Morgunblaðið - 13.06.2019, Page 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. JÚNÍ 2019
Með örfáum orð-
um langar mig að
minnast góðs vinar
og félaga til tuga
ára, Hilmars Guðjónssonar.
Leiðir okkar lágu saman þegar
við sóttum fundi sem unglingar
í KFUM í Laugarnesi. Í
Laugarnesi var blómlegt starf
KFUM sem fram fór í litlu húsi
sem nefndist Drengjaborg. Því
starfi stjórnaði Bjarni Ólafsson,
sem jafnframt var smíða-
kennarinn okkar í Laugarnes-
skólanum. Starfið bar þann ár-
angur að við vorum margir sem
eignuðumst lifandi trú á Guð og
vildum leggja okkar af mörkum
í starfinu á meðal drengja.
Hilmar var einn af okkur.
Hann var hæfileikaríkur að
mörgu leyti. Var góður upples-
ari og að auki góður píanóleik-
ari.
Það lenti því á honum að
spila undir sönginn, bæði í
yngri og unglingadeild. Hilmar
var skemmtilegur og mikill
grínisti og naut sín vel þegar
starfsmenn hittust til að undir-
búa fundi.
Þegar stjórn KFUM ákvað
að byggja hús á lóð félagsins
við Kirkjuteig, í stað Drengja-
borgar, var oft smalað saman
sveitarstjórum, bæði úr KFUM
og K til að taka að sér verkefni
eins og að hreinsa timbur og
fleira. Hilmar lét sig ekki vanta
í þau störf og er minnisstæð
glaðværðin og gamanið á þeim
kvöldum þegar þetta var og var
Hilmar hrókur alls fagnaðar.
Við Hilmar fylgdumst að í fleiri
félögum sem tengjast KFUM,
t.d. litlum kristniboðsflokki
Hilmar E.
Guðjónsson
✝ Hilmar E. Guð-jónsson fæddist
15. nóvember 1938.
Hann lést 15. maí
2019.
Útför Hilmars
fór fram 24. maí
2019.
sem stofnaður var í
Laugarnesi og
nefndist Kátir
drengir. Allnokkr-
ar ferðir eru
minnisstæðar er
flokkurinn fór í
helgarferðir og
voru makar og
börn með. Þá lá
leiðin í Kristilegt
skólafélag. Þar var
Hilmar í stjórn um
tíma. Á þess vegum voru haldin
árlega mót í Vatnaskógi í vik-
unni fyrir páska. Þessi mót
voru uppbyggileg og skemmti-
leg. Þar nutum við Hilmars á
margan hátt. Loks má nefna
lítið skíðafélag sem ungir menn
í KFUM stofnuðu árið 1948.
Þessir ungu menn keyptu skála
á Hellisheiði sem þá var í
smíðum. Skálann nefndu þeir
Éljagang. Nafn skálans festist
við félagana og gengu þeir und-
ir nafninu Éljagangsmenn. Í
mörg ár var það fastur liður að
halda árshátíð. Við Hilmar
keyptum okkur inn í félagið
þegar einhver eldri Éljagangs-
maður ákvað að hætta í félag-
inu. Það var einmitt við þau
tækifæri þegar hátíðarfundir
voru að kraftar Hilmars komu
að góðum notum.
Að lokum langar mig að
minnast ferðar sem Hilmar
skipulagði til Vestmannaeyja
eftir Surtseyjargosið. Hilmar
átti taugar til Eyja, en þar
hafði hann átt heima í nokkur
ár í barnæsku. Það var góður
hópur ungs fólks, bæði úr
KFUM og K, sem ákvað að
fara í ferðina. Við nutum þess
að þáverandi skólastjóri og for-
maður KFUM í Eyjum, Stein-
grímur, fór með okkur í skoð-
unarferð um Heimaey. Hilmar
hafði ákveðið að leigja bát með
það í huga að sigla að Surtsey.
Þetta tókst og var haldið af
stað.
Eitthvað mun hafa gerst í
samskiptum við skipstjórann
sem olli því að ferð að Surtsey
breyttist í siglingu umhverfis
Heimaey. Ferðin var eigi að
síður góð og eftirminnileg, en
Surtsey urðum við að skoða úr
lofti.
Ég læt hér staðar numið í
minningum um góðan félaga og
vin og eftirminnilegan mann.
Ég votta sonum Hilmars og
Ólafar konu hans ásamt fjöl-
skyldum þeirra mína dýpstu
samúð og bið algóðan Guð að
styrkja þau og blessa.
Narfi.
✝ Elín Methúsal-emsdóttir
fæddist á Bustar-
felli í Vopnafirði
10. júlí 1933. Hún
lést á Sjúkrahúsinu
á Akureyri 4. júní
2019 eftir skamm-
vinn veikindi.
Foreldrar henn-
ar voru Jakobína
Soffía Grímsdóttir
ættuð frá Svefn-
eyjum á Breiðafirði, f. 10. sept.
1893, d. 10. apríl 1965, og
Methúsalem Methúsalemsson,
Bustarfelli, f. 27. apríl 1889, d.
1. júlí 1969.
Hálfsystir Elínar er Arn-
fríður Snorradóttir, f. 26. febr.
1925.
Elín giftist 5. júní 1955 Einari
Gunnlaugssyni, f. 3. jan. 1932, d.
10. okt. 1980, syni hjónanna
Bjargar Jónsdóttur og Gunn-
laugs Jónssonar á Felli í Vopna-
firði.
Elín og Einar bjuggu á Bust-
arfelli og ólu þar upp sín börn.
Þau eru: 1) Methúsalem, f. 12.
febr. 1955, kvæntur Arndísi Álf-
heiði Hólmgrímsdóttur, f. 25.
júlí 1955. Þau eiga tvær dætur
búskap í gamla torfbænum á
Bustarfelli árið 1954 í samstarfi
við foreldra Elínar.
Bustarfellsheimilið var ætíð
mannmargt og gestakomur
tíðar. Auk þess var bærinn að
hluta til sýndur ferðafólki með
tilheyrandi álagi á fjölskylduna.
Elín var húsmóðir . Árið 1966
flutti fjölskyldan í nýtt íbúðar-
hús sem Elín og Einar byggðu
við hlið gamla bæjarins og þar
áttu þau nokkur góð ár, en Ein-
ar lést langt fyrir aldur fram
aðeins 48 ára að aldri.
Elín tók við keflinu af Methú-
salem föður sínum og lagði
grunn að formlegri stofnun
Minjasafnsins á Bustarfelli árið
1982. Hún skráði ómetanlegar
upplýsingar um gamla bæinn,
staðhætti, muni og minjar og
var stoð og stytta næstu kyn-
slóða hverra hlutskipti var að
halda merkjum safnsins áfram á
lofti.
Elín kynntist Baldri, eftirlif-
andi sambýlismanni sínum, og
flutti í Öngulsstaði árið 1985.
Þar stunduðu þau búskap en
auk þess vann hún um árabil við
Hrafnagilsskóla. Elín starfaði í
kvenfélögum frá unga aldri,
fyrst í Vopnafirði og síðar í
Eyjafirði. Þá var hún einnig í
félagi eldri borgara
Eyjafjarðarsveitar.
Útför Elínar fór fram frá
Vopnafjarðarkirkju 10. júní
2019.
og tvö barnabörn.
2) Björg, f. 10. des.
1956, gift Braga
Vagnssyni, f. 2. ág.
1946. Þau eiga
fimm börn og fimm
barnabörn. 3)
Birna Halldóra, f.
23. nóv. 1958, gift
Gunnari Birni
Tryggvasyni, f. 10.
okt. 1955. Þau eiga
fjórar dætur og
fimm barnabörn. 4) Gunn-
laugur, f. 16. des. 1960, kvæntur
Erlu Sveinsdóttur, f. 29. mars
1962. Þau eiga þrjú börn. 5) Jó-
hann Lúther, f. 3. júlí 1962,
kvæntur Sigríði Elvu Konráðs-
dóttur, f. 16. júlí 1964. Synir
Sigríðar og stjúpsynir Jóhanns
eru tveir.
Sambýlismaður Elínar frá
árinu 1985 er Baldur Kristins-
son, f. 19. febr. 1934, fyrrum
bóndi og skólabílstjóri á Öng-
ulsstöðum í Eyjafjarðarsveit.
Elín ólst upp í föðurhúsum á
Bustarfelli. Hún stundaði nám
við Gagnfræðaskóla Akureyrar
og síðar við Húsmæðraskólann
á Laugalandi í Eyjafirði vetur-
inn 1952-53. Elín og Einar hófu
Elsku amma Ella er dáin.
Hver einasta minning svo
vermandi og dýrmæt.
Umhyggja, góðvild og ör-
læti eru orð sem við barna-
börnin notum örugglega öll til
að lýsa ömmu. Og ís, það var
alltaf til ís sem og karamellu-
hrískaka þegar ég var í sveit-
inni. Svo var hún amma ætíð
örlát á tímann sinn og eyra,
alltaf til í að hlusta. Hvort sem
málið snerist um stærðfræði,
fótbolta eða ungbörn, það var
alltaf gott að deila hugsunum
sínum með henni; gleði og
sorgum. Hún dæmdi aldrei.
Amma flutti 1985 frá Bu-
starfelli í Vopnafirði í Öng-
ulsstaði í Eyjafjarðarsveit til
Baldurs afa en hjá þeim fékk
ég oft að dvelja. Amma hafði
einstakt lag á að láta mér líða
vel og ég fann aldrei fyrir því
að ég væri fyrir á heimili
þeirra, enda sótti ég í að
dvelja hjá þeim.
Ég fór með þeim í fjósið á
morgnana og fékk að brynna
kálfum og klappa, því næst
með afa í traktorinn eitthvað
að starfa og hlusta á útvarp,
borðuðum tvíréttaðan hádeg-
ismat og tókum blund eftir
matinn – ég hafði reyndar
ekki vit á því á þessum árum
að leggja mig en hún amma
sagði mér sögu með rifu á
öðru auganu og hvíldi sig með
hinu. Eftir blundinn fór ég
gjarnan í fjósið að veiða mýs,
sem ég sleppti svo að sjálf-
sögðu á hlaðinu sem var
kannski ekki svo ákjósanlegt
en Sigga frænka á neðri hæð-
inni fylgdist vel með í glugg-
anum og passaði upp á að ég
og mýsnar kæmum ekki of ná-
lægt húsinu. Samkomulagið
milli okkar ömmu var að
mýsnar fengju að lifa en að
þær kæmu ekki inn í íbúðar-
húsið.
Ætli mýsnar hafi ekki alltaf
hlaupið af hlaðinu inn í fjós
aftur og ég því veitt sömu
mýsnar aftur og aftur, þetta
hefur því verið fyrirtaks starf
og lausn fyrir lítinn dýravin að
hætti ömmu. Eftir miðdags-
verkin var að sjálfsögðu kaffi-
veisla alla daga, annaðhvort
hjá ömmu eða Deddu og Siggu
á neðri hæðinni en þar átti ég
líka gott athvarf. Svo fórum
við amma saman í vinnuna
hennar í Hrafnagilsskóla og
hélt þá amma áfram að segja
mér sögur á meðan hún sinnti
vinnunni. Þegar við komum
aftur heim í Öngulsstaði hlust-
uðum við amma á Köttinn
Jáum eða Gosa í græjunum
hans afa á meðan hún sinnti
heimilisstörfum. Ég fór marg-
oft í gegnum spólurnar en man
ekki eftir því að amma hafi
nokkurn tíma óskað eftir því
að fá að hlusta á neitt annað.
Eftir tvíréttaðan kvöldverð og
fréttir spiluðum við lönguvit-
leysu og ólsen og svo var lesið
en afi og amma áttu mikið les-
efni fyrir krakkaskott og dett-
ur mér strax í hug Rasmus
Klumpur og svo Hrói höttur
síðar. Alveg hreint dásamlegir
dagar.
Lýsandi fyrir elsku ömmu
og umhyggju hennar fyrir
fólkinu sínu var að þó svo hún
lægi á dánarbeði sínum gat
hún gert sig skiljanlega til að
spyrja um nýjasta langömmu-
barnið sitt, dóttur mína.
