Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1971, Blaðsíða 47

STAÐBRIGÐAMYNDUN 45
ur túnvingull sé kalkfælinn, a. m. k. eftir
þeim skilningi, sem lagður er í orðið í
Bretlandi.
Bradshaw og Snaydon (1. c.) álykta, að
þrátt fyrir þá örðugleika, sem eru á því að
skilja á milli áhrifa pH og kalsíums og ann-
arra tegndra þátta, bæði á kalkaðri og súrri
jörð, þá séu sterkar líkur á, að kalsíum-
magn senr slíkt hafi bein áhrif við þessar
aðstæður.
Með tilliti til ofangreindra dæma, sem
sýna bein áhrif kalsíums á vaxtarhegðun
sumra grasa og niðurstöðu tilraunarinnar,
virðist brýnt, að meiri athygli sé sýnd jarð-
vegssviði eða kjörjarðvegi, bæði innlendra
og útlendra sáðgrasa á Islandi.
Takmark sáningar hlýtur að vera að fá
fram jurtir, senr eru fjárhagslega hagkvæmar
við ríkjandi aðstæður. Líkur benda til, að
þessu marki verði frekar náð, ef jarðvegur-
inn er nær því að vera kjörjarðvegur jurtar-
innar. Þessu marki má ná með vali jurta-
stofna annars vegar og með breytingu á jarð-
vegseiginleika hins vegar (t. d. með kölkun).
Sjálfsagt er að reyna báðar leiðir, en í mörg-
um tilfellum er stofnval eina leiðin, t. d. við
sáningu í stór landsvæði til uppgræðslu, þar
sem jarðvegsbreyting er óhagkvæm.
Ofangreindar niðurstöður benda til þess,
að brýnt verkefni sé fyrir höndum að kanna
kjörjarðveg ræktunarplantna á Islandi.
Rannsókn þessi og tilvitnanir fjalla um
griis, en augljóst er, að aðrar tegundir ber
einnig að athuga, t. d. kál, trjágróður o. s.
frv.
íslenzkur jarðvegur virðist hafa allmikla
sérstöðu, miðað við jarðveg þeirra landa,
sem sáðvara er flutt inn frá.
Þar eð plöntur þróa staðbrigði með tilliti
til jarðvegs eigi síður en til veðurfars, er hér
um atriði að ræða, sem vel getur ráðið úr-
slitum um, hvernig til tekst við ræktun ýrn-
issa jurtastofna á íslandi.