Litli Bergþór - júl. 2018, Blaðsíða 23

Litli-Bergþór 23
Skálholtskórinn árið 1985. Á myndinni eru f.v.: Glúmur Gylfason, Dagfríður Finnsdóttir Selfossi, Sveinn Skúlason, Guðrún Ólafsdóttir, Sigurlín
Antonsdóttir Vesturkoti, Sigurður Erlendsson, Ólöf Fríða Gísladóttir, Ólöf Brynjólfsdóttir, Ólafur Jónsson Skeiðháholti, Þórey Jónasdóttir, Anna
Magnúsdóttir, Sigurjón Kristinsson, Ágústa Ólafsdóttir, Renata Vilhjálmsdóttir, Sigurður Þorsteinsson, Hulda Sæland, Bella Stefáns, Guðmundur
Gíslason, Ingunn Sighvatsdóttir, Aðalheiður Jónasdóttir Selfossi, Guðrún Guðmundsdóttir, Bragi Þorsteinsson, Katrín Þórarinsdóttir, Hjördís Björnsdóttir,
Sigríður Stefánsdóttir, Guðmundur Óli Ólafsson og Björn Steinar Sólbergsson organisti.
Kristján á Gýgjarhóli var með minnstu mönnum
og var illa við að þurfa að standa framan við
kórinn. Lét Þorsteinn þá gera handa honum koll
sem hann stóð á í aftari röð og bar þá ekki á neinu.
Karlakór Biskupstungna söng í síðasta sinn á
hátíð á Geysi árið 1956. Þá var Þorsteinn búinn að
stjórna kórnum í 30 ár og orðinn fullorðinn. Eftir
að karlakórinn var lagður niður stóð Sigurður
sonur hans á Heiði fyrir stofnun kirkjukórs við
Torfastaðakirkju, sem söng þar við messur í ein
tvö ár.
Það var svo árið 1963 að næst dró til tíðinda
í söngmálum Tungnamanna, þegar vígja skyldi
hina nýbyggðu Skálholtskirkju. Dr. Róbert
Abraham Ottósson, söngmálastjóri þjóð-
kirkjunnar, var fenginn til að stjórna kór við
vígsluathöfnina og að ráði þeirra sr. Guðmundar
Óla Ólafssonar sóknarprests á Torfastöðum og
Önnu Magnúsdóttur konu hans, var afráðið að
safna söngfólki í Tungunum í blandaðan kirkjukór,
Skálholtskórinn. Mætti fríður hópur fólks á
fyrstu æfinguna, kórstjórinn útdeildi nótum, gaf
tóninn og sló kórinn inn. En ekkert hljóð kom frá
kórnum. Það kom í ljós að það voru ekki nema tveir
eða þrír í kórnum, sem lásu nótur. Anna prestfrú,
Margrét Grünhagen á Miðhúsum og Sigurður
Erlendsson. Þetta var áfall fyrir kórstjórann,
sem reytti hár sitt. En hann hófst handa og menn
lærðu smám saman að elta nóturnar. Róbert var
afburða stjórnandi segir Sigurður. Og hann segist
engan kórstjóra hafa haft, sem hafi kennt honum
eins mikið í söngtækni, öndun og hlustun. Hann
var mjög nákvæmur og vandvirkur og tókst að
ná einstaklega fallegum hljómi úr kórnum. Var
Skálholtskórinn talinn með betri kórum á sínum
tíma og auðvitað spillti hljómur Skálholtskirkju
ekki heldur fyrir kórnum. En kórfólkið lagði líka
á sig ómælda fyrirhöfn og ferðalög til að komast
á kóræfingar og athafnir, oft í ófærð eða þá um
háannatímann, eins og í júlí fyrir Skálholtshátíð.
Róbert stjórnaði kórnum í jóla- og páskamessum
auk Skálholtshátíðar ár hvert í 10 ár, eða til ársins
1973. En þá tók Glúmur Gylfason við stjórn
kórsins og stjórnaði honum í 14 ár samtals, eða til
ársins 1987. Glúmur var líka afburða stjórnandi
og hann hafði húmor, sem Róbert hafði ekki að
sama skapi, segir Sigurður. Eftir að Glúmur hætti,
æfði Ólafur Sigurjónsson í Forsæti kórinn í um
eitt ár, eða þar til gamli Skálholtskórinn lagði
formlega niður störf árið 1988 vegna mála sem
ekki verður farið nánar í hér.
Á fyrstu árum kórsins, meðan Róbert stjórnaði,
kom hann einungis til æfinga fyrir stórhátíðir.
Þess á milli var ekki æft. Glúmur æfði hins vegar
vikulega. Að frumkvæði kórmeðlima, eins og
Sigurðar á Heiði, voru æfðir minni sönghópar
fyrir ýmis tækifæri og hjálpuðu þau Sigurður
Ágústsson kennari, frá Birtingaholti, eða Margrét á
Miðhúsum, þeim söngfélögum oft við þær æfingar.
Var Margrét oft eina innansveitarmanneskjan,
sem gat aðstoðað við æfingar og undirleik.
Fræg er sagan af því þegar Skálholtskórinn var