Slökkviliðsmaðurinn - 01.09.1997, Side 49

Börnin fá bangsa
Slökkviliðsmenn gefa börnum tuskubangsa í huggunarskyni.
Færa börnum ástúð og öryggi. Góð reynsla af
þessu tilraunaverkefni
Eitt sérstakt slys kemur strax upp í
huga kafteins Kurt Lossen. Hann og
aðrir í Winona slökkviliðinu höfðu
farið á slysstað þar sem bíll hafði ekið
á reiðhjól. Við komuna á slysstað
fundu þeir hræddan ungan strák,
u.þ.b. 12 ára, sem bíllinn hafði ekið á.
Þó Lossen muni ekki nákvæmlega
smáatriði slyssins, man hann eftir
sinni fyrstu hugsun - að gefa
drengnum „Hug-A-Bear“ bangsa.
Lossen minnist þess að hafa hikað í
aðeins eina sekúndu, og velt því fyrir
sér hvort strákurinn teldi sig of
gamlan fyrir „Hug-A-Bear“ bangsa. „Ég
hugsaði, að það sakaði ekki að spyrja
og strákurinn greip bangsann og hélt
honum þétt upp að sér, og ég hugsaði
,,vá! „Hug-A-Bear“ bangsinn gerði
ótrúlegt gagn,“ sagði Lossen.
Þessi bangsi og hundruð annarra
voru saumaðir vandlega og af
umhyggju af Marie Janikowski. Á
heimili Janikowski sýnir hún tylftir af
„Hug-A-Bear“ böngsum, allir í mis-
munandi litum, sumir loðnir, sumir
blettóttir, sumir brúnir. En allir þessir
bangsar eru sætir, mjúkir og algjörlega
heilir með augu, eyru, nef og ísaumað
bros.
Það tekur hana rétt rúmlega klukku-
stund að búa til hvern bangsa, sem er
talið einfalt miðað við nútíma mæli-
Bangsar þekkjast líka á
íslandi. Börn sem flutt voru
með sjúkrabílum Slökkviliðs
Reykjavíkur á árunum 1994-96
fengu bangsa að gjöf.
Fyrirtœkið Max hf. gaf
bangsana og nutu þeir mikilla
vinsœlda. Hins vegar urðu
sjúkraflutn ingsmenn
uppiskroppa með bangsana
sökum vinsœlda þeirra, en þeir
eru vœntanlegir aftur. Á
myndinni eru Lárus Petersen
sjúkraflutningsmaður og Hlíf
Steingrímsdóttir læknir með
fangið fullt af böngsum.
kvarða. Þó bangsarnir hafi hvorki
rafhlöður né hreyfanlega hluta, þýða
þeir ást og öryggi í augum barnsins.
Janikowski hefur búið til bangsana
síðustu tíu árin eða meira, fyrir hönd
„Telephone Pioneers of America“.
Hún útskýrir að hópurinn saman-
standi af núverandi og fyrrverandi
starfsmönnum símafyrirtækisins, en
hún sjálf tilheyri þeim síðarnefndu.
Hópurinn vinnur mörg önnur sam-
félags verkefni - svo sem að greiða
fötluðum aðgang að bílastæðum.
Janikowski vissi að nafnið hennar
var notað mikið við verkefnið. „Mér
finnst gaman að sauma og mér líkar
vel við börn og þetta virtist vera gott
verkefni,“ sagði hún. I byrjun saumaði
hún bangsa fyrir Sjúkrabílaþjónustuna
í Rochester, Síðan leitaði hún til Ed
Kohner, sem var þá slökkviliðsstjóri í
Winona.
„Mér fannst þetta myndi verða gott
verkefni fyrir Winona. Ég spurði hann
hvort hann myndi leyfa slökkviliðs-
mönnum að gefa bangsana og honum
fannst það frábær hugmynd og við
höfum gert það alla daga síðan.
„í hvert skipti sem ég hugsa um að
hætta, heyri ég sögu frá einum
slökkviliðsmanni um það hvernig einn
bangsi róaði barn og gerði störf
slökkviliðsmannanna auðveldari, og
ég mun sauma nokkra í viðbót," sagði
hún. Lossen er ánægður með að
Janikowski haldi áfram að sauma.
„Það sem hún er að gera með „Hug-A-
Bear“ verkefninu er stórkostlegt. Börn
grípa þessa hluti og gera nákvæmlega
það sem heiti bangsans segir til um,“
sagði hann.
„Sum barnanna gráta svo mikið að
ekkert getur stöðvað tárin, en þau
halda utan um bangsana og sleppa
ekki takinu," sagði hann. Lossen
útskýrði að bangsarnir eru hluti af
súrefnispökkunum, fyrsta búnaðinum
sem slökkviliðsmenn í Winona koma
með á vettvang. Bangsarnir eru aldrei
skildir eftir í bílunum. Janikowski segir
að þó hún sendi enn nokkra „Hug-A-
Bear“ bangsa til Rochester, þá sé gott
að vita að þeir eru notaðir í Winona.
Fyrir utan sögu Kurt Lossen, segir
Janikowski að hún viti aldrei um afdrif
bangsanna eða eigenda þeirra. En hún
veit að bangsarnir geta verið fyrsta
leikfang sumra barna sem byrja upp á
nýtt eftir bruna. Fyrir aðra eru bangs-
arnir huggun. Þeir gætu ekki verið
verðmætari þó þeir væru fylltir með
gulli.
Grein eftir Deb Nahrgang
/ Winona Daily News
- Eggert Guðmundsson þýddi.
SLÖKKVILIÐSMAÐURINN
49