Ég er svo þakklát fyrir að
hafa getað komið til Akureyrar
með dóttur mína til ömmu á
sjúkrahúsið og leyft henni að
finna hlýju ömmu við vanga
sinn og eiga sjálf minningu um
lítinn fót og litlar tær í lúnum
en kærleiksríkum höndum.
Mikið sem ég sakna hennar.
Meira: mbl.is/minningar
Hildur Halldórs-
og Birnudóttir.
Minningarnar eru ótal-
margar sem renna í gegnum
hugann þessa dagana, minn-
ingar um elsku Ellu ömmu og
allar góðu stundirnar sem við
áttum saman.
Úr barnæskunni er margs
að minnast jafnt frá Bustarfelli
og Öngulsstöðum og flestar
eru minningar tengdar stund-
um í eldhúsinu og góðum mat,
þó amma hafi nú oft sagt að
bakstur og eldamennska væru
ekki í uppáhaldi enda löngu
búin með skammtinn sinn við
slíkt stúss að eigin mati.
Grjónagrautur, fiskibollur,
appelsínumarmelaði, örþunnar
pönnukökur og heimsins bestu
súkkulaðibitakökur eru mér
efst í huga í bland við sögur
frá liðnum tíma og leiðsögn við
réttu handtökin, t.d. við að
raka dreif á bæjarhólnum á
Bustarfelli á hlýjum sumar-
degi.
Þegar ég var við háskóla-
nám á Akureyri kom ég ósjald-
an í Öngulsstaði og átti dýr-
mætar spjallstundir með
ömmu þar sem hún rifjaði upp
sögur úr uppvextinum frá
Bustarfelli og því að hafa búið
í torfbænum sem orðinn var
safn, kostum þess og göllum,
að ala þar upp börn og sinna
heimilistörfum á stóru líflegu
heimili. Það er erfitt að gera
sér í hugarlund hvernig að-
stæðurnar voru en samt svo
auðvelt þar sem bærinn stend-
ur reisulegur á bæjarhólnum,
opinn gestum og gangandi og
ber þess merki hvað tímarnir
breytast og mennirnir með.
Takk, elsku Ella amma, fyr-
ir allt, það sem ég á eftir að
sakna þess að koma við á Öng-
ulsstöðum og spjalla við þig og
Baldur afa um lífið og til-
veruna og heyra meira frá
liðnum tíma.
Hólmdís Freyja.
Nú ætla ég að segja sögu þér,
en set það upp þú bara trúir mér:
Það var í fyrra vor um morg-
unstund
ég vaknaði af ósköp sætum blund
og klæddi mig í kjólinn rauða, nýja,
þá kallaði hún amma: „Sussu bía.“
Fyrstu minningar mínar um
Ellu ömmu tengjast ljóði Páls
J. Árdal „En hvað það var
skrýtið“. Ég sit á litlum tré-
kolli í fjósinu í gamla bænum á
Bustarfelli með spenvolga
mjólk í glasi og fylgist með
ömmu mjólka kýrnar. Mjólkin
í glasinu gleymist því athyglin
er öll á ömmu sem með til-
þrifum fer með ljóðið og
myndirnar lifna við í huga
mér.
Ella amma bakaði heimsins
bestu súkkulaðibitakökur og
gerði fullkomnar fiskibollur
með stökkri skorpu sem mað-
ur sparaði alltaf þar til síðast
og þurfti að passa að enginn
stæli af diskbarminum.
Ella amma tók upp hansk-
ann fyrir barnabörnin með því
að rifja upp hluti frá gamalli
tíð. Einhverju sinni kvartaði
pabbi undan skapvonsku
dótturinnar sem hafði í reiði-
kasti skellt forstofuhurðinni
þannig að eldhúsklukkan datt í
gólfið. Amma leit á pabba og
spurði rólega hvort klukkan
hefði skemmst. „Nei, ég gat
svo sem gert við hana“ var
svar pabba. „Æ hvað það var
gott. Það var nú ekki hægt að
laga nýju eldhúsklukkuna sem
brotnaði þegar einhverjir voru
í fótbolta hér í eldhúsinu þrátt
fyrir að þeim hefði verið bann-
að það.“ Óhappið með eldhús-
klukkuna var ekki rætt meir.
