Morgunblaðið - 06.06.2019, Side 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. JÚNÍ 2019
✝ HermínaSigurjónsdóttir
fæddist 30. mars
1920 í Sigríðar-
staðakoti í Flóka-
dal. Hún lést 10.
maí 2019 á Hjúkr-
unarheimilinu Eir.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Sigurjón Björns-
son, skipstjóri og
síðar bræðslumað-
ur á Elliða, og kona hans Sig-
urlaug Jóhannsdóttir húsfreyja.
Systkini Hermínu voru Herdís,
Sævaldur, Fjóla, Eva, Hörður,
Ester, Alfa og Geir. Á lífi eru
Ester og Geir.
Hermína stundaði hefðbundið
skólanám á Siglufirði þar sem
fjölskyldan bjó og fór ung til
vinnu. Hún starfaði á Sjúkra-
húsi Siglufjarðar sem og í kaup-
félagi staðarins. Árið 1943 flutti
hún til Reykjavíkur. Hún giftist
1944 Finni Th. Jónssyni, bókara
og verslunarm. frá Ísafirði.
Finnur var sonur hjónanna Ásu
Finnsd. Thordarson húsfreyju
og Jóns Grímssonar málaflutn-
ingsm. á Ísafirði. Börn Hermínu
og Finns Th. eru: 1) Ása, f.
23.11. 1944 á Ísafirði, maður Jó-
þeirra eru a) Kristín, gift
Arnaud Genevois. Þau eiga tvö
börn. b) Guðlaug, sambýliskona
er Emilía Eiríksdóttir. Þær eiga
fjórar dætur. c) Áki, sambýlis-
kona er Ásta Karen Kristjáns-
dóttir. Kjörforeldrar Soffíu
voru hjónin Áki Pétursson,
deildarstjóri hjá Hagstofu Ís-
lands, og Kristín Grímsdóttir,
starfsm. Krabbameinsf. Herm-
ína og Finnur bjuggu í Þórshöfn
í Færeyjum en þar starfaði
Finnur hjá G. Helgason & Mel-
sted. Berklar urðu þess valdandi
að fjölskyldan var gerð útlæg
frá Færeyjum. Þau skildu síðar.
Finnur giftist á ný, Margréti V.
Guðmundsd. frá Ísafirði, og
eignaðist með henni fimm dætur
og ól upp fósturdóttur. Finnur
Th. bjó í Bolungarvík og starf-
aði hjá Einari Guðfinnssyni hf.
sem bókari en síðar kaupmaður
í Reykjavík. Hann lést árið 1976.
Hermína náði heilsu á ný, starf-
aði m.a. hjá Verslun Ingibjargar
Johnsen. Hún flutti til Banda-
ríkjanna árið 1953, þar bjó hún í
rúm 46 ár. Hún starfaði nánast
alla tíð hjá Silberman-hjón-
unum, þar til þau létust. Þau
bjuggu á Long Beach í New
York og á Miami Beach í Flórída
til skiptis. Til Íslands flutti hún í
mars 2000 og bjó fyrst í Furu-
gerði 1, en síðar á Hjúkrunar-
heimilinu Eir.
Útför Hermínu fór fram 23.
maí, í kyrrþey að hennar eigin
ósk.
hannes Long ljós-
myndari. Börn
þeirra eru a) Lára,
gift Martin Bailey,
á eina dóttur. b)
Guðlaug Sif, gift
Gesti Guðmunds-
syni, börn þeirra
eru þrjú. c) Sig-
urður, sambýlis-
kona Guðný Fann-
ey Friðriksdóttir,
börn þeirra eru
fjögur. Kjörforeldrar Ásu voru
hjónin Sigurður Grímsson
borgarfógeti og Lára Jóns-
dóttir. 2) Sigurjón, f. 16.7. 1946 í
Þórshöfn í Færeyjum, kona
Margrét Þóra Blöndal, f. 1949,
fv. bókari. Börn þeirra eru a)
Helga Hermína, gift Gunnlaugi
Jónssyni. Þau eiga tvö börn. b)
Finnur Tryggvi, kvæntur Þóru
Björk Bjarnadóttur, þau eiga
þrjár dætur. Ása Margrét, gift
Sigurði Garðari Flosasyni. Þau
eiga fjögur börn. Fósturfor-
eldrar Sigurjóns voru hjónin
Jón Grímsson málaflutningsm.
og Ása Finnsd. Thordarson á
Ísafirði. 3) Soffía, f. 26.10. 1947 í
Þórshöfn í Færeyjum, maður
Jón Þóroddur Jónsson, f. 1945,
fjarskiptaverkfræðingur. Börn
Hermína Sigurjónsdóttir
móðir okkar er látin 99 ára að
aldri. Líf hennar var mjög sér-
stakt og ævintýri líkast. Hún
ólst upp á Siglufirði í litlu húsi
með foreldrum sínum og sjö
systkinum. Hún fór snemma að
vinna og flutti ung til Reykja-
víkur. Árið 1944, þá 23 ára,
eignaðist hún fyrsta barn sitt,
Ásu, með föður okkar, Finni Th.
Jónssyni frá Ísafirði. Fæddist
Ása þar í skjóli afa og ömmu,
Jóns Grímssonar og Ásu. Faðir
okkar fékk vinnu í Færeyjum og
fór þangað einn og átti mamma
síðan að koma til hans seinna
þegar fjárhagurinn leyfði. Eitt-
hvað varð mamma leið á biðinni
og varð sér úti um far með
skútusiglingarmanni sem var
staddur í Reykjavíkurhöfn fyrir
sig og Ásu til Færeyja. Hún var
þá ófrísk að öðru barni sínu,
sem hún eignaðist í júlí 1946,
Sigurjóni bróður. Mamma talaði
oft um að árin í Færeyjum
hefðu verið erfiðasti tími lífs
síns og átti hún þó eftir erfið ár.
Í október 1947 eignaðist hún
þriðja barn sitt, Soffíu. Á fæð-
ingardeildinni uppgötvaðist að
hún var með berkla og var hún
því flutt í flýti til Íslands. Sú
sjóferð var mömmu gríðarlega
erfið. Enginn vildi koma nálægt
henni og aðstoða vegna sjúk-
dómsins og var hún mjög langt
leidd þegar hún komst á Vífils-
staði. Sagðist hún hafa heyrt á
tal nokkurra sjúklinga: „Þessi á
ekki eftir að lifa lengi“, sem
varð til þess að hún ákvað að
lifa hvað sem það kostaði. Það
tókst henni svo sannarlega. Hún
var lengi á Vífilsstöðum, Krist-
neshæli og Hvíta bandinu.
Foreldrar okkar voru skilin þeg-
ar mamma kom út af hælinu og
faðir okkar sestur að í
Bolungarvík með nýja fjöl-
skyldu. Mamma fór að vinna í
Reykjavík og einhvern veginn
sætti hún sig við að börnin yrðu
ekki hennar. Eftir nokkurn tíma
fluttist hún til New York, þar
sem hún lærði hand- og fót-
snyrtingu á stórri stofu á Man-
hattan. Dag nokkurn bað besta
vinkona hennar hana um að taka
fyrir sig eina helgi við að að-
stoða hjón, hr. og frú Silberman,
en eiginkonan var bundin hjóla-
stól og þurfti sólarhrings-
umönnun. Silberman-hjónin
urðu svo hrifin af henni að hún
endaði með að flytja til þeirra
og vann hjá þeim í áratugi allt
þar til þau létust. Mamma bjó í
Ameríku í 45 ár og átti svo
sannarlega skrautlegt líf. Hún
skrifaði okkur fjölda bréfa og
hélt íslenskunni fullkomlega.
Mamma var ákaflega falleg og
kát þegar hún var yngri, hafði
góða og létta lund og var mjög
myndarleg í höndunum.
Saumaði föt og bróderaði, var
ofur hreinleg og bjó til góðan
mat. Þetta kunni Silberman að
meta. Margar minningar eigum
við um móður okkar, sumar góð-
ar en margar erfiðar. Mamma
var sérstök. Hún var alltaf ein
og tók ekki beinan þátt í lífi
okkar eða barna okkar en hún
var þó ávallt mamma Hermína í
Ameríku, fylgdist með og kom í
fermingar og brúðkaup okkar
systkinanna. Síðustu tvö árin
bjó mamma á hjúkrunarheim-
ilinu Eir þar sem hún var vinsæl
og elskuð af starfsfólkinu. Við
systkinin ólumst upp án hennar
og hvert án annars. Með komu
hennar til landsins urðum við
nánari og er ég í dag þakklát og
auðmjúk og kveð mömmu
Hermínu með virðingu.
Soffía.
Elsku mamma mín. Þetta er
síðasta bréfið sem ég skrifa þér.
Þau voru nú allmörg á árum áð-
ur. Minningarnar hellast yfir,
frásagnir sem voru svo yfir-
þyrmandi um örlög okkar litlu
fjölskyldunnar í Færeyjum, frá
viðskilnaði okkar á kajanum í
Reykjavík eftir siglingu með
Dronning Alexandrine í desem-
ber 1947, þú, ég og pabbi. Hel-
sjúk af berklum varstu borin frá
borði og ég, litli drengurinn
þinn, rifinn úr fangi þínu. Hróp
mín út í dimman kaldan morg-
uninn „mamma, mamma“
greyptust í huga þér, elsku
mamma mín. Hversu oft þú
sagðir mér frá þessu, samt
varstu aldrei mamma mín í þeim
skilningi sem móðir er. Úti í
Færeyjum biðu systur mínar,
Ása og Soffía. Öll lentum við hjá
föðurfólki okkar, ég sendur vest-
ur á Ísafjörð til afa míns og
ömmu sem höfðu þá þegar alið
upp sjö börn. Systur mínar
lentu hjá afasystkinum okkar
sem tóku þær að sér og ætt-
leiddu. Faðir okkar átti líka í
miklum erfiðleikum, með hel-
sjúka konu og þrjú lítil börn,
sjálfur veikur af berklum. Sjálf
upplifðir þú mikil veikindi, varst
höggvin á Kristnesi vegna
berklanna. Lífið fór allt úr
skorðum, en svo breyttust hlut-
irnir. Þú náðir heilsu á ný og
fórst að vinna en ákvaðst að
velja frelsið frekar en að taka
börnin þín aftur. Við vorum
komin í öruggt skjól svo þú
ákvaðst eftir skilnað ykkar
pabba að flytja til Bandaríkj-
anna. Þar áttir þú mjög gott líf,
kynntist ríkum gyðingahjónum
sem réðu þig í vinnu. Þú varst
flink í höndunum, úrræðagóð og
glaðlynd. Hjónin og fjölskylda
þeirra reyndust þér vel. Þú áttir
skrautlegt og viðburðaríkt líf í
Ameríku. Við heimsóttum þig
oft börnin þín, nutum þess að
vera í sól og blíðu, en lífið var
ekki alltaf dans á rósum,
mamma mín. Þú áttir það til
þegar Bakkus var annars vegar
að láta ýmislegt særandi fjúka
og tókst þá oft að gera góða
hluti að slæmum. Sjálfur fór ég
ekki varhluta af því og samband
okkar var oft ansi stormasamt
eftir að ég komst til vits og ára.
Þú gast aldrei tjáð þig almenni-
lega um viðskilnað okkar, það
endaði alltaf í einhverri upp-
lausn og sárindum. Árið 2000
komstu heim. Mér tókst eftir
mikla baráttu að koma þér inn í
íslenskt samfélag. Hér áttir þú
19 ár með okkur, mörg þeirra
góð en undir það síðasta varstu
bundin hjólastól og gast lítið
tjáð þig. Gleðin við það að hitta
okkur börnin þín í heimsóknum
okkar til þín var alltaf mikil.
Mamma mín, misgjörðum í minn
garð vil ég gleyma, ég vil aðeins
muna það besta og vona að góðu
minningarnar um þig verði yf-
irsterkari og veiti mér sálarró.
Ég vil muna húmorinn sem ein-
kenndi þig ávallt og lífsgleðina
sem fylgdi þér þegar þú varst
upp á þitt besta. Hversu smekk-
lega þú bjóst heimilin þín og
naust þín þegar allra augu
beindust að þér. Mér þótti leitt
að geta ekki verið við dánarbeð
þinn eins og ég var oft búinn að
lofa þér, vegna fjarveru minnar
erlendis, en systur mínar voru
hjá þér sem og tvö barna minna.
Ég vona að þú hafir fengið góða
heimkomu og veit að þér hefur
verið fagnað. Falleg og lífsglöð.
Þannig sé ég þig nú fyrir mér
Ég kveð þig nú eins og í svo
mörgum bréfum okkar á milli,
elsku mamma mín. Vertu kært
kvödd og ávallt Guði falin.
Sigurjón Finnsson.
Í dag kveð ég ömmu Herm-
ínu, sem náði þeim merkilega
áfanga að verða 99 ára gömul.
Amma Hermína bjó í Ameríku
alla mína barnæsku og var því
ekki þessi alvöru amma eins og
þær sem ég ólst upp með.
Amma kom nokkrum sinnum til
Íslands og man ég sérstaklega
eftir einu skipti, í kringum 1982.
Ég man hvað mér þótti hún fal-
leg og glæsileg. Hún tók okkur
frænkurnar allar í handsnyrt-
ingu þennan dag, klippti negl-
urnar og lakkaði. Ég heimsótti
ömmu með foreldrum mínum og
systur 1979 til Ameríku og var
það mikið ævintýri. Ég dvaldi
þá hjá henni í nokkra daga árið
1989. Þá fengum við okkur einn
drykk á hverjum degi, sem okk-
ur leiddist ekki. Ég kveð ömmu
mína og er þakklát fyrir þær fáu
en góðu stundir sem ég átti með
henni.
Guðlaug Jónsdóttir.
Hermína
Sigurjónsdóttir
Það eru hlýjar
hugsanir og þakk-
læti sem koma upp,
þegar ég hugsa til
Rögnu ömmu.
Amma var einstök kona, og verð-
ur skrýtið að fara til Ólafsfjarðar
og koma ekki við hjá henni, setja
2-3 kubba í púsluspilið á stofu-
borðinu. En amma var alltaf að
púsla og fannst henni gott að fá
aðstoð þegar réttur kubbur
fannst ekki. Þær voru ófáar
stundirnar sem við amma sátum
saman og hún sagði mér
skemmtilegar sögur úr sínu lífi,
amma var mikill húmoristi og átti
auðvelt með að gera grín að
sjálfri sér. Hún sagði svo
skemmtilega frá að oft var ég
hætt að sjá fyrir tárum.
Amma var mikil hannyrða-
kona og sat aldrei aðgerðalaus,
hún saumaði, prjónaði og föndr-
aði. Meðan afi lifði var hann öll-
um stundum í bílskúrnum, að
smíða og renna ýmsa fallega
hluti, og á maður marga fallega
Ragna
Matthíasdóttir
✝ Ragna Matt-híasdóttir
fæddist 24. septem-
ber 1962. Hún lést
4. maí 2019.
Útför Rögnu fór
fram 15. maí 2019.
muni eftir þau.
Þetta gerðu þau
mest á veturna, því
á sumrin átti hús-
bíllinn hug þeirra
allan. Þau voru í
Flökkurum – félagi
húsbílaeigenda, og
voru dugleg að fara
með þeim í ferðir og
þvældust um landið
líka tvö ein. Ef ég
náði á þau heima á
sumrin þá sagði amma: „Þú ert
heppin, við komum bara til að
setja í þvottavélina, það var allt
orðið skítugt.“ Þau voru farin aft-
ur þegar búið var að fylla hús-
bílafataskápinn. Ömmu var alltaf
umhugað um afkomendur sína,
hún fylgdist vel með hverjum og
einum og var stolt af stóra hópn-
um sínum. Amma var þakklát
fyrir líf sitt og tilbúin að fara í síð-
ustu ferðina sína.
Elsku amma, takk fyrir allar
dýrmætu stundirnar sem við átt-
um saman, ég geymi þær í hjarta
mínu og allt sem þú hefur gert
fyrir mig. Ég veit að þér líður vel
núna enda komin til afa sem er
örugglega að elda steik handa
þér eins og honum einum var
lagið.
Saknaðarkveðjur.
Kristín Aðalsteinsdóttir.
Gott er ein með guði
að vaka,
gráta hljótt og minnast
þín,
þegar annar ylur dvín, –
seiða liðið líf til baka,
og láta huggast, systir mín!
Við skulum leiðast eilífð alla,
– aldrei sigur lífsins dvín.
Ég sé þig, elsku systir mín.
Gott er þreyttu höfði að halla
að hjarta guðs – og minnast þín.
(Jóhannes úr Kötlum)
5. júní átti systir okkar afmæli.
Hún hefði orðið 70 ára í þetta
sinn en hún lést í ágúst 2018. Við
systkinin minnumst hennar með
söknuði. Auðvitað megum við
þakka fyrir að hafa fengið að hafa
hana þó svona lengi.
