Litli Bergþór - jul. 2018, Side 37

Litli Bergþór - jul. 2018, Side 37
Litli-Bergþór 37 minningu sem var honum kær, um hernám landsins. Hann var, að eigin sögn, vitni að því þegar fyrstu herflugvélarnar flugu yfir Suðurnesjunum vorið 1940 á lokadaginn, 11. maí. Hann var þá að ljúka vertíð í Sandgerði. Önnur upplifun var honum minnisstæð. Hann var snemma á lífsleiðinni ekki langt frá því að verða úti á Bláfellshálsi í Að lokum Þegar litið er um öxl til þeirra er kvatt hafa, er engum greiði gerður með því að hæla um of því sem ekki er tilefni til. Margt má um hann föður minn jákvætt segja. Ég er þakklátur fyrir það sem hann var mér. Hann studdi mig á margan hátt. Röskur í öllum verkum, tryggur þeim sem reyndust honum vel. Greiðvikinn, sérstaklega við þá sem minna máttu sín. Fróðleiksfús um það sem hann hafði áhuga fyrir og, ekki síst, blíður við börn og skepnur. Svo ég geri sambúð foreldra minna örlítil skil, þá áttu foreldrar mínir ekki margt sameiginlegt og með fullri virðingu fyrir þeim báðum. Þau voru komin af léttasta skeiðinu þegar þau hófu sambúð og móðir mín féll frá á besta aldri. Hún móðir mín var ekki síður en faðir minn ákaflega vönduð kona og ströng. Hún vildi frekar búa í kaupstað en sveit. Þegar tvær skapmiklar manneskjur mætast verða gjarnan árekstrar. Samt sem áður var væntumþykja þar til staðar. Samkomulagið milli okkar feðganna var alveg sæmilegt. En það kom fyrir að við rifumst hressilega. Ég held að það hafi verið hvorugum okkar til góðs að deila saman heimili eins lengi og við gerðum. Ég var kominn yfir þrítugt þegar við pabbi fluttum á sitt hvorn staðinn. Eftir það var samkomulagið einstaklega gott og aldrei rifist. Ævi manns mótast óhjákvæmilega af þeim sem ala mann upp. Hefði ég átt föður sem var af allt annarri gerð en sá sem ég fékk, til dæmis einhvern sem betur hefði fallið í fjöldann, sem hefði haft áhuga á íþróttum, þá væri ég líklega öðruvísi persóna en ég er. Maður veit hvað maður fékk, en maður hefur ekki hugmynd um hvernig það hefði verið að fá eitthvað allt annað. Margt hefði getað farið betur á uppvaxtarárum mínum, svo sem samkomulag milli foreldra minna og milli bræðranna. En það hefði líka margt getað farið miklu verr. Ég sé enga ástæðu til annars en þakka þær vöggugjafir sem fólust í þeim aðstæðum sem ég fæddist inn í. Ég nefni tvennt sem ég met mjög mikils að var órafjarri mínu æskuheimili: leti og óregla. Síðustu sex ár ævinnar dvaldi pabbi í Reyk- holti. Þar leið honum virkilega vel. Síðustu mán- uðina var hann á Ljósheimum á Selfossi, þar sem hann lést. Hver og ein manneskja skilur eftir sig sögu. Þó faðir minn hafi lítið borist á, á lífsgöngu sinni, ekki hlotið neitt sem kalla má vegtyllur og ekki lagt heiminn að fótum sér, finnst mér að saga hans sé ekki minna virði en þeirra sem meira hefur farið fyrir í íslensku samfélagi á tuttugustu öldinni. vitlausu veðri með vini sínum Helga Geirssyni. Þeir grófu sig í fönn og allt fór vel. Á vissum sviðum hafði hann ekki snefil af áhuga. Það sem gerðist í útlöndum kom honum ekki við. Íþróttir gaf hann lítið fyrir. Undarlegt að búa mest alla ævina við hliðina á einu mesta íþróttahreiðri landsins til langs tíma, í Haukadal. Algert áhugaleysi mitt fyrir fótbolta rek ég ef til vill til viðhorfs pabba til slíks ,,hégóma“. Það kallaði á samviskubit hjá mér að gefa þeirri íþrótt gaum sem krakki. Menn áttu að eyða tímanum í að sinna einhverju gagnlegra en boltasparki, til dæmis að stinga út eða gera við girðingar. Hann talaði mikið um pólitík og stjórnmála- skoðanir voru nokkuð skýrar og þó ekki. Ríkis- stjórn á hverjum tíma var ómöguleg. Stundum kosið á miðjunni eða vinstra megin við hana, eða skilað auðu. Hann var tónelskur og hafði ágæta rödd, hún heyrðist helst þar sem hann taldi víst að enginn heyrði til hans. Ættjarðarlög voru í uppáhaldi og Ríó tríó að ógleymdum MA-kvartettinum. Ekkert útlenskt ,,garg“ vildi hann heyra. Hann var lítið gefinn fyrir skemmtikrafta. Elsa nokkur Lund náði þó til hans, en þegar hann komst að því að Laddi væri maðurinn á bak við hana, þá var Elsa alveg ómöguleg. Ég spurði pabba einhvern tíma hvað hann hefði helst viljað verða. Fornleifafræðingur var svarið. Reyndar er það ekki alveg í samræmi við það sem hann vildi að ég lærði. Hann sagði mér að læra eitthvað gagnlegt og það kom bara eitt til greina, trésmíði. Ég maldaði eitthvað í móinn, en það þýddi ekki neitt. ,,Það er ekki fyrir þig að vinna á skrifstofu“. Ég bara hlýddi því, óharðnaður unglingurinn, þó áhuginn væri ekki til staðar. En ég kann vel að meta nú orðið að hann hafi gefið mér það ráð á sínum tíma, þó leiðin hafi legið annað eftir sveinsprófið. Þegar ég fór í langskólanám eftir að búskapartíð minni lauk, var faðir engu að síður mjög ánægður með það og hvatti mig. Tómas um nírætt.

x

Litli Bergþór

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Litli Bergþór
https://timarit.is/publication/884

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.