Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.2020, Blaðsíða 12

12 FRÉTTIR 8. MAÍ 2020 DV
Schillaci sem einhver hafði
gefið Kvennaathvarfinu. Það
var gott fyrir þá að komast á
stað þar sem allir voru rólegir.
Heimilið á að vera friðhelgur
staður og það er ofboðslegt
áfall fyrir alla að búa á heim-
ili þar sem það er ekki virt,
sérstaklega fyrir börn. Þarna
gátum við slakað á án þess að
hafa áhyggjur af því að þessi
spenna myndaðist.“
Þá er hún sérlega ánægð með
það faglega starf sem þarna
var unnið. „Þarna fékk ég í
fyrsta og eina skipti á ævinni
skilvirka meðferð við áfalla-
streituröskun og í langan tíma
eftir að ég fór úr athvarfinu
hélt ég áfram að koma í viðtöl.
Sú þekking sem ég öðlaðist
þarna hefur búið með mér alla
ævi. Ég vildi óska að allir sem
þess þurfa geti fengið tækifæri
til að nýta sér svona þjónustu.“
Var mjög skotin í honum
Elísabet segir sambandið hafa
staðið yfir í fjögur ár.
„Það byrjaði mjög vel en
ég fann alltaf að það var eitt-
hvað „off“. En ég er sú eina
í fjölskyldunni minni sem
var alltaf að byrja og hætta
í samböndum þannig að mér
fannst að ég ætti að taka mig
á og láta þetta ganga. Ég var
auðvitað mjög skotin í honum
og maðurinn fríðari en flestir.
Hann gat verið mjög ljúfur
og við áttum margar góðar
stundir saman. Þetta gekk
þó svolítið brösótt. Eftir að
við eignuðumst barn saman
grípur hann mikil afbrýði-
semi og þetta verður erfiðara
og erfiðara.
Ég hef oft lýst þessu þann-
ig að maður er með einhverja
grensu og síðan tekur fólk há-
stökk yfir hana. Það tók mig
þá langan tíma að átta sig á
stöðunni, ég var bæði gáttuð
og slegin.“
Hún rifjar upp atvik sem
átti sér stað í fyrsta skiptið
sem hún fór út með vinkonum
sínum eftir að yngri sonurinn
fæddist.
„Ég var svakalega spennt
og það var mjög gaman. Hann
hringdi síðan í leikhúsið, ég
hringdi til baka í hléinu en
hann svaraði ekki. Ég varð
þá óttaslegin, hélt að eitthvað
hefði komið fyrir, og fór strax
heim. Þegar ég kom heim voru
öll ljósin slökkt, slökkt á sjón-
varpinu og slökkt á útvarpinu,
og hann sat í myrkrinu í stof-
unni með drengina tvo.
Þetta var mjög óhugnanlegt
augnablik. Sérstaklega fyrir
mig og eldri drenginn. Þetta
er dæmi um þennan sálfræði-
lega terrorisma. Ég óttaðist
aldrei um líf mitt en ég óttað-
ist um velferð okkar og sér í
lagi barnanna.“
Eldri konur skildu hana illa
Hún er vön því að fara sínar
eigin leiðir og hefur ekki látið
álit annarra stýra sér.
„Ég velti aldrei fyrir mér
hvort það væri eitthvað skrýt-
ið eða kæmi illa við einhverja
að ég leitaði til Kvennaat-
hvarfsins. Það hentaði mér á
þessum tíma, ég þurfti þessa
aðstoð og hún var í boði.
Ég varð þess síðan vör að
viss hópur kvenna af eldri
kynslóðinni, konur sem mér
þótti vænt um, átti dálítið
erfitt með þetta. Það tók þær
ákveðinn tíma að átta sig á
því að í annað skipti á ævinni
ætlaði ég að ganga út úr sam-
bandi með ungt barn, og að
ég væri komin með börnin í
Kvennaathvarfið.
Þær áttu erfitt með að skilja
mig en ég tel að þær hafi gert
það að lokum. Mín tilfinning
er að þær hafi sjálfar verið
í hjónaböndum þar sem þær
Það er hægt að brjóta fólk
alveg hræðilega niður án
þess nokkurn tíma að snerta
það.
Elísabet segist í upphafi hafa verið mjög skotin í manninum og þau átt margar góðar stundir saman. MYND/MATT ABSHER