Hlynur - 15.10.1983, Qupperneq 83

erafarenubl
G.V.J. og P.A. völdu
„Þér hafið komið hér áður"
sagði rakarinn.
„Jú reyndar".
„Þetta vissi ég“. „Ég gleymi
aldrei andliti" sagði rakarinn.
„En sárunum þá?“
Hlerað úr bæjarþingi Hafn-
arfjarðar.
„Þér segist hafa lekið við
mútum af misskilningi".
„Jú sjáið þér til herra dóm-
ari,"
„ég hélt að þetta væri ekta
silfur".

„Ó Guð, það er karl á eftir
okkur"
sagði snigladaman við hinar
snigladömurnar.
„Jeee, hvað hann er sætur,
hvernig situr húsið á mér?“
„Þið systkynin eruð tvíburar,
ekki satt?“
„Jú sem börn og unglingar
vorum við það,
en nú er ég 7 árum eldri".
•
„Þegar við giftum okkur, Jó-
hannes, þá eignuðumst við
fjögur börn".
„Ertu viss?“
„Já, þau eru hjá mömmu
þangað til“.
•
Heyrt í Rússlandi.
„Ivan, af hverju höfum við
bara einn flokk?"
„Nei heyrðu nú, finnst þér
það nú ekki alveg nóg!“
- Áfram í Sovét. -
Er það rétt að vorir Tékk-
nesku bræður hafi beðið
hinu hetjum prýdda Rauða
her um hjálp.
„Rétt Gregor, hjálparbeiðnin
barst 1936 og eftir að hún
hafði fengið sína réttu um-
fjöllun í kerfinu þá var hjálp-
in send 1968“.
•
„Þér segið að korian yðar
hafi hent í yður píanóstóln-
um án þess að hitta". „Því
stukkuð þér þá út í gegnum
stofugluggann?"
„Hún greip til píanósins".
„Og þér hef ég gefið bestu
ár ævi minnar,“ snökti hún.
„Á, var það,“ sagði hann,
„og þú hefur fengið í staðin
bestu blöðin úr tékkheftinu
mínu."

„Læknir, það virðir mig eng-
inn viðlits".
„Nú?“ „Næsti!"
„Kæra Stína, mér þykir
óskaplega sárt að þú skulir
hafa slitið trúlofuninni
okkar“.
Þú þarft ekki að senda mér
hringinn, því hvað munar
mann með sundurkramið
hjarta um kr. 18.75.“

•
Móðirin var orðin býsna pirr-
uð yfir óþekktinni í syninum,
honum vanstillta Viktor.
„Hvers konar fyrirgangur og
læti“. „Þú ættir að taka hann
föður þinn þér til fyrirmynd-
ar“.
„Já en mamma hann er lok-
aður inni á Litla-Hrauni“.
„Veit ég, en það stendur til
að láta hann lausan vegna
góðrar hegðunar".
•
Tveir hundavinir hittust á
förnum vegi.
„Hefur þinn hundur ættar-
tré“, spurði annar.
„Nei reyndar ekki, en hann
hefur getað notast við síma-
staurinn á horninu" svaraði
hinn.
„Við getum rakíð aett okkar
m. a. til Ingimundar gamla"
sagði útgerðarmaðurinn í
veislu.
„Nú þú getur alveg eins
haldið því fram að forfeður
þínir hafi verið um borðí örk-
inni hans Nóa“, skaut ein-
hver inní.
„Til hvers, við áttum jú okkar
eigið skip þá“.
HLYNUR
83