Morgunblaðið - 14.03.2019, Side 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. MARS 2019
✝ Ásta Eiríks-dóttir fæddist
á Hesti í Borgar-
firði 22. júní 1923.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
6. mars 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ei-
ríkur Albertsson,
prestur og skóla-
stjóri á Hesti í
Borgarfirði, og
kona hans Sigríður Björns-
dóttir, húsfreyja og kennari.
Eldri systkini Ástu voru Guð-
finna, Jón, Stefanía, Guðbjörg
og Björn en yngri voru Albert,
Friðrik og Ragnar. Þau eru öll
látin nema Ragnar sem býr í
Reykjavík.
Ásta giftist 14. júní 1958
Friðriki Wathne, f. 3. júní 1927
á Seyðisfirði. Foreldrar hans
voru hjónin Jóhann Anton
og María Fema, f. 20. júlí 1999.
3) Eiríkur Jón, f. 8. október
1965.
Ásta ólst upp á Hesti og bjó
þar ásamt foreldrum sínum og
systkinum til ársins 1945, er
þau fluttu til Reykjavíkur. Eftir
komuna til Reykjavíkur gekk
hún í Húsmæðraskóla Reykja-
víkur og stundaði vinnu. Hún
flutti síðar til Bandaríkjanna,
en þangað hafði Guðbjörg syst-
ir hennar flutt nokkru áður
vegna starfa. Bjó Ásta þar úti í
nokkur ár.
Eftir heimkomuna gekk hún
í hjónaband með Friðriki og
var heimavinnandi í mörg ár.
Vann síðan við ræstingar í
Melaskóla og hjá Fjarhitun
verkfræðiskrifstofu. Ásta og
Friðrik bjuggu lengi í Faxa-
skjóli í Vesturbænum en fluttu
síðar í Sævargarða á Sel-
tjarnarnesi. Eftir andlát Frið-
riks flutti hún ásamt syni sín-
um Eiríki á Háaleitisbraut.
Síðustu tvö árin dvaldi hún á
Hjúkrunarheimilinu Eir.
Útför hennar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 14. mars
2019, klukkan 13.
Wathne og Lára
Friðriksdóttir
Wathne. Friðrik
lést 16. mars 2001
eftir skammvinn
veikindi.
Börn Ástu og
Friðriks eru 1)
Guðbjörg Lára, f.
5. desember 1958,
viðskiptafræð-
ingur. Maki hennar
er Kristján Frið-
riksson, f. 24. febrúar 1954, vél-
fræðingur hjá Landsvirkjun.
Dætur þeirra eru Ásta Hrönn,
f. 12. janúar 1990, og Maríanna
Wathne, f. 25. nóvember 1995.
2) Jóhann Albert, f. 12. apríl
1963, sjúkraliði. Maki hans er
Díana Liz Franksdóttir, f. 4.
ágúst 1964, hjúkrunarfræð-
ingur. Börn þeirra eru Almar
Örn, f. 19. nóvember 1991,
Friðrik Frank, f. 15. mars 1996,
Elsku mamma mín.
Nú er komið að kveðjustund
hjá okkur eftir langt ferðalag.
Þegar horft er til baka þá koma
upp margar minningar.
Eins og svo margar konur af
þinni kynslóð varst þú heima-
vinnandi þegar við systkinin
vorum yngri. Heimurinn var
ekki stór í þá daga og það var
ekki verið að fara langt. Oftast
vorum við heima við, en á
sunnudögum hittist stórfjöl-
skyldan þín hjá ömmu Sigríði
og var þá oft ansi fjölmennt.
Ekki var verið að fara til út-
landa og þegar haldið var út
fyrir bæinn, var oftast ekki far-
ið langt. Oftast í þinn ástkæra
Borgarfjörð, en þar varst þú
fædd og uppalin og elskaðir út-
sýnið frá æskuheimilinu á
Hesti, yfir Borgarfjörðinn.
Við bjuggum lengi í Faxa-
skjóli en seinna fluttum við á
Seltjarnarnesið í Sævargarða
og þar bjugguð þið pabbi þang-
að til hann lést eftir skamm-
vinn veikindi, rúmlega sjötugur
að aldri.
Stuttu síðar seldir þú húsið
og keyptir þér íbúð á Háaleit-
isbrautinni með Eiríki bróður,
sem bjó hjá þér alla tíð.
Stærsta ferðalagið sem við
fórum í saman var þegar við
fórum til Kaupmannahafnar ár-
ið 1989. Eiríkur fór þar í
nýrnaskiptaaðgerð sem hann
hafði beðið eftir árum saman og
var það mikil gleðistund fyrir
þig hvað það tókst vel.
Þegar við Kristján eignuð-
umst Ástu Hrönn, fyrsta
barnabarnið þitt, þá tókst þú
ekki annað í mál en að passa
hana fyrsta árið og var það
yndislegt að sjá hvernig þið
Ásturnar blómstruðuð saman.
Við Kristján fluttum síðan á
Blönduós með Ástu en þar
bættist Maríanna okkar í hóp-
inn. Alltaf þegar við komum í
bæinn þá gistum við í Sævar-
görðum hjá ykkur pabba og þú
umvafðir þær með allri þinni
ást og var oft erfitt fyrir ykkur
að kveðjast þegar heim var
haldið. Þið voruð dugleg að
koma í heimsókn til okkar á
Blönduós og þar áttum við oft
marga góða daga saman.
Barnabörnin voru líf þitt og
yndi. Þau voru alltaf velkomin
og þú varst alltaf að hugsa um
hvað þú gætir gert fyrir þau.
Þau elskuðu þig líka alveg jafn
mikið á móti og það var ynd-
islegt að fá að fylgjast með
tengslum ykkar.
Á unglingsaldri veiktist þú
illa af nýrnasjúkdómi og þurftir
að dvelja langdvölum á sjúkra-
húsi. Þú varst hrædd um að þú
myndir ekki lifa dvölina af, svo
veik varstu. Læknirinn þinn
sagði þér þó að hafa ekki
áhyggjur, þú gætir jafnvel orð-
ið níutíu ára og þú varst svo
glöð við þær fregnir að þú
sveifst um eftir spítalagangin-
um. Hann hafði svo sannarlega
rétt fyrir sér því þú varst orðin
rúmlega 95 ára þegar þú
kvaddir.
Í lokin varstu orðin mjög
þreytt, þó að hugurinn væri
alla tíð mjög skýr. Alveg fram
að seinustu stundu sagðirðu
okkur öllum hvað þú hefðir
verið heppin í lífinu og full
þakklætis fyrir að hafa átt okk-
ur öll að.
Þú fórst oft með ljóð eftir
Jón frá Ljárskógum núna síð-
ustu dagana þína og maður
fann að þú varst farin að þrá
hvíldina.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
Nú er draumanóttin þín
komin mamma mín, með friði
og ró og það var yndislegt að
fá að vera hjá þér þegar þú
sveifst á fögrum degi út í
glampandi sólskinið.
Þín dóttir,
Lára.
Elsku amma.
Kveðjustundin okkar er
komin. Þó svo að hugurinn viti
að lífið hefur sinn gang þá er
fátt sem undirbýr mann fyrir
sorgina og söknuðinn, enda
missirinn mikill.
Við höfum alltaf átt einstak-
lega fallega vináttu, allt frá því
að ég kom í heiminn og þar til
ég kvaddi þig í fangi þínu þeg-
ar þú sveifst yfir í sumar-
hlýjuna.
Mér verður oft hugsað til
þeirra yndislegu minninga um
þig og afa þegar þið bjugguð í
Sævargörðum. Það var alltaf
beðið með mikilli eftirvæntingu
að fara suður til ömmu og afa
enda heimilið þeirra mikill
griðastaður. Þar var allt leyfi-
legt og amma alltaf tilbúin með
nóg af kræsingum. Oftar en
ekki var allt heimilið lagt undir
í leik og jafnvel bílskúrinn
með. Á sólríkum dögum var
svo farið með alla púða, pullur
og teppi út á svalir og deginum
eytt þar eða farið í langa og
góða göngutúra um fallega Sel-
tjarnarnesið.
Að sjálfsögðu voru heimferð-
irnar og kveðjustundirnar þar
af leiðandi ekki auðveldar,
hvorki fyrir mig né ömmu, og
hvað þá fyrir mömmu og pabba
en hátt var grátið, alla Suður-
ströndina og langleiðina til
Reykjavíkur eða lengra.
Vináttan hélt áfram að
blómstra á unglingsárunum.
Amma var þá flutt á Háaleitis-
brautina og við fjölskyldan
flutt í bæinn að norðan. Það
var iðulega farið til ömmu eftir
skóla, ekki bara ég heldur öll
barnabörnin og voru þá yfir-
leitt svangir magar á ferð. Oft-
ar en ekki tók amma á móti
okkur með ylvolgum grjóna-
graut eða bakkelsi úr bakarí-
inu. Ef ekki, þá voru vikuinn-
kaupin yfirleitt miðuð við fullt
hús alla virka daga og ís-
skápurinn eftir því.
Síðustu dagar og vikur hafa
verið erfiðar, en jafnframt
yndislegar líka því samveru-
stundirnar okkar hafa verið
margar. Mér þótti svo vænt um
það þegar mamma lét mig fá
bréf í hendurnar stuttu eftir
andlát þitt, bréf sem ég hafði
skrifað til þín og sent sem
barn, líklega í kringum 8-10
ára gömul. Innihald bréfsins á
við enn þann dag í dag en þar
skrifa ég til þín um hversu
mikið ég sakna þín og þyki
vænt um þig. Bréfið endar svo
á bæn sem þú kenndir mér og
er mér enn í minni;
Í þína umsjón nú,
ástríki faðir,
felum líf, byggð og bú
blundum svo glaðir.
Það er greinilega ekki orð-
um ofaukið að fullyrða það að
þú hafir átt mikinn þátt í minni
vegferð í lífinu og mótað mig
að þeirri manneskju sem ég er
í dag. Það er því ekkert skrítið
að mér finnist hjarta mitt
margbrotið þessa dagana.
Á síðustu árum höfum við
báðar haft orð á því og velt því
fyrir okkur hve hlutskipti okk-
ar hefur verið líkt á þessum
þrjátíu árum. Þá ást og hlýju
sem þó ólst mig upp við hef ég
reynt að endurgjalda þér eftir
bestu getu og reynt að vera
þér eins góð stoð og stytta og
þú varst mér alla tíð.
Þótt sorgin sé erfið og stórt
skarð skilið eftir í hjarta mínu
og annarra þá lifa þessar fjöl-
mörgu minningar áfram og ylja
okkur um dýpstu hjartarætur.
Ég vona að þú hafir mig áfram
í bænum þínum og vakir yfir
okkur um ókomin ár. Ég bíð
þess svo með eftirvæntingu að
hitta þig að nýju og halda okk-
ar fallega sambandi áfram, í
sólbaði og hlýju þarna hinum
megin.
Þangað til næst, amma mín,
Þín
Ásta.
Elsku amma.
Frá því að ég man eftir mér
þá hefur nærvera þín veitt mér
ást, umhyggju, frið, öryggi og
umfram allt hamingju.
Síðustu daga hefur gengið á
ýmsu en það sem einkennir
þennan tíma er það að við af-
komendur þínir höfum varið
miklum tímum saman. Það er
nefnilega svolítið að koma í ljós
að þú varst manneskjan sem
olli því að á svona stundum þá
leitum við styrks og stuðnings í
faðmi hvert annars. Þú varst
þungamiðja fjölskyldunnar og
mátt vera virkilega stolt af því
að þú ólst upp bestu fjölskyldu
landsins.
Fjölskyldan var þér mikil-
vægust alla þína tíð. Þú gafst
endalaust af þér og hugsaðir
linnulaust um okkur óþekktar-
angana bæði í Sævargörðum
og á Háaleitisbrautinni. Það að
fá að eyða deginum með þér
var draumur í dós enda sástu
til þess að allt væri til alls og
að enginn færi óánægður heim,
maður eiginlega óskaði þess að
vera veikur til þess að koma í
pössun.
Þeir eru ófáir frasarnir sem
þú skilur eftir í minningunni en
þeir sem eiga ef til vill lang-
mest við á þessari stundu eru
„elskið þið friðinn“ og „lofið
þreyttum að sofa“.
Þú varst einn mesti ljóða- og
tónlistarunnandi sem ég þekki
og eyddum við ófáum stund-
unum síðastliðin ár á Eir að
syngja saman uppáhaldslögin
okkar, borðandi pítsu, skálandi
í ískaldri kók.
Allt sem að þú gafst í ham-
ingjuna okkar vil ég vona að
við höfum náð að gefa þér til
baka, þú varst mín besta vin-
kona og þó að það fylgi því
mikil sorg að þú sért búin að
kveðja hinn lifandi heim þá veit
ég að þú vakir yfir mér hvert
sem lífið tekur mig.
Nú hefur þú lagst til hvílu í
sumarsælu og mun ég elska
friðinn í minningu þinni um
alla tíð.
Guð geymi þig,
Maríanna.
Elsku amma mín, mér finnst
svo stutt síðan ég hljóp upp
tröppurnar á Háaleitisbraut-
inni eftir skóla og skellti tösk-
unni á stólinn og heyrði þig
segja mér að láta vettlingana
mína á miðstöðina því ekki
gengi að ég myndi fara í blauta
vettlinga seinna.
Ást þína sýndir þú mér í
litlu hlutunum sem mér þykir
svo vænt um eins og hvernig
þú breiddir yfir mig þykkt
teppi á hlýjum vordegi þannig
ég vaknaði í svitabaði því ekki
mætti slá að mér eða hvernig
þú reiddir fram veislu í hvert
skipti sem maður kom svo
maður var alveg við það að
springa því eitthvað þyrfti
maður nú að borða.
Alltaf var gott að vera hjá
þér enda ríkti einstakur friður
sem ég hef ekki fundið annars
staðar. Sem merki um hversu
gott var að vera hjá þér þá
vissi maður aldrei hvort maður
myndi fá uppáhaldsplássið sitt
eða ekki því svo oft vorum við
frændsystkinin hjá þér enda
voru ekki margir staðir þar
sem betra var að vera á.
Vísur og þjóðsögur voru eitt-
hvað sem þú hafðir yndi af að
segja okkur og fannst okkur
jafngaman að heyra þær en
þessar minningar standa upp
úr.
Aldrei heyrði ég þig hall-
mæla nokkurri manneskju
enda hafðirðu ekkert slíkt í þér
en í mínum huga verður þú
alltaf táknmynd um hjartahlýja
manneskju sem hugsaði um
sína af alúð og umhyggju og
sýndi það svo sannarlega í
verki.
Ég enda þetta á vísunni sem
þú fórst einna oftast með fyrir
mig og þar til við sjáumst næst
amma mín, takk fyrir mig og
takk fyrir allt.
Og nú fór sól að nálgast æginn
og nú var gott að hvíla sig
Og vakna upp ungur einhvern
daginn
með eilífð glaða kringum sig.
(Þorsteinn Erlingsson)
María Fema.
Ásta Eiríksdóttir
Wathne
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Emilía Jónsdóttir,
félagsráðgjafi
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Ástkær eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir,
tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR MARÍA JÓNSDÓTTIR,
Krókavaði 21,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 7. mars.
Útför fer fram frá Árbæjarkirkju
fimmtudaginn 14. mars klukkan 13.
Árni Andersen
Pétur Már Ólafsson Nína Sif Pétursdóttir
Karvel Halldór Árnason Linda Sóley Halldórsdóttir
Margrét Árnadóttir
Eyþór Árnason Ása Óðinsdóttir
og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
EYÞÓR ÞÓRISSON,
lést á Hrafnistu í Reykjavík 7. mars.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 15. mars klukkan 13.
Jón Þór Eyþórsson Olga Stefánsdóttir
Daníel Eyþórsson Sigurlaug Gunnarsdóttir
Kent Tórisson Ásthildur Tórisson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og sonur,
DAVÍÐ SIGURÐSSON,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 15. mars klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á styrktarreikning fyrir
minnisvarða um Davíð 0130-15-010650, kt. 220365-4929.
Sesselja Guðrún Guðjónsdóttir
Eva Dögg Davíðsdóttir
Þorleifur Gaukur Davíðsson
Aníta Ingibjörg Davíðsdóttir
Nói Guðjón Davíðsson
Jósúa Gabríel Davíðsson
Kristín María Þorvaldsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
EIRÍKUR SNÆBJÖRNSSON
bóndi,
Stað, Reykhólahreppi,
lést 9. mars á Heilbrigðisstofnun
Vesturlands, Akranesi.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju 21. mars klukkan 13.
Jarðsett verður í Staðarkirkjugarði í Reykhólahreppi.
Sigfríður Magnúsdóttir
Gauti Eiríksson Helga Dögg Kristjönudóttir
Rebekka Eiríksdóttir Kristján Þór Ebenezersson
Harpa Björk Eiríksdóttir Guðmundur Karl Magnússon
og barnabörn