Morgunblaðið - 30.01.2019, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 2019
lifanir af góðri konu verða orð oft
svo fátækleg. Þá er gjarnan sagt
að mikilvægt sé að þakka fyrir
góðar stundir og halda í góðar
minningar.
Elskulega mágkona, nóg er til
af góðum minningum og hlýjum
tilfinningum tengdum þeim.
Þakklætið og hlýjan stendur upp
úr. Það fyrsta sem kemur upp í
huga minn er fallega brosið þitt,
dillandi hlátur og umhyggja þín
fyrir fólkinu þínu. Ljúft var að
rölta yfir sumarbústaðalóðirnar,
kíkja yfir í bústað ykkar Gunna og
þiggja kaffi og eitthvað gott með
því. Við áttum oft góðar spjall-
stundir þar sem við ræddum um
heima og geima. Umræður okkar
snérust gjarnan um mannlega
náttúru og andleg málefni. Ég er
mikið fyrir hefðir og þá standa
gjarnan upp úr minningar (mis-
lyktgóðar) um árlegu skötuveisl-
una í Fagraþinginu. Það var
skrýtin tilfinning að fara ekki
lengur í skötu til Ingu og er ég
ekki frá því að lengi vel hafi Halli
bróðir þinn verið frekar umkomu-
laus á Þorlák.
Inga mín, takk fyrir að vera dá-
samleg mágkona. Takk fyrir að
hafa ávallt verið hlý og indæl við
börnin okkar Halla. Það var in-
dælt að fylgjast með þér í ömmu-
hlutverkinu, þú varst amma með
stóru a-i og mikil fjölskyldukona
yfirhöfuð.
Það eina sem huggar á þessari
stundu er tilhugsunin um að þú
verðir nú umvafin í bak og fyrir af
Jónasi bróður þínum, foreldrum
þínum Teiti og Ástu og öðrum ást-
vinum. Það verða fagnaðarfundir í
lagi. Það verður ljúft fyrir þig að
fá krafta þína á ný og ég veit að þú
munt ávallt vaka yfir og umvefja
fólkið þitt.
Ylfa.
Í dag kveðjum við Ingu vin-
konu okkar. Við erum búnar að
eiga saman margar yndislegar
samverustundir, hér heima og í
gönguferðum okkar erlendis. Alls
fórum við 13 ferðir saman um
England og skosku hálöndin, auk
þess sem við heimsóttum margar
eyjar við vesturströnd Skotlands.
Það var alltaf gaman hjá okkur
í þessum ferðum. Yfirleitt vorum
við bara þrjár saman að ganga og
nutum náttúrunnar og fegurðar
skosku hálandanna. Oft þurfti út-
sjónarsemi til að komast á áfanga-
stað þegar leiðarlýsing var ekki
skýr og þurfti þá að leysa óvænt
vandamál sem upp komu á leið-
inni, svo sem að vaða yfir ár og
komast fram hjá torfærum á leið
okkar. En alltaf gekk þetta upp
hjá okkur.
Inga fór í hómópatanám og var
eftir það óspör á að gefa okkur
hinar ýmsu remedíur við þekkt-
um göngukvillum, svo sem hæl-
særi, harðsperrum og flugubitum.
Inga lærði einnig fótanudd og
nutum við góðs af því á kvöldin
þegar þreyttir fætur fengu nudd
eftir erfiði dagsins.
Eftir gönguferðir vorum við oft
nokkra daga í Glasgow til að slaka
á, fara í nudd og hafa það huggu-
legt. Við leigðum okkur íbúð með
eldunaraðstöðu og elduðum
marga framandi rétti. Okkur
fannst notalegt að sitja heima,
horfa á sjónvarp, prjóna og
spjalla, en Inga var meira fyrir að
bródera. Eitt árið þurfti hún að
horfa með okkur á heimsmeist-
aramótið í knattspyrnu. Þessu tók
hún með stóískri ró, en skildi ekki
alveg hvers vegna okkur gæti
fundist þetta skemmtilegt.
Í síðustu heimsókn til Ingu, áð-
ur er hún fór til Svíþjóðar til
læknismeðferðar, ákváðum við að
fara til Skotlands þegar hún yrði
ferðafær.
Nú gengur Inga um önnur há-
lönd og eyjar í blúndupilsinu með
harðfisk, íslenskt smjör og re-
medíur í pokanum.
Minningarnar eru margar um
góða vinkonu sem við geymum í
hjarta okkar.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldu Ingu.
Guðrún og Hrönn.
✝ SvanfríðurÞorkelsdóttir
fæddist á Arnórs-
stöðum á Jökuldal
30. janúar 1919.
Hún lést 4. janúar
2019.
Svanfríður var
dóttir hjónanna
Þorkels Jónssonar
Fjallmann (1877-
1922) og Benediktu
Bergþóru Bergs-
dóttur (1885-1978). Svanfríður
átti ellefu alsystkini. Þau voru
Guðný (1905-1999), Solveig
(1907-1934), Jón (1908-1909), El-
ín Margrét (1909-2003), Jón
(1911-1996), Bergur (1912-
1961), Sigríður (1914-1930), Jón
(1916-1916), Loftur (1917-2012),
Guðrún Sigurbjörg (1920-2003)
og Arnór Þorkelsson (1921-
2005).
Svana, eins og hún var alltaf
kölluð, átti líka eina hálfsystur
sammæðra, Rögnu Sigríði
Gunnarsdóttur (1929-2014).
Svanfríður giftist 1. febrúar
1941 Eyjólfi Guðmundssyni
(1919-2013) verslunarmanni.
Eiginmaður hennar er Helgi
Þórsson, f. 1951. Þau eiga tvær
dætur, Ragnhildi, f. 1972, og
Svönu, f. 1977. Barnabörn Guð-
rúnar og Helga eru sjö. 5) Guð-
mundur Þorkell, f. 1958. Hann
er kvæntur Díönu Jóhönnu
Svavarsdóttur, f. 1958. Þau eiga
þrjú börn, Svavar Örn, f. 1981,
Veru Dögg, f. 1989, og Brynju
Björk, f. 1995. Barnabörn Guð-
mundar og Díönu eru fimm. Af-
komendur Svanfríðar og Eyjólfs
eru um sjötíu.
Eyjólfur og Svana hófu bú-
skap á loftinu á Bergstaðastræti
32a hjá föður Eyjólfs. Þau fluttu
þaðan á Njálsgötu 49 og réðust á
sama tíma í húsbyggingu í Smá-
íbúðahverfinu og voru meðal
frumbyggja þar. Heimili þeirra
stóð í Akurgerði 36 í rúm þrjátíu
ár en árið 1986 fluttu þau í fjöl-
býlishús eldri verslunarmanna
við Hvassaleiti. Frá árinu 2010
dvöldust þau og nutu umönnun-
ar á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Svanfríður var heimavinn-
andi húsmóðir að aðalstarfi en
þegar börnin voru vaxin úr
grasi starfaði hún m.a. við þrif í
skóla, sem matráður í fjármála-
fyrirtæki og með Eyjólfi í Síld
og fisk við matvælaframleiðslu.
Svanfríður verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag, 30. janúar 2019, klukkan
15.
Þeim varð fimm
barna auðið. Þau
eru: 1) Sólveig
Bergþóra, f. 1941.
Sólveig er gift Sig-
urði E. Þorkelssyni,
f. 1937. Börn henn-
ar og fyrri manns
hennar, Kristjáns
Tryggvasonar, eru
fimm: Kristjana, f.
1959, Svanfríður
Eik, f. 1961, Eyjólf-
ur Ágúst, f. 1963, Kristín Ösp, f.
1966, og Kristján Reynir, f.
1973. Barnabörn Sólveigar eru
sextán og barnabarnabörnin sjö.
2) Eygló (1943-2010). Eygló var
gift Steinari Höskuldssyni, f.
1941. Börn þeirra eru tvö, Hösk-
uldur, f. 1968, og Gunnhildur, f.
1975. Barnabörn Eyglóar og
Steinars eru níu. 3) Helga Krist-
jana, f. 1947, gift Sigurði V.
Bjarnasyni, f. 1943. Þau eiga
þrjú börn, Samúel Karl, f. 1967,
Ernu Valdísi, f. 1969, og Ás-
grím, f. 1978. Barnabörn Helgu
og Sigurðar eru sjö,
barnabarnabörnin eru tvö. 4)
Guðrún Svanfríður, f. 1952.
