Skessuhorn - 08.11.2017, Blaðsíða 18

MIÐVIKUDAGUR 8. NÓVEMBER 201718
Hjónin Eyþór Björgvinsson og Karen
Ósk Kristínardóttir á Akranesi komu
nýverið heim eftir ársdvöl í Kína.
„Við komum heim 4. júlí í sumar,
eftir ellefu mánuði úti. Þar var Eyþór
í námi í kínverskum fræðum,“ segir
Karen í upphafi samtals þegar blaða-
maður sest niður með þeim á heimili
þeirra á Akranesi. Eyþór útskrifaðist
með BA gráðu í kínverskum fræðum
frá Háskóla Íslands 28. október síð-
astliðinn. „Ég hef alltaf átt mjög auð-
velt með að læra tungumál og góð-
vinur fjölskyldunnar hafði vísað mér
í áttina að þessu námi. Þegar ég fór
svo á háskóladaga hitti ég kínverska
kennara sem kynntu námið fyrir mér
og ég féll alveg fyrir því,“ segir Eyþór
aðspurður um hvers vegna hann hafi
valið að læra kínversk fræði. „Kín-
verjar eru á miklu skriði um allan
heim núna, ekki síst hér á land. Þeir
eru að sýna svo mikinn áhuga á land-
inu okkar, t.d. á að kaupa hér jarðir.
Kínverjar eru svo ótrúlega margir og
eru að sækja fram á mörgum sviðum
úti um allan heim. Ég er því viss um
að þetta nám getur skilað sér á einn
eða annan hátt. Ég gæti vel hugsað
mér að vinna með Kínverjum, hvort
sem það er í einhverju sem teng-
ist þeirra viðskiptum eða einfaldlega
sem túlkur,“ bætir hann við.
Kínverjar mun nægju-
samari en Íslendingar
Eyþór og Karen eru sammála um að
menningarsjokkið hafi verið mikið
þegar þau komu til Kína en að að-
stæður hafi vanist hratt. „Við höf-
um öll heyrt talað um hversu marg-
ir Kínverjar eru, en maður gerir sér
ekki fulla grein fyrir því fyrr en mað-
ur sér það með eigin augum. Menn-
ingin í Kína er svona hópmenn-
ing. Þú ert aldrei einn nema kannski
heima hjá þér. Það er alltaf fólk út
um allt og nærri vonlaust að finna
mannlaus svæði í Kína,“ segir Eyþór.
Aðspurð segja þau lifnaðarhætti Kín-
verja mjög frábrugna þeim sem við
þekkjum. „Aðstæður Kínverja eru
alls ekki jafn slæmar og við bjugg-
umst við en þó ekki jafn góðar og á
Íslandi. Meðalmaður í Kína hefur
það ekki jafn gott og meðalmaður á
Íslandi. Munurinn er samt helst sá
að Kínverjar eru mun sáttari við sitt
og með allt önnur viðmið sem gilda
um hvað er ásættanlegt og hvað ekki.
Kínverjar eru t.d. lítið að stressa sig á
smáatriðum eins og hreinlæti,“ segir
Eyþór og hlær.
Þau segja Kínverja afslappaðri en
Íslendinga og segjast ekki hafa upp-
lifað sama lífsgæðakapplaup í Kína
og hér heima. „Maður fann einfald-
lega ekki fyrir stressi þennan tíma í
Kína. Hér á Íslandi er maður allt-
af útkeyrður, alltaf seinn og alltaf
að gera of marga hluti í einu,“ seg-
ir Eyþór. „Andrúmsloftið var rólegt
í Kína og stemningin afslöppuð. Sem
dæmi eru verslanir opnar úti á götu,
svona markaðsstemning, og versl-
unarfólkið heilsar alltaf og við fór-
um fljótt að kannast vel við þá sem
við versluðum við, alveg þannig að
þegar við fluttum heim aftur fórum
við að kveðja alla áður en við fórum,
og söknum þeirra flestra,“ segir Ey-
þór. „Að koma inn í þennan heims-
hluta opnar augu manns gagnvart því
hversu gott við höfum það á Íslandi
hvað varða lífsgæði, en á sama tíma
hversu mikið við gætum lært af þeim
varðandi almenna gleði og notalegt
andrúmsloft,“ segir Eyþór og Karen
tekur undir þetta. „Ég held að allir
Íslendingar hefðu gott af því að búa
erlendis í smá tíma, þó það væri bara
innan Evrópu,“ bætir Karen við.
Sakna matarins í Kína
Aðspurð hvort þau geti hugsað sér að
flytja aftur til Kína eru þau bæði fljót
að svara því játandi. „Mig langar að
taka mastersnám í Kína og þarf þá að
búa þar í tvö ár. Ég hef samt ekki tek-
ið neina ákvörðun um þetta, hvort af
því verður eða hvenær,“ segir Eyþór.
