Morgunblaðið - 27.11.2019, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER 2019
✝ Halldór GísliBriem fæddist í
Reykjavík 15. sept-
ember 1949. Hann
lést á heimili sínu í
Grikklandi 7. nóv-
ember 2019.
Foreldrar hans
voru Gunnlaugur J.
Briem, f. 27.9. 1917,
og Zophanía G.
Briem, f. 28.1. 1925.
Halldór var
kvæntur Líðu Briem frá Grikk-
landi. Sonur þeirra er Dimitri
Magnús Briem, f. 13.10. 1976.
Systkin Halldórs eru Svanborg
R. Briem, maki Bragi Ólafsson,
og Einar J. Briem,
maki Anna J. Jó-
hannsdóttir.
Halldór ólst upp
í Hlíðunum. Hann
varð stúdent frá
Verzlunarskóla Ís-
lands 1970 og lauk
námi í hótelstjórn í
Sviss 1974. Þar
kynntist hann eig-
inkonu sinni, Líðu
Briem. Halldór var
hótelstjóri hjá Hilton allan sinn
starfsferil víða um heim.
Jarðarför hans fór fram 9.
nóvember 2019 í Aþenu á Grikk-
landi.
Leiðir okkar Halldórs lágu
saman í Verzlunarskóla Íslands
þar sem við lukum stúdentsprófi
1970. Á skólaárum þar myndaðist
með okkur traust vinátta sem
aldrei bar skugga á þótt við vær-
um ólíkir einstaklingar. Halldór
fór utan 1970 og nam hótelstjórn
í virtum háskóla á því sviði í
Sviss. Í námi sínu kynntist hann
Líðu eiginkonu sinni, sem er frá
Grikklandi. Halldór starfaði hjá
Hilton allan sinn starfsferil sem
hótelstjóri í mörgum löndum víða
um heim.
Halldór hafði til brunns að
bera flest það sem hæfir góðum
hótelstjóra. Hann hafði smekk
fyrir góðum mat og þjónustu.
Gestrisni var honum eðlislæg.
Því kynntust gestir vel á hótelum
hans og nutu. Halldór rak Hilton-
hótel sín vel í flóknu samræmi
góðrar þjónustu og aðhalds í til-
kostnaði.
Í starfi sínu sem hótelstjóri
sýndi Halldór að hann hafði list-
rænan smekk fyrir öllu sem laut
að innréttingum og búnaði, upp-
stillingu og samsetningu hluta
niður í smæstu atriði. Sjálfur
safnaði hann listmunum með
Líðu eiginkonu sinni frá mörgum
af þeim fjarlægu stöðum þar sem
hann var hótelstjóri og þau
bjuggu hverju sinni.
Mestu mannkostir Halldórs
voru þó að hann var drengur góð-
ur, nærgætinn og tillitssamur og
vildi að sem flestum liði vel, hvort
sem um hótelgesti var að ræða
eða vini og ættingja þegar þeir
hittu hann á hótelum hans víða
um heim, á Grikklandi eða í heim-
sóknum þeirra Líðu á Íslandi.
Á síðastliðnum áratugum
heimsóttum við Erla eiginkona
mín Halldór og Líðu á nokkra af
þeim fjarlægu stöðum þar sem
Halldór var hótelstjóri. Einnig til
Grikklands þar sem við ferðuð-
umst með þeim til margra staða,
þ.m.t. eyjunnar Andros í gríska
eyjahafinu þar sem þau áttu sum-
arhús. Í öllum þessum ferðum
styrktust vináttubönd okkar
fjögurra. Í heimsóknum okkar
sáum við góða eiginleika Hall-
dórs og Líðu í vináttu þeirra
hjóna og samheldni. Einnig gest-
risni þeirra og kærleika til okkar,
sem við gleymum ekki. Þá áttum
við margar góðar samverustund-
ir á Íslandi í heimsóknum þeirra
til landsins.