Hún var með léleg lungu. Já,
mjög léleg lungu – svo kannski
ættum við bara að fagna með
henni því nú dansar hún örugg-
Auður S.
Sæmundsdóttir
✝ Auður StefaníaSæmundsdóttir
fæddist 5. júní
1949. Hún lést 9.
ágúst 2018.
Útför Auðar
Stefaníu fór fram
30. ágúst 2018.
lega um himininn
með englunum og
blæs ekki úr nös!
Hún var einstök
perla, afar fágæt
perla eins og segir í
ljóði Sigurbjörns
Þorkelssonar en það
ljóð endar á þessum
orðum: Blessuð sé
minning einstakrar
perlu.
Vertu sæl systir, –
yndi og líf
þeim garði sem þú gistir.
Systkin víðs vegar
minnast þín,
og ljós og loft þig tregar.
Móðir Guðs man þér
nafnið þitt
og lífs og yndis ann þér.
Lítill vænglami
flýgur nú
í nýjum geislahami.
(Þ.V.)
Eins og djúpan ilm, sem fer
aldrei burt, en heldur sér,
minning um þig innst ég geymi,
ímynd þinni úr huga mér
aldrei gleymi – öðru ég gleymi –
ekki þér.
(Y.J.)
Rúna, Kolbrún og
Sigurður Rúnar.
Ástkær bróðir minn og frændi okkar,
ODDGEIR PÁLSSON
frá Miðgarði, Vestmannaeyjum,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði sunnudaginn
2. júní. Jarðarför fer fram frá Kapellunni í
Fossvogi föstudaginn 7. júní klukkan 11.
Anna Regína Pálsdóttir
og systkinabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýndan hlýhug og
vinsemd við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÍÐAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Syðra-Skógarnesi.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
Brákarhlíðar fyrir umhyggjusemi og góða
aðhlynningu.
Kristín S. Traustadóttir Hallgrímur Sigurðsson
Sigríður Ólafsdóttir
Hallfríður Traustadóttir Sigurþór Ólafsson
Elva Traustadóttir Georg Óskarsson
og ömmubörn
Fyrir rúmum tutt-
ugu árum þegar ég
kom til Tálknafjarð-
ar sem nýr sveitar-
stjóri þá átti ég eftir
að kynnast góðu
samstarfsfólki hjá hreppnum sem
allt átti eftir að reynast mér mjög
vel. Fyrstu samstarfsmenn mínir
sem ég kynntist voru þau heiðurs-
hjón Ársæll og Jóhanna, eða Sæli
og Hanna. Ársæll var í hlutverki
hafnarvarðar og hélt utan um hafn-
armálin með miklum ágætum og
Hanna hélt utan um íþróttahúsið
og sundlaugina og stóð sig eigi síð-
ur. Í þrjú ár átti ég eftir að deila
með þeim mörgum kaffibollum
bæði á voginni, í íþróttahúsinu, á
skrifstofunni en einnig heima hjá
þeim. Alltaf var jafn gaman að hitta
þau og spjalla um heima og geima.
Ég var fljótur að fatta að Sæli
var ekki bara hver sem er. Hann
Ársæll Egilsson
✝ Ársæll Egilssonfæddist 2. sept-
ember 1931. Hann
lést 18. maí 2019.
Útför Ársæls fór
fram 25. maí 2019.
var mikill fagmaður,
þrautreyndur skip-
stjóri og mikil
aflakló. Lærði ég
mikið af honum hvað
varðar fiskveiðar,
þessa undirstöðuat-
vinnugrein okkar Ís-
lendinga og ekki var
mikið mál fyrir mig
að hafa titil sem hafn-
arstjóri með annan
eins mann mér við
hlið. Okkar samstarf var alltaf með
miklum ágætum. Sæli var einnig
litrík og skemmtileg persóna sem
ætíð var hress, þótt auðvitað hefði
hann skap og gæti byrst sig ef svo
bar undir. Sérstaklega naut ég
þess að fara með honum á hafna-
þing í Vestmannaeyjum og var
samveran með Sæla þar stór-
skemmtileg. Hann þekkti ótrúlega
marga frá tíma sínum sem skip-
stjóri og var hrókur alls fagnaðar.
Við sendum fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur og þökk-
um fyrir kynnin af Sæla og
Hönnu. Þau voru frábær bæði
hvort um sig, en ekki síst saman.
Björn Óli Hauksson.