Hlynur - 15.10.1983, Qupperneq 75

hér land og enn eru uppihangandi
nokkrar leyfar „fabrikkunnar." Þetta
hefur verið allmyndarlegt þorp og
mörgum húsum enn haldið við og
búið í þeim á sumrin. Við gistum í
læknishúsinu. Síðar var okkur sagt
að einn fyrrverandi læknir héldi sig
þar enn. Ekki urðum við vör við
hann, enda hefur draugurinn eflaust
séð af kunnáttu sinni að þessi hóp-
ur þurfti ekki læknis við. Var slegið
upp hangikjötsveislu mikilli og guða-
veigar lífguðu sálaryl. Hvarf nú
þreytan fljótt.
I húsi skammt undan höfðu
nokkrir Bolvíkingar komið saman.
var þetta einskonar ættarsamkoma
°g var haldið upp á fimmtugsafmæli
Birnu Pálsdóttur sem er kona
vagns Jónssonar. Eiga þau hjón
sjö börn sem þarna heiðruðu móður
sína með góðri veislu. Ein dóttir
Þeirra er Ingibjörg sú, sem fór í
hnattferðina sem þið getið lesið um
annarsstaðar í blaðinu. Við lentum í
síðari hluta veislunnar með mikilli
Qleði og söng, svo undir tók í
fjöllum. Þar lék Reynir Ingibjartsson
ásamt hljómsveit ættarinnar stórt
hlutverk. Undir lokin stigu svo börn-
ln sjö fram og sungu brag sem þau
höfðu samið til móður sinnar. Það
má vera hamingjusöm móðir sem á
svo mannvænleg börn sem flytja
henni svo fagurt minni. Það var allt
1 léttum dúr en greinilega kom hvert
0rð frá hjartanu. Þessari veislu
hefði enginn viljað missa af.
Sunnudagurinn bar nafn með
rentu og voru allir vel bakaðir þegar
a daginn leið. Þá var skúta Jóns
^lafs mætt til leiks og sigldi hann
Seglum þöndum heim á leið ásamt
áaetrum þeirra Kristjönu og fáeinum
fleirum en flestir fóru heim með
Vagni og fólki hans á bátnum
Hauki. Það kom í Ijós þegar spjallað
Var við Vagn að hann er einn þeirra
manna sem aldrei lætur deigan
S|ga og ef enginn er til að gera hlut-
lna þá gerir hann þá einfaldlega
sjalfur. Maðuri nn er sannkallaður
Púsund þjala smiður og fljótlegra að
•elja upp það sem hann hefur ekki
ekið sér fyrir hendur. Það eru slíkir
nienn sem hafa haldið mörgum
lutum lands okkar í byggð og þrátt
Vhr allt eru þeir til enn.
^n látum nú málæði lokið en
^yndirnar hans Kristjáns Péturs
ala sínu máli. Þið sjáið að ferðin
Var fjári góð.
grj.
Börnin syngja brag-
inn um móður sína.
Aldeilis bráðmynd-
arlegur hópur.
Á Hesteyrarfirði.
Fólkið var flutt út í
trilluna á gúmmíbát.
Og nú er siglt í átt
til Bolungarvíkur.
Þórir Páll er ein-
beittur á svip og
heldur sér fast. Við
hlið hans er Ingi-
björg Vagnsdóttir
og sem sannur
vestfirðingur heldur
hún sér hvergi.
Þvílíkir bölvaðir
landkrabbar gæti
hann Vagn Jónsson
verið að segja um
leið og hann litur
glottandi út úr stýr-
ishúsinu.
HLYNUR
75