Morgunblaðið - 26.08.2019, Blaðsíða 11

FRÉTTIR 11Innlent
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. ÁGÚST 2019
BÆJARL I ND 14 - 16 20 1 KÓPAVOGUR S ÍM I 553 7 100 L I NAN . I S
O P I Ð M Á N T I L F Ö S T U D A G A 1 1 - 1 8 / l a u g a r d a g a 1 1 - 1 6
S V E F N S Ó F I
o s v a l d
Stærð 200x102 cm / Extra þykk og góð springdýna / Svefnflötur 150x200 cm / stór rúmfatageymsla í sökkli KR. 199.800
VIÐTAL
Guðrún Erlingsdóttir
ge@mbl.is
Ólafur Rowell hafði það alltaf á til-
finningunni að hann væri ekki
skandinavískur þrátt fyrir íslenska
móður og sænskan föður.
Ólafur, sem er 36 ára, fæddist á
Íslandi árið 1983. Móðir hans, sem
búið hafði með íslenskum for-
eldrum í Bandaríkjunum, fór í
nokkurra vikna sumarskóla til
Þýskalands, þá 19 ára gömul. Hún
þurfti einingar í þýsku til að fá inn-
göngu í hjúkrunarnám á Íslandi.
Á meðan á dvölinni stóð var hún
í sambandi við ungan mann frá
Ekvador, Francisco að nafni. Eftir
að hann lauk námi og fór til síns
heima hóf móðirin samband við
sænskan mann, Magnus að nafni.
Að sumarnámi loknu fór móðir
Ólafs til ömmu sinnar á Íslandi og
komst hún fljótlega að því að hún
væri barnshafandi. Í hennar huga
var enginn vafi á að sá sænski væri
faðirinn. Hún lét hann vita og skila-
boð frá hans hendi voru skýr; hon-
um kom málið ekki við, vildi ekkert
með barnið hafa og helst að þung-
unin yrði rofin.
„Mamma var eitthvað hrædd við
að láta foreldra sína í Bandaríkj-
unum vita af þunguninni og bað
ömmusystur mína að láta vita. Hún
ákvað að hringja í pabba hennar af
því að hún bjóst við að hann tæki
fréttunum betur. En það var ekki,
afi fékk hálfgert áfall en amma
taldi kjark í mömmu,“ segir Ólafur,
sem bjó með móður sinni á heimili
langömmu sinnar fyrstu tvö ár æv-
innar. Hann segir langömmu hafa
verið hans besti vinur.
„Afi var föðurímyndin“
„Mamma var ung þegar hún átti
mig en hún er hörð af sér. Við
höfðum ekki mikið á milli handanna
þegar mamma var í námi, en hún
sá alltaf til þess að ég fengi nægan
mat en stundum var það á hennar
kostnað,“ segir Ólafur, sem hlaut
mikinn stuðning frá ömmu sinni og
afa sem hann heimsótti oft til
Bandaríkjanna. Eftir að þau fluttu
til Íslands tóku þau mikinn þátt í
uppeldi hans.
„Afi var mín föðurímynd en hann
dó 58 ára þegar ég var 10 ára,“
segir Ólafur sem er sáttur við góða
barnæsku þar sem hann skorti
hvorki ást né umhyggju. Hann seg-
ist hafa suðað í móður sinni í kring-
um 10 ára aldurinn um að fá að sjá
mynd af Magnusi ef slík mynd væri
til. Móðir hans hefði einu sinni sýnt
honum mynd af manni sem var
dökkhærður og með sólgleraugu en
lítið hafi verið á þeirri mynd að
græða. Ólafur segir faðernið hafa
verið viðkvæmt umræðuefni. Móðir
hans sé krabbi og þegar hún hafi
ákveðið eitthvað verði því ekki
haggað. Móðir hans hafi ekki viljað
tala um Magnus og sagt að Ólafur
væri sonur sinn og um það væri
ekki meira að segja.
„Ég hef heyrt það að faðir
Magnusar hafi komið til Íslands
þegar ég var á fyrsta ári og hitt
mig, en skömmu eftir heimsóknina
veiktist hann og dó,“ segir Ólafur,
en að sögn hans er móðir hans ekki
hrifin af umfjöllun um faðerni hans.
Hann vilji samt sem áður segja
sína sögu.
Upplifði ekki höfnun
Ólafur upplifir ekki höfnun af
hendi hins sænska Magnusar Ro-
well sem móðir hans sagðist ekki
vera í neinum vafa um að væri fað-
ir hans.
„Magnus hafði aldrei séð mig eða
kynnst mér þegar hann ákvað að
vilja ekki sinna föðurhlutverki sínu.
Ég nota enn nafnið Rowell vegna
þess að það er á mörgum skjölum
og prófskírteinum en Magnusson
nafnið tók ég út. Ef atburðarásin
hefði verið önnur hefði ég kannski
upplifað höfnun,“ segir Ólafur sem
eignaðist tvo fósturfeður sem voru
honum góðir. Með þeim seinni
þeirra fylgdu tveir stjúpbræður og
síðar tvö hálfsystkini.
„Móðursystir mín var stundum
að ýja að því að það gæti verið að
ég ætti annan pabba. En ég tók lít-
ið mark á því. Nokkru eftir að
langamma dó og farið var í gegnum
dótið hennar, hringdi systir ömmu í
mig og bað mig að hitta sig. Ég fór
til hennar og hún sýndi mér bréf,
einhverskonar ástarbréf, frá manni
sem þá var við nám í Chicago og
hét Francisco. Með bréfinu fylgdi
mynd af manni um tvítugt. Þegar
ég sá hana fannst mér ég horfa á
sjálfan mig á sama aldri. Hann var
dekkri en ég, en að öðru leyti
fannst mér hann alveg eins,“ segir
Ólafur sem skildi þá af hverju hann
upplifði sig ekki sem Skandinava.
Hann segist verða brúnn á öðrum
degi í sólarlanda-ferðum og hætti
að nota sólarvörn á þriðja degi.
Auk þess sem augu hans séu brún
og skipti litum.
Reyndi að hafa samband
Í bréfinu sem Ólafur fékk að sjá
án vitneskju móður sinnar kom
fram að ungi maðurinn frá Ekva-
dor hafði reynt að hringja til Ís-
lands en í hvert skipti svaraði kona
sem skildi ekki ensku. Með bréfinu
fylgdi líka mynd af Francisco og
móður hans. Á bakhlið bréfsins var
ritað heimilisfang sendanda.
„Nú var komið að þætti dóttur
ömmusystur minnar og enn vissi
móðir mín ekkert hvað var í gangi.
Við leituðum á öllum samskipta-
miðlum að Francisco í Chicago.
Fyrir tilviljun fundum við út að
heimilisfangið aftan á umslagi
bréfsins var nálægt háskóla í Ill-
inois,“ segir Ólafur og bætir við að
frænka hans hafi fundið á heima-
síðu skólans frásögn Francisco eftir
að hann lauk námi um það hvernig
var að vera í skólanum. Hann hafi
einnig sagt frá því hvað hann hefði
gert frá því að hann hætti í skól-
anum og að hann væri á leið til
Ekvador að stofna fyrirtæki með
föður sínum og nefndi nafn fyrir-
tækisins.
Kynntist þú íslenskri konu?
„Ég bað frænku mína að senda
póst á fyrirtækið og hafa mig í
„BCC“ svo ég gæti fylgst með
samskiptunum. Í fyrsta póstinum
árið 2012 spurði frænka mín hvort
maður að nafni Francisco Cucalon
starfaði hjá fyrirtækinu. Í öðrum
pósti spurði hún hvort viðtakandi
hefði kynnst íslenskri konu í
Þýskalandi 1982. Francisco svar-
aði, daginn eftir, að hann kann-
aðist við það. Fyrstu viðbrögð
voru að hann hélt að það væri
verið að biðja hann um að koma
henni á óvart í afmælisveislu,“
segir Ólafur og bætir við að eftir
nokkra pósta segi frænkan frá því
að hann eigi að öllum líkindum
son á Íslandi. „Hann fær smá
áfall, því hann taldi sig aðeins eiga
þrjú börn í Ekvador sem hann
hafði lagt allt kapp á að hugsa vel
um. Á þeim tíma var hann að
standa í skilnaði og bað um að
þetta yrði ekki upplýst fyrr en að
honum loknum,“ segir Ólafur sem
komst í tölvupóstsamskipti við
hugsanlegan föður sinn í október
2012. Þar sem Francisco var á leið
í viðskiptaferð til Evrópu stakk
hann upp á því að koma við á Ís-
landi og stoppa þar í einn sólar-
hring svo þeir gætu farið í blóð-
prufur saman, hann myndi greiða
150.000 kr. kostnað við prufurnar.
Ólafur samþykkti og segir að til-
finningin hafi verið eins og að
hitta gamlan vin þegar þeir hitt-
ust.
Nokkrum vikum síðar kemur í
ljós að líkindi á skyldleika þeirra
séu 99,999, sem séu hæstu líkur.
„Við pabbi erum báðir hæst-
ánægðir með þetta en pabba
gremst örlítið að hafa misst af öll-
um árunum í mínu lífi, því hann er
faðir sem lifir fyrir börnin sín,“
segir Ólafur sem fór í boði föður
síns til Ekvador árið 2013 þar sem
hann hitti ömmu sína, systur og
son hennar. Auk þess sem faðir
hans gekk frá því að hann yrði
löglegur erfingi og sótti um banda-
rískan ríkisborgararétt fyrir hann.
Bræður hans fengu ekki að kynn-
ast honum fyrr en skilnaður við
eiginkonu föður hans var um garð
genginn. Feðgarnir flökkuðu um
Ekvador og Ólafur segir að tilfinn-
ingin hafi verið eins og að þarna
ætti hann heima. Ólafur hefur far-
ið aftur til Ekvador og einnig hitt
föður sinn í Miami, Chicago og
London. Einnig hefur faðir hans
komið aftur í heimsókn til Íslands,
eldri systir hans hefur komið í
heimsókn og eldri bróðir hans líka.
Ólafur segir að faðir hans hafi
gifst aftur og eignast dóttur með
seinni eiginkonunni. Þá segist
Ólafur vel getað hugsað sér að
flytja til Ekvador og að hann gæti
ekki verið heppnari með föður.
Var rangfeðraður í 29 ár
 „Fannst ég aldrei vera skandinavískur“ Tveir bræður og tvær systur bættust í systkinahópinn
 Getur hugsað sér að flytja til Ekvador  Ólafur er sáttur við æskuna og fann aldrei til höfnunar
Fjölskylda Francisco, Ricardo, Sofia, Ólafur og Diego, í Chicago 2014, yngsta systirin Victoria var ekki fædd þá.
Feðgar Francisco Cucalon og Ólafur F.C. Rowell eru sláandi líkir á myndum
frá því að þeir voru um tvítugt. Þeir eru sáttir að hafa fundið hvor annan.