Skessuhorn - 17.07.2019, Blaðsíða 24

MIÐVIKUDAGUR 17. júLí 201924
Vörur og þjónusta
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
H P Pípulagnir ehf.
Alhliða pípulagnaþjónusta
Hilmir 820-3722
Páll 699-4067
hppipulagnir@gmail.com
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
8
Fyrir alla vigtun
Húsarafmagn
Töflusmíði
Iðnaðarrafmagn
Bátarafmagn
Bílarafmagn
RAFMAGN
vogir@vogir.is Sími 433-2202
VOGIR
Bílavogir
Kranavogir
Skeifuvogir
Pallvogir
Aflestrarhausar
Hönnun prentgripa
& alhliða prentþjónusta
Drei bréf - Boðsbréf
Ritgerðir - Skýrslur
Reikningar - Eyðublöð
Umslög - Bréfsefni
Fjölritunar- og
útgáfuþjónustan
Getum við
aðstoðað þig?
sími: 437 2360
olgeirhelgi@islandia.is
• Bílasprautun • Bílaréttingar • Framrúðuskipti
BÍLASPRAUTUN VESTURLANDS
S: 860-0708 • Smiðjuvellir 7, Akranesi • bv.sprautun@gmail.com
Vinnum fyrir öll tryggingafélög
Ég sá nýverið grein i Skessuhorni
um fyrstu gestina í hinu nýja hóteli
að Varmalandi. Ég var í Samvinnu-
skólanum þennan vetur og á bind-
indisdaginn 1. febrúar var að venju
sameiginleg skemmtun Húsmæðra-
skólans og SVS. Skólahljómsveit
okkar í SVS flutti þá frumsaminn
texta, óð til Vamalandsmeyja, þeirra
sem á myndinni eru. Sendi ykkur til
gamans þennan texta og frásögn af
tilurð hans.
Varmalandsóður
Að Varmalandi höldum vaskir
sveinar
vífilengjur ekki þolum neinar.
Þangað okkur bjóða bjartar, -
hreinar
blíðar Evudætur – ungar heima-
sætur.
Neistar ykkar beinskeyttu brúna-
ljósa
bálið hafa tendrað í okkar sál.
Í hugarfylgsnum borgfirskra
blómarósa
birtast hvorki, vonandi – svik né tál,
Að Varmalandi höldum vaskir
sveinar
vífilengjur ekki þolum neinar.
Þangað okkur bjóða bjartar, -
hreinar
blíðar Evudætur – ungar heima-
sætur.
Næst var lagið spilað, þar sem
Guðvarður Kjartansson frá Flat-
eyri, lék einleik á trompet, en því
næst var textinn sunginn allur í
gegn að nýju. Hljómsveitin „Dal-
bræður“ lék fyrir dansi á hátíðin-
ni, en hljómsveit Samvinnuskólans
hvíldi í um 40 mínútur og þá var
þessi bragur fluttur. Hljómsveit
Samvinnuskólans skipuðu: Grétar
Snær Hjartarson frá Flateyri píanó/
harmonika, Guðvarður Kjartans-
son frá Flateyri trompet, jón Illu-
gason frá Mývatni gítar – einskonar
alt- eða baritongítar, Kári jónasson
fréttamaður trommur og Sigurður
Geirdal, f.v. bæjarstjóri, lék á 12
strengja gítar.
Texti varð þannig til, að undirri-
taður sagði við Dag Þorleifsson:
„Að Varmalandi höldum vaskir
sveinar, vífilengjur ekki þolum nei-
nar.“ Og skipaði svo Degi að sem-
ja restina. Lagið er erlent, heitir „
Piccolisima Serenada“ og var mjög
vinsælt. Þessi texti var fluttur í hið
fyrsta og eina sinn á sameiginlegri
„árshátíð“ Húsmæðraskólans á
Varmalandi og Samvinnuskólans á
Bifröst að Varmalandi, bindindis-
daginn 1. febrúar 1959.
Grétar Snær Hjartarson
Kvenfélagið Lilja í Eyja- og Mikla-
holtshreppi fagnaði 90 ára afmæli
fyrr á þessu ári. í tilefni af því var
ákveðið að safna 90 þúsund krón-
um og færa íbúum Brákarhlíðar að
gjöf, til að byggja gróðrhús/garð-
skála við heimilið.
Það voru þær Herdís Þórðar-
dóttir, Katharina Kotschote og
Veronika Guðrún Sigurvinsdóttir
úr Kvenfélaginu Lilju sem afhentu
gjöfina mánudaginn 8. júlí síðast-
liðinn. Halla Magnúsdóttir veitti
gjöfinni viðtöku fyrir hönd Brákar-
hlíðar.
kgk
Eftir að við hjón festum okk-
ur Fossatún urðum við aðilar að
skógræktarverkefni fyrir jörðina
hjá Vesturlandsskógum. Fórum
á námskeið og kortlögðum skjól-
belti og ræktunarsvæði. Sam-
hliða því að framfylgja hugmynd-
um um uppbyggingu ferðaþjón-
ustu vildum við fegra landið með
skógrækt. Við vorum afar kröftug
fyrstu tvö árin 2005/6 en gáfumst
svo upp. Ástæðan var sú að mik-
ill meirihluti þess sem við settum
niður þessi fyrstu tvö ár var rif-
ið upp og eyðilagt af rollum ná-
granna okkar. Það var alveg sama
hvernig við bárum okkur upp það
var einfaldlega enginn vilji til þess
að hugsa um, hvað þá bera ábyrgð
á eigin fé. Eigendurnir stóðu al-
veg klárir á að sínum lagalega rétt
til þess að láta skemmdarvarga
rústa vinnu og verðmætum á lóð-
um annars fólks.
Fyrstu viðbrögð voru afneitun.
Að viðkomandi grannar ættu ekki
féð. Svo vorum við beðin um að
staðfesta að þeirra mark væri á
kindunum. Vorum við ekki með
markaskrá héraðsins á hreinu?
Þegar svo eignarétturinn var stað-
festur og gengist við rollunum,
fengum við að heyra að símtöl um
smölun í annarra manna löndum
væru illa þegin. Nei, við værum
ekki of góð til þess að smala eig-
ið land og safna fénu í hóp. Þegar
vel stæði á væri hægt að kíkja við
og sækja það sem þeim tilheyrði.
Það var okkur þungbært að
leggja skógræktina í Fossatúni af
og það litla sem lifði stendur í dag
sem fagur vitnisburður um hvað
hefði orðið ef nýgróðurinn hefði
ekki orðið mannlegu ábyrgð-
arleysi að bráð. Við, ásamt því
fólki sem á um 20 sumarbústaði
í Fossatúni, höfum undanfarin ár
ræktað lóðir okkar með blómum
og jurtum til að fegra nærum-
hverfið. Þetta hefur farið á sömu
leið. í skjóli nætur koma útsend-
arar nágranna okkar og rífa upp
plönturnar og éta sumar. Þeg-
ar ég leitaði fyrir mér hjá sveit-
arfélaginu kannast starfsfólk og
fulltrúar þar við vandann og að
málið sé í fjötrum sérhagsmuna
örfárra. Sauðfjárbúskapur hefur
lagalega umgjörð en sveitafélög
geta samt annaðhvort leyft eða
bannað lausagöngu fjár og stór-
gripa. Borgarbyggð leyfir þennan
óskunda.
Er til of mikils ætlast að alþing-
isfólk og sveitastjórnarfulltrúar
átti sig á hraðri þróun samfélags-
ins og að almennir hagsmunir
hafi meira vægi en sérhagsmun-
ir? Lagaumgjörðin og það fyrir-
komulag sem nú gildir um með-
höndlun sauðfjárbænda á fjár-
munum sínum er varla undan-
þegið endurskoðun og uppfærslu?
Áður fyrr var svipaður búskapur á
flestum jörðum sveitarfélagsins
og bændur höfðu mannskap og
þekkingu til að annast búskapinn
og deila verkum ef svo bar undir.
Núna eru aðstæður og umhverfi
atvinnuhátta ólíkt því sem var.
Er það óeðlileg krafa að sauð-
fjárbændur reki fé sitt á fjall? Má
ræða það að sauðfjárbændur girði
fé sitt inni noti þeir heimahaga en
víkki þá ekki út til nágrannajarða
og vegkanta? Er það eðlileg krafa
sauðfjárbænda að nágrannar víg-
girði jarðir sínar en þeirra eigin
girðingar séu ekki fjárheldar?
Mér skilst að enginn fullstarf-
andi sauðfjárbóndi sé í Borgar-
byggð í dag, heldur sé sauðfjárbú-
skapur stundaður í lausamennsku
með rýrar eftirtekjur og minnk-
andi framtíðarhlutverk nema að-
stæður gjörbreytist. Það myndi
væntanlega þýða; fagmennska og
ábyrgð, sem lykilorð. Myndi slíkt
sliga sauðfjárbúskap í héraðinu?
Þessi grein er jafnframt áskorun
til sveitarstjórnar Borgarbyggðar
um að taka lausafjárgöngu fjár til
umræðu sem leiði til niðurstöðu
og helst breytinga á núverandi
fyrirkomulagi.
Steinar Berg Ísleifsson, Fossatúni
Strákarnir frá Bifröst fluttu óðinn til Varmalandsmeyjanna. Myndin er tekin þegar
þær hittust nýverið, 60 árum eftir útskrift. Hér eru þær ásamt mökum.
Fluttu óð til Varmalandsmeyja
Færðu Brákarhlíð peningagjöf
Halla Magnúsdóttir, Herdís
Þórðardóttir, Katharina
Kotschote og Veronika Guðrún
Sigurvinsdóttir við afhendingu
gjafarinnar. Ljósm. Brákarhlíð.
Pennagrein
Lausaganga
og lausamennska