„Ég get líka vel hugsað mér að búa
þar aftur, enda er margt sem ég sakna
frá Kína,“ bætir Karen við. „Við vor-
um einmitt nýlega að tala um hversu
mikið við söknum matarins í Kína,
ótrúlegt en satt,“ segja þau bæði og
hlæja. „Matarmenningin í Kína er
mjög frábrugðin okkar. Undirstað-
an í næstum öllum þeirra réttum eru
hrísgrjón eða núðlur. Oft vorum við
ekkert rosalega spennt fyrir matnum
og það kom fyrir að mig langaði ekk-
ert að borða, ég bara gat ekki hugs-
að mér að borða meira af hrísgrjón-
um,“ segir Karen og hlær. „Við erum
að tala um að dæmigerður nauta-
kjötsréttur var fullur diskur af hrís-
grjónum með fimm bitum af kjöti og
helling af grænmeti, sem er kannski
eins gott því kjötið í Kína er ekki allt-
af gott. Fyrir útlendinga er það helst
svínakjöt og kjúklingur sem hægt er
að borða en annað kjöt er eiginlega
bara vont. Þessi matur vandist ótrú-
lega vel og núna söknum við hans,“
segir Eyþór. „Með tímanum vorum
við líka búin að læra hvar væri best að
borða og þá fengum við alltaf virki-
lega góðan mat fyrir lítinn pening,
kannski um 150-200 íslenskar krónur
á mann. Við fengum alltaf svo ferskt
og gott grænmeti og söknum þess al-
veg sérstaklega,“ bætir Karen við.
Ný upplifun
á hverjum degi
„Ég sakna þess að geta farið út í
göngutúr og upplifað eitthvað alveg
nýtt á hverjum degi. Bara við það að
labba í aðra átt en ég var vön eða taka
aðra beygju og fara inn í nýja götu.
Maður gat allt í einu verið kominn
inn í fallega almenningsgarða eða
byggingu sem maður hafði ekki hug-
mynd um að væri til, þó það væri
kannski í næsta nágrenni við heimil-
ið okkar. Það var líka alltaf eitthvað
nýtt að gerast á þeim stöðum sem ég
fór um. Mannlífið er alveg ótrúlega
fjölbreytt í Kína svo það voru eng-
ir tveir dagar eins. Þegar ég fór út
að hlaupa á morgnana fór ég gjarn-
an meðfram Xuanwu lake, sem er
risastórt vatn í ofboðslega fallegum
garði. Þar voru alltaf hópar af eldra
fólki að dansa saman, sem var ótrú-
lega sérstök og skemmtileg upplifun
fyrir Íslendinginn mig, sérstaklega
þegar mér var svo boðið upp í dans
af eldri manni,“ segir Karen og hlær.
Þau segja bæði að fólksfjöldinn hafi
gefið þeim öryggistilfinningu. „Við
upplifðum okkur aldrei óörugg úti
og fórum hiklaust í gegnum þröng
húsasund alveg áhyggjulaus, hvenær
sem er sólahringsins. Það er hvergi
svigrúm til að ráðast að einhverjum
eða gera neitt því það er troðfullt af
fólki út um allt,“segir Eyþór.
Kínverjar hafa mikinn
áhuga á Evrópubúum
Aðspurð hvað hafi verið eftirminni-
legast frá Kína eru þau sammála um
að það hafi verið jólin í Sanya og
ferðin á eyjuna Gulangyu í febrú-
ar. „Það var mjög sérstakt að halda
jólin í 30 gráðum á eyju með hvít-
um ströndum og reyna að finna jóla-
stemninguna“ segir Karen og brosir.
„Svo var ferðin á Gulangyu eins og
að koma inn í annan heim. Þar eru
öll vélknúin farartæki bönnuð og all-
ir því bara gangandi. Maður þurfti
aldrei að hugsa um umferðina eða að
passa sig á bílum. Því fylgdi svo mik-
ill friður, engin læti sem fylgir bíla-
umferð og allt svo rólegt. Þarna var
mikið um Evrópubúa, en þeir setj-
ast gjarnan að á þessari eyju. Arki-
tektúrinn var því mjög evrópskur og
allt frekar frábrugðið öðrum svæðum
sem við sáum í Kína,“ segir Eyþór.
„Annars var svo margt eftirminnilegt
og erfitt að nefna eitthvað eitt. Fyrir
okkur, að flytja úr 7000 manna bæjar-
félagi í háhýsi í Nanjing þar sem búa
níu milljónir manna, er útaf fyrir sig
bara alveg einstök upplifun. Það var
líka mjög sérstakt hvernig fólk horfði
á okkur, við sem Evrópubúar skárum
okkur auðvitað töluvert úr hópnum
og horfði fólk á okkur eins og við vær-
um Brad og Angelina, eða eitthvað,“
segir Karen og hlær. „Kínverjar eru
mjög hrifnir af Evrópubúum og voru
t.d. alltaf að fá að taka myndir af okk-
ur. Fólk hikaði ekki við að biðja okk-
ur um að halda á börnunum sínum
og smella af einni mynd, þó börnin
væru kannski grenjandi í fanginu á
ókunnugu fólki. Í eitt skiptið lenti ég
í því að kona henti berrössuðu barni í
fangið á mér og tók mynd,“ segir Ey-
þór og hlær. „Þetta var allt mjög sér-
stakt fyrir okkur,“ segja þau að end-
ingu.
arg/ Ljósm. úr einkasafni.
Lærði kínversk fræði í Kína
„Mikil viðbrigði að fara úr sjö þúsund manna bæ í níu milljóna borg“
Karen Ósk Kristínardóttir og Eyþór Björgvinsson á Nanjing City Wall í Kína.
Útsýnið yfir Xuanwu lake, séð frá Nanjing City Wall.
Karen og Eyþór á Sun Yat-Sen Mausoleum á fjallinu Purple Mountain í Nanjing.
Mengunarlítill dagur í Shanghai.
Ekta markaðsstemning á götum Kína.Núðlur eru mjög vinsæll matur í Kína
og eru uppistaðan í fæðinu ásamt hrís-
grjónunum.
Hér fylgjast hjónin með ljósasýningu
sem er á hverju kvöldi í Shanghai.