Morgunblaðið - 04.07.2019, Blaðsíða 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2019
✝ Björn Ásgeirs-son fæddist í
Reykjavík 5. febr-
úar 1933. Hann lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Eir í Reykja-
vík 25. júní 2019.
Foreldrar Björns
voru Ásgeir Jóns-
son járnsmiður, f.
29.11. 1901, d. 28.9.
1975, og Jóhanna
Ingibjörg Sigurð-
ardóttir húsmóðir, f. 27.4. 1910,
d. 11.1. 1980.
Björn var elstur þriggja
bræðra. Eftirlifandi bræður
Björns eru Jón Snorri, f. 1937, og
Sigurður, f. 1945.
Fjölskyldan átti heima í
Hveragerði fram til 1941, en þá
flutti hún til Reykjavíkur og síð-
ar í Kópavog.
Björn lærði járnsmíði, með
plötusmíði sem sérgrein, og
starfaði við það í nokkur ár. Síð-
ar starfaði hann sem verslunar-
maður, m.a. hjá Skeljungi við
Suðurlandsbraut 4.
Þar kynntist hann
eftirlifandi eigin-
konu sinni Stein-
unni Ósk Magn-
úsdóttur sem hann
kvæntist 5. febrúar
1963. Þau eiga sam-
an tvær dætur: Jó-
hönnu Björnsdótt-
ur, f. 1965, sambýl-
ismaður: Halldór
Magnússon. Guð-
björgu Björnsdóttur f. 1972,
maki Gunnar Birgir Sigurgeirs-
son. Björn á einnig syni úr fyrra
sambandi: Jón Ingólf Björnsson,
f. 1955, og hjónabandi: Ásgeir
Björnsson, f. 1959, maki: Alma
Ernstsdóttir Kobbelt. Steinunn
Ósk átti eina stúlku úr fyrra sam-
bandi: Fanneyju Möggu Jóns-
dóttur, f. 1959. Barnabörnin eru
níu og barnabarnabörnin tvö og
tvö á leiðinni í ágúst.
Útförin fer fram frá Selja-
kirkju í dag, 4. júlí 2019, klukkan
13.
Það er fallegur vordagur.
Frekar kalt í veðri en bjart. Við
rennum í hlað við sumarhúsið í
landi Halakots. Gróðurinn
skyggir á húsið en þegar ég stíg
út úr bílnum og geng í áttina að
hliðinu þá sé ég móta fyrir
Bjössa sem er að vinna fyrir ut-
an húsið. Ég fer í gegnum hliðið
og labba í áttina til hans. Bjössi
er að færa til spýtur. Safna í
eldivið sem hann ætlar að setja í
kamínuna um kvöldið. Hann er
búinn að vera að laga strompinn,
það þarf að þétta hann og sjá til
þess að ekkert fari nú úrskeiðis
þegar kveikt er upp í notalega
kotinu þeirra. Hann fer hægt yf-
ir, íhugar vel hvert skref og
skoðar hvar hann á að láta frá
sér spýturnar. Hann sér okkur
nálgast og heilsar glaðlega.
Einhvern veginn svona er
minningin sem kemur fyrst upp í
hugann þegar ég hugsa til hans
Bjössa, tengdapabba míns. Sum-
arhúsið hans og Óskar er svo
sannarlega notalegt. Smíðað af
þeim báðum og það í einhverju
mesta rigningarsumri í manna
minnum. Þó að ég hafi ekki verið
kominn í fjölskylduna þegar sú
smíði átti sér stað þá get ég svo
sannarlega séð það fyrir mér.
Efnið í húsið var fengið héðan og
þaðan. Passað var upp á að nýta
allt, engu var hent. Það var alltaf
svo gaman að heimsækja þau
hjónin í Halakot. Þarna voru
verkefnin ekki af skornum
skammti og Bjössi undi sér vel.
Við gátum endalaust rætt um
það næsta sem þurfti að gera.
Bolta sem þurfti að herða eða
rúður sem þurfti að skipta um.
Síðan var grillað og skipti þá
engu hvort veðrið bauð upp á
það. Ef veður var vont þá gerð-
um við bara skjól úr segli og
hjólbörum og svo var kveikt upp
í kolagrillinu. En það var ekki
bara grillað. Matarvenjur Bjössa
vöktu alltaf mikla athygli og það
var mikið hlegið að hnausþykka
smjörlaginu sem hann smurði á
rúgbrauðið og sultunni í bláu
fötunni sem hann setti vænan
skammt af á brauðsneiðina.
Ég var svo lánsamur að fá að
þekkja hann Bjössa í yfir 30 ár.
Þeir eru ófáir kaffibollarnir sem
við Bjössi drukkum saman. Það
var spjallað um þjóðmálin, veðr-
ið, náttúruna og hvað eina. Það
var alltaf svo notalegt að setjast
við hliðina á honum og heyra
sögurnar hans, en þær kunni
hann margar. Hann hafði unun
af því að rifja upp gamla tíma.
Fólkinu sem hann kynntist á
lífsleiðinni. Stöðunum sem hann
heimsótti. Viðburðunum sem
hann tók þátt í. Bjössi hafði ein-
staklega gaman af því að ræða
um dýr og það þurfti mikið að
ræða nýjustu dýralífsmyndirnar
og sérstaklega ef þær fjölluðu
um hvali eða önnur sjávardýr.
Svo voru það orðaleikirnir.
„Ég hitti einu sinni mann sem
fékk sér oft kakó, hann var kall-
aður Síkakó!“ sagði hann einu
sinni og þann frasa notuðum við
oft. Hann hafði líka einstaklega
gaman af því að rifja upp hnyttin
kvæði eða vel ortar vísur. Sjálfur
var Bjössi af og til að yrkja ljóð.
Stundum fékk ég að berja kveð-
skapinn augum og ég hef það á
tilfinningunni að hann hefði get-
að ort heilu ljóðabækurnar en
þetta varð aldrei annað en
áhugamál. Auðvitað var ekki
langt að sækja hæfileikann til að
yrkja. Það er mér minnisstætt
þegar við fórum öll saman til
Spánar. Það eina sem Bjössi
keypti til að taka með heim voru
orðabækur en tungumálaáhug-
inn var mikill.
Það var alltaf stutt í hlátur-
inn. Hann hafði einstaklega
gaman af því að láta aðra hlæja
og hlæja með þeim. Það var
ótrúlegt að fylgjast með Bjössa í
veikindunum, því þrátt fyrir erf-
iðan sjúkdóm var alltaf stutt í
grínið.
Ég kveð þig með söknuði,
Bjössi minn. Barnabörnin þín
munu sakna þess að geta ekki
heilsað upp á þig. Þau hafa alltaf
haft dálæti á þér og munu sakna
þín mikið. En þau, og við hin
sem fengum að kynnast þér, sitj-
um eftir með minningar um góð-
an mann.
Elsku Bjössi, hvíl í friði. Ég
er ekki búinn að gleyma fyrri-
partinum sem þú lést mig hafa
einu sinni og ég náði aldrei að
botna. Ég er ekki búinn að gef-
ast upp og ég held að ég nái ein-
hvern tímann að sýna þér seinni-
partinn.
Gunnar B. Sigurgeirsson.
Björn bróðir minn lést fyrir
nokkrum dögum á hjúkrunar-
heimilinu Eir og hafði þá í nokk-
ur ár þjáðst af heilahrörnun og
meðfylgjandi annarri hrörnun.
Það var sorglegt að fylgjast með
því hvernig sjúkdómurinn dró úr
honum allan mátt, smátt og
smátt, bæði til sálar og líkama,
en sá máttur hafði lengst af ver-
ið bæði mikill og notast honum
til góðra verka.
