Skessuhorn - 02.09.2015, Blaðsíða 16

MIÐVIKUDAGUR 2. SEPTEMBER 201516
heldur einnig verklag. „Við förum
út til að læra þó þetta sé ekki beint
nám. Þarna eru haldnir fyrirlestr-
ar og sýningar. Maður meðtekur og
lærir á því að fylgjast með öðrum,“
segir Snorri.
„Þegar maður fylgist með öðrum
slökkviliðsmönnum vinna, eins og til
dæmis einum hópi sem klippti mann
út úr bíl, þá fer maður ósjálfrátt að
bera þeirra vinnubrögð saman við
það sem við höfum verið að gera hér
heima og spyrja sig hvað sé gott hjá
okkur og hvað mætti kannski betur
fara,“ segir hann. „Til dæmis sáum
við að þegar þeir skáru hurð af bíl
þá bundu þeir lítið band í hurðina
svo hún félli aldrei í átt að mann-
inum sem skar hana af. Þetta hafði
okkur aldrei dottið í hug. Svona lítil
atriði, þetta er það sem maður tekur
eftir og það sem við getum bætt hjá
okkur, án þess að það kosti nokkurn
skapaðan hlut,“ bætir Símon við.
Þeir minnast annarrar sýningar
frá hópi sænskra slökkviliðsmanna
og búnaðarins sem þeir notuðu.
„Þessi búnaður heitir „Cold Cut“
og virkar þannig að ef eldur logar
í húsi er komið með vatnsstút sem
er lagður upp að veggnum. Svo er
kveikt á háþrýstidælunni og skor-
ið gat á vegginn. Þegar stúturinn
er kominn í gegn opnast hann og
sprautar allt í kringum sig og slekk-
ur eldinn. Svíarnir komust í gegn-
um stálþil á 12-14 sekúndum,“ segja
þeir. „Hér heima höfum við verið að
bora gat á veggina og koma stútnum
síðan í gegn. Það er hægt en til þess
þarf tvö tæki og það tekur aðeins
lengri tíma,“ bæta þeir við og leggja
áherslu á hve dýrmætur tíminn geti
verið í aðstæðum sem þessum.
Fjársveltur málaflokkur
Aðspurðir hvað þeir taki með sér úr
heim telja þeir að það sitji hvað mest
í þeim sé hve slökkviliðið hér heima
sé langt á eftir þeim sem séu fremst-
ir á þessu sviði. „Þetta er náttúru-
lega fjársvelt hjá sveitarfélögum hér
á landi og Akranes og Hvalfjarð-
arsveit eru þar engin undantekn-
ing,“ segir Snorri. Ónóg fjárfram-
lög koma ekki aðeins niður á bún-
aði heldur einnig æfingum slökkvi-
liðsmanna. „Hér í slökkviliðinu eru
flinkir og góðir menn en hlutastarf-
andi lið eru eðlilega ekki jafn of-
boðslega fær og atvinnumennirn-
ir. Æfingar hjá okkur eru í lágmarki
því hver æfing kostar peninga,“
segja þeir.
Það mætti vel bæta í þannig að
við værum allavega á pari við þá sem
eru framarlega á þessu sviði, bæði í
búnaði og öðru,“ segir Snorri. „Þró-
unin í þessu, eins og öðru, er mjög
hröð,“ bætir Símon við.
En félagar úr Slökkviliði Akra-
ness og Hvalfjarðarsveitar fengu
einnig staðfest á meðan sýning-
unni stóð að þeir stæðu vel að vígi á
ýmsum stöðum. Sem dæmi um slíkt
nefna þeir svokallað „1-7 kerfi“ sem
þeir segjast komast hvað næst því
að vera á pari við besta búnað sem
völ er á. „1-7 vísar til þess að einn
lítri af vatni hefur slökkvigetu á við
sjö. Vatnið er blandað með efni svo
úr verður efnafroða. Froðan leggst
yfir allt og slekkur það sem undir er,
svo lengi sem hún liggur yfir öllu.
Um leið og maður skilur eftir gat og
þekur ekki þá logar þar upp úr. Eld-
urinn er í raun slökktur með því að
svipta hann súrefni,“ útskýra þeir.
Ferðin eflir
áhuga á starfinu
Þrátt fyrir að næsta sýning verði ekki
haldin fyrr en eftir fimm ár segjast
bæði Snorri og Símon ákveðnir í að
fara aftur. Þá ætli þeir að vera betur
skipulagðir, sýningarsvæðið sé svo
stórt að ógerningur sé að sjá allt, því
þurfi að velja og hafna. „Við hlóð-
um appi niður í símann að gamni
og samkvæmt því gengum við fjör-
tíu kílómetra á sýningarsvæðinu
og ég myndi skjóta á að við höfum
ekki séð nema í mesta lagi 60% af
því sem var í boði,“ segir Snorri.
„Við renndum dálítið blint í sjóinn
í þetta fyrsta skipti en við gerum
betri ferðaáætlun fyrir næstu ferð,“
bætir Símon við. „Samt sáum við
samt flest af því sem við leituðumst
eftir að sjá. Þetta útvíkkar sjóndeild-
arhringinn og eflir mann í starfi.
Við erum í þessu fagi af því við höf-
um brennandi áhuga á þessu. Svona
ferðir efla og kveikja enn meiri
áhuga á starfinu. Við erum ákaflega
þakklátir öllum þeim styrktaraðil-
um sem hjálpuðu okkur við að gera
þessa ferð að veruleika,“ segja þeir
félagar að lokum. kgk
Dag ur í lífi...
Nafn: Fjóla Ásgeirsdóttir.
Fjölskylduhagir/búseta: Gift,
fimm barna amma á Akranesi.
Starfsheiti/fyrirtæki: Sölu-
fulltrúi í Eymundsson.
Áhugamál: Bækur, góður mat-
ur og fólk.
Mánudagurinn 31. ágúst.
Klukkan hvað vaknaðirðu
og hvað var það fyrsta sem
þú gerðir? Ég vaknaði kl. 7 og
hlustaði á fréttir.
Hvað borðaðirðu í morgun-
mat? Ég fékk mér ab-mjólk með
múslí.
Hvenær fórstu til vinnu og
hvernig? Ég fór gangandi til
vinnu og var mætt kl. 9.
Fyrstu verk í vinnunni: Að
opna búðina og gera hana klára.
Hvað varstu að gera klukk-
an 10? Þá var ég að taka á móti
skólafólki sem vantaði bækur.
Hvað gerðirðu í hádeginu?
Ég fór gangandi heim í hádegis-
mat og fékk mér steinbít sem ég
keypti á sveitamarkaði á Þóris-
stöðum á Hvalfjarðardögum um
síðustu helgi og með því borðaði
ég ristað brauð og andaregg.
Hvað varstu að gera klukkan
14: Þá var ég að taka upp vörur.
Hvenær hætt og það síðasta
sem þú gerðir í vinnunni? Það
síðasta sem ég gerði var að gera
upp kassa og svo fór ég heim kl.
18.
Hvað gerðirðu eftir vinnu?
Eldaði kvöldmat.
Hvað var í kvöldmat og hver
eldaði? Ég var með apríkósuk-
júkling og hrísgrjón sem ég
eldaði sjálf.
Hvernig var kvöldið? Þá sat
ég með öndina í hálsinum að
horfa á Vitnin, norska saka-
málaþáttaröð á RUV.
Hvenær fórstu að sofa? Ég
fór að sofa um miðnætti.
Hvað var það síðasta sem þú
gerðir áður en þú fórst að
hátta? Að taka úr þvottavél.
Hvað stendur uppúr eft-
ir daginn? Skemmtileg heim-
sókn, þó að gesturinn hafi ver-
ið klæddur í Manchester Uni-
ted bol.
Eitthvað að lokum? Ást og
friður.
Sölufulltrúa
Um mitt sumar, snemma júnímán-
aðar, lagði sex manna hópur slökkvi-
liðsmanna úr Slökkviliði Akraness
og Hvalfjarðarsveitar land undir fót.
Tilefni ferðalagsins var Rauði han-
inn, risasýning á björgunartækj-
um sem haldin er á fimm ára fresti
í Hannover í Þýskalandi. Er sýning-
in sú stærsta sinnar tegundar í heim-
inum. Blaðamaður hitti að máli þá
Símon Hreinsson og Snorra Guð-
mundsson, félaga úr Slökkviliði
Akraness og Hvalfjarðarsveitar, og
fræddist um Rauða hanann.
„Þarna mæta allir framleiðend-
ur sem framleiða björgunartæki til
að sýna græjurnar sínar og aðeins
það nýjasta og besta af öllu, kring-
um 1500 sýnendur í heildina,“ seg-
ir Snorri. „Þetta var eiginlega „dóta-
sýning frá helvíti.“ Maður vildi helst
hafa haft VISA kort með gríðarlega
hárri heimild. Mann langaði í þetta
allt og óraði ekki fyrir hvað það er
til mikið af alls konar búnaði,“ bæt-
ir hann við og brosir og Símon tek-
ur undir með honum „Þarna var allt
frá vettlingum og upp í risastóra bíla
sem notaðir eru á flugvöllum úti í
heimi og kosta 300 milljónir hver.
Allt sem manni dettur í hug að muni
nokkurn tímann þurfa við einhverj-
ar aðstæður er einhver búinn að
finna upp og það var þarna á sýn-
ingunni. Manni leið eins og maður
væri aftur orðinn lítill krakki við að
sjá allt þetta dót,“ segir Símon um
upplifunina.
En þótt ferðalangarnir hafi haft
bæði ánægju og yndi af því að skoða
sig um á sýningarsvæðinu og berja
augum öll þau tæki og tól sem fag-
inu tengjast segja þeir félagar að fyrst
og fremst hafi ferðin verið lærdóms-
rík. „Við græðum mikið að sjá það
sem koma skal. Þá vitum við hvað
við eigum að biðja um þegar kem-
ur að því að endurnýja hér heima.
En ákvörðunin um kaup og hvernig
á að verja peningum liggur auðvitað
alltaf hjá stjórnendum,“ segir Snorri
en bætir því við að hafandi séð hvað
er í boði á markaðnum geti þeir ef til
vill upplýst stjórnendur hvaða bún-
aður sé hentugur, hvað sé gott og
hvað ekki.
Fóru út til að læra
Á meðan Rauði haninn stóð yfir
voru settar upp fjölmargar sýning-
ar á svæðinu þar sem slökkviliðs-
og björgunarmenn hvaðanæva að úr
heiminum settu á svið aðstæður og
brugðust við þeim fyrir framan hóp
áhorfenda. Símon hefur orð á því
að þeir hafi margt lært af þeim sýn-
ingum, ekki bara hvað varðar búnað
Rauði haninn er stærsta björgunartækjasýning í heimi
Félagar úr Slökkviliði Akraness og Hvalfjarðarsveitar sem ferðuðust til Hannover á björgunartækjasýninguna Rauða
hanann. F.v. Símon Hreinsson, Sigurður Þór Elísson, Snorri Guðmundsson, Snjólfur Eiríksson og Bergsteinn Óskar Egilsson. Á
myndina vantar Helgu Kristínu Jónsdóttur.
Á sýningunni mátti sjá hvers kyns búnað sem tengist slökkvi- og björgunar-
störfum. Allt frá vettlingum og upp í stóra og mikla slökkviliðsbíla.
Þetta tæki er fjarstýrt og á beltum. Hægt er að aka því gegnum snjó og aðrar
torfærur.
Björgunarbílar heimsins eru eins misjafnir og þeir eru margir. Hér er Chevrolet
Corvette frá almannavörnum Dúbaí, í Sameinuðu arabísku furstadæmunum.