Fréttablaðið - 01.10.2020, Blaðsíða 18

Gestaíbúð í Davíðshúsi:
stendur skáldum, rithöfundum og öðrum lista-
eða fræðimönnum til tímabundinnar dvalar gegn
vægu gjaldi. Í umsóknum komi m.a. fram:
a) stutt kynning á umsækjanda
b) að hverju umsækjandi hyggst vinna,
c) æskilegt tímabil og tímaskeið dvalar,
Umsóknarfrestur vegna afnota
á árinu 2021 er til 21. október n.k.
Allar nánari upplýsingar veitir umsjónarmaður íbúðarinnar
Þórður Sævar Jónsson, s.: 4601250; thordurs@amtsbok.is
Afgreiðslutímar á www.kronan.is
Ódýrt
Þessi gula
króna ...
Ódýrt
SPARAR þÉ
R
A
U
R
IN
N
Ód
ýrt
Ódý
rt
Ódýrt
Ef vara er merkt
ódýr þýðir það að
þetta sé ódýrasta
varan í þessum
vöruflokki
Pssst ...
elt’ana
Greinist einstaklingur á Íslandi með COVID-19 sjúkdóminn fer hann samkvæmt ákvörð-
un sóttvarnayfirvalda í fjórtán daga
einangrun talið frá þeim degi sem
sjúkdómurinn greinist. Hvenær
sjúklingur fær fyrstu sjúkdómsein-
kenni hefur ekki áhrif. Það er jafn-
framt skilyrði fyrir því að losna úr
einangrun að sjúklingur hafi verið
einkennalaus í sjö daga.
Í Noregi lýkur einangrun þegar
einstaklingur hefur verið einkenna-
laus í þrjá daga og minnst átta dagar
eru liðnir frá upphafi einkenna. Hafi
einstaklingur fengið jákvætt próf en
er ekki með sjúkdómseinkenni skal
hann sæta einangrun í tíu daga frá
sýnatökudegi hins jákvæða prófs.
Í Danmörku fer einstaklingur sem
greinist sjálfkrafa í einangrun. Ein-
angrun lýkur tveimur sólarhringum
frá því einstaklingur varð einkenna-
laus. Hafi einstaklingur ekki haft
sjúkdómseinkenni skal hann sæta
einangrun í sjö daga eftir jákvæða
niðurstöðu.
Í Svíþjóð lýkur einangrun sjö
dögum eftir að sjúkdómseinkenni
koma fram og þarf einstaklingur að
hafa verið einkennalaus í tvo daga til
að ljúka einangrun. Hafi einstakling-
ur ekki haft sjúkdómseinkenni við
greiningu miðast upphaf sjö daga
frestsins frá sýnatökudegi jákvæðs
prófs.
Umfjöllun um reglur sem gilda
um einangrun á Norðurlöndunum
þremur eru meginreglur sem í gildi
eru en umfjöllun um frávik frá þeim
hefur ekki þýðingu hér.
Eins og sést á framangreindri
umfjöllun er tímalengd einangrunar
verulega meira íþyngjandi á Íslandi
en í samanburðarlöndunum. Upp-
haf einangrunar miðast við þann
dag þegar sjúkdómseinkenni koma
fram í samanburðarlöndunum en
miðast við sýnatökudag á Íslandi. Þar
getur munað nokkrum dögum. Þá er
tímalengd umtalsvert lengri. Undan-
tekningarlaust skal sá sem greinist á
Íslandi sæta að lágmarki fjórtán daga
einangrun frá sýnatökudegi en sá
frestur er sjö til átta dagar frá því sjúk-
dómseinkenni komu fram í saman-
burðarlöndum. Á Íslandi er gerð krafa
um sjö einkennalausa daga en tvo til
þrjá í samanburðarlöndunum.
Á upplýsingasíðum sóttvarnayfir-
valda á Íslandi er ekki að finna neinn
rökstuðning fyrir því af hverju frelsis-
svipting einstaklinga er umtalsvert
lengri hér en í þeim löndum sem við
berum okkur helst saman við og verð-
ur ekki haldið fram að standi okkur að
baki í þekkingu á læknisfræði.
Í 12. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993
er meðalhófsreglan lögfest. Þar er
kveðið á um að stjórnvald skuli því
aðeins taka íþyngjandi ákvörðun
þegar lögmætu markmiði, sem stefnt
er að, verður ekki náð með öðru og
vægara móti. Skal þess þá gætt að ekki
sé farið strangar í sakirnar en nauðsyn
ber til.
Vart þarf að fjölyrða um að frelsis-
svipting felur í sér skerðingu á helg-
ustu mannréttindum einstaklinga
sem varin eru af 67. gr. stjórnarskrár
lýðveldisins Íslands og 5. gr. Mann-
réttindasáttmála Evrópu.