Bjössi fæddist í Reykjavík en
ólst upp í Hveragerði fyrstu árin
þar sem faðir okkar, sem var
járnsmiður, starfaði við upp-
byggingu mjólkurbús og gróð-
urhúsa. Árið 1941 fluttist fjöl-
skyldan aftur til Reykjavíkur, og
líklega hefur það meðal annars,
og kannski fyrst og fremst, staf-
að af því að drengurinn hafði
hrasað þar sem hann var að
leika sér og farið með vinstra
hnéð ofan í hver og brennst illa.
Foreldrum okkar hefur ekki lit-
ist vel á framhaldið því nú var
ekki einungis bróðir minn í
hættu, ég var kominn til sög-
unnar og aldrei að vita hverju ég
tæki upp á. Þess má geta, svona
í leiðinni, að þegar Hekla gaus,
nokkrum árum síðar, opnaðist
hver undir húsinu okkar, sem
verið hafði, og lagði það í rúst.
Eftir slysið var Bjössi lagður
inn á Landakotsspítala og þjáð-
ist mikið. Að lokum var hann
sendur heim, langt frá því að
vera orðinn heill, eftir því sem
móðir mín sagði mér, og það var
ekki fyrr en Erlingur grasa-
læknir tók málið að sér að skrið-
ur komst á batann. Ekki var þó
allt komið í lag þar með því
drengurinn reyndist vera með
„bólgna kirtla bak við lungun“
eins og það hét þá, en hefur lík-
lega verið með berkla, að því er
mér skilst. Út af þessu var hann
máttlítill og kulvís. Honum gekk
því ekki vel í leikfimi til að byrja
með og kennarinn tók hann út úr
hópnum, benti hinum drengjun-
um á hann og hæddi hann fyrir
að vera svona mikil skræfa.
Seinna lá hann heilan vetur á
Landspítalanum vegna þessara
veikinda.
Þótt bernskan hafi verið
svona erfið stóð hann sig afar vel
í skóla og náði sér seinna upp úr
veikindunum, varð bæði stór og
sterkur og gekk prýðisvel í námi
og starfi. Hann tók gagnfræða-
próf eins og þá tíðkaðist og fór
seinna að læra járnsmíði í
Landssmiðjunni. Þá hafði hann
meðal annars verið á síld fyrir
norðan, unnið við hafnargerð á
Bakkafirði og í pylsusjoppu í
miðbænum.
Pilturinn tók glæsilegt sveins-
próf í járnsmíðinni og vann svo
áfram í Landsmiðjunni í nokkur
ár og fleiri smiðjum eftir það, en
að lokum söðlaði hann um og
gerðist verslunarmaður, lengst
af hjá Skeljungi og hjá frændum
okkar, þeim Kjartani og Ólafi
Sigurðssonum. Hjá Skeljungi
starfaði einnig Steinunn Ósk
Magnúsdóttir sem varð svo mág-
kona mín. Þau giftu sig á þrí-
tugsafmæli Bjössa og eignuðust
dæturnar Jóhönnu, sem er
gjaldkeri, og Guðbjörgu sem er
grafískur hönnuður.
Fyrir átti Ósk dótturina
Fanneyju Möggu iðjuþjálfa og
Bjössi synina Jón Ingólf, sem er
mikill völundur og hefur lengi
búið í Noregi, og Ásgeir, sem er
líffræðingur og starfar hjá Heil-
brigðiseftirliti Reykjavíkur.
Nú eigum við um sárt að
binda, bræðurnir sem eftir lif-
um, Sigurður og ég, því Bjössi
var okkur afar kær.
Jón Snorri Ásgeirsson.
Björn Ásgeirsson
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ARNHEIÐUR HELGADÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Fossheimum 30. júní.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju
mánudaginn 8. júlí klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helgi Þorvaldsson Þórey Hilmarsdóttir
Þorvaldur Þorvaldsson Erlín K. Karlsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR GEIR ÞORSTEINSSON,
Móaflöt 45, Garðabæ,
lést fimmudaginn 26. júní.
Útför hans verður gerð frá Vídalínskirkju
þriðjudaginn 9. júlí klukkan 13.
Ingveldur Björg Stefánsdóttir
Stefán Árni Einarsson Sigurrós Ragnarsdóttir
Þorsteinn Einarsson Ásta Sigrún Helgadóttir
Guðni Geir Einarsson Andrea Gerður Dofradóttir
Áslaug Einarsdóttir Einar Örn Ólafsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR STURLUDÓTTIR,
lést hinn 28. júní á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útförin fer fram föstudaginn 5. júlí
klukkan 13 frá Grafarvogskirkju.
Þórunn Þorláksdóttir Þorgeir Jónsson
Herborg Þorláksdóttir
Guðsteinn Þorláksson Lindsey Hillier-Tate
Ólafur Magnús Þorláksson
Ragnheiður Þorláksdóttir
barnabörn og langömmubörn
Okkar kæra
MAGNA ÁSMUNDSDÓTTIR
frá Skálanesi,
Urðarteigi 11, Neskaupstað,
lést fimmtudaginn 27. júní. Útför hennar
verður gerð frá Norðfjarðarkirkju
föstudaginn 5. júlí klukkan 14.
Þóroddur Már Árnason
Ása Jarþrúður Jónasdóttir Ove Hansen
Jóna Járnbrá Jónsdóttir Gísli Ingvason
Ásmundur Jónsson Rosmarie Jónsson
Jón Gunnar Jónsson Laisy Mörköre
barnabörn, barnabarnabörn og langalangömmubarn
Okkar hjartfólgni faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og bróðir,
DAGFINNUR STEFÁNSSON
flugstjóri,
sem lést sunnudaginn 16. júní, verður
jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 10. júlí og hefst athöfnin klukkan 15.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Flugbjörgunarsveitina í Reykjavík.
Inga Björk Dagfinnsdóttir
Stefán Dagfinnsson
Leifur Björn Dagfinnsson Hlín Bjarnadóttir
Íris Stefánsdóttir Kjartan Freyr Jónsson
Áslaug Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, amma, langamma
og sambýliskona,
EYGLÓ ANNA SIGURÐARDÓTTIR,
Suðurgötu 85, Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness 26. júní.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju
fimmtudaginn 11. júlí klukkan 13.
Ágústa Árnadóttir Sigurður Bjarnason
Þorbjörg Sólbjartsdóttir Árni Freyr Einarsson
Fannar Sólbjartsson Erla Ösp Lárusdóttir
Einar Ingi Kristinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANDREA GUÐRÚN TRYGGVADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Fossheimum
þriðjudaginn 25. júní.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju
miðvikudaginn 10. júlí klukkan 13.
Ólafía Sigurðardóttir
Kristján T. Sigurðsson
Hringur Sigurðsson
Guðrún Sigurðardóttir
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis í Hamraborg 16,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð 24. júní.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
mánudaginn 8. júlí klukkan 13.
Ásmundur Halldórsson Sigrún Harðardóttir
Helga Guðný Halldórsdóttir
Bjarni Guðberg Halldórsson Annika María Frid
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir og bróðir,
BRIAN HENRY ROFF,
lést á heimili sínu í Sacramento, Kaliforníu,
sunndaginn 16. júní.
Patricia
Julie, Kelsie, Arnold, Stefanía, Allan og Kristín
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
RAGNAR NIKULÁS CHRISTIANSEN,
Fljótsmörk 6-12,
Hveragerði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
fimmtudaginn 27. júní.
Útför fer fram frá Hveragerðiskirkju 8. júlí klukkan 14.
Ásta Borg Jóhannsdóttir
og fjölskylda