Við Erla þökkum fyrir vinátt-
una, kærleikann og allar sam-
verustundirnar hérlendis og er-
lendis og biðjum Guð almáttugan
að taka vel á móti Halldóri Gísla
Briem inn í þjáningalausan heim
sinn, vin okkar, sem við söknum
nú. Um leið biðjum við hann að
styrkja og styðja Líðu og Magn-
ús son þeirra, aldraða móður,
systkin hans og fjölskyldur í
sorginni.
Magnús Hreggviðsson.
Halldór Gísli
Briem
Elsku amma
Dollý.
Það er erfitt að
lýsa þeim tilfinning-
um sem hafa verið að brjótast um
í mér undanfarna daga. En þakk-
læti er mér efst í huga. Það sem
ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að vera svona mikil ömmustelpa.
Ég var heima hjá ykkur afa á
Smyrló nánast daglega. Það sem
ég fékk ekki að brasa heima hjá
ykkur. Ef það var ekki að sulla í
vaskinum, með þig að bardúsa í
eldhúsinu á sama tíma, þá var það
þegar ég fékk að aðstoða við upp-
vaskið eða eldamennskuna. Þeg-
ar við settumst niður í kaffitíma,
þú með sullið þitt og ég kakó. Við
tvær að drekka „kaffi“ og fengum
okkur kex með. Stundum leyfðir
þú mér að fá kaffi og dýfa mat-
arkexi út í. Eða þegar ég hljóp út í
Arnarhraun að kaupa kók í gleri
og prinspóló, það var sparitíminn
okkar.
Stundirnar í garðinum, þegar
þú varst að fara í vorverkin og ég
fékk að vinna og fá laun. Það voru
ófá skiptin sem ég stökk upp
öskrandi undan flugum,
köngulóm eða öðrum skordýrum.
Alltaf hlóst þú að mér en gafst
ekki upp á stelpunni þinni.
Eða þegar þú varst að vinna í
netunum. Ég fékk minn koll við
netin og fékk að telja með. Síðan
þegar ég varð eldri og hafði tök á
þá kenndir þú mér aðferðina.
Fyrir mig var Smyrló griða-
staður. Fara heim til ömmu og
afa. Eða á sumrin, að fara með
ömmu og afa upp í bústað. Það
voru farnar ófáar ferðirnar aust-
ur fyrir fjall.
Síðustu dagar hafa verið mér
ólýsanlega erfiðir, þar sem sökn-
uður, sorg, gleði, þakklæti og
endalaus væntumþykja hafa ver-
ið ríkjandi. Að hafa fengið það
tækifæri að sitja hjá þér, sinna
þér og vera hjá þér fram að sein-
asta andardrætti er mér dýr-
mætt. Þegar ég varð vör við
breytinguna inni í herbergi og
seinasti andardráttur þinn heyrð-
ist. Sólveig litla sofandi mér við
Sólveig
Guðmundsdóttir
✝ Sólveig Guð-mundsdóttir
fæddist 18. desem-
ber 1934. Hún lést
11. nóvember 2019.
Útför Sólveigar
fór fram 22. nóv-
ember 2019.
hlið, Fríða sofandi
þér við hlið. Þá fann
ég hvað ég elskaði
þig mikið, elsku
amma mín. Þá hugs-
aði ég til þess að
núna væri afi búinn
að endurheimta þig
og væri að taka á
móti þér með útrétt-
an arminn.
Elsku amma, ég
mun aldrei getað
skrifað allar okkar minningar, all-
ar þær tilfinningar og það mikla
þakklæti sem ég finn fyrir niður á
blað. En ég veit að þú finnur þær
og veist þær.
Takk fyrir allt, takk fyrir að
hafa verið sú amma sem þú varst.
Ég vildi enda þetta á texta sem
minnir mig alltaf á þig. Þegar við
vorum að tala saman yfir kaffi-
bolla og þú talaðir um þetta lag,
að þegar þinn tími kæmi, þín
ferðalok, þá hittir þú aftur afa.