Þó ekki verði deilt um þá frum-
skyldu stjórnvalda að verja líf og
heilsu almennings þegar glímt er við
heimsfaraldur mega þær ráðstafanir
sem gripið er til ekki ganga lengra en
nauðsynlegt er til að ná því markmiði
sem að er stefnt.
Við þann einfalda samanburð sem
gerður er hér að framan á sóttvarn-
aráðstöfunum á Íslandi og þremur
Norðurlöndum er áleitin sú spurning
hvort stjórnvöld á Íslandi hafi farið
strangar í sakirnar en nauðsyn ber til.
Geti stjórnvöld ekki sýnt fram á lækn-
isfræðileg rök sem gera það líklegt að
meira en tvöfalt lengri einangrun á
Íslandi miðað við samanburðarlöndin
sé nauðsynleg sóttvarna ráðstöfun
er nærtæk ályktun að líta svo á að
brotið sé gegn meðalhófsreglu stjórn-
sýslulaga og tilvitnuðum mannrétt-
indaákvæðum til verndar frelsi ein-
staklingsins með þeim ráðstöfunum
sem í gildi eru hér á landi. Verður í
þessu sambandi að horfa til mögu-
legra afleiðinga sem lengri einangrun
hefur á andlega líðan og fjárhagslegt
tjón sem hún kann að valda.
Einangrun – er of langt gengið?
Hallmundur
Albertsson
lögmaður
Við þann einfalda saman-
burð sem gerður er hér að
framan á sóttvarnaráðstöf-
unum á Íslandi og þremur
Norðurlöndum er áleitin sú
spurning hvort stjórnvöld á
Íslandi hafi farið strangar í
sakirnar en nauðsyn ber til.
Í kjölfar f jármálakreppunnar 2008 tók við svo kölluð „velferð-arstjórn“ Samfylkingarf lokks-
ins og Vinstrihreyfingar – græns
framboðs, á árunum 2009 til 2013.
Það var þá sem skerðingin „króna
á móti krónu“ var lögfest. Króna á
móti krónu skerðing felur í sér að
lífeyrir almannatrygginga skerðist
um krónu fyrir hverja krónu sem
lífeyrisþegi af lar sér, sem dregur
verulega úr hvata lífeyrisþega til að
af la eigin tekna. Með einu penna-
striki tókst „velferðarstjórninni“
að festa verst settu þjóðfélags-
þegnana, öryrkja og eldri borgara
í fátæktargildru.
Kórónuveiran og efnahagslegar
af leiðingar hennar stefna Íslandi
í aðra kreppu. Kosið verður til
Alþingis á næsta ári og samkvæmt
því sem kemur fram í fjölmiðlum
og samtölum við áhrifaríkt fólk í
stjórnmálum munu Samfylkingin
og Vinstrihreyf ingin – „grænt
framboð“ reyna að mynda „Reykja-
víkurstjórn“ með Pírötum og Við-
reisn. Í því samhengi er mikilvægt
fyrir aldraða og öryrkja að velta
því fyrir sér hvað það mun þýða
fyrir réttlætisbaráttu þeirra um
betri kjör. Munu þau þurfa að líða
frekari skerðingar undir slíkri rík-
isstjórn?
Árásir „velferðarstjórnarinnar“
gegn fátæku fólki hafa lítið verið
til umræðu á Alþingi. Í júní 2019,
gagnrýndi formaður Flokks fólksins
ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur
fyrir krónu á móti krónu skerðing-
una. Viðbrögð þingmanns VG var
að hundskamma samtök öryrkja
og aldraðra, ásamt þingmanni
Flokk fólksins, sem þó fór með rétt
mál. Þingmaður Flokks fólksins var
sakaður um að virða ekki kynsystur
sína, Jóhönnu Sigurðardóttur, en
erfitt er að sjá hvernig það skipti
máli hvort verið sé að gagnrýna
aðila af sama kyni eða hinu gagn-
stæða þegar umræðan snýst um
skerðingar almannatrygginga. Í lok
ræðu þingmanns VG mátti heyra
nokkra þingmenn Samfylkingar
segja „heyr, heyr“. Þessir f lokkar sjá
því greinilega ekki eftir sínum hlut
í því að lögfesta þessar skerðingar á
þá sem standa höllustum fæti í sam-
félaginu.
Spyrja má hvort af komendur
„velferðarstjórnarinnar“ séu úlfar
í sauðargæru.
Úlfar
Sigurjón
Arnórsson
framkvæmda-
stjóri Flokks
fólksins
1 . O K T Ó B E R 2 0 2 0 F I M M T U D A G U R16 S K O Ð U N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð