Umbrot - 15.12.1978, Side 13

Þessi mynd er tekin á Formentor. Jóna Vilhjalmsdóttir og Hendrik
Steinsson.
fengi öll þau efni, sem hann
þarfnaðist.
1 km frá Valdemosa er klaustrið
La Cartuja, en í dagfcy þar minja-
safn. Klaustur hefjjffifttaðið þarna
frá tímum Máw^Pn flestar
klausturbyggingajra^^ sem nú
standa eru frá 18Wld, þar á meðal
klausturkirkjan, sem fyrst er
komið inn i.
Gengið er um klausturapótekið,
sem nú er i fyrrverandi kapellu, en
meðalaflöskurnar og áhöldin eru
ekta, en munkarnir ráku fullkomna
lyfjabúð.
Það sem dregur fólk mest að
klaustrinu er rómantíkin. Þarna
dvöldu sum sé tónskáldið Chopin
og franska skáldkonan George
Sand tæpa 2 mánuði veturinn 1938-
1939, Chopin var þá orðinn brjóst-
veikur og kom til Mallorca til að
leita sér lækninga í hinu heilnæma
loftslagi. Mallorcabúar tóku þeim
vægast sagt illa, af því að þau voru
ekki gift og fengu þau ekki inni í
Palma af þeim sökum. George Sand
skrifaði bók um framkomu eyja-
skeggja í þeirra garð og er það
'fagur vitnisburður. En eyja-
skeggjar láta sem þeir viti ekki um
þennan vonda vitnisburð því þeir
nota sér óspart sölutæknina út á
nöfn þessara frægu persóna og alls-
staðar var einhverju verið að
pranga inn á fólt.
Sagt er að ®M#in hafi samið
sínar fegurstu prelodíur í
Valdemosa. í klaustrinu er flyginn
tónskáldsins, handrit af verkum
hans og ýmsir aðrir munir, sem
hann lét eftir sig. Þá má einnig sjá
þar helgrimu Chopin.
1 klaustrinu má einnig sjá
dýrmæt málverk, handrit og prent-
smiðju, en prentsmiðja var rekin af
munkunum í klaustrinu heilli öld
áður en prentlistin fluttist til
íslands.
Klausturgarðurinn er einnig
mikið augnayndi og eru laufskálar
hans og limgerði haganlega gerð.
Áfram er ekið norður til
strandar og síðan til austurs með
Costa Brava Malloríuina. Þessi
strönd er einhver tilkomumesta
sjón, sem völ er á við Miðjarðar-
hafið. Síðan liggur leiðin framhjá
bænum Deya, sem stendur við
veginn á hæð með ótal stöllum, þar
sem ræktaðar eru sítrónur,
appelsínur og tómatar. Deya er
einn elstu bæjanna á Mallorca.
Fannst mér all hrikalegt að sjá
húsin nánast hangandi utan í fjalls-
hlíðinni og varð einni konunni að
orði ,,Að nokkrum skyldi detta í
hug að byggja hér hús.“
Aætlað var að borða hádegisverð
í Puerto de Soller, sem er hafnar-
bær Soller. í Soller búa um 15 þús.
manns. Bærinn stendur í
frjósömum dal, þar sem vaxa m.a.
appelsínu, möndlu, fíkju og
sítrónutré. Há fjöll umlykja dalinn
og þaðan sést hæsti tindur eyjar-
innar, Puig Mayor, 1445 m hár. Frá
Soller til hafnarbæjarins eru um 5
km. Puerto de Soller er mjög
fallegur staður og þarna neyttum
við einnar bestu máltíðar, sem við
fengum á Mallorca.
Á bakaleiðinni var komið við i
Son Alfabia og arabísku garðarnir
skoðaðir. Þarna keyptum við okkur
svaladrykki búna til úr ávöxtum,
sem uxu i görðunum. Stalst ég til að
tína 2 epli þarna í garðinum og
flutti þau með meðr heim til
íslands. Urðu nokkrar umræður
þarna meðal karlmannanna um
Evur nútímans, sem tíndu sín epli
sjálfar og hina einu sönnu Evu,
sem egndi Adam til þess að ná 1
eplið fyrir sig forðum . . .
A SJÓ.
S.B.K. sótti um styrki til
Mallorcaferðarinnar og fékk
jákvæðar undirtektir. Eins voru
gjaldeyrisyfirvöld okkur vinsam-
leg. Gátum við því boðið ferða-
hópnum upp á eitt og annað til
tilbreytingar.
Varð úr að bjóða fólkinu í
skemmtisiglingu á sunnudegi. Lagt
var af stað kl. 10 að morgni frá Can
Pastilla og siglt með skemmtiferða-
bát (sem hét Jumbo II). Veður var
yndislegt, sólskin, logn og hiti. Siglt
var meðfram ströndinni, sem er
mjög falleg og út Palmaflóann.
Voru veitingar fram bornar um
borð.
Stansað var á lítilli eyju, Ile de
Mar eða Sjóeynni og þar snæddi
hópurinn máltíð úti á' svölum
veitingahúss, sem starfrækt er við
miklar vinsældir þarna. Að máltíð
lokinni hélt fólkið til lands og var
gengið eftir göngubrú upp á
ströndina. Náttúrufegurð er mikil
þarna við ströndina, sem heitir
Camp de Mar. Ferðafólki var
heldur farið að fækka þarna um
þetta leyti, en er jafnan fjölsótt að
sumrinu.
I PALMA.
Eins og áður greinir hélt hópurinn
til á Can Pastilla, sem er 11 km
austur af Palma, en strætisvagnar
ganga allan daginn til og frá
borginni.
Palma er byggð á stað þeim, er
hin forna Palmarina stóð, en
hennar mun fyrst vera getið í
heimildum árið eitt þúsund fyrir
Krists burð. Borgin stendur á
suðurströnd eyjarinnar við
Palmaflóann.
Sunna bauð til bæjarferðar einn
góðviðrisdaginn, sem var laugar-
dagur. Venjulega er „bæjarferða-
fólki“ boðið að koma á Sígauna-
markaðinn, en þar sem flestir
höfðu komið þangað var því sleppt
af okkar fólki.
Skoðuð var dómkirkjan La Seo.
Hún gnæfir yfir alla borgina og af
mörgum álitin mesta prýði hennar.
Jakob I. konungur Mallorca sór við
nafn heilagrar guðsmóður að
byggja henni kirkju. Hafist var
þegar handa við kirkjubygginguna
árið 1230 og var hún ekki fullgerð
fyrr en um 1601.
Kirkjubyggingin er 121 m að
lengd og 44 m há. A henni eru 34
turnar og öll er hún þakin lista-
verkum bæði að utan og innan, auk
margra listmuna innan dyra.
Yfir aðalaltarinu er Serkennileg
lylsing, en hun á að tákna þyrni-
kórónu Krists. Þá gat að líta geysi-
stóran silfurkertastjaka, sem var að
mig minnir 650 kg að þyngd og um
2 1/2 m á hæð. Við hlið aðalaltars-
ins var annað minna altari, sem var
mjög fallegt. Þar voru listaverk
smíðuð úr olívuviði 'lögð gulli. Gat
þar að líta m.a. heilaga kvöld-
máltíð.
I gamla borgarhlutanum innan
hinna fornu borgarmúra, er ásamt
dómkirkjunni mikið af gömlum,
fallegum byggingum og minjum
frá þeim tíma er Rómverjar og
Arabar réðu ríkjum þar. Þarna eru
göturnar þröngar og skuggsælar og
þegar litið er til himins finnst
manni að húsin hallist saman yfir
göturnar.