Ella amma kenndi mér að
meta hið gamla og vera þakklát
fyrir þá tækni sem ég bý við í
dag.
Amma rifjaði oft hvernig það
hefði verið að alast upp og búa
í torfbænum á Bustarfelli og
hvað hún hefði verið þakklát
þegar flutt var yfir í nýja húsið
að eignast þvottavél og stórt
eldhús þar sem allir komust
fyrir.
Ella amma flutti í Önguls-
staði til Baldurs afa og alltaf
var jafn indælt að koma til
þeirra.
Eftir kaffispjall í eldhúsinu
dró Baldur afi sig oft í hlé og
hallaði sér í sófanum meðan við
amma spjölluðum og ég fékk að
heyra minningar úr lífi hennar,
skemmtilegar og fræðandi en
einnig erfiðar því lífshlaup
hverrar manneskju er sjaldnast
alltaf dans á rósum og er ég
þakklát fyrir að hafa líka fengið
að heyra þær.
Ella amma naut þess að fara
í föndrið með eldri borgurum
og byrjaði m.a. aftur að vefa og
fór að mála á postulín. Ein jólin
fengu öll barnabörnin ofinn
púða frá henni og smám saman
höfum við flest fengið postulíns
jólatré með ljósum sem ljúft er
að skreyta með hver jól.
Þegar ég var níu ára gömul
arfleiddi Ella amma mig að
vísu sem hafði verið samin um
hana þegar hún var lítil stúlka.
Mér hefur alltaf þótt mjög
vænt um þessa vísu og finnst
hún enn lýsa ömmu minni öll-
um þessum árum seinna.
„Elín hefur bjarta brá,
blíð og rjóð í framan,
af þeirri hýru hringagná
hafa allir gaman.“
(GH)
Elsku amma, takk fyrir allt.
Elín Dögg
Methúsalemsdóttir.
Elsku hjartans Ella amma.
Þau eru þung skrefin þegar
við kveðjum þig í hinsta sinn,
tárin eru mörg og söknuðurinn
mikill.
Á sama tíma erum við þakk-
látar fyrir ómetanlegar minn-
ingar um ljúfar samverustund-
ir, bæði heima á Bustarfelli og
á Öngulsstöðum. Þú áttir alltaf
hlýjan faðm, tíma til að spila og
eitthvert góðgæti í munn. Oft
var setið langt fram á kvöld við
eldhúsborðið, spjallað um alla
heima og geima og mikið
hlegið.
Þú hafðir svo smitandi hlátur
og okkur þótti óskaplega
skemmtilegt að koma þér til að
hlæja. Þú varst líka óþrjótandi
uppspretta af sögum og voru
sögurnar frá lífinu í „gamla
bænum“ sérlega skemmtilegar.
Þér var svo annt um okkur öll
afkomendurna og fylgdist af
áhuga með því sem við tókum
okkur fyrir hendur, allt fram á
síðustu stundir.
Þetta ljóð er eftir skáldkon-
una Erlu sem þú hafðir miklar
mætur á.
Margir gráta bliknuð blóm.
Beygja sorgir flesta.
Án þess nokkur heyri hljóm,
hjartans strengir bresta.
Valta fleyið vaggan sér
votum hafs á bárum.
Einatt mæna eftir þér
augun, stokkin tárum.
Enginn getur meinað mér
minning þína’ að geyma.
Kring um höll, sem hrunin er,
hugann læt ég sveima. –
Þú, sem heyrir hrynja tár,
hjartans titra strengi,
græddu þetta sorgarsár,
svo það blæði’ ei lengi.
(Erla)
Takk fyrir allt, elsku amma,
þar til við hittumst næst í
blómabrekkunni.
Þínar
Eva og Heiða.
Elín
Methúsalemsdóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
i ll i undirbúnings og
framkvæmd útfar r ásamt vinnu við dánarbús-
skiptin. Við þjónum með virðingu o umhyggju
að leiðarljósi og f fa legum metnaði.
Ellert Ingason,
umsjón sálmaskrár
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Klettaskóli, Suðurhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.