Við byggjum saman bæ í sveit
sem brosir móti sól.
Þar ungu lífi landið mitt
mun ljá og veita skjól.
Sól slær silfri á voga,
sjáðu jökulinn loga.
Allt er bjart fyrir okkur tveim,
því ég er kominn heim.
Að ferðalokum finn ég þig
sem mér fagnar höndum tveim.
Ég er kominn heim,
já, ég er kominn heim.
(Jón Sigursson)
Þín nafna,
Sólveig Jóhannsdóttir.
Elsku Dollý, amma mín, ég
kveð þig með sorg og söknuði í
hjarta. Ég á margar stórkostleg-
ar minningar um þig og afa úr
ferðum okkar í Grímsnesið, mikið
var brallað og gert. Einnig fórum
við í fullt af ferðum að skoða
sveitina og í molakaffi út í móa.
Tíminn sem þið bjugguð á
Smyrlahrauni mun fylgja mér
alla ævi þar sem það var mitt ann-
að heimili, þú að fella net í dyr-
unum og afi úti í skúr að fella net,
á meðan sást í iljarnar á mér í ís-
skápnum.
Amma mín, mikið varst þú góð
við mig, endalaus þolinmæði og
gott skap sem gerði það að verk-
um að ég vildi vera öllum stund-
um í kringum þig, afa og Fríðu.
Ég gæti skrifað margar bækur
um okkar stundir saman en það
sem skiptir mig mestu máli síð-
ustu árin er að ég var svo heppinn
vinnu minnar vegna að umgang-
ast þig mikið og ræða við þig og
segja þér hversu mikið ég elskaði
þig og hvað þú hefðir mikil áhrif á
mig og hvað þú og afi ættuð stór-
an þátt í hver ég er í dag.
Elsku amma, nú ert þú komin
til afa sem örugglega tók á móti
þér með útbreiddan faðminn eins
og honum var einum lagið, eflaust
eruð þið að njóta birtu og yls í
sumarlandinu góða þar sem þið
munuð vaka yfir mér og mínum.
Amma mín, takk fyrir allt og
guð geymi þig.
Við lífsins stiga ætlum að þramma
og þar með okkur verður þú
okkar elsku besta amma.
Okkur þykir lífið svo skrýtið
og margt er svo flókið í heiminum nú.
Þá er alltaf gott að vita
að okkur getur hjálpað þú.
Þú alltaf í huga okkar ert.
Þú hjörtu okkar hefur snert
með góðmennsku og hjartavernd.
Hér og nú ertu heimsins besta amma
nefnd.
Þú ert sem af himnum send.
(Katrín Ruth)
Baldur Jóhannsson.
Elsku amma mín, þá ertu hald-
in af stað í þitt síðasta ferðalag, í
sumarlandið til elsku afa. Orð fá
því ekki lýst hvað ég er þakklát
fyrir allar stundirnar sem við átt-
um saman og ekki voru þær fáar.
Minningarnar sem ég á af þér og
elsku afa mínum sitja mér efst í
huganum þessa dagana, enda er
söknuðurinn mikill. Það var ekk-
ert skemmtilegra en að fá að
koma til ömmu og afa á Eyrar-
holti, því þar mátti nú allt. Syk-
urlaus eplasvali, frostpinnar og
brún lagterta einkenna æsku
mína, að ógleymdu cocoapuffs og
grillaðri samloku með osti og aro-
mat. Á milli máltíða fórum við
Svenni bróðir ósjaldan í búðaleik,
þér til mikillar gleði, með allt
puntið hennar ömmu. Þér leist nú
ekkert alltof vel á það, en afi náði
þér nú oft með orðunum „æ,
leyfðu nú börnunum að leika sér“.