Palma hefur stækkað ört. Um
aldamótin bjuggu þar sextíu og tvö
þúsund manns, en í dag búa þar um
275 þús. manns. Þá var hafist
handa um að rífa niður borgar-
múrana, sem byggðir voru
umhverfis borgina á 17. öld, þar
sem þeir hindruðu eðlilegan vöxt
hennar. Múrinn er þó ennþá
óskertur að mestu, það er að segja
meðfram sjónum. Nú hefur verið
lögð breiðgata á rústum múrsins og
umlykur hún 5 km svæði af gömlu
borginni.
Aðalgatan í Palma í dag er Paseo
Generalissimo Franco og er hún i
daglegu tali kölluð Borne. Þarna
eru kaffihús, leikhús, bankar o.fl.
stofnanir. Fólkið situr í skugga
pálmatrjánna og virðir fyrir sér
mannlífið. Við efri enda Borne er
dýrasta og fínasta verslunargatan í
Palma, Jakobs III. strætið. Þar er
„Gallerið", sem allir íslendingar
leggja leið sína í.
í bæjarferðimni skoðuðum við
Bellver kastalann, sem gnæfir yfir
Palma, á 114 m hárri hæð. Hann er
umkringdur furtrjám. Eina leiðin
að honum er Calle de Bellver, sem
liggur upp af Comilla torgi. Þetta
er stutt leið, en ákaflega falleg. Og
hvergi er útsýnið yfir Palma
fegurra en úr hæsta turni
kastalans, sem kallaður er
„Lotningarturninn“.
Við þrjár frá S.B.K. reyndum
eftir megni að liðsinna þátt-
takendum í ferðinni og fórum með
þeim í verslunarferðir inn í Palma.
Flestir vildu versla eitthvað, bæði
fyrir sig sjálfa og eins til þess að
færa vinum og venslamönnum,
þegar heim væri komið. Alls staðar
nutum við framúrskarandi góðrar
þjónustu. Skemmtilegt fannst
okkur að ganga eftir göngu-
götunum, þar sem aðalverslanirnar
voru, svo sem Calle del Sindicato,
San Miguel o.fl., sem öllum eru
kunnugar, er til Palma hafa komið.
Einn ferðafélaganna óskaði eftir
þvi að fá aðstoð við að komast á
málverkasýningu í Palma. Varð úr
að ég færi með honum. Tókum við
strætisvagn til borgarinnar, eins og
við gerðum yfirleitt. Þekktur
spánskur málari, Miro að nafni, var
með heildarsýningu á verkum
sínum í byggingu, sem heitir La
Lonja. Byggingin er afbragðsfalleg
og stílhrein gotnesk bygging frá
fyrri hluta 15. aldar, reist af
frægasta arkitekt Mallorca,
Guillem Sagrera, sem strandgatan
fyrir framan bygginguna heitir í
höfuðið á. Inni er aðeins einn stór
salur og loftið er borið uppi af sex
snúnum súlum, sem líkjast helst
pálmum, er teygja saman greinar
sínar undir hvelfingunni.
Mikill lögregluvörður eða her-
vörður var í kring um bygginguna
og inn í anddyri hússins, þar sem
svo mörg verðmæt málverk voru
þarna til sýnis.
Núna í september s.l. var grein
um Miró í Lesbók Morgunblaðsins
eftir Braga Ásgeirsson. Talið er að
Miró sé þekktastur núlifandi list-
málara og gangi næst Picasso að
frægð. Voru bækur með eftir-
prentunum á verkum Miros til sölu
í La Lonja, og hlotnaðist mér ein
slik að gjöf frá ferðafélaga okkar.
Fyrstu árin, sem Sunna bauð
Mallorcaferðir, var gist inn í Palma
við áðurnefnda strandgötu og
kölluðu íslendingar hana jafnan
Skúlagötu. Er þetta ein glæsileg-
asta strandgata Spánar, prýdd
tvöfaldri röð döðlupálma.
í NÆTURKLÚBBUM.
Þið hafið þó ekki farið með
fólkið i næturklúbba? spurði ungur
maður mig mjög undrandi, er heim
var komið. Jú, auðvitað fórum við
öll og skemmtum okkur konung-
lega.
Fyrst var farið á vegum Sunnu í
klúbbinn Es Foguero. Það eru
aðeins 2-3 ár síðan byrjað var að
starfrækja þennan klúbb og er
hann geysilega eftirsóttur. Þarna
dansar einn þekktasti Flamengo-
dansari Spánar. Sex menn léku á
fiðlur og gengu um á milli
gestanna. Boðið var upp á fleiri
frábær skemmtiatriði.
Þá var einnig farið i hina frægu
grísaveislu, sem haldin er í Son
Amar, gömlum herragarði. Þar var
boðið upp á bæði kjúklinga og
svínakjöt, sem er heilsteikt yfir
opnum eldi. Þá var boðið upp á vín
með matnum, eins og hver vildi.
Boðið var upp á mjög góð skemmti-
atriði þarna og síðan dansað af
miklu f jöri.
Einn félaganna bauð nokkrum
okkar i næturklúbbinn Los
Paraquas. Ekkert þak er á húsi
klúbbsins, en þegar inn er komið er
sest við borð undir stórum
trjákrónum og i miðjum garðinum
er senan. Þarna voru sýndir
Flamengodansar af mikilli list og
loks sungu hinir velþekktu Los
Paraquas, sem íslendingum eru að
góðu kunnir, bæði síðan þeir sungu
hér á landi fyrir nokkrum árum og
eins heyrist oft í þeim i íslenska
útvarpinu. Síðast var dansað undir
stjörnubjörtum himni.
KVÖLDVÖKUR
Að góðum og gömlum islenskum
sið voru haldnar nokkrar kvöld-
vökur fyrir ferðahópinn og var
notast við íbúð annars fararstjóra
okkar. Var lesið upp, sagðar
skrýtlur, farið með gátur og mikið
var sungið. Hellt var upp á íslenskt
kaffi og boðið upp á lummur, sem
ein úr hópnum bakaði. Einnig var
smakkað á spænsku bakkelsi.
Kvöldvökurnar voru okkur öllum
til ánægju og juku á kynnin meðal
ferðafélaganna, sem margir höfðu
aldrei sést fyrr en við upphaf
ferðarinnar.
Dögunum eyddi fólkið að
sjálfsögðu að eigin geðþótta.
Flestir fóru fyrri hluta dagsins á
ströndina, fóru í sjóinn eða létu
sólina ylja sér. Aðrir satu „heima" í
garði og nutu veðurblíðunnar'. Fólk
heimsótti hvað annað í íbúðirnar.
Aðrir spiluðu brigde. Margri voru
með bækur og blöð að heiman og
íslensku blöðin lágu frammi inni á
hótelinu, þar sem snætt var.
Áætlað var að halda heimleiðis
sunnudaginn 29. okt. kl. 15, en á
laugardag var okkur tjáð að mæta
ætti út á flugvöll kl. 3 um nóttina.
S.B.K. bauð hópnum til kvöld-
verðar síðasta kvöldið á nýju
veitingahúsi út á Arenalströndinni.
Að kvöldverði loknum lögðu
nokkrir sig, er heim var komið, en
öðrum var ekki svefnsamt.
Undir morgun var lagt af stað
áleiðis heim til tslands með
spænskri flugvél. Flughöfn var þó
íslensk, en flugfreyjur og flug-
þjónn spænsk.
Er til Keflavíkurflugvallar var
komið, beið okkar langferðabifreið
frá Sæmundi, eins og um hafði
verið samið, áður en lagt var upp í
ferðina. Flutti bifreiðin okkur
heim að dyrum hvert og eitt, sem
það vildum þiggja og silaði ferða-
löngunum heilum heim.
Hvernig veðrið hafi verið er til
tslands kom? Auðvitað rigning,
hellirigning. Sum okkar hefðu
þegið að vera lengur í sólskins-
paradísinni Mallorca, þó að sólar
nyti ekki alla daga, en flestum
finnst það besta við að fara að
heiman að koma heim aftur.
13