Fjölrit RALA - 20.03.1995, Side 22

SIGURÐUR H. MAGNÚSSON OG BORGÞÓR MAGNÚSSON
4 r—
3 -
2 -
1 -
0 -
-1 -
Hnúskakrækill
Vallarsv.gr.
Túnsúra
Leiktúnv. ...
• Klóelfting
Fjalldrapi
Cera & Bryu
Gráv. Bijóstagr.
Poly&Pogo#Týtul.gr.
Túnv. Be8,n®sP' IX>kaSj br M . Stinnastör
^ • Mosalyng _
Beitieski # # 9
Hvítm.
Naflagr. AxÍæra
Cetr i^&de Grasv.
Krækilyng
Fjallasv.gr- • Flagahn.
Gekl.hnappur . • Lógresi
Snækr.^ • Hagavorbl.
Blásveifgr. #
Músareyra •
Raco eri
• M«
Blábjyng
Bjamarbr. #
Raco lan
Augnfró
Þursask.
Lairáagr.
Melskriðnabl.
Skeg|sandi Bláving. Blóðberg
Holtasóley
Fjallapuntur
Melanóra
I^no
Ás 1
12. mynd. Niðurstöður DCA-tegundahnitunar fyrir háplöntur. Einungis eru sýnd hnit
tegunda sem fundust í 15 eða fleiri reitum.
útbreiðslu neðst á ásnum (12. mynd) eru mela-
nóra, blávingull, blóðberg og holtasóley en þær
sem einkum finnast í reitum ofarlega á ásnum eru
túnsúra, vallarsveifgras, klóelfting og Leik-
túnvingull.
Samband gróðurs og umhverfis
Við hnitunina voru notaðar fjórar flokkunar-
breytur, þ.e. landgerð, staðsetning ílandslagi, beit
og áburður. Hnitunin gefur m.a. upplýsingar um
staðsetningu svokallaðrar þungamiðju (centroid)
hvers flokks í hnitunargrafinu (11. mynd) en lega
hennar sýnir hvar viðkomandi flokkur hefur sína
meginúrbreiðslu. Eins og áður hefur komið fram
var sterkt samband á milli gróðurs og landgerða,
þ.e. á milli blásins lands annars vegar og lands
sem ekki hefur blásið upp hins vegar og kemur
þessi munur greinilega fram á legu þungamiðja
þeirra á 11. mynd. Staðsetning í landslagi sýndi
nokkra samsvörun við gróður, einkum var munur
á milli gróðurs á hæðum og í lægðum en lítill
munur var á gróðri á sléttlendi og í halla.
Flokkun eftir beit sýndi einnig nokkra samsvörun
við gróður en beit var einna mest í reitum á
ábornu, blásnu landi, þ.e. í reitum sem liggja
vinstra megin í hnitunargrafinu nokkru ofan við
miðju (11. mynd).
Lítil samsvörun var á milli gróðurs og halla en
mun meiri á milli gróðurs og þykktar áfoks-
jarðvegs (11. mynd). Að meðaltali var þykkt
jarðvegsins einna minnst íreitum á örfoka landi
neðst til vinstri á hnitunargrafinu en einna mest í
reitum á óblásnu landi efst til hægri.
Niðurstöður hnitunarinnar sýndu að áburður
hafði mikil áhrif á gróður (13. mynd) en
breytingarnar voru mismunandi eftir því hvort um
var að ræða blásið eða óblásið land. Við hnitun-
ina röðuðust reitir af óábornu, blásnu landi
neðarlega til vinstri á grafið (13. mynd) en
áburður á þessa landgerð hliðrar þeim mikið upp
á við og til vinstri sem þýðir að þar hefur veruleg
breyting orðið á vægi tegunda við áburðargjöf. A
óblásnu landi hefur áburður einnig töluverð
áhrif. Óábornir reitir liggja hægra megin á
grafinu en áburður hliðrar reitum þessarar land-
gerðar til vinstri. Þetta sýnir að áburðargjöf á
óblásið land breytir gróðri þannig að hann verður
líkari þeim sem finnst á ábornu, blásnu landi. Af
niðurstöðum hnitunar fyrir tegundir má sjá að
þær tegundir sem einkum hafa aukist að vægi við
20