Feykir - 25.10.2017, Blaðsíða 17

Eftir fáa daga eiga landsmenn þess
kost að kjósa sér að nýju fulltrúa til
setu á Alþingi, aftur og nýbúnir.
Um hvað skyldu þessar
kosningar annars
snúast, hver eru
helstu baráttumálin?
Mörgum vefst eflaust
tunga um tönn.
Allt eins?
Þeir sem leggja eitthvað
við hlustir og fylgjast með
fjölmiðlaumræðunni eru
margir á báðum áttum. Í
fljótu bragði virðast helstu
áherslumál vera giska lík og eins hjá
öllum flokkum, örlítð mismunandi
eftir stöðu hvers um sig. Allir lofa betri
kjörum, betri hag fyrir alla, betri
heilbrigðisþjónustu, hamingjusamara
Íslandi.
Virðing og traust
Erum við kannski komin á þann stað
að vera að kjósa um traust og virðingu?
Líklega er óþarfi að tíunda að þegar
virðingu gagnvart þingmönnum ber á
góma er ekki úr háum söðli að detta.
En það er miklu meira í þessu hugtaki,
virðing. Það er virðing fyrir vinnu-
brögðum, fyrir lýðræðinu, fyrir öðru
fólki. Sjálfsvirðingu og stolti kjósenda,
íbúanna í þessu landi er jafnvel
misboðið og á hvorutveggja hefur reynt
umtalsvert á síðustu misserum gagnvart
stjórnvöldum. Allir frambjóðendur
sem leita eftir stuðningi almennings til
starfa á vettvangi Alþingis
verða að mínu áliti að
skoða hug sinn vel og gera
betur en forverarnir að
þessu leyti og bæta
raunverulega um betur.
Svikin loforð
Við stöndum reyndar á
tímamótum nú eins og svo
oft áður. Það eru sterk öfl í
samfélaginu sem vilja
gjörbreyta þeirri sýn sem
jafnaðarmenn hafa. Við
eigum yndislega þjóð, greinda,
menntaða og í stórum dráttum
heiðarlega. Við viljum trúa og treysta
náunganum. Aftur og aftur höfum við
hrekklaus trúað stjórnmálaöflum sem
lævíslega taka sér í orði stöðu við hlið
jafnaðamanna örfáum vikum fyrir
kosningar og tala af tungulipurð um
dýrmæt gildi sem við jafnaðarmenn
tölum fyrir ár út og ár inn. Loforðin eru
svo hunsuð jafnharðan að loknum
kosningum. Kosningabaráttan sem nú
er senn á enda er engin undantekning.
Ég undirstrika bara þetta: Varist
eftirlíkingar, rifjum upp, skoðum
söguna. Hver hafa verið hin raun-
verulegu baráttumál þessara flokka?
Hverjir hafa fengið bestu sætin við
kjötkatlana? Eru það aldraðir, öryrkjar,
námsmenn, barnafólk, almennir laun-
þegar?
„Kæri kjósandi“
Í þessu sambandi er vert að rifja upp
persónulegt bréf Bjarna Benedikts-
sonar, formanns Sjálfstæðisflokksins
sem hann sendi eldri borgurum þann
22. apríl 2013. Þar lofaði hann að
kjaraskerðing sem aldraðir urðu fyrir
2009 í kjölfar hrunsins yrði afturköll-
uð. Hann hét því að afnema eigna-
skattinn, sömuleiðis að lækka fjár-
magnstekjuskattinn og líka að afnema
tekjutengingu ellilífeyris. Ekkert af
þessu hefur flokkur hans staðið við
þrátt fyrir að vera í lykilaðstöðu allt
þetta tímabil. Er nema von að spurt sé,
hvort hægt sé að treysta stjórnmála-
flokki af þessu tagi.
Mannúð
Jafnaðarstefnan er líklega áhrifamesta
stjórnmálahugmynd í okkar heimshluta
síðustu hálfa aðra öld. Það er reyndar
oft haft á orði að við Íslendingar séum
innra með okkur flestir jafnaðarmenn,
aðhyllumst hugsjónir um mannúð,
virðingu, jöfnuð og réttlæti til handa
sérhverjum manni. Þetta eru grund-
vallarstef og við jafnaðarmenn höldum
þeim sleitulaust á lofti í orði og verki,
öndvert við ýmsa aðra stjórnmálaflokka.
Venjulegt fólk
Jafnaðarmannaflokkur Íslands, Sam-
fylkingin er ekki kerfisflokkur. Hann
er ekki flokkur sérhagsmunahópa, ekki
útvegsmanna, ekki bændasamtaka,
ekki sjávarútvegsforkólfa og ekki
forráðamanna viðskiptalífsins. En
hann er hinsvegar hagsmunaflokkur
allra þeirra sem innan þessara vébanda
starfa, venjulegs fólks. Flokkurinn
tekur sér stöðu meðal þeirra og ekki
annarra.
