honum allra best
og vildi hann helst flytja þangað
og njóta útvistar og náttúrunnar.
Við ræddum um að hittast þar
næsta sumar og njóta góðra
stunda saman, en örlögin komu í
veg fyrir það.
Valtýr var mikill fjölskyldu-
maður og að lokum dó hann í
faðmi hennar. Ég samhryggist
innilega Björk eiginkonu hans og
börnum þeirra og fjölskyldum.
Þórður Birgisson.
Valtýr Elías
Valtýsson