Spássían - 2011, Side 55

55
Misfits - eða Utangarðsfólkið - hóf göngu sína í Bretlandi
árið 2009 og naut fljótt fádæma vinsælda. Velgengnina má
ekki síst rekja til þess að framleiðendur voru naskir á að nýta
sér netið til kynningar, sérstaklega samskiptasíðurnar þar sem
samhliða söguþráður átti sér stað um leið og þættirnir voru
sendir út. Jafnframt er sótt í ríka myndasöguhefð um ofurhetjur
sem skilar sér í myndrænum stíl. Um þessar mundir er verið að
sýna þriðju seríuna en hver sería samanstendur af sex til sjö
þáttum. Þættirnir hafa ekki verið sýndir í íslensku sjónvarpi
enn sem komið er, en nálgast má fyrstu tvær seríurnar á DVD.
Sögusviðið er miðstöð fyrir ungt fólk sem dæmt hefur verið
í samfélagsþjónustu fyrir ýmiss konar afbrot. Hetjurnar eru
fimm talsins og brot þeirra ólík, svo og persónuleikar. Öll
eiga þau sameiginlegt að eiga í erfiðleikum með mannleg
samskipti með þeim afleiðingum að gjarnan sýður upp úr.
Dag einn brestur á með óvenjulegum stormi með miklum
þrumum og hagléli og eftir að eldingu lýstur niður í hópinn
uppgötva krakkarnir sér til talsverðrar armæðu að þau hafa
öðlast óvenjulega hæfileika. Skyndilega búa þessi ungmenni,
sem samfélagið hafði dæmt einskis nýt, yfir getu til að láta
gott af sér leiða. Ofurhetjuhlutverkið breytir því þó ekki
að þau þurfa að halda áfram að skrúbba skítinn – bæði í
eiginlegri og yfirfærðri merkingu. Munurinn er samt sá að
nú fara afleiðingar gjörða þeirra virkilega að skipta máli
og þau uppgötva í fyrsta sinn að þau hafa að einhverju að
keppa í lífinu.
Sá ljóður virðist vera á hæfileikum hvers og eins að þeir
reynast endurspegla þeirra innri mann. Viðhorf þeirra
gagnvart heiminum opinberast í hinni nýfengnu getu með þeim
afleiðingum að pínlega feimni drengurinn verður ósýnilegur,
háværa óörugga stúlkan heyrir hugsanir og íþróttamaðurinn
sem gerði afdrifarík mistök í fortíð sinni getur haft áhrif á
tímann. Fljótlega kemur í ljós að þau eru ekki ein um að
búa yfir slíkum hæfileikum og ástandið virðist ala af sér
fleiri vandamál en það leysir. Fleiri einstaklingar sem einnig
glíma við mismunandi eftirköst stormsins dúkka upp og soga
utangarðsfólkið inn í atburðarásina.
Þættirnir eru hraðir og fyndnir og taka létt á málunum.
Handritin eru vel skrifuð, fagmannlega haldið á spöðum
og leikhópurinn til fyrirmyndar. Húmorinn groddalegur,
kynlífssenur frjálslegar og ofbeldið síst af skornum skammti.
Ef einhvern boðskap er að finna í þáttunum er hann sá að
breytingin kemur innan frá og skyndilausnir eru sjaldan
lykillinn að hamingju. En um leið að lífið er ekki þyrnum stráður
táradalur og stundum er nauðsynlegt að njóta augnabliksins
og æskunnar þrátt fyrir boð og bönn. Eins og margir aðrir
ofurhetjuþættir svara Misfits-þættirnir þeim spurningum
sem sjálfsagt flestir hafa spurt: Hvað ef ég væri ósýnileg?
Ódauðleg? Gæti flogið? Breytt vatni í mjólk? Svörin spanna
svo skalann frá því að vera grátbrosleg yfir í það að vera
nístandi sár. Því „í draumi sérhvers manns er fall hans falið“
– og allt það.
Óhætt er að segja að ofurhetjur hafi tröllriðið kvikmyndum og
sjónvarpi síðustu ár. Mest hefur farið fyrir X-Men kvikmyndum en
sjónvarpið reið á vaðið með þáttunum Heroes sem nutu mikilla
vinsælda um stutt skeið og í kjölfarið skutu upp kollinum ýmsir
minna þekktir þættir sem notuðust við svipaða formúlu; hópur af
venjulegu fólki býr skyndilega yfir yfirnáttúrulegum hæfileikum.
Því miður var gæðunum ekki alltaf fyrir að fara og því ekki hægt
að lá neinum fyrir að afskrifa bresku sjónvarpsseríuna Misfits sem
meira af sama meiði.
En það væru mistök.
„Með
dularfullum
hætti rís
draumsins bákn“
Eftir Ástu Gísladóttur