Dagblaðið Vísir - DV - 06.03.2020, Blaðsíða 16

16 FÓKUS - VIÐTAL 6. mars 2020
Ö
rlögin réðu því að Dagbjört
Barringer komst í kynni við
bandarískan mann sem
starfaði í leyniþjónustu sjó-
hersins. Hún kastaði öllu frá sér
og flutti vestur um haf til að ganga
í hjónaband, rétt rúmlega tvítug
að aldri. Í dag er hún hamingju-
samlega gift og komin í háttsetta
stöðu hjá einni stærstu verslun-
arkeðju í Bandaríkjunum. Dag-
björt ræddi við DV um upphaf-
ið að þessu ævintýri, lífið sem
eigin kona hermanns og ameríska
drauminn sem er brothættari en
flestir gera sér grein fyrir.
Fann sig ekki á Íslandi
Dagbjört ólst upp í Breiðholti og
á unglingsárunum bjó hún um
tíma í Noregi. „Heima á Íslandi
var ég alltaf að leita að sjálfri mér
og var algjörlega stefnulaus. Mér
fannst ég aldrei passa inn neins
staðar.“
Stjúpfaðir Dagbjartar og móðir
hennar fluttu til Noregs þegar
Dagbjört var 16 ára og fylgdi hún
þeim út. Hún reyndi um tíma
við menntaskólanám í Noregi en
leiddist svo út á vinnumarkaðinn
og flutti til Íslands.
„Ég var inn og út úr skóla og
ég fékk reyndar fínar einkunn-
ir, en ég glímdi við mikinn kvíða
og þunglyndi og var alltaf að
taka dýfur. Ég vann á hinum og
þessum stöðum, ég var mikið að
þjóna og vann á lager.“
Dagbjört sætti einelti í grunn-
skóla og segir það hafa haft mót-
andi áhrif á hana. Það hafi jafn-
vel átt stóran þátt í því að hún átti
erfitt með að fóta sig á Íslandi.
„Ég beit það í mig að ég gæti
ekki verið neins staðar þar sem
krakkar úr Seljaskóla voru. Mér
fannst ég þess vegna hvergi
örugg, Reykjavík er svo lítil. Þetta
hamlaði mér rosalega mikið. Ég
finn mikinn mun á þessu hérna
í Bandaríkjunum. Hérna get ég
leyft mér að vera ég, vera hávær
og ég get leyft mér að taka pláss.
Alltaf um leið og ég kem til Ís-
lands þá „minnka“ ég, klæði mig
í hettupeysu og læt fara minna
fyrir mér.“
Stökk á tækifærið
Árið 2013 var Dagbjört 19 ára
gömul og starfaði á kaffihúsinu
Amokka í Borgartúni. Einn við-
skiptavinur, bandarísk kona á sjö-
tugsaldri, átti eftir að reynast mik-
ill örlagavaldur í lífi hennar.
„Á öskudaginn 2013 kom
inn kona frá Washington-fylki í
Bandaríkjunum, Karen, sem var á
ferðalagi á Íslandi. Við byrjuðum
að spjalla og svo kom hún aftur
daginn eftir og aftur næsta dag.“
Tveimur mánuðum seinna
sendi Karen Dagbjörtu vina-
beiðni og skilaboð á Facebook og
í kjölfarið voru þær í reglulegum
tölvupóstsamskiptum. Þess ber
að geta að Karen var á sjötugs-
aldri en Dagbjört var rétt innan
við tvítugt.
„Þetta var rosalega skrítið og
fyndið, 60 og eitthvað ára gömul
kona kom þarna inn einn daginn
og svo bara vorum við orðnar
svakalega góðar vinkonur. Einn
daginn sendi hún mér skilaboð
sem voru nokkurn veginn svona:
„Ég veit að þetta hljómar mjög
undarlega, en gætirðu hugsað
þér að koma út og búa hjá mér í
sumar?“ Hún var sem sagt með
bás á hannyrðamarkaði í Seattle
þar sem hún var selja steina. Hún
spurði hvort ég vildi koma út og
hjálpa henni. Þar sem að ég er
afar hvatvís og með mikið ADHD
þá stökk ég bara á þetta strax.
Daginn eftir hætti ég í vinnunni
og fór og keypti flugmiða til
Bandaríkjanna.“
Dagbjört bjó á þessum tíma
heima hjá móður sinni, sem var
ekki beinlínis rótt þegar 19 dóttir
hennar tilkynnti henni að hún
ætlaði að flytja inn á ókunnuga
konu í Ameríku.
„Viðbrögðin hjá mömmu? Hún
heyrði auðvitað bara eitt orð:
mansal. Og gerði ráð fyrir að hún
myndi aldrei heyra frá mér aftur,
að líkið af mér myndi enda ein-
hvers staðar í ruslagámi. Ég fór
svo út og var hjá Karen allt sum-
arið. Það var heima hjá henni sem
ég sá fyrst ljósmynd af manninum
mínum, en myndin var hengd
á ísskápshurðina. Myndin hafði
verið tekin þegar hann útskrif-
aðist úr „bootcamp“-þjálfun ári
áður. Ég sá myndina og nefndi við
hana að þetta væri sætur strákur,
en svo ekkert meir.“
Ungi maðurinn á myndinni
reyndist vera Ben Barringer,
barnabarn systur Karenar, og
starfaði hann í leyniþjónustu
bandaríska sjóhersins.
„Það næsta sem gerðist var
að Karen hringdi í systur sína,
ömmu Bens, sem síðan hringdi í
hann og reyndi að fá hann til að
hitta mig. Hans viðbrögð voru að
sjálfsögðu þau að hann ætlaði sko
ekki að fara að hitta einhverja blá-
ókunnuga stelpu frá Íslandi, sem
hefði hætt sem kaffibarþjónn til
að fara að búa hjá einhverri kerl-
ingu í Ameríku!“
Amma Bens lét það hins vegar
ekki stoppa sig og tók upp á því
að þramma upp á herstöð, þar
sem Ben var, þar sem henni tókst
einhvern veginn að fá yfirmann-
inn í lið með sér. „Mér skilst að
hún hafi hreinlega beitt hann
andlegu ofbeldi og þvingunum,
laug að honum að ég hefði verið
í keppninni Ungfrú Ísland og ég
veit ekki hvað og hvað. Ben lofaði
honum að hann myndi hitta mig
en um leið og „the chief“ var far-
inn þá hringdi hann í ömmu sína
og sagði: „Ef þú minnist enn einu
sinni á þessa konu þá kem ég ekki
heim um jólin!““
Dagbjört vissi þó ekkert um
þessar ráðgerðir ömmunnar
og það var ekki fyrr en mörg-
um mánuðum síðar að hún fékk
að vita að eiginmaðurinn hefði í
raun hafnað henni í tvö skipti.
„Stuttu eftir þetta þá var haldin
afmælisveisla og hann var þá
skikkaður til að mæta. Þarna byrj-
uðum við að spjalla og næstu
tvær vikur vorum við að hittast,
alveg þangað til ég þurfti að fara
aftur heim til Íslands, sumarið var
á enda.“
Bónorð í sms-skilaboðum
Ben er ári eldri en Dagbjört. Dag-
björt segir að eftir að hún sneri
aftur heim til Íslands hafi enn
nánari kynni tekist með þeim,
þökk sé nútímatækni. Þau urðu
fljótlega ástfangin upp fyrir haus.
„Við urðum vinir á Facebook
og svo byrjuðum við að tala
saman á Skype í marga klukku-
tíma á dag. Þetta gerðist allt rosa-
lega hratt. Þetta var einfaldlega
þannig að ég sá ekki sólina fyrir
Ben og hann sá ekki sólina fyrir
mér. Ég vildi helst ekki gera neitt
nema vera í tölvunni og tala við
Ben. Svolítið óheppilegt að hann
var í Washington og ég á Íslandi
og átta klukkutíma mismunur,
sem þýddi að ég var alltaf að tala
við hann á næturnar og svaf á
daginn.“
Eftir þetta gerðust hlutirnir
hratt. Fljótlega fór parið að skoða
möguleikann á því að Dagbjört
flyttist búferlum vestur um haf.
„Við stóðum í raun frammi fyrir
tveimur valkostum, annaðhvort
að hætta saman eða gifta okkur,“
segir Dagbjört og rúmum tveimur
mánuðum eftir að hún kom aftur
til Íslands ákváðu þau að ganga í
hnapphelduna. Bónorðið myndi
þó seint teljast rómantískt.
„Eitt kvöldið hafði hann verið
á fylleríi með félögum sínum úr
hernum, maður sem drekkur
nánast aldrei. Hann sendi mér
sms, sem hann er enn í dag mjög
vandræðalegur yfir. Þar skrif-
aði hann: „Fjandinn hafi það, ég
skal giftast þér“ („To hell with the
consequences, I’ll marry you!“).
Giftist bandarískum
leyniþjónustu hermanni
tvítug að aldri
Blés á gagnrýnisraddirnar og elti ástina til Washington - Mikil leynd
yfir störfum eiginmannsins - Vann sig upp í ábyrgðarstöðu hjá Target
M
Y
N
D
IR
Ú
R
E
IN
K
A
SA
FN
I
Auður Ösp Guðmundsdóttir
audur@dv.is
Dagbjört var
harðákveðin
í elta ástina
vestur um haf.