Svanfríður Þorkelsdóttir
tengdamóðir mín og amma okkar
lést í hárri elli í fyrstu viku ný-
byrjaðs árs.
Svana amma flutti ung að aust-
an úr Jökuldalnum kæra en fór ef
til vill raunverulega aldrei þaðan,
enda var gjarnan sungið um „dal-
inn ljúfa í austurátt“.
Hún gerðist húsmóðir í
Reykjavík og í fyllingu tímans
mikil ættmóðir þar sem hún og afi
eignuðust fimm börn sem síðan
gátu af sér stóran hóp barna og
barnabarna.
Snemma varð heimili þeirra í
Akurgerði miðstöð stórfjölskyld-
unnar enda húsráðendur þar góð-
ir heim að sækja og vildu allt fyrir
börn sín og afkomendur þeirra
gera.
Varla vorum við fyrr komin inn
úr dyrunum í heimsókn hjá þeim
en hún var komin í eldhúsið og
byrjuð að stellaí einhverju mat-
arkyns til þess að seðja hungur
gestanna. Þetta var örugglega
gamall siður úr sveitinni, þegar
gestir komu að um langan veg og
voru vegmóðir og svangir. Dugðu
þá engar mótbárur af okkar hálfu,
næringu skyldum við fá.
Svana amma var óþreytandi að
taka ungana í fóstur um lengri og
skemmri tíma og naut þess að
kenna þeim í leiðinni góða siði
eins og t.d. að nota koppinn í stað
bleyju og mörg önnur hagnýt at-
riði sem hún kunni og hafði sjálf
tileinkað sér á langri ævi. Um
hana mátti segja „löngum var ég
læknir minn, lögfræðingur,
prestur“.
Amma kunni ráð við flestum
vanda og gömlu húsráðin voru
mörg í hennar verkfærakistu.
Þótt amma ætti ekki langa
formlega skólagöngu að baki var
hún menntuð á mörgum sviðum
og úr sínum reynslubanka var
hún óþreytandi að miðla til ann-
arra, hvort sem var í formi frá-
sagna úr gömlum tíma eða kveð-
skapar sem hún kunni býsn af.
Þarna naut unga Ísland mikils af
henni. Á sama hátt var Eyjólfur
afi mikill uppalandi og langflest
barna og barnabarna hans fengu
vinnu hjá honum um lengri eða
skemmri tíma, þar sem þau sögð-
ust hafa lært að vinna.
Þegar okkur öllum mætti mikil
sorg við fráfall Eyglóar dóttur
þeirra var gott að eiga Svönu
ömmu að með lífsreynslu hennar
og lífsskoðun. Til hennar sóttum
við huggun og styrk.
Við fylgjum henni nú síðasta
spölinn á hundraðasta fæðingar-
degi hennar með þakklæti fyrir
allt sem hún gaf okkur og var okk-
ur á langri ævi. Við fögnum með
henni endurfundum við Eyjólf afa
og Eygló dóttur, en það voru
skilaboð sem við báðum hana fyrir
á dánarbeði.
Steinarr Höskuldsson,
Höskuldur og Gunnhildur
Eyglóar-Steinarsbörn.
Amma Svana stóð við eldavél-
ina í Akurgerði og raulaði. Ég er
nokkuð viss um að það var annað-
hvort Elly Vilhjálms-lag eða
Haukur Morthens. Hún var að
steikja lummur, því afi var að
koma úr vinnunni sunnan úr
Hafnarfirði. Litli sex ára rauð-
hærði frekjuormurinn ég sat við
eldhúsborðið og taldi aurana í
auraboxinu sem var uppi á hillu,
ég gat dundað mér við það enda-
laust, telja saman fimmeyringa,
tíeyringa, raða upp í krónur og
skemmta mér við að reikna. Ég
hlakkaði til að fá afa heim en á
sama tíma svo notalegt að fá að
vera bara ein með ömmu. Þegar
afi kom og heilsaði – „nei ef það er
ekki Svana litla og stóra“ og við
amma hlógum. „Bestu lummur
sem þú hefur gert, Svana mín“ og
amma hló hjartanlega. Það var
nefnilega grjónagrautur í lumm-
unum, afa þótti grauturinn hið
mesta óæti. Ég held að hún hafi
aldrei sagt honum það.
Átta ára ég spratt upp úr rúm-
inu alla laugardagsmorgna og dró
frá, þau keyrðu nefnilega framhjá
blokkinni minni og ef dregið var
frá þá sóttu þau mig og við fórum
saman í Vesturbæjarlaugina. Allt-
af í útiklefann, vetur, vor, sumar
og haust. Ég skalf eins og lauf og
amma sagði mér að flýta mér
bara, þetta væri svo hollt. Við fór-
um svo í Björnsbakarí á Hring-
brautinni á heimleiðinni keyptum
napóleonshatta og safa.
Amma Svana stóð við eldavél-
ina í Akurgerði og gelgjan ég kem
við á leiðinni heim úr sundtíma í
Breiðagerðisskóla. Amma var að
steikja kleinur. „Ertu með frosið
hárið, Svana mín?“ spurði hún.
„Ég skal hita handa þér kakó.“
Mikið átti ég gott.
Þau fluttu í Hvassaleitið og
voru þá komin nær okkur, ég fór
oft til ömmu þegar ég var ungling-
ur, við hlógum að vitleysunni í
fólkinu okkar og enn gerði hún
lummur og kleinur og allskonar
mat. Stundum meira að segja
grautarlummur bara fyrir afa.
Þegar þau afi fluttu á Hrafn-
istu varð einhvern veginn lengra
að fara og svo tók lífið við hjá mér.
Minni tími til að fara í kaffi til
ömmu. Það er skrýtið, sennilega
þegar ég hefði truflað hana sem
minnst í daglegu amstri þá leit ég
sjaldnar til þeirra. En þegar ég
kom, ó hvað var hlegið og fíflast.
Við sungum og borðuðum súkku-
laði þó henni fyndist ekkert endi-
lega að ég mætti við því.
Ég horfi út um eldhúsgluggann
minn niður götuna á húsið þeirra
ömmu og afa í Akurgerðinu og
rifja upp og brosi með sjálfri mér.
Hugsa um ömmu sem stelpu aust-
ur á Jökuldal, unga konu á Berg-
staðastrætinu með afa, húsmóður
í hinu nýja Smáíbúðahverfi.
Við gleðjumst öll yfir að hafa
átt hana og enn held ég áfram
stolt að segja frá því að ég sé frá
Jökuldal þó svo að ég hafi ekki
komið austur í 25 ár og hafi lengst
dvalið á Jökuldal í þrjá daga.
Hún varð næstum 100 ára hún
amma Svana. Við fylgjum henni
síðasta spölinn á 100 ára afmælis-
degi hennar. Við treystum á að
þau séu saman aftur amma Svana
og afi Eyjólfur.
Elsku amma, sem ég er svo
glöð að heita eftir, amma mín sú
elsta af öfum mínum og ömmum
og síðasta sem kvaddi, amma sem
átti svo marga að. Amma mín ætt-
móðirin.
Svana.
Elsku amma, ég vil trúa því að
þér líði vel. Þú varst svo gjörn á að
einblína á það góða við tilveruna
og það var aldrei langt í grín og
gleði hjá þér. Á sama tíma og ég
gleðst yfir langlífi þínu þá finn ég
fyrir sorg, minningin um þig er
mér svo kær, þú ert mín helsta
fyrirmynd. Ég veit það er eigin-
girni en ég hefði viljað lengri tíma
með þér, ég sakna þín.
Viðhorf þitt til lífsins fannst
mér vera merkilegt, þú fagnaðir
ávallt því sem dagurinn hafði í för
með sér. Þú gerðir það mesta úr
lífinu og ég fann það með hverri
stund sem við eyddum saman.
Allar minningar mínar um þig
einkennast af ró, gleði, hjarthlýju
og öryggi en umfram allt einkenn-
ast þær af ást. Þú sýndir mér svo
greinilega hvað ég var elskuð.
Er ég sit hérna og hugsa hvað
ég vil segja við þig fyllist ég þakk-
læti fyrir allt það sem þú hefur
kennt mér. Þú kenndir mér margt
sem mér hefði ekki verið kennt í
skóla. Þú kenndir mér að sýna
virðingu og samkennd, finna róna
og friðinn innra með mér, njóta
hvers augnabliks og að vera
sjálfri mér nóg. Þú ert ein af þeim
merkilegustu manneskjum sem
ég hef kynnst og ég er svo heppin
að hafa fengið að kalla þig ömmu
öll þessi ár.
Knúsaðu Eyjó afa og Eygló
frænku frá mér.
Ég elska þig og mun ávallt
minnast þín sem ljóss í mínu lífi.
Þín
Brynja Björk.
Svanfríður
Þorkelsdóttir
Elsku amma
Gústa, ég hélt að ég
væri búin að kveðja
hana svo oft og orð-
in undirbúin þegar tíminn kæmi,
en það getur enginn undirbúið
sig undir það að missa ástvin.
Þegar amma fór þá komu upp all-
ar góðu minningarnar um ömmu
og afa í Eyjabakka. Göngu-
túrarnir í Elliðaárdalnum (Ind-
íánagili), allar sögurnar sem þau
sögðu okkur, öll þau skipti sem
þau pössuðu okkur og allir laug-
ardagarnir sem við fórum til
þeirra, lékum okkur og fengum
pönnukökur og ís.
Ég elskaði að vera hjá þeim og
vildi helst gista þar allar helgar,
og auðvitað var alltaf maltbrauð
skorið í litla bita og heitt kakó í
morgunmat. Þetta geri ég ennþá,
ég borða ekki maltbrauð nema að
skera það í litla bita enda er það
Ágústa Ólafsdóttir
✝ Ágústa Ólafs-dóttir fæddist
2. janúar 1929. Hún
lést 17. desember
2018.
Útför Ágústu fór
fram 21. janúar
2019.
miklu betra þannig,
börnin mín elska
þetta líka.
Amma elskaði að
heyra mann segja
frá draumum sínum
og átti margar bæk-
ur um hver meining-
in á bak við
draumana væri. Ég
man alltaf eftir því
þegar amma spáði
fyrst í bolla fyrir
mig, en þá gaf hún mér smá kaffi
í bolla og ég drakk það í einum
sopa. Mér fannst það sko ekki
gott en þá sýndi hún mér hvernig
ég ætti að blása og snúa bollan-
um, setja hann á ofninn og bíða,
síðan las hún úr bollanum. Þegar
ég varð eldri þá fór ég alltaf sér-
staklega til ömmu og hún spáði
alltaf fyrir mér og mömmu þang-
að til hún var orðin það gleymin
að hún gat það ekki.
Amma var alltaf svo hlý og
góð. Hún var alltaf til í að fá alla í
heimsókn og var alltaf til í að
passa okkur barnabörnin. Við er-
um öll rosalega heppin að hafa átt
þau að og að eiga allar þessar
góðu minningar.
Ásdís Sigurjónsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÞÓRUNN ÓLAFSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 31. janúar klukkan 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður Sigfúsdóttir Þorgeir Jóhannesson
Jón Ólafur Sigfússon Alda Skarphéðinsdóttir
Kristján Þór Sigfússon Ágústa Magnúsdóttir
Haukur Sigfússon Díana Björk Olsen
Elskuleg frænka okkar og mágkona,
SIGRÚN HÓLMGEIRSDÓTTIR
frá Hellulandi, Aðaldal,
Gnoðarvogi 72, Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 22. janúar.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju föstudaginn 1. febrúar
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
minningarsjóð líknardeildar og heimahlynningar Landspítala.
Þorbjörg Aðalsteinsdóttir Hólmgeir Hermannsson
Karen H. Jóhannsdóttir Magnús Hermannsson
Þorbjörg Völundardóttir Hanna Dóra Hermannsdóttir
Kristbjörg Kristjánsdóttir Bergþór Hermannsson
María G. Hannesdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA ÁSDÍS DANÍELSDÓTTIR,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður til heimilis í Vaðlaseli 10,
lést í faðmi sinna nánustu laugardaginn
26. janúar. Útför fer fram frá Árbæjarkirkju
föstudaginn 1. febrúar klukkan 13.
Jóhanna Sigurðardóttir Haraldur S. Svavarsson
Ásdís Sigurðardóttir Stefnir Páll Sigurðsson
Birna Sigurðardóttir
Daníel Sigurðsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur bróðir minn og frændi,
GUÐMUNDUR GÍSLASON,
Grundargötu 51, Grundarfirði,
verður jarðsunginn frá Grundarfjarðarkirkju
laugardaginn 2. febrúar klukkan 13.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Sigríður Gísladóttir og börn