Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1931, Blaðsíða 6

Innfæddir kristniboðsstarfsmenn með fjölskyldum sínum f Uganda.
minni, var hún fyrsta manneskjan, er kom til
mín og bað um skírn. Dað hrærði sannarlega
hjarta mitt, að heyra pessa konu, er hafði
verið í fjötrum hjátrúar og töfra, játa trú sina
á Jesúm. Hún virðist alls ekki bera neinn efa
í brjósti. Hún hefir fastráðið að yfirgefa alt
og fylgja Drotni.
Oft hefir einhver sérstök ætt á hendi stjórn-
ina í pessum leyndardómsfélögum. Dannig
var pað og í pessu tilfelli. Dessi kona hafði
verið stjórnandi í mörg ár. Á undan henni
hafði móðir hennar haft pessa stöðu, og par
áður amma hennar. Hún átti öll pau tæki, er
purfti til pessarar listar — meðul og áhöld,
er verið hafði eign ættarinnar á annað hundr-
að ár. Hún talaði við oss um pessa hluti og
sagðist vilja losa sig við pá. Hún spurði mig,
hvort ég mundi geta farið með pá með mér,
og svo fór hún heim til sín til pess að taka
petta dót saman. Ég bjóst við pví að hún
kæmi bráðlega aftur aðeins með dálítinn bögg-
ul, en eftir stundarkorn kom maður til mín
og bað mig að koma með sér heim til kon-
unnar. Er ég kom inn sá ég hvar stór baggi
lá á gólfinu í einu herberginu — fullkomin
byrði fyrir burðarmann. Dað var pessi baggi,
sem hún vildi gefa mér. Allir porpsbúar voru
hræddir við pessa hluti og porðu ekki að
koma nálægt peim, pví að peir höfðu heyrt,
að hún ætlaði að losa sig við pá. Kennari frá
oss varð svo að bera pá út, og enginn af
hinum innlendu porði að hjálpa honum. Er
konan var búin að geía alt petta, sagði hún:
„Nú er ég tilbúin að stíga niður í vatnið og
Bls, 4
láta skírast. Dótt ég sé gömul, er ég pó gíöð
í Jesú og hamingjusöm, og mig langar að
byrja nýtt líf með Frelsara mínum“.
Dað gleður oss, að fagnaðarerindi Jesú
Krists hefir ekki mist kraft sinn og er megn-
ugt að gjöra úr gamalli galdrakonu sanntrúað
Guðs barn. Slíka sigra vinnur boðskapurinn
á hinu mikla meginiandi Afríku á vorutn dög-
um. Samskonar og átt hefir sér stað í Sierra
Leona, hefir og átt sér stað á mörgum öðr-
um kristniboðssvæðum, pað hefir bara ekki
verið sagt frá helmingnum af pví. Látum oss
biðja Guð að leiða kristniboða vora og aðra
starísmenn til peirra, sem prá ljósið, svo að
peir geti leitt pá út úr myrkrinu og til full-
komins skilnings á hinum dýrmæta boðskap
vorra tíma.
Kristinn Afríkumaður.
G. A. Ellingsworth,
ikódemus Kwigema er aðstoðarmaður við
Ikizu-kristniboðs lækningastofuna. Hann
er mikill alvörumaður og leysir mikið starf
af hendi, jafnvel frá evrópisku sjónarmiði séð.
Á hverjum degi er hann hefir lokið störfum
sínum I lækningastofunni, sést hann leggja
af stað með öxi og sög, reipi eða hráar skinn-
lengjur, hann ætlar að f ra að sækja við, sem
hann býr svo til úr ýmsa hluti, einkum rúm-
stæði. Dað er gaman að sjá hann við hefil-
bekkinn, sem stendur undir svölunum. Á penna
hátt vinnur hann sér inn næga peninga til
pess að geta látið konu og börnum líða vel
og miðlað örlátlega hinum purfandi. Hann á
stóra matjurtagarða, pangað sækir hann fæðu
handa hinni stóru fjölskyldu sinni og hinum
mörgu gestum og purfamönnum, er hann gef-
ur að eta. Degar sjúklingarnir hópast saman
við lækningastofuna til pess að fá hjálp par,
talar Nikodemus fyrst til peirra nokkur orð
um Jesúm, að pví búnu byrjar hann að lina
pjáningar peirra.
Áður en hann gengur til starfa sinna í
byrjun vikunnar, sér maður hann fyrir sólar-
uppkomu vera að hringja klukkunum til pess
að kalla fólkið saman til morgunguðspjónustu