Skessuhorn - 14.06.2017, Síða 19

MIÐVIKUDAGUR 14. júNÍ 2017 19
Nú styttist í að sólin verði hæst á
lofti yfir Íslandi og því ekki úr vegi
að kíkja á hvað skógræktarráðgjafi
Vesturlands segir um skógrækt í
landshlutanum. Hlynur Gauti Sig-
urðsson tók nýlega við starfi sem
skógræktarráðgjafi á Vesturlandi.
Hann starfaði áður hjá Héraðs- og
Austurlandsskógum. „Skógræktar-
geirinn er ungur miðað við hvern-
ig tré haga sér. Við byrjuðum ekki
að gróðursetja að staðaldri fyrr
en um miðja síðustu öld og þeg-
ar verkefnin urðu stór í kringum
1980-90 þá voru þau aðallega fyrir
austan,“ segir Hlynur sem starfaði
í sjö ár fyrir Héraðsskóga. Hlynur
er menntaður sem landslagsarki-
tekt og borgarskógfræðingur, en
áður nam hann umhverfisskipulag
á Hvanneyri ásamt nokkrum skóg-
ræktarkúrsum sem komust inn í
hans stundaskrá.
Mikill ávinningur af
skógum
Hlynur Gauti segir að bænd-
ur á Vesturlandi séu á byrjunar-
stigi í sinni skógrækt. Áhuginn sé
hins vegar mikill og góður. „Það er
töluverð vakning í þessum lands-
hluta,“ segir Hlynur. Hann bætir
við að þörfin sé samt síst lítil hér og
bendir á að járnblendiverksmiðj-
an á Grundartanga kaupi mikið af
trjáspæni sem kolefnisgjafa í sinni
framleiðslu. Hann segir að reynsl-
an að austan sýni að skógrækt geti
vel farið saman með annarri rækt-
un, eins og sauðfjárrækt. „Þar voru
margir bændur sem bjuggu til eins-
konar fjárhús inni í skóginum sín-
um með því að greinahreinsa tré
og voru þá komnir með beitar-
hólf,“ segir Hlynur. Gras hafi vaxið
á skógarbotninum og því létu kind-
urnar vera að éta trén. Ávinningur-
inn af því að féð bíti trén er þó ekki
lítill. „Eitt hart sumarið hélt einn
góður bóndi yngstu lömbunum
heima. Lömbin gengu laus heima
hjá honum í skóginum og þeg-
ar kom að slátrun voru þessi lömb
nokkrum kílóum þyngri en hin sem
gengu á fjall. Það var áþreyfanleg-
ur munur,“ segir Hlynur og bendir
á að skógurinn geti gefið svo mikið
þótt víðáttur geti líka heillað.
Býr til kynningarefni
fyrir Skógræktina
„Allir vilja gróðursetja. Allir vilja fá
skóg,“ segir Hlynur. Hann segir að
sumir stundi skógrækt af umhverf-
issjónarmiðum. Með því að rækta
tré í fjallshlíðum binst raki í jarð-
veginum. „Þar sem er raki er meira
líf. Með því að halda rakanum jöfn-
um í vistkerfinu öllu skapast jafn-
vægi, hvað sem vistkerfið heitir.“
Aðrir horfi til framtíðar og vilji
rækta nytjaskóg. Hlynur segir að til
þess að geta fengið góðan nytjaskóg
þurfi að rækta upp marga hektara af
landi. „Ég vil sjá það hér á landi að
skógarbóndi geti farið inn í skóginn
sinn að minnsta kosti annað hvert
ár og fengið timbur. Þetta verð-
ur þá sjálfbært kerfi,“ segir Hlyn-
ur en bendir á að til að ná þessum
markmiðum þurfi að gefa skóg-
unum tíma og vinnu og þar getur
hann verið bændum innan handar.
Ásamt því að vera skógræktarráð-
gjafi Vesturlands sinnir hann einn-
ig kynningar- og fræðslustörfum.
Hlynur býr til fræðslumyndbönd
um skógrækt fyrir Skógræktina,
enda með mikla reynslu af mynd-
vinnslu eftir störf fyrir 365 miðla.
Hann leggur mikla áherslu á mik-
ilvægi þess að grisja og hugsa vel
um skóginn sem er ræktaður. Það
sé ekki síður mikilvægt en að planta
trjánum.
klj
Skógrækt fer ekki síður saman með annarri ræktun
Hlynur Gauti Sigurðsson, skógræktarráðgjafi Vesturlands, á blíðviðrisdegi á
Hvanneyri.
Skógrækt á Hvanneyri.
Friðsæll lundur við Hvanneyri þar sem meðal annars vaxa
hindberjarunnar.
Birkikjarr sem einkennir Suður- og Vesturland og Hafnar-
fjallið í bakgrunninum.
Sameiginleg áhöfn á Brynju SH og Tryggva Eðvarðs SH unnu bæði
kappróður og reiptog í Snæfellsbæ. Ljósm. af.
Mikið fjör var á bryggjunni í Stykkishólmi. Ljósm. sá.
Börnin í Snæfellsbæ urðu ekki útundan og var nóg að gera fyrir þau
í tilefni sjómannadagsins. Ljósm. af.
Sjómenn heiðraðir í Ólafsvík. Frá vinstri: Sólrún Guðbjarts-
dóttir, Víkingur Halldórsson, Pétur Jóhann Bogason og Kristjana
Huldudóttir. Ljósm. af.
Þyrla Landhelgisgæslunnar mætti í Stykkishólm á sjómannadag-
inn. Ljósm. sá.
Í Grundarfirði var keppt í róðri á fiskikörum. Ljósm. sá.
Lagður var minningarkrans við minnismerki sjómanna við
Grundarfjarðarkirkju. Á myndinni eru Aðalsteinn Þorvaldsson
sóknarprestur og Guðmundur Pálsson ásamt börnum Guðmundar;
Páli og Diljá. Ljósm. sk.