Hjartað á réttum stað
Við fáum að nota okkar dýrmæta
lýðræðislega rétt eftir fáa daga í
kosningum til Alþingis. Baráttumál
okkar jafnaðarmanna eru enn á sömu
lund, vörn og sókn fyrir venjulegt fólk
en ekki þrönga sérhagsmuni. Er ekki
tækifærið einmitt núna, að taka nýja
ákvörðun, ferska og djarfa – já, og láta
hjartað ráða för.
Guðjón S. Brjánsson
skipar 1. sæti á lista Samfylkingar
í NV-kjördæmi
AÐSENT : Guðjón S. Brjánsson skrifar
Krossinn ræður miklu
Það er sannfæring mín að okkur sem
byggjum þetta land beri skylda til að
halda því í byggð og skila því þannig
áfram til komandi
kynslóða. Í þessari
kosningabaráttu þar
sem ég býð mig fram
fyrir Flokk fólksins í
Norðvesturkjördæmi
hef ég lagt áherslu á það
að styrkja beri innviði
þessa víðfeðma
kjördæmis. Hér á ég við
þætti á borð við
samgöngur,
raforkuflutninga og
fjarskipti (netöryggi).
Nægar áskoranir bíða
okkar.
Það er mín sannfæring að fólkið í
byggðunum skuli njóta réttar síns til
sjálfsbjargar með sjálfbærri nýtingu
þeirra náttúruauðlinda sem heyra til
þessara byggða. Ef fólk býr við trausta
innviði og hefur frelsi til að bjarga sér
þá leysast mörg önnur vandamál af
sjálfu sér. Við sem byggjum þetta land
erum bæði hugmyndarík og harð-
dugleg.
Í fiskveiðunum þarf að
verja nýtingarrétt byggð-
anna á fiskimiðunum. Ég
tel að nú verði ekki lengra
gengið í þeim efnum að
höndla með þennan rétt
svo hann færist milli
byggðarlaga. Löggjafinn
verður að stöðva kvóta-
framsal milli byggða. Þetta
yrði viðspyrna frá botni í
núverandi kerfi.
Laða verður fram frum-
kvæði og dugnað í nátt-
úrulegum sjávarbyggðum þessa lands,
sem byggðust upp vegna nálægðar við
rík bolfiskimið. Þar horfi ég í fyrsta lagi
til rýmkunar á heimildum til að stunda
veiðar á minni bátum með línu og á
handfæri. Þessar veiðar eru aldrei nein
ógn við fiskistofna og fara vel með
lífríkið. Strandveiðar og línuívilnun eru
hvort tveggja ráðstafanir sem hafa
reynst minni sjávarbyggðum vel. Það á
að ganga lengra í svipuðum aðgerðum.
Endurskoða verður álagningu veiði-
gjalda. Útreikningur þeirra er á kol-
röngum forsendum. Þau sliga og ógna
rekstri minni og meðalstórra sjávar-
útvegsfyrirtækja sem mörg hver eru
burðarstoðir í sjávarbyggðunum.
Sem menntaður fiskifræðingur er ég
upptekinn af vistfræðilegri nálgun í
fiskveiðistjórnuninni. Vonandi ganga
væntingar um frekari vöxt þorsk-
stofnsins eftir. Samhliða ráðstöfunum
til að efla útgerð frá byggðum sem
liggja vel að ríkum fiskimiðum eigum
við að hlúa að bolfiskstofnum með því
að gera allt sem í okkar valdi stendur til
að þeir hafi nægt æti. Það tryggir góðan
vöxt með meiri „fallþunga“ fisksins,
aukna afrakstursgetu fiskistofna og
minni náttúruleg afföll svo sem vegna
sjálfsáts eins og við höfum séð gerast
hjá þorskinum.
Flokkur Fólksins styður eindregið
íslenskan landbúnað. Sveitir landsins
eru afar dýrmætar fyrir okkur öll sem
þjóð. Búseta og sem öflugast mannlíf í
þeim skiptir miklu máli, ekki einungis
með tilliti til matvælaframleiðslu
heldur einnig sem hluti af okkar
sjálfsmynd og menningu. Ég tel að
ríkisvaldinu beri skylda til þess nú að
koma sauðfjárbændum tafarlaust til
hjálpar með fjárframlögum. Vandi
þeirra er tímabundið ástand sem mun
líða hjá. Íslenskur landbúnaður fram-
leiðir frábærar afurðir sem eiga fram-
tíðina fyrir sér.
Síðan má ekki gleyma því að
landbúnaður og búseta til sveita er afar
mikilvægur þáttur fyrir þá atvinnugrein
sem hefur blómstrað hvað mest á
liðnum árum sem er ferðaþjónustan.
Þar eru möguleikarnir ótæmandi.
Af miklum metnaði og einlægri
löngun til að leggja djarfa hönd á plóg
býð ég nú fram krafta mína til að berjast
fyrir hag íbúa Norðvesturkjördæmis.
Magnús Þór Hafsteinsson,
oddviti Flokks Fólksins
í Norðvesturkjördæmi.
AÐSENT : Magnús Þór Hafsteinsson skrifar
Byggðirnar njóti réttar til sjálfsbjargar
40/2017 17