Posinn sem ég notaðist við fær að
skarta náttborðið mitt í komandi
framtíð, þar sem lampinn sem þú
fékkst í fermingargjöf gegndi
lykilhlutverki í búðarleik alnöfnu
þinnar.
Stuðningurinn sem þið afi
sýnduð mér alltaf í gegnum tíðina
er mér ómetanlegur. Þið mættuð
á hvert einasta fimleikamót og
sátuð þar á glerhörðum bekkjum,
en þó mættuð þið alltaf til þess að
hvetja mig áfram og alltaf fengu
knúsin að fylgja og orð um hversu
stolt þið væruð af mér. Þegar ég
fór í menntaskóla og loks háskóla
minnkaði stoltið þitt alls ekki, það
varð enn meira ef eitthvað var.
Þegar ég kom síðustu árin á
Hrafnistu til þín sparaðirðu aldr-
ei stoltið, þú sagðir öllum sem við
mættum á ganginum að þetta
væri ekki bara barnabarnið þitt,
heldur alnafna þín sem væri að
læra mannfræði og væri sko orðin
flugfreyja á milli þess sem hún
hugsaði um gamla fólkið á Hrafn-
istu í Garðabænum. Mér hefur
aldrei liðið jafn vel með afrek mín
í lífinu og þegar ég heimsótti þig,
elsku amma mín, þú hefur alltaf
verið minn helsti stuðningur í
einu og öllu.
Ég fékk þann heiður að fá að
vera alnafna þín og hefur nafnið
alltaf verið mér mjög kært. Nú er
mikil pressa á mér að halda nafn-
inu og feta í fótspor þín. Ég stefni
að því að baka þyngd mína af lag-
tertu fyrir jólin til þess að ná
hvernig í ósköpunum þér tókst að
baka þessa dásemd.
Ég mun alltaf hugsa til þín,
elsku Dollý amma mín. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
fylgja þér síðustu metrana, liggja
hjá þér dag og nótt, halda í hönd
þína og faðma þig og kyssa.
Takk fyrir að vera besta amma
heims, takk fyrir samveruna síð-
ustu 24 árin, takk fyrir allt.
Sofðu rótt elsku amma mín, ég
elska þig.
Þín alnafna,
Sólveig Guðmundsdóttir.
Elsku systir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guð blessi minningu þína, góða
nótt og guð geymi þig.
Þín systir
Guðríður M. Guðmunds-
dóttir (Gógó).
✝ Guðjón MagnúsEinarsson
fæddist 11. mars
1934 á Ólafsfirði.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 29. október
2019 eftir snörp
veikindi.
Foreldrar hans
voru Jóna Gíslína
Magnúsdóttir, f.
1915, d. 1995, og
Óli Jónsson, f. 1909, d. 1981.
Þriggja mánaða var Magnús
gefinn til kjörforeldra sinna
Einars Brynjólfssonar, f. 1906,
d. 1990, og Margrétar Einars-
dóttur, f. 1904, d. 1998, sem ólu
hann upp eftir það.
Systkini Magnúsar eru María
Anna Óladóttir, f. 1932, d. 2016,
býliskona Elsa Theódóra
Bjarnadóttir, f. 1960, þau eiga
tvö börn og tvö barnabörn. 2)
Soffía, f. 1964, maki Sveinn
Pálsson, f. 1961, þau eiga þrjú
börn. 3) Siggeir, f. 1965, sam-
býliskona Guðný Gunnsteins-
dóttir, f. 1967, þau eiga þrjú
börn.
Magnús átti einnig utan
hjónabands dótturina Sigrúnu
Ingu, f. 1959, maki hennar er
Sigurður Þór Sigurðsson, f.
1959, þau eiga fjögur börn og
sjö barnabörn
Magnús ólst upp á Ólafsfirði
til sjö ára aldurs en þá flutti
hann til Akureyrar með foreldr-
um sínum. Hann hóf sjómennsku
á fjórtánda ári og var þá ýmist á
fiskiskipum eða fraktskipum.
Þegar sjómennsku lauk gerðist
Magnús vörubílstjóri og vann
við það meðan aldur leyfði. Síð-
asta árið var honum erfitt vegna
heilsubrests og lést hann á líkn-
ardeild Landspítalans eftir
snörp veikindi.
Jarðarförin hefur farið fram.
Sigurbjörn Friðrik
Ólason, f. 1937,
Einar Marvin Óla-
son, f. 1944, d.
1968, og Sigríður
GB Einarsdóttir, f.
1941.
Magnús eign-
aðist tvær dætur í
fyrra hjónabandi,
þær eru: 1) Freyja,
f, 1956, maki Pétur
Þór Jónasson, f.
1952, þau eiga þrjú börn og tvö
barnabörn. 2) Jóna Magnea, f.
1960, maki Sigurður Óli Sum-
arliðason, f. 1961, þau eiga eitt
barn.
Eftirlifandi eiginkona Magn-
úsar er Gyða Sigríður Siggeirs-
dóttir, f. 1941, börn þeirra eru:
1) Einar Bjarni, f. 1962, sam-
Lífið er lærdómur og lífið er
eilíft. Stundin rennur upp til að
yfirgefa jarðvistina og skipta um
íverustað. Lát föður okkar kom
ekki á óvart. Ljóst var að hverju
dró.
Við höfðum átt með honum
góðar stundir skömmu áður. Þó
að líkaminn væri að gefa sig þá
var hugsunin skýr og ekki hægt
að merkja neinar gloppur í
minninu. Það var raunar
merkilegt hvað hann hafði oft í
gegnum árin haft betur þrátt
fyrir að heilsan fengi harða
skelli.
Foreldrar okkar skildu þegar
við vorum ungar og samskiptin
við pabba því minni en ella hefði
orðið. Pabbi varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að kynnast og kvæn-
ast Gyðu sem er einstök kona og
reyndist okkur systrum svo ein-
staklega vel. Hún tók okkur sem
eigin dætrum og vorum við alla
tíð velkomnar. Minnisstæðar eru
margar góðar stundir í eldhús-
króknum í Teigagerðinu. Við
minnumst líka ferða í vörubíln-
um með pabba og áhuga hans á
bílum, mótorhjólum, skipum og
flugvélum. Nokkur af barna-
börnunum hafa erft þann áhuga.
Lengi ók pabbi eigin vörubíl en
vann einnig á fleiri tækjum.
Pabbi var stór og sterkbyggð-
ur maður. Hann var skapmaður
og gat verið snöggur upp en sá
stormur stóð að jafnaði stutt.
Hann var matmaður og óhjá-
kvæmilega kemur orðið sælkeri
upp í hugann.
Við minnumst pabba með
þessu litla ljóði eftir Davíð Stef-
ánsson:
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
Sendum hlýjar kveðjur til
Gyðu og ættingja.
Freyja og Jóna.
Guðjón Magnús
Einarsson
Elsku maðurinn minn og besti vinur, faðir
okkar og sonur,
PÁLL HEIMIR PÁLSSON
Jörfagrund 9, Kjalarnesi,
lést að heimili sínu sunnudaginn
24. nóvember. Útförin auglýst síðar.
Bryndís Skaftadóttir
Unnur Aníta
Stefán Birgir
Benedikt Arnar
Hrafn Jökull
Regína Gréta
Páll Jökull
Páll Friðriksson
Yndislegur faðir okkar, sonur og bróðir,
SIGMAR ÖRN PÉTURSSON
lést mánudaginn 18. nóvember.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 2. desember
klukkan 13.30.
Anna Guðbjörg Sigmarsdóttir
Hafsteinn Ingi Láruson
Daníel Þór Láruson
Anna Guðbjörg Sigmarsd. Hallgrímur Harðarson
Pétur Ásgeir Steinþórsson Guðrún Þorbjarnardóttir
og systkini hins látna
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar