Morgunblaðið - 09.03.2019, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. MARS 2019
✝ Jóhannes GísliPálmason
fæddist á Sauð-
árkróki 29. ágúst
1974. Hann lést á
heimili sínu 24.
febrúar 2019.
Foreldrar hans
eru Jón Pálmi
Gíslason, f. 14.
mars 1932, og
Helga Sigríður
Árnadóttir, f. 26.
september 1956. Systur Jóhann-
esar Gísla eru: Sveinbjörg Sig-
rún, f. 24. febrúar 1976; Eva
Hrönn, f. 31. mars 1982, sam-
býlismaður Ársæll Örn Heið-
berg, f. 8. nóvember 1974. Börn
sambýliskona Emilía Rós Elías-
dóttir, f. 13. júní 1999. 2)
Elísabet Ýr, f. 7. janúar 2005. 3)
Jón Pálmi, f. 16. september
2009.
Jóhannes Gísli ólst upp á
Sámsstöðum í Eyjafjarðarsveit.
Hann lauk námi sem sjókokkur
frá Verkmenntaskólanum á Ak-
ureyri, kláraði frjótækni frá
Landbúnaðarháskóla Íslands og
sölumarkaðs- og rekstrarnám
sem og skrifstofunám frá Sí-
mey. Hann starfaði bæði sem
kokkur og háseti, lengst af á
Súlunni EA 300. Jóhannes Gísli
starfaði einnig sem verktaki við
háþrýstiþvott og starfrækti
lengi eigið háþrýstiþvottafyr-
irtæki. Síðan starfaði hann sem
bóndi og verktaki í landbúnaði.
Hann var virkur félagi í sam-
tökunum AA undir það síðasta.
Útför Jóhannesar Gísla fer
fram frá Akureyrarkirkju í dag,
11. mars 2019, klukkan 13.30.
þeirra eru Alex-
ander Örn, f. 2007,
og Etna Ósk, f.
2013; Marsibil
Sara, f. 30. sept-
ember 1987, sam-
býlismaður Jens
Kristinn Elíasson,
f. 13. september
1985. Börn þeirra
eru Elías Vigfús, f.
2012, og Steinunn
Eva, f. 2016, d.
2016.
Hinn 17. ágúst 2002 giftist
Jóhannes Gísli Helgu Jóns-
dóttur, f. 5. júní 1975. Þau
skildu 2015. Börn þeirra eru: 1)
Sindri Snær, f. 5. október 1998,
Elsku pabbi. Mér þykir sárt
að þurfa að kveðja þig en þú
verður alltaf í hjörtum okkar.
Þú fórst of snemma frá okkur
og áttir svo margt eftir, svo
margar stundir sem ég hefði
viljað hafa þig hjá mér. En ég
er þakklát fyrir þann tíma sem
við fengum saman, ég er stolt
af því að hafa átt þig sem
pabba.
Ég veit að þú ert uppi á
himni núna og fylgist vel með
okkur og verndar okkur. Ég
veit líka að þér þótti mjög vænt
um okkur og það síðasta sem
þú sagðir við Jón Pálma og
Sindra þegar þú hittir þá var
„ég elska ykkur rosalega mik-
ið“.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Við munum sakna þín mikið,
elsku pabbi. Hvíldu í friði.
Kveðja,
Elísabet Ýr.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín verði vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Elsku drengurinn okkar hef-
ur kvatt þennan heim allt of
snemma og eftir sitjum við og
hugsanir og minningar sækja að
úr öllum áttum. Sumar sárar en
flestar vekja hlátur og gleði og
þannig varstu. Fyrstu árin létt-
ur í lundu, brosandi og hlæjandi,
uppátækjasamur og aldrei nein
lognmolla þar sem þú varst. Þú
fæddist fyrir tíma greininga og
aldrei hvarflaði að okkur að þú
værir ofvirkur, í okkar augum
varstu bara duglegur og hraust-
ur drengur. Stundum varstu
hvatvís og óheppinn. Þú gekkst í
öll störf á búinu af dugnaði,
stundaðir íþróttir og varst vin-
margur og vinsæll.
Það var mikill samgangur á
milli nágrannanna á Sámsstöð-
um og Rútsstöðum og oft fjör í
kotinu þegar frændsystkinin
hittust til að leika. Þú fluttir
snemma að heiman, fórst að
vinna og mennta þig. Þú kynnt-
ist ungur henni Helgu og saman
eignuðust þið þrjá yndislega
gullmola sem þú varst svo óend-
anlega stoltur af. Við huggum
okkur við að í þeim lifir þú
áfram. Okkur langar að þakka
þér fyrir samferðina. Við hitt-
umst í sumarlandinu síðar og þá
verður góð heimvon okkar.
Hvíldu í friði, elskan okkar.
Mamma og pabbi.
Jóhannes Gísli, afastrákurinn
minn sem ég átti líklega svo
mikið í en frestaði alltaf að
kynnast og hef núna misst af.
Varstu kannski of líkur mér?
Á stundum sem þessari kom-
umst við óþarflega oft að því að
orðin segja þá minnst þegar
mestar kröfur þarf að gera til
þeirra.
Ég man að daginn sem hún
Ingibjörg á Reykjum,
langamma þín, var jörðuð kom-
uð þið Helga með frumburðinn
ykkar hann Sindra Snæ fárra
vikna til að vígja hann inn í afa-
fjölskylduna. Táknrænt minni í
hinu endalausa boðhlaupi kyn-
slóðanna.
En síðan hittumst við örsjald-
an og ræddum ekki nægilega
saman. Þó fannst mér alltaf að
við skynjuðum nærveru hvor
annars svo vel og að þá kæmi
það í ljós sem máltækið segir,
að blóð er þykkara en vatn.
Þú fórst ekki alltaf troðnar
slóðir, varst hugmyndaríkur,
djarfur og áræðinn og sparaðir
þig ekki ef heilsan var í lagi.
Beinþynningargenin með bak-
veikinni hafði ég líklega gefið
þér í arf illu heilli.
Sú veila hefur aldrei verið
viðurkennd af samfélaginu og á
því mun verða bið.
Kannski var þar að finna or-
sökina fyrir því að svarti hund-
urinn tók að ásækja þig og bíta
svo að úr blæddi.
Það gladdi mig að fylgjast
með ýmsu því sem þú tókst þér
fyrir hendur. Mér þykir nefni-
lega ósköp vænt um þig og ykk-
ur öll systkinin þótt mér auðn-
aðist aldrei að sýna það í verki.
Minningin um ættarmótið í
Laugagerðisskólanum þar sem
ég naut samverunnar með ykk-
ur fjölskyldunni er mér mikils
virði núna; sem og síðasti fund-
ur okkar tveggja hér í Reykja-
vík.
Ég er efahyggjumaður en
ósköp finnst mér hún falleg sag-
an um sumarlandið fagra hand-
an okkar áþreifanlega tilverus-
viðs.
Og mig langar til að mega
trúa því að nú sértu farinn að
undirbúa smíðina á Höll sum-
arlandsins til að eiga hana full-
búna handa fólkinu þínu sem þú
elskaðir mest en neyddist til að
yfirgefa þegar þér var tilkynnt
að öryggiskerfið væri lamað. Og
mig langar til að trúa því að
fundum okkar beri saman á ný.
Það var sárt að missa þig,
drengurinn minn, og það þurfti
ekki að gerast.
Ég kveð þig Jói minn með
fallega erindinu hans Friðriks
Hansen sem var skáld tilfinn-
inganna og hinnar ljúfu fegurð-
ar sem vissulega má finna í til-
veru okkar þegar ský dregur frá
sól.
Innsta þrá í óskahöllum
á svo margt í skauti sínu.
Vild’eg geta vafið öllum
vorylnum að hjarta þínu.
Árni Gunnarsson (Árni afi).
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Elsku, stríðni, stóri bróðir
okkar. Mikið óskaplega verður
tómlegt án þín.
Þú varst til staðar í blíðu og
stríðu fyrir okkur. Sama hvað
bjátaði á.
Þú fékkst alltaf bestu hug-
myndirnar og þær þurftir þú
ávallt að framkvæma.
Eins og að loka litlu systur
þína inni í snjóhúsi eða gera
annarri lítilli systur stórkostleg-
an símahrekk.
Minningarnar um þig verða
ljóslifandi í huga okkar um
ókomin ár.
Elsku bróðir, við sjáumst síð-
ar.
Sveinbjörg (Bogga) og
Marsibil.
Elsku Gísli minn, þegar ég
kvaddi þig áður en ég flaug til
Frakklands bjóst ég ekki við að
það yrði síðasta kveðjustund
okkar. Faðmlag þitt var svo
hlýtt og langt og er ég í dag svo
óendanlega þakklát fyrir þessa
stund. Undanfarna mánuði
varstu búinn að vinna svo mikið
í sjálfum þér og orðinn virkur
félagi í AA-samtökunum, kom-
inn með plan fyrir næstu vikur
og búinn að tryggja þér vinnu í
sumar. Allt á uppleið.
Leiðir okkar lágu saman fyrir
26 árum. Ég hreifst af sveita-
drengnum, fannst þú algjört
krútt og sá í augum þínum þetta
blik sem sagði svo margt. Þú
varst góðmennskan uppmáluð,
kurteis, greiðagóður, brosmildur
og afar stríðinn. Það hefur ein-
mitt hjálpað okkur fjölskyldunni
á þessum erfiðu tímum að rifja
upp prakkarastrikin þín, sem
voru ansi mörg. Þér fannst til
dæmis ekki leiðinlegt að gera
mig vandræðalega fyrir framan
fjölskyldu þína en ég lærði fljótt
inn á þig enda viðbrögð fjöl-
skyldunnar yfirleitt „æ Jói,
hvernig læturðu“ og mikið hleg-
ið. Hélt ég reyndar lengi vel að
þú ættir bróður að nafni Jói en
komst svo að því að þessu nafni
varstu kallaður innan fjölskyld-
unnar. Hugmyndaríkur varstu
líka með eindæmum og oft með
góðar lausnir á hlutum sem
virkuðu vel en aðrar sem voru
ekki eins sniðugar í framkvæmd
en virkuðu vel í hausnum þínum.
Þú varst síður en svo skaplaus
og gat það stundum komið þér í
koll. Samt gastu aldrei skilið við
neinn í illu og gerðir margt til
að ná sáttum því óvini vildirðu
aldrei eiga.
Vinnusamari manni hafði ég
ekki kynnst og þér féll ekki
verk úr hendi, sjómennskuna
stundaðir þú lengi og sveita-
störfin voru þér í blóð borin. Þú
smitaðir mig af sveitamennsku
þinni og fannst mér fátt betra
Jóhannes Gísli
Pálmason
✝ Sigurður Blön-dal fæddist á
Siglufirði 28. jan-
úar 1953. Hann
lést á heimili sínu
1. mars 2019.
Foreldrar hans
voru Magnús Blön-
dal, f. 29. júní
1918, d. 15. sept-
ember 2010, og
Ingiríður Jónas-
dóttir Blöndal, f. 9.
október 1920, d. 8. mars 2005.
Bræður Sigurðar eru Jónas
Blöndal og Arnþór Blöndal.
Sigurður giftist árið 1976
Sigrúnu Pálínu Ingvarsdóttur,
f. 8. nóvember 1955. Þau eign-
iða Hrannar Blöndal og
Bjarndísi Helgu Blöndal, f. 22.
apríl 1994. Fyrir átti Berglind
Söndru Sigurðardóttur, f. 6.
febrúar 1983. Börn hennar eru
Birta Marín, Bjarni Marel og
Manúella Berglind.
Sigurður starfaði sem
grunnskólakennari eftir að
hann útskrifaðist úr Kenn-
araháskóla Íslands fyrir utan
árin 1990-1993 sem hann starf-
aði sem skólastjóri á Héraðs-
skólanum á Núpi. Síðast starf-
aði hann sem kennari í
grunnskólanum í Hveragerði.
Fyrir utan kennslu tók hann að
sér ýmis verkefni og setti með-
al annars upp leiksýningar í
Leikfélagi Hveragerðis. Þar að
auki starfaði hann sem badmin-
tonþjálfari hjá badmintondeild
Hamars í Hveragerði.
Útför Sigurðar fer fram frá
Hveragerðiskirkju í dag, 11.
mars 2019, klukkan 14.
uðust börnin El-
ísabetu Ósk, f. 19.
júní 1976, hennar
börn eru Aron Pét-
ur og Viktor;
Bjarka Blöndal, f.
11. janúar 1981,
börn hans eru
Tómas Valur, El-
ísabet Pála og
Sigurbjörn; og Sól-
veigu Hrönn, f. 1.
mars 1985, börn
hennar eru Pálína Dís og Ísak
Örn.
Sigurður giftist árið 1989
Berglindi Bjarnadóttur, f. 15.
desember 1964, d. 9. maí 2010.
Eignuðust þau tvíburana Indr-
Elsku pabbinn minn!
Hér sit ég í sumarhúsi í
Þrastarskógi og hugsa til baka
um rúmlega 42 ára samleið okk-
ar í gegnum lífið. Þú stoltur fað-
ir frumburðar þíns sem erfði
dökka mikla hárið þitt strax frá
fæðingu. Margir sem þekktu þig
í dag hugsa eflaust: „Hvaða
mikla dökka hár er manneskjan
að skrifa um?“ Þú orðinn hálf-
sköllóttur og hárið á mér farið
að þynnast og grána smá.
Fyrstu myndirnar af okkur þar
sem gulir, brúnir og appelsínu-
gulir litir yfirgnæfa stílinn í hús-
næðinu og fatnaði okkar. Líf
okkar saman í Breiðholtinu,
Seljahverfinu, Árbænum, heim-
sóknir mínar á Núp, eins þegar
ég fór að taka upp á því að
koma í pabbahelgar í Hvera-
gerði til ykkar Berglindar orðin
hálffullorðin og með fyrsta
barnabarnið ykkar meðferðis,
allar heimsóknir þínar til Dan-
merkur til okkar. Já, við höfum
átt margar yndislegar samveru-
stundir og minningabankinn er
frekar stór þó að hann hefði nú
heldur betur mátt verða miklu
stærri. Mér er mjög minnis-
stætt þegar við vöknuðum
snemma á laugardagsmorgnum
til að vera með útvarpsþáttinn
okkar á Rás 2, alltaf var stoppað
í Ártúnsbrekkunni til að kaupa
fílakaramellur og hálsbrjóstsyk-
ur. Þetta var okkar tími saman
plús auðvitað allra sem hlustuðu
á okkur á öllu Íslandi. Minning-
arnar eru margar og ég mun
ylja mér við þær og rifja þær
upp með strákunum mínum.
Fyrir utan hárið erfði ég áhuga
þinn á bókum og oft höfum við
setið saman yfir sudoku þar sem
við kepptumst við að finna réttu
tölurnar fyrst. Krossgáturnar
áttum við sameiginlegar og ég
var einn af þínum aðalgagnrýn-
endum í þínum sögum og ljóðum
sem þú sendir mér oft til yf-
irlestrar. Þú smitaðir mig mjög
unga með tónlistarsmekk þín-
um, Bítlarnir, Meat Loaf, Carly
Simon, Jesus Christ Superstar
og takk kærlega fyrir það! Sem
unglingur var ég oft kölluð göm-
ul sál en ég fattaði aldrei að
kenna þér um það. Í dag er ég
stolt af því! Elsku pabbinn
minn, nú þarf ég að venjast nýju
lífi, nýju lífi án þín, uppgötva að
ég get ekki bara hringt í þig
þegar að ég les fréttir frá Ís-
landi og vantar nánari útskýr-
ingar á því sem er að gerast, fá
ekki lengur sögur og vísur frá
þér, heyra stríðnina, glettnina,
ástina og stuðninginn í röddinni
þinni. Þú ætlaðir að koma til
okkar í sumar og það gerir þú í
huga okkar og hjarta. Elsku
pabbinn minn, ég brosi við til-
hugsunina um að þið Berglind
séuð saman á ný og efa ekki að
þið sendið allan ykkar stuðning
og kærleika til okkar barnanna.
Takk fyrir mig! Innilegar ást-
arkveðjur og kærleikur frá mér,
Aroni og Viktori.
Elísabet Ósk
Sigurðardóttir.
Elsku pabbi minn, mikið er
sárt að þurfa að kveðja þig
svona snemma. Ég vil trúa því
og treysta að mamma hafi tekið
vel á móti þér og nú séuð þið
sameinuð á ný, en eftir sitjum
við og söknum þín. Alltaf var
hægt að treysta á þig og leita til
þín. Þú vissir allt og gat ég leit-
að til þín með hvað sem var.
Mikið hrikalega er búið að vera
erfitt að geta ekki hringt í þig til
að fá svör við mínum spurn-
ingum, eða fara yfir verkefnin
mín í skólanum. Hvern get ég
spurt nú?
Þú varst einstakur pabbi.
Þetta er setning sem þú kvaddir
þína foreldra með og vil ég
kveðja þig með. „Nú er ljósið í
lífi þínu hætt að loga, en það
lýsir okkur áfram. Þú horfinn
ert, en myndbrotin eru umvafin
minningum, hlýlegum, innileg-
um og dásamlegum.“ Þetta á
svo sannarlega við núna, ljósið
þitt og mömmu lýsir mér veginn
í gegnum lífið.
Ég á yndislegar minningar
sem eru dýrmætar og enginn
getur tekið þær frá mér, það er
það sem mun koma mér í gegn-
um mestu sorgina. Ég er heppin
að hafa átt þig sem pabba, ég
leit alltaf svo upp til þín og var
mikil pabbastelpa. Núna ertu
kominn á annan stað, ásamt
mömmu. Ég veit að ég á tvo
verndarengla sem vaka yfir
mér. Hvíldu í friði, elsku pabbi,
þín verður sárt saknað.
Þín dóttir
Bjarndís Helga.
Elsku pabbi minn. Mikið er
nú erfitt að hugsa til þess að þú
sért ekki lengur hjá okkur. Líf
þitt hefur ekki alltaf verið auð-
velt en nú ertu kominn til Berg-
lindar okkar. Við munum sakna
þín innilega. Ég lofa að signa
börnin mín alltaf frá þér fyrir
nóttina eins og þú gerðir sjálfur
þegar þú varst hjá okkur. Ég
lofa að segja þeim sögur um þig
og sýna þeim myndir. Þau sakna
þín og vilja fá þig til baka, vilja
fá afa Sigga til sín. Ég lofa að
hugsa ekki um afmælið mitt sem
dánardag þinn, ég lofa að hugsa
um allt það jákvæða sem við
upplifðum saman í staðinn. Við
munum minnast afa Sigga sem
býr í kirkjuklukkunum í kirkj-
unni á móti heima eins og Ísak
og Pálína segja. Við elskum þig!
Sólveig Hrönn
Sigurðardóttir.
Kynni okkar Sigga Blöndal
og vináttu má rekja tæplega 30
ár aftur í tímann. Það var þegar
við spiluðum badminton saman
veturinn 1992-1993, í gamla
íþróttahúsinu á Núpi í Dýrafirði.
Þarna náðum við vel saman
enda höfum við báðir spilað bad-
minton í mörg ár hjá TBR og
þekktum hvor til annars. Eftir
hverja æfingu var síðan farið
inn til þeirra Berglindar, sem þá
áttu heima á Núpi, og þar áttum
við margar skemmtilegar stund-
ir. Berglind kenndi á þessum
tíma með mér við Grunnskólann
á Þingeyri. Ári síðar hóf Siggi
einnig kennslu þar og þau fluttu
yfir fjörð, fyrst á Ketilseyri en
síðan til Þingeyrar. Það var frá-
bært að njóta samvista við þau
hjónin fyrir vestan, bæði í starfi
og af ýmsu öðru tilefni, og þá
var oft glatt á hjalla.
Árið 1995 settust þau síðan að
í Hveragerði. Eftir að við Beta
fluttum suður til Reykjavíkur
nokkrum árum síðar tókum við
upp þráðinn á ný og hittumst
reglulega næstu árin. Ljúfur,
rólegur, dulur eru orð sem mér
finnst lýsa Sigga vel þegar ég
hugsa til hans á þessari stundu.
Veikindi Berglindar og fráfall
varð honum og fjölskyldunni
gríðarlegt áfall. Segja má að
hann hafi aldrei náð sér al-
mennilega á strik eftir það og
ekki farið nógu vel með sig. En
minning um góðan dreng, föður
og afa, lifir áfram meðal barna
hans, ættingja og vina.
Kveðja
Skarphéðinn og Elísabet.
Hann stendur á stéttinni, hár
og grannur og farinn að grána
vel. Heldur þétt utan um Win-
ston vin sinn sem hefur fylgt
honum af trúmennsku lengi.
Sýgur hann með áfergju og fær
út úr því stundarsælu og vellíð-
an sem á löngum tíma hefur
ekki gert honum gott. Við sáum
hann og hittum oft á umræddri
stétt við Shell-skálann, hann
kom þar eins og svo margur til
að hitta mann og annan, spjalla
og viðra hugmyndir um ýmsar
listir og mannfagnaði. Nú er
Sigurður Blöndal farinn í aðra
listheima, snöggt og óvænt eins
og gerist svo oft.
Hann var listhneigður, orti
kvæði, ljóð og smásögur. Áhuga-
maður um rím og kveðskap og
stóð fyrir nokkrum hagyrðinga-
kvöldum sem fylltu sali nokkr-
um sinnum. Hann var líka leik-
ari en fyrst og fremst leikstjóri
sem stýrði allnokkrum leikverk-
um hjá Leikfélagi Hveragerðis,
hugmyndaríkur, skapgóður og
ljúfur í samskiptum. Ekki má
gleyma kennarastarfinu sem
hann sinnti í okkar bæ til fjölda
ára, jafnframt að þjálfa badmin-
ton í mörg ár. Hann saknaði
Berglindar sinnar sem lést ung
fyrir nokkrum árum og minntist
hennar jafnan með miklum
trega sem markaði hann æ síð-
an.
Nú ganga þau sjálfsagt hönd í
hönd með sælubros á vör um
lista- og menningarsali annars
heims, fegin endurfundum, en
Leikfélag Hveragerðis þakkar
honum áralangt samstarf og
samfylgd og minnist hans með
hlýju, þakklæti og virðingu.
Hjörtur Benediktsson,
fv. formaður.
Sigurður
Blöndal